คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ก็ดี < ไดอาร็อคเดิก >
6
ก็ดี < ไดอาร็อคเดิม >
เช้าวันพุธ
“ยัยฟรอธ เมื่อวานเธอไปเอาเสื้อใครมาใส่อ่ะ โคตรเท่เลย”
“ไอ้ไฟท์ ถ้าแกจะเรียกฉันว่าพี่แกจะตายมั้ย”
“ก็คงจะตายอ่ะ ฉันก็เลยไม่อยาก”
“ไอ้เด็กบ้า !!” หน็อย ไอ้น้องเวรกวนตรีนล่ะ ที่หนึ่งเลย พูดถึงตรีน ก็นึกถึงฝ่าตรีนเมื่อวาน โคตรก๊ากเลยค่ะ ท่านผู้อ่าน วันนี้ฉันต้องเสด็จไปเป็นองค์ประธานในพิธีโหวตดาวโรงเรียน < จัดลับๆ ไม่ให้อาจารย์รู้ > ซึ่งเราแอบอ้างว่าเป็นการแข่งขันเทควันโดประจำปี อาจารย์ก็ค้านเหมือนกันนะแต่เราก็อ้างว่าเป็นการกระชับความสัมพันธ์น้องพี่และรับน้อง อาจารย์เลยโอเค เพราะฉะนั้นงานเดียวเราจึงได้ดาวโรงเรียนกับยอดนักสู้ของโรงเรียน
“ไปกันได้แล้ววันนี้พี่บอกให้แม่ไปส่ง”
“ค่า... ท่านประธาน”
8.53 น. โรงเรียนโยธาพิทักษ์วิเทศศึกษา
หลังจากนั่งทำใจอยู่นาน ฉันไม่ค่อยชอบเจอคนเยอะอ่ะ มันอึดอัด
“ยัยไอลีน ปีนี้มีคนประกวดดาวโรงเรียนกี่คนอ่ะ”
“ปีนี้เยอะ มี 15 คนอ่ะ” เยอะมากเลยนะ ปีที่แล้วมี 3 คนเอง เพราะหาคนสวยสู้ดาวโรงเรียนไม่ได้“ยัยฟองฟรอธ วันนี้แกสวยเป็นพิเศษนะ”
“ฮะ !! อะไรนะไม่ได้ยินเลย”
“ขอถอนคำพูดเมื่อกี้”
“เออๆ ก็วันนี้ปล่อยผมให้ดูดีเท่านั้นแหละ”
“จะให้มันไม่แต่งสวยได้ไง วันนี้คนมาดูเจ้าหญิงน้ำแข็งกันให้เพียบ” พูดเหมือนอย่างรู้นะเพื่อนเพลง
“ก็เฉยๆ ว่ะ”
“เออ ฉันไม่ไปนั่งกะแกนะ”
“ทำไมอ่ะ” ทำไมวะ แล้วฉันจะคุยกะใครล่ะเนี่ย
“เออน่า เรื่องของฉัน”
“เชอะจำไว้เลย ไอ้เพื่อนบ้า”
“เออ ไปกันเหอะ ประธานไม่ควรไปช้านะ”
ดาวโรงเรียนจะให้แต่ผู้หญิงม.3 กับม.ปลายประกวด เพราะ ดูโตแล้ว ส่วนผู้ชายเราจะให้ชมรมหนังสือพิมพ์ทำโพลสำรวจจากนักเรียนหญิงทุกคน และแข่งขันเทควันโดแบ่งเป็น 2 รุ่น คือ ม.ต้น กับม.ปลาย
ดาวโรงเรียนปีที่แล้วได้แก่ แต่น แตน แต๊น พี่ฟรินคนสวยของเราเองค่า !! พี่ฟรินเป็นดาวโรงเรียนตั้งแต่ม.3 คือ 4 ปีติดนั่นเอง ส่วนดาวผู้ชายได้แก่ แต่น แตน แต๊น พี่เคนรองประธานนักเรียนคนปัจจุบัน !! และยอดนักสู้ระดับม.ต้น ได้แก่ แต่น แตน แต๊น ไอ้เด็กไฟท์จอมกวน !! < เห็นกวนๆ อย่างงี้แต่เค้าเก่งนะ หล่อด้วย > แล้วก็สุดท้ายท้ายสุดยอดนักสู้ระดับม.ปลายได้แก่ แต่น แตน แต๊น พี่สกรีนผู้เยือกเย็นนั่นเอง !!
