คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : อยากให้รู้ไว้
1
อยากให้รู้ไว้
เปิดเทมอวันแรก
“ยัยฟรอธ เร็วเข้าสิ จะไปเรียนตอนเที่ยงรึไง”
“หน็อย ไอ้เด็กไฟท์ แกเรียกพี่สาวแกว่า ยัยฟรอธเหรอ O^O”
“แล้วเธอได้ยินว่าฉันเรียกหมาที่ไหนล่ะ”
“หยุดเถียงกันได้แล้ว ฟรอธเสร็จรึยัง”
“เสร็จแล้วค่ะ แม่นะแม่เข้าข้างแต่ไอ้เด็กไฟท์นะ” เค้าก็น้อยใจเป็นนะ
“ว่าแต่ ทำไมเราต้องไปโรงเรียนตั้งแต่ไก่ยังไม่ตื่นด้วยล่ะ!! ToT”
“ยัยน้องฟรอธ ฉันเป็นประธานนักเรียนนะ ฉันต้องทำหน้าที่ให้สมกับที่ได้ตำแหน่งหน่อยสิ”
“อ้าว พี่ไม่ได้ยัดเงินให้คนนับคะแนนหรอกเหรอ O.O” ต้องส่งหน้าแบ๊วเข้าสู้
“ยัยน้องฟรอธ !!”
“อะไรค่ะ คุณประธานนักเรียน”
“แม่บอกให้พอได้แล้ว ขึ้นรถได้แล้ว”
เฮ้ย... นี่มันตี 5 ครึ่งเองนะ แล้วฉันก็เข้าสู่ห่วงนิทรา... zzzZZzzZz ... ... 10 นาทีผ่านไป ไวเหมือน 2 วิ...
“พี่ฟรอธ พี่ฟรอธ ถึงแล้วค่ะ O.O” เสียงนุ่มๆ แบบนี้ต้องเป็นน้องฟรีออนที่น่ารักแน่นอน ฟันธง !! โชะ
“ยัยฟรีออนเรียกแบบนั้น ยัยฟรอธสุดขี้เซ้าไม่ตื่นหรอก” เชอะ !! ไอ้เด็กไฟท์สักวัน สักวัน มันต้องเป็นวันของฉันที่ต้องแก้แค้นแก ไอ้เด็กบ้า
“ตื่นแล้ว !! ไอ้เด็กไฟท์ ฮ้าว... >0<”
“ยัยน้องฟรอธตั้งแต่วันนี้แกเป็นนักเรียนม.ปลายแล้วนะ”
“ค่า... คุณประธานมาเฟีย เอ้ย !! ประธานนักเรียน”
โรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนเอกชนที่คนรวยส่งลูกหลานมาเรียน ว่าแต่พ่อฉันก็รวยเหมือนกันนะ ไม่งั้นจะส่งอภิชาตบุตรอย่างพวกเรามาเรียนได้ยังไง ก๊าก !!! 555+ < ขอโทษท่านผู้อ่านด้วยนะคะ นางเอกมันบ้าไปแล้ว > โรงเรียนนี้ใหญ่ม๊าก มาก เป็นโรงเรียนที่เน้นภาษาอังกฤษซะด้วย มีตึกน้อย ใหญ่มาก มากเหลือเกินจะจำทางได้ ความจริงฉันเคยหลงทางด้าย แหะ แหะ น่าอายจัง มีตึกเรียนมัธยม 2 ตึก ไม่รวมอาคารกิจกรรมอีกเป็น 10 และอาคารอนุบาลกับเด็กโข่งชั้นประถม ตึกมัธยมตึกแรกเป็นตึกนักเรียนธรรมดา ตั้งแต่ห้อง B – F ตึกที่ 2 เป็นตึกนักเรียนหัวกะทิที่สุดในระดับ < ห้อง A > และนักเรียนกิตติมาศักดิ์ < ห้อง G > ซึ่งทั้ง 2 ตึก 7 ชั้น เท่ากันทุกประการ < อ่ะนะ ต้องเข้าใจว่ามันมีการแบ่งแยกทางสังคมเล็กน้อย >
“ยัยฟองฟรอธ...” เสียงแบบนี้จะมีใครถ้าไม่ใช่ยัยไอลีนกับยัยเพลง
“อาไร... ค้า... คุณไอริณ < ยัยไอลีน > คุณพิมพ์เพทาย < ยัยเพลง >”
“คิดถึงจังเยย... เจ้าหญิงน้ำแข็งของเรา >_<”
“เค้าก็คิดถึงพวกตัวเหมือนกาน... >_<” เอาสิต๊องมา ฉันก็ต๊องกลับ
( =_=) ( =_=) >>> (>_< )
“พอเหอะยัยฟองฟรอธ ทุเรศ” ทุเรศเหรอ ฉันออกจะน่ารัก ก๊าก !!!
