ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ผม(ฉัน)กลายเป็นลูกสาวของราชินีเเวมไพร์ [SS0-1]

    ลำดับตอนที่ #7 : มาฝึกบินกันเถอะ

    • อัปเดตล่าสุด 25 ส.ค. 67


    “นี่คือห้องชั้นเอง”

     

    เลน่านั้นได้เเปลงร่างกลายเป็นภูตตัวน้อย

     

    “ทำเเบบนั้นทำไม”

     

    “ก็เพื่อไม่เป็นที่สังเกตุได้ง่ายน่ะ”

     

    “พวกเขาจะมากันเเล้ว พยายามอย่าออกมาบ่อยๆนะ ออกมาเฉพาะที่ฉันเรียกหรือไม่ก็จำเป็นจริงๆ”

     

    เเก๊ก

     

    “ตื่นเเล้วหรอคะ องค์หญิง”

     

    “หนูตื่นมานานเเล้วค่ะ”

     

    'วันนี้เป็นวันที่เรานั้นต้องฝึกเรื่องการบินเพื่อที่จะได้เคลื่อนที่ได้สะดวก'

     

    “ดิฉันได้รับอนุญาตให้มาจัดระเบียบห้ององค์หญิงค่ะ เเละ ดูเเลความเรียบร้อยภายในห้องค่ะ”

     

    “ลิลลี่ได้รับอนุญาตมากจากใครหรอคะ”

     

    “ท่านเเม่ขององค์หญิงไงคะ”

     

    'อย่างงั้นหรอ สาวใช้หรือไม่ก็เมดจะต้องได้รับอนุญาตก่อนที่จะได้เข้ามาทำสิ่งต่างๆ เช่นไม่ได้รับให้เข้ามาในห้องของเราเวลาที่เรานั้นนอนหลับ'

     

    'เรากังวลเรื่องพี่ของเรามากว่าจะคิดยังไงกับเรา ถ้าเราเกิดมาเเล้วจะได้ตำเเหน่งที่พิเศษกว่าคนอื่นเเต่ว่าอาเนสก็ไม่ได้เกลียดเราเลยอะไรขนาดนั้นเเต่ว่าพี่คนเล็กกับพี่คนโตละ จะคิดยังไงกับเรา เรานั้นไม่ได้มีความสามารถที่พิเศษอะไรมากขนาดนั้น ถ้าเราได้เป็นราชินีเเล้วเราจะเป็นจักรพรรดินีละจะเป็นยังไงนะ จักรพรรดินีที่ด้อยที่สุดหรอ'

     

    “วันนี้องค์หญิงจะได้ลองบินนะคะ”

     

    “บินหรอคะ”

     

    “ก็องค์หญิงยังไม่เคยบินมาก่อนเลยใช่ไหมคะ ใช่เเล้วค่ะ วันนี้จะเป็นวันที่องค์หญิงจะได้ฝึกลองบินดูค่ะ จะมีท่านโคมาริเป็นผู้สอนค่ะ”

     

    “ท่านเเม่ไม่ได้มาสอนหรอคะ”

     

    “ติดเรื่องการเจรจาสินค้าค่ะ”

     

    “อาเนสละคะ”

     

    “อายองค์หญิงค่ะ”

     

    นาน่าจังก็คอตกไปเลยทันทีเมื่อได้ยิน

     

    'วอทเดอะเอฟ อะไรของหมอนั้นละนั้นอายผู้เป็นน้องได้ไง'

     

    หลักจากนั้นเอมิเลียกับเเอนนาก็ได้เข้ามาพานาน่าจังอาบนํ้าเเละจัดการเรื่องเสื้อผ้าให้เเละได้ทำผม เเต่งหน้าสวมเครื่องประดับ ติดกิ๊บติดโบว์

     

    “หนูชอบโบว์สีขาวค่ะ เปลี่ยนได้ไหมคะ”

     

    นาน่าจังอยากได้โบว์สีขาวเพราะคิดว่ามันน่าจะเข้ากว่า

     

    “เเบบนั้นจะดูไม่เข้ากับองค์หญิงนะคะ สีเเบบนี้จะเข้ากับองค์หญิงเป็นอย่างมากค่ะ จะเพิ่มน่ารักเพิ่มมากขึ้นค่ะ”

     

    “ก็ได้ค่ะ”

     

