คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ใส่ไม่ยั้ง < ถึงกับท้องเสียกันเลยทีเดียว >
4
ใส่ไม่ยั้ง < ถึงกับท้องเสียกันเลยทีเดียว >
6.00 น. กลับบ้านมาแล้วเด๋อ...
“หวัดดีก๊ะ เจ๊” เจ๊ = แม่
“ฟรอธ ทำไมกลับช้า”
“ติดเม้าท์กับยัยเพลง ยัยไอลีนน่ะแม่”
“ขึ้นไปเก็บของแล้วมาหาแม่หน่อย”
“มีอะไรเหรอคะ”
“ขึ้นไปเก็บของขึ้น เร็วๆ”
แหม... ทำเป็นลับลมคมในนะเรา < เฮ้ นั่นแม่แกนะ >
“เอ๊ะ ! บ้านนั่นมีคนมาอยู่ใหม่แล้วเหรอ ช่างมันเหอะ”
< สนใจโลกภายนอกอาจสิแก >
“มีอะไรคะ เจ๊”
“แกเอาสปาเก็ตตี้ที่แม่ทำไปให้บ้านโน่นหน่อยสิ”
“มีคนมาอยู่ใหม่แล้วเหรอเจ๊”
“อืม... เป็นลูกชายเพื่อนแม่น่ะ อยู่โรงเรียนเดียวกับแกด้วย” ซู่... ขนลุกอีกแล้ว ขนลุกที่ไรเจอแต่เรื่องซวยๆ ทั้งนั้น
“คะ เค้าคงไม่ได้ม.เดียวกับฟรอธใช่มั้ยแม่”
“แกนี่เก่งจริง เค้าอยู่ชั้นเดียวกับแก”
“คะ เค้าคงไม่ได้อยู่ห้อง G ใช่มั้ยแม่”
“เฮ๊ย วันนี้แกเดาเก่งมากเลย เค้าอยู่คนเดียวด้วยนะ รีบเอาสปาเก็ตตี้ไปให้เค้าได้แล้วเดี๋ยวมันจะเย็นซะก่อน” เวรตะไร เช่นใดวันนี้ถึงซวยอย่างนี้นะ
“แม่ให้ไอ้ไฟท์เอาไปให้ไม่ได้เหรอ”
“แกไปน่ะดีแล้ว และอย่าไปใช้น้องนะ”
“แม่อ่ะ ใจร้าย”
“ไปได้แล้ว ไปไป๊” แม่ใจร้ายอ่ะ แงแงแงแงแง...
ชะวับ ปิ้ง ปิ้ง พริกไทย ตราเสือร้องไห้ บราโว่ คิกคิก ต้องรับน้องซะหน่อยแล้ว หลายท่านคงเดาออกใช่มั้ย ก๊าก !! เสร็จแน่ไอ้ปีศาจ
แล้วฉันก็แอบไปหยิบพริกไทย ตราเสือร้องไห้ออกไปจากครัว เดินตรงไปที่สวนหน้าบ้าน และจัดการละเลงซะหมดกุรุด ก๊าก !!! ขนาดเสือยังร้องไห้ แล้วนับภาษาอะไรกับคน เอ๊ย !! ปีศาจล่ะ 555+
เดิน เดิน เดิน อย่ายอมแพ้ใครชาติไทยต้องเดิน~ < เพลงอะไรสักอย่างแต่จำไม่ได้ > มีความสุข มีความสุข จะได้แกล้งคนแล้ว ฮิ้ว !! < มันโรคจิตไปแล้วค่าท่าน >
บรรยายบ้านหน่อยนะบ้านฉันหลังใหญ่นะ แหม... ก็อยู่กันตั้ง 6-7 คน แม่บ้านก็มีนะแต่ตอนนี้พวกป้าๆ แกกลับบ้านนอก คนขับรถกับคนสวนใช้คนเดียวกัน ประหยัด 555+ ส่วนด้านขวาเป็นบ้านไอ้เติ้ล บ้านมันไม่ใหญ่เท่าไรหรอก แต่ก็ใหญ่นะ < ตกลงใหญ่รึเปล่าเนี่ย > ส่วนด้านซ้ายเป็นบ้านแบบครอบครัวอบอุ่น หลังเล็กๆ แต่ไอ้ปีศาจมันอยู่คนเดียวใช่มั้ย เพราะฉะนั้นบ้านนั้นก็กลายเป็นใหญ่ไปเลย แต่อยู่คนเดียวก็เก่งนะขอชื่นชมเรื่องนึงก็ได้ < ถึงจะไม่อยากยอมรับเท่าไหร่ >
ติ้งต่อง ติ้งต่อง
“ครับ... แอ๊ด < เสียงประตู > เธอยัยเด็กผี”