หน้าหอประชุมใหญ่มัธยมศึกษา
นับ 1 สูดลมหายใจเข้าลึกๆ
นับ 2 หายใจออกช้า ๆ
นับ 3 ฉีกยิ้มพิมพ์ใจ
นับ 4 เปิดประตู
ครืด... < ประตูโรงเรียนนี้ สมควรได้รับการเปลี่ยนอย่างรุนแรง >
วิแรก ทุกคนหันมามอง
วิที่ 2 เกิดภาวะเงียบกริบ
วิที่ 3 เริ่มเกิดเสียงซุบซิบ
“ว้าว ตัวจริงน่ารักจัง” ดีๆ ชมอีก ชมอีก < โรคบ้ายอ >
“หน้าโคตรหวานเลย” ชมๆ เค้าชอบ
“อยู่ม.4 ใช่มั้ยหน้าเหมือนเด็กม.2 เลย” =_= เอาเหอะ อย่างน้อยก็ชมว่าหน้าเด็ก
“ขนาดอยู่ตึกเดียว ยังไม่ค่อยได้เห็นหน้า” มันชักเริ่มแปลกๆ แล้ว
“เค้าว่ากันว่า ไม่ค่อยปรากฏตัวให้ใครเห็น” เฮ้ เฮ้ น้องจ๊ะ พี่เป็นคนนะ ไม่ใช่ผี รีบเดินดีกว่า
“เชิญนั่งคร้าบ...” ใครวะ ลากเสียงซะเต่าเรียกปู่เลย
“~ตอนนี้เจ้าหญิงของโรงเรียนก็มาถึงแล้วนะครับ น้องๆ~”
“~แต่รออีกสัก 3 นาทีนะคะ~” รอต้มมาม่าเหรอจ๊ะน้อง เอ๊ะ !! น้องฟรีออนนี่หว่า ใครกล้าใช้น้องสุดเลิฟของฉันเนี่ย “~เพื่อที่ให้ว่าที่ดาวโรงเรียนของ stand by ก่อนค่ะ~”
“ไง น้องเลิฟ น้องฟรีออนของเรานี่เก่งใช่มั้ย”
“พี่ฟรีสไปใช้น้องทำไม”
“ไม่ได้ใช้ แต่ฝึกให้น้องมีความกล้าต่างหาก”
“แล้วไป”
“โธ่ พี่น่ะมีหลักการจะตาย”
“ค่า... คุณประธาน ว่าแต่พี่ฟรินกับพี่สกรีนน่าจะมานะ” รู้สึกว่ามันเงียบๆ ผิดปกติ ช่างมันเหอะ
“ไม่รู้สิ พี่ก็โทรไปถามแล้ว แต่เจ๊แกบอกไม่รู้ดูก่อน”
“เฮ้อ... ดาวปีที่แล้วกับยอดนักสู้เล่นหนีตามกัน เอ๊ย !! ไปเรียนด้วยแบบนี้ จะทะเลาะกันมั้ยนะ”
“ไม่เลย” เสียงแบบนี้ เสียงแบบนี้
“พี่ฟริน !!”
“ไง องค์หญิง” คนที่เรียกว่า องค์หญิงมีคนเดียว
“พี่สกรีน !!”
