คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2/1 ||40%||
ผมยกแก้วขึ้นชนกับไอ้เฟรมแล้วยกขึ้นดื่มหมดแก้ว นั่งโยกหัวไปตามเสียงเพลงอย่างอารมณ์ดี ไอ้กันต์เอาแต่นั่งนิ่งตั้งแต่เดินเข้ามาในร้านไอ้วินก็เอาแต่กดมือถือแล้วนั่งยิ้มเหมือนคนบ้า สุดท้ายเลยเหลือแค่ผมกับไอ้เฟรมที่สนุกกันอยู่สองคน
“พวกมึงสองคนจะมานั่งนิ่งๆกับเล่นมือถือตอนนี้ทำไมวะ”
สุดท้ายไอ้เฟรมก็ทนไม่ไหวแล้วถามขึ้นมา ผมพยักหน้าเห็นด้วยเลื่อนแก้วที่ชงเหล้าไว้แล้วไปให้พวกมัน ไอ้กันต์หยิบขึ้นมาชนแก้วดื่มจนหมดแล้ววางลง ไอ้วินเงยหน้าขึ้นมามองแล้วก้มลงกดมือถือตามเดิม
“ไอ้เชี่ยวิน”
ผมด่าแล้วชวนไอ้เฟรมไปโต๊ะอื่นนั่งอยู่ได้ด่าพวกมันอีกรอบแน่ๆ
“ไอ้วินติดแฟนมาก กูละเบื่อ” ไอ้เฟรมตะโกนคุยกับผมหลังเราเดินออกมาจากโต๊ะแล้ว ไอ้วินมีแฟนแล้วและมันก็ติดแฟนอย่างที่ไอ้เฟรมบอก ติดมากจนบางทีผมก็แอบรำคาญแทนแฟนมันเหมือนกัน โทรย้ำแทบจะทุกชั่วโมง ข้อความส่งไม่เคยขาด เพิ่งรู้ว่ามันเป็นแบบนี้ก็ตอนที่คบกับน้องคนนี้เนี่ยแหละ เมื่อก่อนก็เห็นว่านิ่งๆ ไม่สนใจใคร ออกจะสันโดษตอนนี้ หายใจเข้าเป็นปริม หายใจออกเป็นปริม
“อย่าให้กูมีบ้าง จะพามาอวดทุกวัน” ไอ้เฟรมยังบ่นต่อ เมื่อก่อนยังมีเพื่อนกินเหล้า ตอนนี้พอไอ้วินติดแฟน ไอ้กันต์ก็เหมือนมีคนคุยเพื่อนเลยน้อยลงจนมันชอบมาบ่นกับผม
“เหลือกูไง”
ผมบอกแล้วยกแก้วไปชนกับมัน เราเดินมาถึงโต๊ะของเพื่อนร่วมสาขาที่มาร้านนี้ด้วยกัน ร้านประจำที่เรามาบ่อยจนอีกนิดจะซื้อหุ้นของร้านแล้ว ผมกับไอ้เฟรมชนแก้วกับเพื่อนไปเรื่อยๆ เพื่อนในกลุ่มบ้าง สาวโต๊ะข้างๆบ้าง นานจนรู้สึกเริ่มมึนจึงพากันกลับโต๊ะยังไม่ทันถึงก็เห็นว่าไอ้กันต์กำลังโอบใครซักคนอยู่ในอ้อมแขน ไอ้วินยืนคุมเชิงอยู่ด้านข้าง ไม่ทันที่ผมกับไอ้เฟรมจะเดินเข้าไปถึงตัวไอ้กันต์ก็เดินออกจากร้านไป
“เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น”
ไอ้เฟรมถาม สายตาของมันมองไปโต๊ะเมื่อกี้ที่ไอ้กันต์ยืนอยู่ พวกวิศวะฯเครื่องกล พวกมันมากันเกือบสิบคนหวังว่าไอ้วินคงไม่ไปหาเรื่องอะไรนะ
“เปล่า” มันตอบแค่นั้นแล้วเดินเลี่ยงกลับไปที่โต๊ะ ผมกับไอ้เฟรมได้แต่มองหน้ากันไปมา สลับกับมองกลุ่มเครื่องกลที่มองมาที่พวกผมไม่ละสายตาเหมือนกัน
“กูว่ากลับโต๊ะก่อนเถอะ”
“เออ” ผมรับคำแล้วเดินตามมันไป สายตาก็มองไปเรื่อยจนสบเข้ากับคนที่ยืนเต้นที่โต๊ะถัดไป ความขาวที่พุ่งกระแทกตาทำให้มองเห็นได้ชัดเจน ลีลาการเต้นที่บอกได้ว่าไม่แพ้ใครทำเอาต้องมองตาม มองให้ชัดขึ้นผมก็จำได้ว่าเป็นใครถึงจะผ่านมากว่าหนึ่งอาทิตย์แล้วก็เถอะ คนที่ทำหน้าจอมือถือผมร้าวจนผ่านมาตอนนี้ผมก็ยังไม่ได้เอาไปซ่อม ส่วนเสื้อชอปได้คืนมาแล้วเมื่อสองวันก่อน
เสื้อจะสั้นไปไหนวะ
พอเธอยกมือขึ้นมันก็โชว์หน้าท้องขาว เสื้อยังเป็นแขนกุดอีกไม่หนาวบ้างหรือไง ผมเผลอขมวดคิ้วอย่างอดไม่ได้แต่ก็ไม่ได้หยุดทักหรืออะไรเดินตามไอ้เฟรมไปที่โต๊ะแล้วก็ลืมเรื่องที่เพิ่งเจอมาไป
“กูขอไปเข้าห้องน้ำก่อน พวกมึงรอที่รถเลยเดี๋ยวกูตามไป” อีกครึ่งชั่วโมงร้านจะปิดแล้ว พวกผมที่มีเรียนพรุ่งนี้เลยตัดสินใจกลับก่อน อันที่จริงก็ใช่ว่าดื่มน้อยนะ พรุ่งนี้ตื่นไปเรียนไหวคือเก่ง
“เออ”
ผมเดินหลบเลี่ยงผู้คนไปเข้าห้องน้ำ ใช้เวลาไม่นานผมก็ทำธุระเสร็จก่อนไปขอดูดบุหรี่ซักแปปแล้วกัน ไอ้วินไม่อนุญาตให้ดูดบุหรี่บนรถของมัน หวังว่ากลิ่นจะไม่ติดตัวมากจนมันด่าเอา ผมเลือกมุมที่คนยืนน้อยสุดแล้วนะ
“โอ้ทะเลแสนงามมมมม ฟ้าสีครามสดใสสสสส”
เสียงคนร้องเพลงดังขึ้นด้านข้างผม ความมืดทำให้ผมมองไม่เห็นว่าเป็นใครแต่ฟังจากเสียงร้องแล้วคงจะเมาจนแทบครองสติไม่อยู่แล้วมั้งนะ ทำไมเพื่อนปล่อยให้มาอยู่คนเดียวละเนี่ย
“วู้” จู่ๆเสียงที่ร้องเพลงก็ตะโกนขึ้นมาจนผมสะดุ้ง ผมดับบุหรี่ในมือแล้วเลือกที่จะเดินหนี แต่ก้าวไปได้แค่สองก้าวผมก็ต้องเอื้อมมือออกไปรับคนที่พุ่งเข้ามาหาผมไว้
ความคิดเห็น