“อะ อะ ไอ้ปีศาจ” คิก คิก แกล้งแบ๊วไปก่อน
“เธอไปทำอะไรที่นี่”
“นายนั่นแหละมาทำอะไรที่นี้” ใส่ชุดไปรเวทก็ดูดีนะไอ้ปีศาจ แต่ไม่ได้ชมมันไม่ได้เดียวมันได้ใจ
“มาเรียนหนังสือมั้ง” ขันติ ขันติมิใช่ขันแตก “เธอมาทำไม”
“แม่ฉันให้เอาสปาเก็ตตี้มาให้” กินให้อร่อยๆ นะไอ้ปีศาจ ก๊าก !!! “ฉันไปและ”
ก๊าก !! อยากหัวเราะเป็นภาษาอูกันดา เสร็จแน่ไอ้ปีศาจ
เช้าวันต่อมา
ฉันชอบโรงเรียนนี้มากเลยล่ะ เพราะ ได้ใส่ยูนิฟอร์มแค่วันจันทร์ กับวันพุธ 2 วันเอง ส่วนวันอังคาร วันพฤหัส และวันศุกร์ ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกระโปรงสีดำ < แต่เด็กห้อง A กะ G ใส่สีอะไรก็ได้ที่สุภาพ > แค่นั้นเอง ฟรีสไตล์ใส่แบบไหนก็ได้ และใส่เนคไทด์ประจำระดับก็เข้าโรงเรียนได้ วันนี้วันอังคารเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนตุ๊กตา กระโปรงยีนส์สีดำมีจีบรอบๆ น่ารักมาก และเนคไทด์ประจำระดับ พร้อมออกจากบ้านแล้วค่า...
“ไปแล้วนะค่ะ”
“ทำไมวันนี้ไปเร็วจัง”
“ก็ไม่มีอะไรมาก ก็แค่อารมณ์ดีเป็นพิเศษ”
“อืมดี แวะไปดูฟรอสเค้าหน่อยสิ” ไอ้ปีศาจดันชื่อคล้ายกันอีก
“อืม... ไปก็ได้ค่ะ” ไปดูผลงานซะหน่อยดีกว่า 555+
ตะล็อกต็อกแต็ก มาทำไม มาดูผลงาน งานอะไร เดี๋ยวก็รู้ คิก คิก
ติ้งต่อง ติ้งต่อง
“...”
“...”
ฟิ้ว... สายลมที่เป็นใจ
เกิดอาการเงียบฉี่ อีกทีและกัน
ติ้งต่อง ติ้งต่อง
“...”
“...”
ฟิ้ว.... สายลมพัดผ่านเป็นรอบที่สอง
เงียบอีกแล้ว เข้าไปดูหน่อยและกัน เพื่อใกล้ตายแล้ว
“ขอเข้าไปหน่อยนะคะ”
“...” ไม่ตอบหยิ่งรึไง
แอ๊ด... ประตูก็ไม่ล็อค จะเปิดให้โจรเข้าบ้านรึไง < แกก็เข้าบ้านเค้า งั้นแกก็เป็นโจรอะดิ >
มองซ้าย... ฟิ้ว... ไม่มีอะไร มองขวา... ฟิ้ว... ก็ไม่มีอะไร < จะทำให้ตื่นเต้นทำไม > แต่ข้างหน้า
“เฮ้ย !! ไอ้ปีศาจ” ไอ้ปีศาจนอนชักกะแด๋ว กะแด๋วอยู่ที่พื้น < เว่อร์ >
“...” แม่นายไม่ได้สอนมารยาทรึไง เค้าถามก็ต้องตอบ
“เฮ้ย !! ลุกขึ้น ลุกไหวมั้ยเนี่ย”
“...”
“ระ รอแปบนึงนะ” มันจะตายมั้ยเนี่ย ฉันไม่อยากติดคุกนะเว้ย ผ้าอยู่ไหนวะ
“...”
นับ 1 สูดลมหายใจเข้าปอดลึก
นับ 2 หายใจออกช้าๆ
นับ 3 ตะโกนเรียกขวัญตัวเอง < ระวังเรียมตามมานะ >
นับ 4 ปล่อยลมตดออกมาอย่างไม่ต้องเกรงใจใคร ไม่ช่าย ออกแรงดึงนายปีศาจเข้าห้องนอน
เฮ้ย !! อย่าคิดไปไกลนะคะ ลากมันไปนอนเฉยๆ
“กินควายเข้าไป แล้วไม่ได้ขี้รึไงวะ โคตรหนักเลย”
“...”