“แหม... ว่าพี่หนีตามกันไปได้ไง”
“ล้อเล่นหน่าพี่ฟริน”
“องค์หญิงน้อย เห็นน้องชายพี่รึเปล่า”
“ไอ้ปีศาจนั่น วันนี้ฟรอธยังไม่เห็นมันเลย”
“ไอ้ปีศาจเหรอ ฮ่า ฮ่า พี่ว่าเหมาะกับมันดีนะ”
“~บัดนี้ได้เวลาอันสมควรแล้ว~”
“~ขอเชิญพบกับว่าที่ดาวโรงเรียนของโรงเรียนเลยค่ะ~”
“ฮิ้ว !!! สวยจังเลยครับ”
“เบอร์ 15 น่ารักสุดๆ เลยครับ”
“~เหมือนกับทุกปีครับ ว่าที่ดาวโรงเรียนของเรา ห้ามแต่งหน้าเข้าประกวด~”
“~ค่ะ ต่อไปนี้เราจะให้ว่าที่ดาวโรงเรียนของเราแนะนำตัวนะคะ~”
“สวัสดีค่ะ ชื่อ...” เบอร์ 1-14 ก็จบไปแล้วเจ้าค่ะ
“~ครับ ต่อไปเชิญหมายเลข 15 ครับ~”
“~สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ฝ้ายคำ พิพิธนเวศน์ ชื่อเล่น ชื่อฝ้ายค่ะ อยู่ม.5 ห้อง A ฝากตัวด้วยนะคะ” คนนี้น่ารักโคตร
“พี่ว่าคนนี้ได้แน่เลย”
“พี่ฟรินคิดเหมือนกันเลย”
“คนนี้สวยมั้ย”
“พี่ฟรีส ถามแปลกๆ สวยดิ สวยมากเลย”
“>_<” แปลกๆ แฮะพี่ฟรีสสุดหล่อ
“พี่ก็ว่าสวยนะ องค์หญิง”
“เมื่อกี้แกว่าไงนะ ไอ้สกรีน”
“ก็แค่ชมเฉยๆ” หน้าซีดเลยนะพี่สกรีน ก็แหมพี่ฟรินน่ะขี้หึงจะตาย
“ที่ฉัน แกยังไม่ชมเลย”
“ก็... ก็มันเขินนิ” 555+ นี่เหรอพี่สกรีนผู้เยือกเย็นดุจน้ำแข็ง
“แก ไอ้สกรีน แกออกมาคุยกับฉันเลย”
“คร้าบ...” หมด หมดเลยความเยือกเย็นที่สั่งสมมา มาแพ้สาวหุ่นนางแบบอย่างพี่ฟรีน 555+
“~ค่ะ เชิญทุกคนทยอยมาลงคะแนนได้เลยนะคะ~”
“~แล้วอีก 15 นาที ทุกคนจะได้ชมการแข่งขันเทควันโดนะครับ~”
“พี่คะ พี่คะ” (O_O )( O_O)(O_O )( O_O) ใครเรียกหว่า? “ทางนี้ค่ะ พี่ฟรอธ”
“อา... คะ มีอะไรรึเปล่าค่ะ”
“คือ... คือ แกพูดดิ”
“แกนั่นแหละ”
“เออๆ” จะเถียงกันทำไมเนี่ย “คือหนูขอถ่ายรูปพี่ได้มั้ยคะ” เอาไงดีหว่า น้องเค้าก็น่ารักนะ โอเคก็ได้
“อืม... ก็ได้ แต่ไปข้างนอกได้ป่ะ เดี๋ยวคนอื่นมาขอบ้าง พี่ขี้เกียจน่ะ เห็นว่าน้องน่ารักนะเนี่ย”
“O///O ขะ ขอบคุณค่ะ”
ครืด... < เสียงประตูเจ้าเก่า >