“แกเริ่มก่อนนะยัยไอลีน”
“ไปดาดฟ้ากันเถอะ ฉันซื้อขนมมาแล้ว” ยัยเพลงเพื่อนที่น่ารักชวน < น่ารักตรงซื้อขนมมาแล้วรึเปล่า >
พวกเราเพื่อนรักกันตั้งแต่ม.1 ค่ะ จริงๆ แล้วมี 4 คนนะ แต่ยัยเพียวแอบไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศส ยัยไอลีนเป็นลูกครึ่งไทย – ฮอลแลนด์ ยัยเพลงเป็นลูกครึ่งไทย – จีน ยัยเพียวเป็นลูกครึ่งไทย – ฝรั่งเศส ส่วนฉันเป็นลูกครึ่งไทย – เกาหลี เป็นลูกครึ่งกลุ่ม เพื่อนๆ จึงเรียกว่า กลุ่มคนไม่เต็ม ฉันล่ะเซ็ง TT^TT เชอะ
“ยัยเพลงมีนมสดป่ะ”
“มีอยู่แล้วนมสด ตรา ไทย-เดนมาร์คใช่มั้ย แต่มีข้อแม้”
“อะไรอ่า...” อะไรอีกฟ่ะ คนจะกินยังจะขัดขว้างอีก < ของเค้าไม่ใช่เหรอ >
“พูดภาษาเกาหลีให้ฟังหน่อย”
“!@#$%^&*_+^%$#@!”
“พูดดีๆ จิ จะกินมั้ยนมอ่ะ” เชอะ อย่าเอานมมาล่อนะ ไม่หลงกลหรอก
“อัน-นยอง-ฮา-ชิม-นี-กา ชอ-นึน คิม-มิน-วอน-อิม-นี-ดา ชอ-นึน ฮัน-กุก ซา-รัม-อิม-นี-ดา ฮัก-แซง-อิม-นี-ดา” < อ้าว?? ไหนบอกไม่หลงกล >
“คำแปลอ่ะ” วันนี้จะได้กินมั้ยเนี้ย T0T
“สวัสดีค่ะ ฉันคือคิมมินวอน < ชื่อภาษาเกาหลีของยัยนางเอก > ฉันเป็นคนเกาหลี เป็นนักเรียน”
“อ้าวแกไม่ได้เป็นคนไทยเหรอ” อย่าให้ถึงวันของฉันนะ อยากแก้แค้นค่ะ !!
“ชอ-นึน แท-กุก ซา-รัม-อิม-นี-ดา ฉันเป็นคนไทย T0T”
“เอาไปนมสดจื๊ด จืด”
“นมจ๊า... นมจื๊ด จืด”
จากนั้นเราก็เม้าท์กันกระจาย น้ำลายงี้กระเด็นจนไม่รู้ว่าของใครเป็นของใครเลยให้หายคิดถึง ... ครึ่งชั่วโมง ... 1 ชั่วโมง ... 2 ชั่วโมง ...
“~นักเรียนทุกคนตอนนี้เป็นเวลา 8.00 น. เตรียมตัวเคารพธงชาติ ทั้งหมดแถวตรง~”
พึ่บ เรายืนตรงพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย รักชาติก๊ะ
“ประเทศไทย รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย เป็นประชา...”
เมื่อเพลงชาติจบ
“ไปกันเหอะ เดี๋ยวป้าติ๋ม มาเจอขี้เกียจทะเลาะกับป้าแก”
“เป็นความคิดที่ดี”
“เห็นด้วยอย่างยิ่งคุณฟองฟรอธ” ก่อนไปเราก็เก็บขยะกันก่อน คนดีค่ะ
แอ๊ด... ตึก ตึก ตึก < แบบ Slow Slow นะ เพราะเป็นเสียงเดิน > และภาพที่เราเห็นคือป้าติ๋มกำลังเก็บขยะอยู่ แล้วพวกเราจะอยู่ทำไมค่ะ เพ่นค่า...
ตึก ตึก ตึก < เสียงวิ่ง >
“หยุดเดี๋ยวนี้นะพวกเธอ”
แล้วพวกเราก็วิ่งลงบันไดอย่างรวดเร็วจนถึงชั้น 4 แต่หันไปอีกที ไอ้เพื่อนบ้าก็ไม่อยู่แล้ว และเสียงมัจจุราชก็ดังขึ้น
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ”
ทำไงดี วิ่งสิค่ะ ตึก ตึก ตึก กรี๊ด !!
“เงียบนะ” เสียงใครอ่ะ เสียงเท่เป็นบ้าเลย ฉันแพ้เสียงหล่อๆ นะ
“อ่อยอั๊นอ๊ะ < ปล่อยฉันนะ >” ฉันถูกลากเข้ามาในห้องเก็บอุปกรณ์วิทยาศาสตร์
“บอกให้เงียบไง” เชอะ ทำเป็นขู่ เค้ากลัวตายล่ะ ว่าแต่นายนี่หล่อชะมัดเลย !! หล่อลากไส้เลย < นี่พระเอกนะ ไม่ใช่กระหัง > หล่อแบบผู้ชายหน้าสวย เป็นเกย์ป่าววะ โครตขาวเลย
“ไปไหนแล้วนะไวเร็วจริงๆ” ไปเลย ไป๊ ป้าติ๋มวิ่งเลย ชิ่วๆ
1 นาที... 2 นาที... 3 นาที...
