คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2:เตรียมตัวและสถานการณ์จากอีกฝั่ง
วันที่ 9 มราม .ศ.2416
สถานที่ : สถานีอวาศใล้ประูมิิ บริเวแถบไเปอร์ ระบบสุริยะ สหประาาิแห่โล
ผ่านไปหลายปี ในที่สุประูมิิ็สร้าเสร็สมบูร์ เบอร์นามอูประูมิิที่สร้าเสร็าหน้า่าในห้อทำาน้วยวามภูมิใ
เบอร์นา เนเวอล : “ในที่สุ็สร้าเสร็ อีไม่นาน็ะเริ่มแล้ว”
ทันในั้น็มีหุ่นยน์และเอเลี่ยนาวอนาธูเรี่ยนเินเ้ามาในห้อทำานอเบอร์นาแล้วทัทายเา
บาริน านเวีย : “สวัสีรับ ผมบาริน านเวีย”
ลานรอ์ ราเ : “ส่วนผมลานรอ์ ราเ าสาธารรัพลเมืออนาธูเรี่ยน ยินีที่ไ้รู้ัรับ”
เบอร์นา เนเวอล : “ยินีที่ไ้รู้ั ผมอ่านประวัิอพวุมาแล้ว พวุมีทั้วามสามารถและประสบาร์ที่เหมาะสมอย่ามาในานนี้ ผมยินีเป็นอย่ามาที่ไ้ร่วมานับพวุ”
บาริน านเวีย : “เรา็ยินีเ่นันรับ”
เบอร์นา เนเวอล : “อีไม่นาน ประูมิิ็ะเริ่มทำาน เราะไปที่ยานUNS นิวันแล้วเริ่มไปที่่ามิิทันที”
บาริน านเวีย : “ทำไมถึรีบนานั้นละรับ?”
เบอร์นา เนเวอล : “ารเลือั้ำลัะเริ่มอีไม่ี่เือน พรร Committee of science้อารผลานเพื่อหาเสีย ึ่ประูมิินี้เป็นสิ่ที่พวเาาหวัมาที่สุ”
บาริน านเวีย : “แล้วุไ้ประโยน์อะไรถึไ้ยอมทำามพวเา?”
เบอร์นา เนเวอล : “ำเหุาร์ missing in astral rift ไ้ไหม?”
บาริน านเวีย : “ำไ้ ุามหาพวเาั้นหรือ?”
เบอร์นา เนเวอล : “แน่นอน”
บาริน านเวีย : “แ่มันผ่านมาหลายปีแล้วนะ”
เบอร์นา เนเวอล : “เราะหาทั้นและยานที่หายไป”
บาริน านเวีย : “หานนี้เ้าใไ้ เาเป็นceoอบริษัทานเวีย แ่ะหายานทำไม?”
เบอร์นา เนเวอล : “ในยานนั้นมีสิ่ที่สำัมาๆ ึ่ัน้อารมัน”
ลานรอ์ ราเ : “บอไ้ไหมว่ามันืออะไร?”
เบอร์นา เนเวอล : “ยัไม่บออนนี้”
ลานรอ์ ราเ : “ทำไมละ มันมีอะไรที่ห้ามรู้หรือเปล่า?”
เบอร์นา เนเวอล : “สิ่นั้นมีเพียแ่นที่เี่ยว้อเท่านั้นที่รู้ ประธานาธิบียัไม่รู้้วย้ำ ันบอพวุไ้เพียเท่านี้”
บาริน านเวีย : “บอมานานี้แสว่าไว้ใเรามาใ่ไหม?”
เบอร์นา เนเวอล : “หลัานี้เราะอยู่้วยันอีนาน”
ทั้3นเินออาห้อ ระหว่าทาพวเา็พูุยทำวามรู้ัไป้วย
เบอร์นา เนเวอล : “ลานรอ์ ทำไมสาธารรัพลเมือถึส่นมาร่วมานนี้ละรับ”
ลานรอ์ ราเ : “ผมิว่าารที่พวเา็อยาะร่วมมือ้วยเป็น้ออ้า พวเาำลัทำโรารลับ”
เบอร์นา เนเวอล : “ั้นหรอ"
ลานรอ์ ราเ : “็น่าะใ่ พวเาส่ผมมาเพื่อเพิ่มวามเื่อใเยๆ เป็นารเบี่ยเบนวามสนใที่็ไม่รู้ว่าะไ้ผลหรือเปล่า”
เบอร์นา เนเวอล : “อืม…เอาเถอะ เรื่อนั้นไม่ใ่สิ่ที่เราสนใในอนนี้ เรามาสนใเรื่อประูมิิีว่า”
บาริน านเวีย : “ผม็ว่าั้น พวเรื่อารเมือ็ให้รับาลัาร เรา็ทำเรื่ออเราีว่า”
ทั้3นมาถึห้อสัเาร์ เบอร์นาไ้รับาริ่อา่าเทนิ
่าเทนิ : “ุเบอร์นารับ อนนี้เราพบปัหา”
เบอร์นา เนเวอล : “ปัหาอะไร?”