แล้วฉันก็ฉีกยิ้มพิมพ์ใจถ่ายรูปคู่กับน้องคนเมื่อกี้เสร็จ น้องเค้าขอบคุณแล้ววิ่งเข้าไปเลย เหลือเวลาอีก 10 นาที ฉันขี้เกียจรีบเข้าไป ก็เลยเดินเล่นแถวนี้ก่อน ว่าแต่วันนี้ยังไม่เห็นหน้าไอ้ปีศาจเลย ช่างมันเหอะคิดมากอะไร
“ก็บอกว่าไม่ได้คิดอะไรจริงๆ” อ๊ะ เสียงคุ้นๆ
“ก็ปกติ นายเคยชมใครที่ไหนอ่ะ” เสียงพี่ฟรินกะพี่สกรีนนี่หน่า แอบฟังดีกว่า < ไม่ดีนะ ท่านผู้อ่าน >
“ก็แค่พูดความจริง” อ้าว เถียงกันมันส์เลย
“แล้วทีฉัน นายไม่เคยจะชมเลย...อุ๊บ” O_O นะ นะ นั่น !! เค้าจูบกันล่ะท่าน ร้อนแรงจริงนะพี่สกรีน คนจูบกัน ไม่ควรแอบดู หันหลังให้ก็ได้
... 5 นาที ผ่านไปแต่คราวนี้ช้าเหลือเกิน ...
“ก็บอกแล้วว่า... มันเขิน”
“O///O ทีหลังอย่าทำอย่างงี้นะที่นี่ประเทศไทยนะ” อ้าว หายโกรธง่ายจัง
“งั้นที่เกาหลีก็โอเคใช่มั้ย” หวานกันเข้าไป
“O///O บ้า” หวานให้มดยกทัพมาขนความหวานก็ยังไม่หมด
“555+ ไปกันเหอะ”
“อะ อืม” อ้าว !! เวรซะแล้วเรา เอาไงดี แกล้งเดินมาตามดีกว่า
“อ้าว พี่ฟริน พี่สกรีน ไปกันเหอะ เค้าจะเริ่มแข่งแล้ว”
“อืม ปะ ไปสิ”
“พี่ฟรินเป็นไรเนี่ย หน้าแดงๆ ร้อนเหรอ ประเทศไทยเดี๋ยวนี้อ่ะ ร้อนจะตาย ไปเหอะ”
ครืด... < คงไม่ต้องบอกว่าเสียงอะไร >
“~เอาล่ะค่ะ ตอนนี้เวลา 9.30 น. ได้เวลาทำการแข่งขันแล้วนะคะ~”
“~ปีนี้มีผู้เข้าแข่งขันเท่ากันสำหรับม.ต้นและม.ปลายนะครับ คือ 16 คน~”
“~กติกาเช่นเดียวกับปีทุกปีคือ ผู้เข้าแข่งขันต้องสวมชุดเทควันโดเพื่อป้องกันอาจารย์จับได้ ใช้ท่าได้ก็ได้ในการต่อสู้ แต่ห้ามเตะใต้เข็มขัดนะคะ~”
“~และการต่อสู้ 1 คู่ มีเวลา 5 นาทีครับ โดยกรรมการคือ ท่านประธานนักเรียนสิรภัทร รองประธานนักเรียนเคนอิจิ และประธานระดับม.ต้นภควัตครับ~”
“~ม.ต้น คู่แรกคือ...~”
แหม... ปีนี้คึกคักกันจังเลยนะ วันนี้ยังไม่เห็นหัวไอ้เด็กไฟท์ < ในห้องประชุม > ไอ้ปีศาจก็ด้วยมันหายไปไหนของมันวะ เชอะ แต่ก็ดีจะได้ไม่เหนื่อย < ทะเลาะจนเหนื่อย >
“พี่ฟริน...”
“อย่าแกล้งฉันสิ” อ้าว จู๋จี๋กันอีกและ
“ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ” น่าอิจฉาจริงๆ
ไปหายัยเพลง ยัยไอลีนดีก่า
“ยัยไอลีน...”