“อ่อยอ้ายอัง < ปล่อยได้ยัง >” อีตานี้จะปล่อยได้ยังเนี่ย
“...”
“ขอบคุณนะ >_<” นายนี่ หน้าเหมือนพี่สกรีน < ว่าที่พี่เขย > เลยแฮะ
“เธอหนักกี่กิโลเนี่ย ตอนดึงเธอแขนฉันแทบหัก”
“อ้าว พูดงี้ก็สวยเด่ นายนี่จะเคลียร์กันเลยมั้ย” ฮึ่ม เรื่องน้ำหนักฉันยอมไม่ได้ จริงมั้ยคะสาวๆ
“ก็ดี ฮึ ฮึ” ฉันล่ะเกียจเสียงหัวเราะเยือกเย็นอย่างงี้ที่สุด
“หัวเราะ ทำไม” อยากรู้เว้ย
“เธอชื่ออะไร”
“ชื่อไม่เหมือนแม่นายหรอก” คิก คิก อ๊ะ โดนไป 1 ดอก
“ปากเหรอน่ะที่พูด ยัยเด็กผี”
“ฝ่าตรีนมั้ง” ไงล่ะ โดนไปอีก 1 ดอก เชอะ เด็กผีเหรอ
“เธอต้องขอบ-คุณ-ฉัน-ก่อน”
“คิก คิก ไม่-มี-ทาง” เรื่องอะไรจะต้องขอบคุณ < อ้าว ก็เค้าช่วยแกไม่ใช่เหรอ >
“หึ ไม่มีทางเหรอ หึหึ เดี๋ยวเจอกันแน่”
“เจออะไรเหรอ ?? อยากให้รู้ไว้ว่า กลัวจังเลยนะตัวเอง คิก คิก 555+” ฉันทำหน้าแบ๊วใส่ แล้วฉันก็ใส่เกียร์หมา < บ้าด้วย >โกยโลดกลับห้องทันที 555+ กวนฝ่าตรีนคนอื่นเนี่ย สนุกสุขใจจริงๆ ก๊าก !!!
ห้อง 4-A
ครืด... < เสียงประตู >
“ยัยหมวยโก๊ะ ยัยบักเขียด อยู่ไหนออกมา !!” พวกแกขึ้นเขียงแน่
( T_T) ( T_T) >>> (=^= )
“เค้าขอโทษ...”
“ก็เค้าตกใจอ่ะ”
“=_= อ๋อ ก็เลยทิ้งกันซะงั้น”
“T_T” ยัยเพลง
“T_T” ยัยไอลีน
“พวกแกต้องถูกทำโทษ”
“TT_TT”
“TT_TT”
“แกต้องเลี้ยงข้าว ฉันเป็นเวลา 1 อาทิตย์ ต้องมีนมและกล้วยด้วยทุกมื้อ” คิกคิก เสร็จเจ๊ ก๊าก !!! 555+
“ข้าวกะนมอ่ะ เลี้ยงได้ แต่กล้วยอ่ะ ใครจะแบกมา”
“ใช่ ใครจะกล้าแบกกล้วยมาโรงเรียน”
“=_=”
“TT_TT ค่า... พวกเราจะหามาให้ค่ะ” แหมประสานเสียงเลยนะ อยากเลี้ยงฉันก็ไม่บอก ฮุ ฮุ ฮุ
“มิสพิงค์กี้มาแล้ว นั่งเร็ว !!” เสียงเจ้แจ๋น < จริงๆ เค้าชื่อ เจน > ผู้เป็นต้นทางดังขึ้น ทุกคนจึงรีบนั่งที่ประจำของตนเอง
โรงเรียนนี้ไม่มีการย้ายห้อง ประมาณว่าห้องไหนห้องนั้น
ครืด... < เสียงประตู โครตน่ากลัว >
“นักเรียนวันนี้ ห้อง G มีนักเรียนใหม่ด้วย เดี๋ยวพวกเราคงได้รู้จักเค้าแหละ” ส่วนใหญ่ห้อง A กะห้อง G จะทำกิจกรรมร่วมกันบ่อยๆ เพราะ มีนักเรียนแค่ห้องละ 20 คน ซึ่งห้อง B-F มีห้องละ 40 คน
พึ่บ มือเล็กเรียวของยัยไอลีนชูขึ้น
“มิสพิ้งค์กี้คะ ผู้ชายหรือผู้หญิงคะ”
“เสียใจสำหรับผู้ชายนะ เค้าเป็นผู้ชายจ๊ะ หล่อซะด้วย เห็นเค้าว่ากันนะ”
“ว้าว !! *_*” เฮ้ เจ๊บักเขียด เก็บอาการหน่อย
ฮึย... ขนลุก รู้สึกแปลกๆ ว่าแล้วจะหล่อสักเท่าไหนเชียว
“หมดคาบแล้วไปห้องประชุมระดับนะจ๊ะ”
“ค่า.../คร้าบ...” โข่งซะไม่มี =_=
ความคิดเห็น