่าเทนิ : “ประูมิิมันโนอุาบานาเล็น ้อใ้เวลา่อมแมประมา2สัปาห์”
เบอร์นา เนเวอล : “เ้าใแล้ว พวุ้อ่อมให้เสร็ ถ้าเอปัหาอะไร็แ้ผมมา”
่าเทนิ : “รับทราบรับ”
าริ่อบล เบอร์นา็ะเอาเรื่อื่มและถามว่า
เบอร์นา เนเวอล : “พวนาย้อารเรื่อื่มอะไรไหม?”
บาริน านเวีย : “ผมอน้ำมันพื”
เบอร์นา เนเวอล : “แล้วลานรอ์ ุ้อารอะไรไหม?”
ลานรอ์ ราเ : “ที่นี้มีอะไรบ้า?”
เบอร์นา เนเวอล : “็มีาแฟ นม น้ำเปล่า น้ำอัลม น้ำผลไม้และอื่นๆ”
ลานรอ์ ราเ : “อืม…ผมอน้ำเปล่า”
เบอร์นา เนเวอล : “ไ้เลย เี่ยวไปเอามาให้”
ระหว่าที่เบอร์นาไปเอาเรื่อื่ม ลานรอ์วนบารินุยระหว่ารอเบอร์นา
ลานรอ์ ราเ : “บาริน อเสียมารยาทถามหน่อยไ้ไหม?”
บาริน านเวีย : “ไ้สิ”
ลานรอ์ ราเ : “ุสามารถื่มอะไร็ไ้เปลี่ยนเป็นพลัานใ่ไหม?”
บาริน านเวีย : “ใ่”
ลานรอ์ ราเ : “แล้วทำไม้อเลือน้ำมันพืละ เลืออย่าอื่นไม่ีว่าหรอ?”
บาริน านเวีย : “วามอบส่วนัว”
ลานรอ์ ราเ : “ั้นหรอ”
เบอร์นาลับมาพร้อมับถาที่มีน้ำมันพื น้ำเปล่าและาแฟ
เบอร์นา เนเวอล : “ลับมาแล้ว”
ลานรอ์ ราเ : “ีเลย…แ่ๆๆ” <ไออย่ารุนแร>
ู่ๆลานรอ์็ไอ
ลานรอ์ ราเ : “แ่ๆๆ” <ไออย่ารุนแร>
เบอร์นา เนเวอล : “แย่แล้ว ลืมไปเลย”
เบอร์นานำาแฟออไปาห้อ อาารอลานรอ์เริ่มีึ้น
ลานรอ์ ราเ : <หายใถี่นหอบเหนื่อย> “เฮ่อ…อบ…ุ”
เบอร์นา เนเวอล : “อโทษ ลืมไปเลยว่านายแพ้าเฟอีน”
ลานรอ์ ราเ : <เหนื่อย>“ทั้าแลี่…็มีแ่…มนุษย์เท่านั้น…ที่ื่ม…าเฟอีน”
เบอร์นา เนเวอล : “รั้หน้าันะระวั”
ลานรอ์ ราเ : <เหนื่อย>“ัน…ะไป…ห้อ…พยาบาล”
านั้นเบอร์นาและบาริน็พาลานรอ์ไปห้อพยาบาล
วันที่ ไม่ทราบ
สถานที่ : เมือร้า าวไม่ทราบ
ยานอวาศลำหนึ่ลอบนาววหนึ่ที่เ็มไป้วยาปรัหัพั ในยานนั้นมีนับินหนึ่ำลัรวสอบยาน
มาิน านเวีย : “แม่เอ่ย ู่ๆastral rift็โผลมาไม่พอ หลทาอี วยไปไหน”
มาินรวสอบยานแล้วพบว่ายานไม่ไ้รับเสียหาย
มาิน านเวีย : <ถอนหายใ> “เห่อ…อย่าน้อย็ไม่เป็นอะไรไป”
มาิน านเวียลับเ้ายานแล้วไปที่ห้อเ็บอ
มาิน านเวีย : “เอาละ ้อสำรว่อนว่าที่นี้ที่ไหน”
มาินหยิบปืนสไนเปอร์ไรเฟิลและปืนพแล้วออายาน เาเินสำรวเมือร้าแล้วถ่ายรูป้วยโทรศัพท์เพื่อเ็บ้อมูล
มาิน านเวีย : “เมือนี้เหมือนเมือในาวโลสมัยปี2000เลย”
เมือนี้มีเพียแ่พืที่เิบโบนึร้า ไม่มีสิ่มีีวินอาแมลและนที่บินบนฟ้า
มาินเินสำรวไปัพั็ิที่ะลับยาน แ่เาไ้ยินเสียปืนาที่ไลๆ
มาิน านเวีย : “เสียปืนหรอ เิอะไรึ้นนะ?”