“อืม นี่เบอร์เราเอง” แจกเบอร์เข้าไป
“แล้วจะโทรไปนะ” ไอ้นี่ก็หล่อใช้ได้เหมือนกัน แต่ยังไม่เข้าขั้น
ไปหายัยเพลง เพื่อนเลิฟคนสุดท้ายก็ได้
“ยัยเพลง...”
“อืม ไปเที่ยวเหรอ ที่ไหนอ่ะ” สังเกตนะคะว่ามันไม่ได้พูดกับฉัน
“อืมก็ได้ แต่ว่า...” เชิญเลย งอนแล้วด้วย
ไดอาร็อกเดิมเป๊ะ < ยัยคนเขียนมันไม่มีสมองคิดแล้วรึไง > ฉันเลยกลายเป็นหมาหัวเน่าเลย งอนยัยคนเขียนด้วย < งอนเค้าระวังจะไม่ได้เป็นนางเอกนะ >
ไปดูต่อก็ได้วะ
“~ต่อไปเป็นการแข่งขันรอบแรกคู่ที่ 7 ของม.ต้นนะคะ~”
“~ฝ่ายขวาคือเด็กชาย... < ยังเป็นเด็กชายอยู่นะ > ฝ่ายซ้ายคือเด็กชายพัทธดนย์ เพลินเพลงพิทธรครับ~”
ไอ้ไฟท์เป็นแชมป์เก่า !!
“กรี๊ด !!! พี่ไฟท์สู้สู้ค่ะ” น้องชายฉันมีแฟนคลับด้วยเหรอเนี่ย “กรี๊ด !!! น้องไฟท์สู้เค้านะ” ม.ปลายก็มี แก่แล้วยังจะไปกรี๊ดกร้าดเด็กอีก ไม่เจียมเลย < ขอโทษท่านผู้อ่านม.ปลายด้วยนะคะ >
ตุบ พลั่ก ตุบ พลั่ก ตุบตุบ ตะหลุบตุบพลั่ก < เสียงคนตีกัน หรือว่าเสียงกลองเนี่ย ?>
โฮ น้องฉันโคตรเก่งเลย ไม่น่าเชื่อ *_* สมแล้วที่ชื่อไฟท์
“~แล้วผู้ชนะได้แก่ เด็กชายพัทธดนย์ ห้อง 3-A~” เฮ้ !!! น้องฉันเองค่า น้องฉันเอง
“ยัยฟองฟรอธ น้องแกลงฝีมือไม่ตกเลยนะ” ยัยเพลงมาจากไหนเนี่ย
“ก็เห็นๆ กันอยู่อ่ะนะ 555+”
“=_=”
“ก๊าก !!” ไปหาไอ้ไฟท์หน่อยดีก่า “ฉันจะไปหาไอ้ไฟท์หน่อย แกไปด้วยกันมั้ย”
“เออๆ ไปๆ”
“ไง ไอ้ไฟท์”
“ไงอะไรล่ะ ยัยบ๊อง”
“เมื่อไหร่ แกจะเลิกเรียกฉันแบนั้นสักที =_=”
“ก็ฉันจะเรียกอ่ะ เออ เมื่อกี้เห็นพี่ฟรินกะพี่สกรีนด้วย”
“เออ พวกนั้นมาแบบไม่ให้ซุ้มให้เสียง”
