"Ðemønìç ◊ Ðíaman✝"。 สงครามล่าเพชรอสูร

ลำดับตอนที่ #7 : โลกอีกใบ

เคนไม่อาจข่มใจตนลงได้ แม้ยามจะนิทราก็ยังคงเห็นใบหน้านั้น
                เคนตื่นขึ้นมาและพบว่าโลกที่เขาอยู่นั้นไม่เหมือนเมื่อวาน "นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?"
เคนเห็นว่าบ้านที่เขาอยู่นั้นชำรุดทรุดโทรม ราวกับบ้านร้างเก่า
เขาได้เดินสำรวจไปรอบๆ บ้าน ไม่พบใครอยู่เลย
และเขาต้องตกใจเมื่ิอได้ก้าวออกมานอกบ้าน
ต้นไม้และเสาไฟพากันล้มระเนระนาด
บ้านเรือนทุกหลังพังยับเยิน
ถนนเต็มไปด้วยซากรถยนต์
และท้องฟ้าถูกปกคลุมด้วยหมอกควัน
                เขาคิดว่าที่ ที่เขาอยู่นั้นไม่ปลอดภัยอีกต่อไป จึงได้ออกมาจากที่นั่นเพื่อขอความช่วยเหลือหากได้พบใครสักคน
ระหว่างการค้นหา เคนได้พบผู้ได้รับบาดเจ็บที่โดนโครงเสาทับอยู่ และรัองโอดโอย "ช่วยด้วย ช่วยเราที"
อะไรก็หาได้ทราบไม่ที่ดลใจให้เคนเข้าไปช่วยยกเสานัั้นออก ทั้งที่เขาก็รู้อยู่ในใจว่าเขายกมันไม่ไหวหรอก
แต่เขาทำมันได้!!
                "ข.. ขอบคุณมาก ถ้าไม่ได้นายเราก็ไม่รู้จะเป็นยังไง"
เคนไม่ได้ตอบอะไร
"ไหนๆ ก็... เจอกันแล้ว เราจะไปด้วยกันเลยดีมั้ย? พอดีว่าเราก็งง อยู่ คือ ทำไม ที่นี่มันที่ไหน ทำไมถึงเป็นแบบนี้"
"นี่นายก็ไม่เข้าใจเหมือนกันเหรอ?" เคนเริ่มสงสัย
"อ้าว นี่นายไม่ใช่เจ้าหน้าที่อะไร มาช่วยเหลือผู้ประสบภัยเหรอ?"
เคนส่ายหน้า
"อ้าว เหรอ, ฉัน ดิม, ดิโมไนท์, แล้วนายล่ะ?"
"ฉัน เคน , เคน ทานีโทเซีย"
"ยินดี... "
"เช่นกัน"
เคนเริ่มสังเกตเห็นประกายบางอย่าง ออกมาจากำมือของดิม
แต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไร
                 ทั้งคู่เดินทางไปตามเส้นทางที่พวกเขาคิดว่าจะเดินต่อไปได้... และพวกเขาก็ได้พบกับผู้บาดเจ็บอีกราย แต่ดูจากลักษณะแล้ว ค่อนข้างสาหัสทีเดียว เคนช่วยยกเศษวัสดุออกจากตัวของเขา และดิมก็เข้ามา
"เราต้องช่วยเขา"
"แต่.. เราจะช่วยยังไง เราไม่มีอุปกรณ์อะไรเลยนะ"
"แต่.. เราว่าเรามีบางอย่าง" ดิมพูดขึ้น และนำหินสีเขียวเป็นประกายขึ้นมาวาง
"เราว่านะ นี่มันต้องเป็นอะไรสักอย่าง เราจะลองดู" ดิมเริ่มใช้หินลูบไปตามแผล และแผลนั้นก็หายดี
"น.. นี่นายทำได้ยัง.."
"เราก็ไม่รู้ แต่มันได้ผล" ดิมแสดงความดีใจออกทางสีหน้า
                 ชายผู้นั้นได้สติ และลุกขึ้นนั่ง "ส.. สวัสดี" เขาพูดอะไรบางอย่าง ที่เคนและดิมพอจะจับฟังความได้
"น.. นี่มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ" เขาถาม
"พอดีว่าเราเจอนายนอนหมดสติอยู่ เลยเข้ามาช่วยน่ะ" ดิมรีบตอบ ในขณะที่เคนยังคงนิ่งเฉย
"เราคงจะต้องออกไปด้วยกัน"
                 ทั้งสามเดินทางต่อไปตามเส้นทางที่พวกเขาพอจะเดินต่อไปได้... และพวกเขาก็พบกับทางตัน ธิมอาสาจะช่วยพวกเขาเรื่องเส้นทาง และได้ใช้มือซ้ายปัดสิ่งที่มาขวางเส้นทางของพวกเขา และพวกเขาก็เห็นทางไปต่อ
"นายนี่แรงเยอะจัง นี่เราฝันไปหรือเปล่า?"
"อ่อ คือ ฉันเป็นแบบนี้ตั้งแต่จำความได้แล้วล่ะ ช่างเถอะ ไม่ต้องถามอะไรแล้ว รีบไปต่อกันดีกว่า"