“ถามไม่ตอบเดี๋ยวปั๊ดโบกเลย”
“...”
“เหอะ เหอะ ขอโทษนะ” เค้าไม่ได้ตั้งใจอ่ะ < แค่เจตนาอย่างแรงแค่นั้นเอง >
“...”
เช็ดตัวให้มันหน่อยและกัน
ตื่นสักทีสิ ฉันไม่อยากลงหนังสือหน้า 1 ข้อหาฆ่าเพื่อนบ้านตายนะ
“...”
“ไปต้มโจ๊กให้ก็ได้ เชอะ”
ว้าว !!! ตู้เย็นมีแต่ของกิน มีไอศกรีมบลัดส์ รสคุ๊กกี้แอนด์ครีมด้วย ขอโปรด น้ำอัดลมเพียบ เบียร์แทบล้นออกมานอกตู้ ผลไม้เต็มไปหมด สวรรค์ชัดๆ เลย < สวรรค์อะไรล่ะ ไม่ใช่ของแกซะหน่อย >
มีโจ๊กซองด้วยเสร็จโต๋...
... 10 นาที ผ่านไปไวเหมือนนั่งลอกการบ้าน ... โจ๊กแสนอร่อยหน้าตาน่าทาน < เหรอ ?> พร้อมเสิร์ฟค่ะ
ก๊อก ก๊อก < เคาะหาพระแสงอะไรวะ >
“อ้าว ตื่นแล้วเหรอ”
“เธอ เธอมาทำอะไรในบ้านฉัน”
“ฉันก็แค่มาดูสภาพ เอ๊ย แม่ฉันใช้ให้มาดูนายน่ะ”
“เมื่อคืนฉันไม่ได้เข้าห้องนอนไม่ใช่เหรอ หรือว่าเธอ เธอปล้นสวาทฉัน !!”
“ไอ้บ้า !! ฉันแค่เวทนาแกก็เลยลากเข้ามาเท่านั้นเว่ย” ช่างกล้าคิดเสียนี่กะไร
“ฉันไม่เชื่อ เธอปล้ำฉันใช่มั้ย” โถ่... เวรตะไร ดูมันคิด
“ปล้ำบ้าอะไรล่ะ โอ๊ย อยากผูกคอตายใต้ต้นผักชี”
“เธอไม่ได้ทำอะไรฉันแน่นะ”
“เออสิวะ”
“แน่นะ”
“เออ”
“โลงอก ว่าแต่กลิ่นอะไรน่ะ เธอจะเผาบ้านฉันเหรอ”
“เออ”
“เธอนี่รับมุขเก่งนะ”
“จะกินมั้ยโจ๊กน่ะ”
“กิน กิน กำลังหิวเลย”
“กินไอ้นี่ก่อน” น้ำสไปร์ใส่เกลือแก้ท้องเสีย อะเมดซิ่งดีมะ < ความจริงหาเกลือแร่ไม่เจอ >
“อะไรอ่ะ”
“กินไปเหอะหน่า”
“นี่อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ สปาเก็ตตี้เมื่อวานน่ะ ฝีมือเธอใช่มั้ย”
“เปล่า...” เสียงสูง
“แล้วนี่อะไรน่ะ”
“ก็สไปร์ใส่เกลือ”
“แล้วไป”
“...”
“ป้อนหน่อนดิ”
“มือก็มี จะมาใช้ฉันทำไม”
“ก็มันไม่มีแรงอ่ะ ฤทธิ์สปาเก็ตตี้เธอนั่นแหละ”
“ไม่มีแรงแต่ นายเถียงฉันฉอดๆ เนี่ยอ่ะนะ” ทำไปได้นะคนเรา
“ป้อนหน่อยนะ ไม่งั้น... ฉันบอกแม่เธอแน่” เอาแม่มาขู่เหรอ ไม่กลัวหรอก TT_TT ไม่กลัวจริงๆ นะ “เร็วๆ สิ”
“เออก็ได้ อ้าปากสิ”
“ง้ำ ง้ำ ง้ำ อร่อยเหมือนกันนะ เธอทำเองเหรอ” มันเคี้ยวน้ำด้วยเหรอ ??
“เออ”
“เธอเป็นผู้หญิงจริงรึเปล่าเนี่ย พูดจาหัดพูดให้มันเสนาะหูหน่อย”
“ก็ฉันจะพูดอย่างงี้อ่ะ มีไรมั้ย”
“มีเรื่องไปบอกแม่เธอไง” จำไว้นะ สักวันฉันต้องแก้แค้นแก
“ขอโทษค่ะ”
“ดีดี พูดอย่างงี้ฉันชอบ”
ความคิดเห็น