“ไม่ให้ซุ้มให้เสียงหรือเธอบ๊องไม่รู้เองฮะ 555+” เชอะ ไอ้เด็กบ้า “อ้าว พี่เพลงใช่มั้ย หวัดดีครับ ไม่เจอกันตั้งนานยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ” ไอ้ไฟท์พูดพลางยกมือไหว้
“แหม... ที่ฉันแกไม่เคยเรียกพี่ ไม่เคยหวัดดี ไม่เคยยกมือไหว้ ไม่เคยพูดครับ แต่กับยัยเพลงมาซะครบเซ็ตเลย”
“ก็ความสวยมันต่างกัน ความเคารพก็ต้องต่างกัน”
“ออ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่ายิ่งสวยยิ่งไม่เคารพ”
“ทุเรศ เธอพูดออกมาได้ไงเนี่ย”
“ความจริงเว้ย พูดความจริง”
“ยัยฟรอธ แกก็ยอมๆ น้องแกหน่อยสิ ส่วนน้องไฟท์ก็อย่าไปกวนยัยฟรอธมัน” ช่าย ยัยเพลงพูดถูก “ยัยฟรอธมันเด็กไม่รู้จักโต นายก็หน่อยจะรู้นิ < กระชิบ >”
“ยัยเพลง แกพูดอย่างนี้เดี๋ยวก็สวยน้อยลงหรอก”
“ไม่มีทางหรอก พี่เพลงเค้าสวยจะตาย”
“หุบฟาร์มหมาของแกไปเลย ไอ้ไฟท์”
“เออ เมื่อกี้ฉันเก่งมั้ย”
“ก็ดี”
“แค่เนี้ยเนี่ยนะ”
“เออ จะให้ฉันพูดว่าไรอีกล่ะ”
“ก็แบบว่า ไฟท์น้องเลิฟ น้องเก่งมากเลยรู้มั้ย < ดัดเสียงแบบผู้หญิง >”
“ทุเรศ แกนี่ช่างกล้าจริงๆ เลยนะ”
“ไม่กล้าก็ไม่ใช่น้องเธอน่ะสิ”
“เหรอ เฮ้ย !! แกหาว่าฉันหน้าด้านเหรอ”
“เปล่า... แต่เธอพูดเองนะ ก๊าก !!”
“ไอ้เด็กบ้า ตายซะเถอะ !!” แล้วฉันก็ไล่แพ่นกะบาลไอ้เด็กไฟท์ อยู่สักแปบนึง ก่อนที่ไอ้ไฟท์ไอ้จะยอมแพ้ เพราะ มันมีแข่งต่อ
“~ต่อไปเป็นการแข่งขันรอบแรกของม.ปลายคู่ที่ 4 นะคะ~”
“~ฝ่ายขวานายโจ๊ก แซ่อึ้ม < อันนี้ไม่ทราบว่ามีคนแซ่นี้รึเปล่า ถ้ามีก็ขออภัยด้วยนะค่า... > และฝ่ายซ้ายนายคีตภัทร พลโยธาพิทักษ์ครับ~” ไอ้ฝ่ายขวาหน้าตาโคตรโจ๊กเลย ก๊าก !!! ฝ่ายซ้ายชื่อคล้ายๆ ฉันเลย นามสกุลก็คุ้นๆ ลักษณะท่าทางก็เหมือนจะรู้จัก ใครหว่า??
