คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 0 ปฐมบทแห่งการเริ่มต้น (รีไรท์)
ป่าอันแสนมืมิไร้แสใสาส่อ หมู่เมาที่บบัแสันทราเพียหนึ่เียว่อยๆเลื่อนัวาไป ให้แสันทราสลัวสาส่อลไปยัลานห้า เผยให้เห็นร่าเาหนึ่นอนออยู่บนผืนินอย่าไร้เรี่ยวแร
เมื่อแสันทราส่อระทบร่าเานั้น เผยให้เห็นายหนุ่มนอนมอเลือ บนร่ามีบาแผลน้อยให่นับไม่ถ้วนและำลัหายใรวยรินเหมือนนใล้สิ้นใ
ผ่านไปสามลมหายใ
เสียฝีเท้าอสัว์สี่าย่าราย่อยๆัึ้น ยิ่มามันยิ่ั..ัเสมือนแผ่นินไหว พอเสีย ‘ึ!’ สุท้ายมันัสนั่นเลื่อนลั่นอยู่้าใบหูอายหนุ่ม
พอายหนุ่มมอไป็เห็นร่าเาอสัว์สี่เท้าสูให่ว่าหเมร วาเปล่แสสีแาน เาเายาวว่าหนึ่เมรยัเห็นไ้ั แม้ะมอไม่เห็นร่าายัเน ายหนุ่มยัอนุมานถึนสีาวุหิมะับนสีำลายเมอมันไ้
หลัะพริบาายหนุ่มไ้เห็นอุ้เท้าอันให่โ มีรเล็บแหลมมถึห้าำลัะเหยียบย่ำเพื่อป่นร่าายเาให้ลายเป็นบ่อเลือ แ่แทนที่ายหนุ่มะหวาลัว เาลับเผยสีหน้าโรธแ้น เพราะเาำมันไ้ี..ำไ้ไม่มีวันลืมเลือนถึสิ่ที่มันทำับเา
“เทพอสูรพยั์เมา” ายหนุ่มเ้นเสียแผ่วเบาเรียนามมันผ่านไรฟันอย่าโรธแ้น
เทพอสูรพยั์เมาึ้มหน้ามอายหนุ่ม ทว่า! สายามันนั้น่าเ็มไป้วยวามอำมหิ
“เ้ามนุษย์! บัอาโมยผลึสวรร์ในถ้ำพำนัอ้า แ่ปาายมันพอ ทรมานพันปียัน้อยไป..ส่ผลึสวรร์ืนมาแล้วะปล่อยเ้าายสบาย ” เทพอสูรพยั์เมา่มู่ายหนุ่ม
“หึ! ใระยอมืน หาไม่ใ่เ้าสัหารนรั้าเรื่อเ่นนี้ัมิบัเิ ทั้ๆที่พวเราบอเ้าว่าพบเอโยบัเอิ..หาใ่โมยมา” ายหนุ่มล่าวเสียแ็
เทพอสูรพยั์เมาในห้วอารม์โมโหโธา เห็นว่าสนทนาับายหนุ่มไปล้วนไร้วามหมาย มันึย่ำเท้าเหยียบร่าายหนุ่มอย่ารุนแรไปรั้หนึ่ โีร่าายายหนุ่มแ็แรุ่หินผาึไม่ไ้ลายเป็นอเลือ แ่็ระอัโลหิำโนน่าหวาผวา
พร๊ว!
เทพอสูรพยั์เมาเห็นายหนุ่มระอัโลหิำโ วามโรธมัน็ลลไปเล็น้อย แ่ไม่นานมันนั้นไ้โรธยิ่ว่าเิมหลายร้อยเท่า เพราะายหนุ่มไ้เอามือที่สั่นเทาล้วเ้าไปในายเสื้อและหยิบผลึสีำทอประายสีฟ้าใส่เ้าไปในปา้วยวามเร็วที่เทพอสูรพยั์เมามิอาห้ามปรามไ้ ่อนะลืนผลึลไป
วินาทีนั้นผลึไ้หลอมละลายเ้าไปในวิาอายหนุ่ม ะเียวันายหนุ่มไ้ิในใว่า
‘้าฝึพลัปรามานานหลายหมื่นปีนบรรลุเป็นเียน..เหุใยัถูพยั์เมาสัหารไ้่ายาย’ ายหนุ่มล่าวในใ วินาทีหวนิในใบ สายาโรธเรี้ยวอพยั์เมาแทบทิ่มแททะลุร่าอายหนุ่ม อุ้เท้าให่โยึ้นพร้อมับารเล็บอันแหลมม
“ายไปเสีย!!” เทพอสูรพยั์เมาำรามลั่นพร้อมวัรเล็บอันแหลมมีร่าอายหนุ่มเป็นเ็ส่วน ่อนายหนุ่มะสิ้นะสิ้นใเาไ้ส่เสียแผ่วเบาิๆัๆแฝวามอาาแ้นออมา
“ถ้าเิ..าิหน้า...มี..ริ...้าเทียนหล..ะสัหาร..เ้า...ให้ไ้..พยั์เมา!”
เมื่อเทียนหลสิ้นลมหายใ ร่าที่ถูรเล็บอเทพอสูรพยั์เมาแบ่ออเป็นเ็ส่วนพลันเรือแสสีทอ แล้วลายเป็นละออระายหายไปในอาาศ
เทพอสูรพยั์เมาเห็นเ่นนี้ร่าายมันถึับสั่นสะท้าน เพราะมันมิอาหาพบผลึสวรร์ไ้
“บับ!” เทพอสูรพยั์เมาเ้นเสียโรธเรี้ยวสั่นสะเทือนเลือนลั่นไปถึสวรร์ั้นฟ้า มันาเาไ้ว่าผลึสวรร์ถูผสานรวมเป็นหนึ่เียวับเทียนหลเรียบร้อย ระนั้นมันมิอาระับวามโรธไ้อี่อไป
วามโรธอเทพอสูรพยั์เมาถูระบายใส่ผืนปพี ท้อนภาลามไปถึสรวสวรร์ทุั้นฟ้าในโลหยวนหล ไม่ใ่แ่นั้น...วามเสียหายยัมามายมหาศาล
.
.
.
ภายในสัสารวั
ววิาอเทียนหลำลัล่อลอยไปอย่าไรุ้หมาย และไม่มีสิ่สนใเาราวับเป็นอาาศธาุ มิเพียเท่านั้น..รอบววิาอเาถูล้อมรอบไป้วยแสสีเียว
ะเวลาผ่านไป
ผ่านไป..และผ่านไปนไม่รู้ว่ามันนานเพียใ ระทั่ววิาอเทียนหลไ้ลอยผ่านไปในแสสีาวสว่าวาบแล้วหายไปาสัสารวั
ความคิดเห็น