    'ผมสีเงินเเล้วตาสีเเดง มันจะเข้าดูนะ เเต่ชั่งเถอะ ไม่อยากรบกวนใจเขาอะ'

     

    หลังจากที่เเต่งตัวเสร็จเเล้ว ก็ให้ดูในกระจก


    "เท่านี้ก็พอเเล้วละ"

     

    “นี่จะเป็นเรื่องที่ดีเลยนะคะ องค์หญิงจะได้ออกมาข้างนอกด้วยนะคะ”

     

    “ข้างนอกหรอ”

     

    “ใช่ค่ะ การฝึกต้องมีพื้นที่ที่กว้างมากเลยค่ะ”

     

    “เเต่ว่าหนูน่ะ ร่างกายไม่เเข็งเเรง หนูเกรงว่าหนูจะทำไม่สำเร็จ”

     

    เเอนนาเเละเอมิเลียนั้นก็ได้กอดตัวของนาน่าจังเอาไว้

     

    “ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไรนะ ดิฉันมั่นใจค่ะว่าองค์หญิงจะต้องทำได้อย่างเเน่นอนค่ะ”

     

    “ความสำเร็จไม่ได้จำเป็นต้องมาจากพรสวรรค์เท่ากันหรอกค่ะ ถึงองค์หญิงจะไม่เเข็งเเรงเเต่ว่าองค์หญิงก็มีพรแสวงค่ะ ก็สามารถทำสำเร็จได้เช่นกันค่ะ”

     

    “หนูจะต้องทำมันได้อย่างเเน่นอนค่ะ หนูมีความมั่นใจเพิ่มมาเเล้วค่ะ”

     

    'การที่มีพี่สาวเเบบนี้เป็นเรื่องที่ดีจัง อยากจะอยู่กับเขาบ่อยๆจัง'

     

    เเอนนากับเอมิเลียก็ได้พานาน่าจังออกไปที่ข้างนอกเเต่ระหว่างนั้น


    เอเธอร์ พี่คนโต

     

    “นี่กำลังจะไปที่ไหนกัน”

     

    “พี่เอเธอร์หรอ”

     

    “หืม นี่ชั้นดูเเปลกๆไปหรอ”

     

    “ไม่ใช่ค่ะ ท่านอาเธอร์ องค์หญิงเเค่เพิ่งตื่นน่ะค่ะ”

     

    “อ่ออย่างงั้นเองหรอ พวกเธอกำลังจะฝึกบินอย่างนั้นสินะ”

     

    อาเธอร์นั้นก็หันหลังให้ดูเเละก็ได้เรียกปีกออกมา

     

    “นี่คือปีกที่ชั้นภูมิใจมากเลยละ ปี2คู่ของชั้นชั่งงดงาเเละเเข็งเเรง ชั้นสามารถบินได้ด้วยความเร็วสูง”

     

    อาเธอร์นั้นก็ได้เห็นนาน่าจังนั้นได้เเสดงที่ไม่มีความสุขอาเธอร์นั้นเลยลูบที่หัวของนาน่าจัง

     

    “พี่เชื่อว่าน้องว่าทำได้อย่างเเน่นอน ถึงพี่จะโอ๋อวดเเต่พี่เชื่อว่าสักวันน้องจะต้องเหนือกว่าพี่ได้อย่างเเน่นอน พี่เป็นกำลังใจให้น้องเสมอนะ พี่สนับสนุนที่จะให้น้องขึ้นเป็นราชินีต่อจากท่านเเม่”

     

    อาเธอร์ก็ได้หอมเเก้มของนาน่าจัง

     

    “พี่รักน้องนะ พยายามเข้าละ พี่อยู่เคียงข้างเสมอถ้าจะได้อยากเจอพี่ มาหาพี่ได้เสมอ พี่ขอไปห้องเอกสาร”

     

    อาเธอร์นั้นก็ได้เดินออกไป

     

    'ฮือ~ ทำไมเราถึงเขินได้ละ เเค่โดนเขาหอมเเก้มเองนะ'

     

    ก็ได้เดินต่อไปเเละนั้นก็ถึงประตูเเล้ว

     

    “ไกล้ถึงเเล้วค่ะ”



    เเอ๊ดดด

     

    “อ่าวมากันเเล้วหรอ ฉันกำลังรออยู่เลย”

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×