มาินรีบวิ่ไปยัสถานที่เิเหุ ระหว่าทาเาพบาหุ่นยน์ที่พัาารถูยิเป็นำนวนมา
มาิน านเวีย : “หุ่นยน์ั้นหรอ ที่าววนี้เ็มไป้วยาเมือเป็นฝีมือสินะ”
ไม่นาน มาินไปถึที่หมาย เาใ้ล้อส่อทาไล เห็นมนุษย์ลุ่มหนึ่ำลั่อสู่ับหุ่นยน์ประหลาปริศนา
มาิน านเวีย : “นั้นมนุษย์นิ ำลัสู้ับหุ่นยน์ประหลา”
มาินนอนลแล้วใ้ปืนSRS99 ใส่ระสุนเาะเราะแล้วยิใส่หัวอหุ่นยน์นั้น
ปั!!!
ระสุนพุ่เาะเ้าลาัวหุ่นยน์ัวนั้นะระเบิึ้น
ู้ม!!!!
มาิน านเวีย : “เรียบร้อย ้อรีบไป่วย”
มาินใ้เวลาัพัวิ่ไปถึที่หมาย เาพบมนุษย์3น าย1น หิ2น และาหุ่นยน์ล้ายมนุษย์ผู้หิที่ถูยิบริเวศีรษะ
มาิน านเวีย : <หายใถี่นหอบเหนื่อย> “เฮ่อ…พวุเป็นอะไรหรือเปล่า!?”
ิิะ ินิ : “พวเราไม่เป็นอะไร ุใ่ไหมที่ยิ่วยพวเรา?”
มาิน านเวีย : “ใ่”
แอนิส : “มนุษย์บนพื้นผิว? มาาอาร์หรือเปล่า”
มาิน านเวีย : “อาร์? ที่ไหนนะ? ันไม่รู้ั”
แอนิส : “โอ้! นี่นายเอาัวรอาพวแรปเอร์้วยัวนเียวโยไม่มีนิเะไ้ยัไเนี่ย!”
มาิน านเวีย : “ไม่ๆ ันพึ่ับยานลอที่าววนี้ ันไม่รู้อะไรเี่ยวับที่นี้”
แอนิส : “ับยานลอ? นายเป็นเอเลี่ยนปลอมัวมาหรอ!?”
มาิน านเวีย : “ไม่ใ่! ันเป็นมนุษย์เหมือนับพวเธอนั้นแหละ”
แอนิส : “เื่อไ้หรอ?”
มาิน านเวีย : “เื่อเถอะ ่อนอื่นอแนะนำัว่อน ันื่อมาิน านเวีย”
ิิะ ินิ : “ันื่อิิะ ินิ ยินีที่ไ้รู้ั”
ราพี : “ันื่อราพี”
แอนิส : “ันื่อแอนิส”
มาิน านเวีย : “โอเ ันอพวเธอ่อน ที่าววนี้เิอะไรึ้น”
ราพี : “าววนี้ถูแรปเอร์รุราน”
มาิน านเวีย : “แรปเอร์? ใ่หุ่นยน์ที่ันพึ่ยิไปใ้ไหม?”
ราพี : “ใ่่ะ”
มาิน านเวีย : “แล้วอาร์และนิเะืออะไร?”
ราพี : “อาร์ือเมือแห่สุท้ายอมนุษยาิ ส่วนนิเะือทหารหิที่ถูสร้าเพื่อทวืนพื้นผิวาพวแรปเอร์”
มาิน านเวีย : “อืม…แสว่าุราพีและุแอนิสเป็นนิเะ ส่วนุินิเป็นมนุษย์ธรรมา”
ราพี : “ใ่่ะ”
มาิน านเวีย : “เ้าใแล้ว แล้วะไปที่อาร์เนี่ยไลไหม?”
แอนิส : “ไลมาเลยละ เินไปใ้เวลารึ่วันไ้”
มาิน านเวีย : “อืม…ั้นไปที่ยานอัน่อน เียวพาไปส่”
ทั้4นใ้เวลาเินไปที่ยานอมาิน
<โปริามอน่อไป>
ความคิดเห็น