ตุบ ตุบ
“~เพียง 2 หมัดเท่านั้น ฝ่ายขวานายโจ๊ก แซ่อึ้มลงไปกลิ้งกับพื้นเลยครับ~”
“~ผู้ชนะของคู่นี้ได้แก่นายคีตภัทร จากห้อง 4-G ค่ะ~”
“กรี๊ด !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! พี่ฟรอสเก่งจังเลยค่ะ” พี่ฟรอสเหรอ คงไม่ช่ายหรอก TT_TT ไม่ใช่มั้ง ไม่ใช่แน่นอน แต่มันเดินมาแล้ว เดินตรงมาแล้ว
“ไง ยัยเด็กผีมาเชียร์ฉันเหรอ ไงฉันเก่งมั้ย”
“ก็ดี... ไม่ได้มาเชียร์หรอแค่มาดูคนต่อยกันเท่านั้น”
“โรคจิต < ทำท่าขนลุก >” หน็อย ไอ้ปีศาจ
“แก แกว่าฉันโรคจิตวิปริตวิปโยคเหรอ”
“เปล่า < เสียงสูง > เธอพูดเองนะ ฉันเปล่าพูด”
“แก แกตาย !!” แล้วฉันวิ่งไล่ไอ้ปีศาจที่นามมันคล้ายคลึงกับฉันทั้งชื่อจริงและชื่อเล่น แค้นใจจริงๆ แต่ก็ยังดีที่แค่คล้ายไม่ได้เหมือน และมันก็ยอมแพ้ เพราะ มีแข่งต่อ
วันนี้ฉันได้รู้ว่าไอ้ไฟท์กะไอ้ปีศาจฟรอส มันรู้จักกัน สนิทกันด้วย ที่สำคัญทั้งคู่กวนตรีนเป็นที่ 1 และตอนนี้ มันทั้ง 2 กำลังใช้ฉันไปซื้อน้ำให้พวกมัน โดยที่พวกมันอ้างว่า
“ยัยฟรอธ ไปซื้อน้ำให้ฉันกับพี่ฟรอสหน่อยสิ”
“555+ ขำและ ก็ไปซื้อเองเด้”
“เออ งั้นวันนี้ฉันไปบ้านนายนะ < เหลือบมอง > จะไปขอบคุณเรื่อง สปาเก็ตตี้เสือร้องไห้น่ะ” ไอ้หย้า เวงเลี้ยวเรา นายฟรอสไอ้ปีศาจชั่ว
“ฉันจะบอกพี่สกรีนเรื่องที่นายแกล้งฉัน”
“งั้นฉันจะบอกแม่ว่า ที่เธอนอนเร็วเพราะเธอแอบตื่นตอนตี 2 มาเล่นเกมส์” ไอ้ไฟท์ ไอ้น้องชั่ว
“...”
“ไง/ไง”
“เออ =^=”
“งั้นฉันเอาเป๊ปซี่ 1 กระป๋อง เอาน้ำแข็งด้วยนะฉันจะกิน แล้วก็เอาผ้าขนหนูตรงนั้นไปชุบน้ำให้ฉันด้วย เร็วๆ ด้วยนะ พี่ฟรอสเอาอะไร” ไอ้ไฟท์ ฉันเป็นพี่แกนะ
“ฉันเอาชาเขียวแล้วกัน เอาป๊อกกี้ด้วย รสช็อคโกแลตนะ น้ำแข็งด้วย”
“ตังค์อ่ะ ตังค์ เงินมาปัญหาหมด”
“เธอ ก็จ่ายไปดิ ฉันก็ไม่อยากบอกความลับของเธอหรอกนะ เพราะเธอก็กุมความลับฉันไว้เยอะเหมือนกัน” ฮัดช่า ดูมันทำหน้า ทำซะเหมือนคนดีเลยนะ
“เออ !!”
ตอนนี้ฉันซื้อของที่พวกมันสั่งเสร็จแล้ว ผ้าชุบน้ำก็เรียบร้อยแล้ว และฉันก็เตรียมแผนไว้เรียบร้อยแล้วด้วย คุณน้องรัก คุณเพื่อนที่น่าเตะ
“น้องฉันล่ะ >_<”
“stand by เตรียมขึ้นเวที” ก๊าก !! ดีเลยพอลงมาจะได้ก็จะ ก๊าก !! “เธอไปไหนมาเนี่ยโคตรนานเลย นึกว่าสะดุดกองขี้หมาตายไปและ” ดูปากมัน
“เอาไปสิ อุตส่าห์ถ่อไปซื้อมาให้ >_<”
“เธอเป็นไรมากมั้ยเนี่ยยิ้มเป็นคนบ้าอยู่ได้” หน็อย แกกล้าดูถูกรอยยิ้มพิมพ์ใจของฉันเหรอ
“ฉันไปและ ก๊าก !!! กินให้อร่อยนะ”
ความคิดเห็น