ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ผมก็เเค่องค์หญิงเเวมไพร์เเห่งกาเล็ต เอมไพร์ [SS0-1]

    ลำดับตอนที่ #6 : เมลูซีนะไม่มีพิษร้าย

    • อัปเดตล่าสุด 13 พ.ย. 67


    นาน่าจังนั้นได้นอนอยู่ที่เตียง

     

    'ไม่ว่าเราจะกินไปยังไงเราก็ไม่รู้สึกอิ่มเลย'

     

    นาน่าจังนั้นก็ลุกขึ้นออกมาจากเตียงเเละเปิดประตูออกไป ประตูของห้องนาน่าจังถูกออกเเบบมาเพื่อเปิดได้ง่าย เเละสาวใช้ที่อยู่นอกนั้นก็ได้เห็นนาน่าจังพอดี

     

    “องค์หญิงออกมาโดยพลการเเบบนี้ไม่ได้นะคะ”

     

    “พี่สาว หนูอยากดื่มเลือด”

     

    “เวลาตอนนี้เป็นเวลาที่กำลังตรวจสอบอยู่ค่ะ ถ้าองค์หญิงจะออกมาโปรดเรียกดิฉันด้วยนะคะ”

     

    “ค่าาาา พี่สาวหนูเข้าใจเเล้วค่ะ”

     

    “งั้นดิฉันจะเตรียมเลือดให้นะคะ เชิญรอที่ห้องได้เลยค่ะ”

     

    เเอนนานั้นก็ไปเตรียมเลือดให้นาน่าจัง เอมิเลียก็ได้พานาน่าจังไป

     

    “เชิญทางนี้ค่ะ องค์หญิง”

     

    'ชั้นเริ่มจะไม่ชอบซะเเล้วสิ ชีวิตเเบบนี้ มันไม่มีอิสระเอาซะเลย ชั้นอยากจะผจญภัยบ้าง'

     

    'ถึงจะชีวิตเเบบที่หรหราก็เถอะเเต่ว่านี้สิ่งที่ชั้นต้องการจริงๆหรอ โดมะมันคงได้ผจญภัยสนุกๆกันอยู่เเน่เลยส่วนชั้นได้อยู่ในอดีตที่เป็นเเนวธรรมดาๆ เเละชั้นยังมีร่างกายที่อ่อนเเอ'

     

    'การปรับตัวเข้าสู่สถานการณ์ เเต่ว่าชั้นไม่ได้ถนัดเรื่องนี้เลย ตามของเรื่อง ชั้นจะกลายเป็นนางเอกของเรื่องนี้หรอ เเล้วชั้นจะต้องกลายเป็นภรรยาของใครสักคนในอนาคต'

     

    '...'

     

    นาน่าจังนั้นได้ลุกออกมาจากที่นั่ง เเละเดินไปที่ห้องสักที่นึง

     

    'ถ้าชั้นเดินตามไปที่ทางเดินเรื่อยชั้นก็อาจะเจอบางสิ่งบางอย่าง'

     

    นาน่าจังนั้นก็ได้ยินเสียงพูดคุยกันในห้องประชุม

     

    'ชั้นสามารถเปิดเข้าไปเเบบไม่ได้เกรงใจใครได้ไหม เอาน่า ในนี้ชั้นคืองค์หญิงชั้นก็ต้องเปิดมันได้ เอาน่ามันไม่เป็นอะไรหรอก'

     

    นาน่านั้นพยายามจะเปิดประตูเเต่ก็ไม่สามารถเปิดมันออกได้

     

    'งึ เจ้าประตูงี่เง่า ทำให้ชั้นดูเเย่'

     

    นาน่าจังนั้นก็พยายามดันเข้าไป เเต่สาวใช้ก็มาเห็น

     

    “องค์หญิงคะ อย่าดันอะไรเเบบนั้นนะคะ ผิวขององค์หญิงจะเสียหายเอานะคะ ดิฉันจะเปิดให้ค่ะ”

     

    “ไม่เป็นอะไรค่ะ หนูอยากลองเปิดเองดูค่ะ”

     

    “ไม่ได้นะคะ ด้วยร่างกายที่เล็กๆขององค์หญิงอาจะเจ็บตัวได้นะคะ”

     

    สาวใช้คนนั้นก็เเสดงท่าทีที่เป็นห่วงอย่างมาก

     

    “รู้เเล้ว”

     

    'ถ้าร่างกายของชั้นไม่เเข็งเเรงทำไมไม่ลองเวทมนตร์ดูละ'

     

    พอนาน่าได้คิดเเบบนั้นก็ยื่นมือไปที่กลอนประตูนั้น เเละนั้นก็ได้มีมือสีเเดงออกมาจากเเขนของนาน่าจัง

     

    “สำเร็จ”

     

    สาวใช้นั้นก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างมากที่ได้เห็นองค์หญิงใช้เวทมนตร์เป็นเเล้ว เเต่ว่าเเรงของนาน่าจังก็เริ่มหายไป สายตาเริ่มจะมัวไม่ปกติ

     

    ลิลลี่นั้นก็ได้รับตัวของนาน่าที่กำลังจะหมดเเรง

     

    “ไม่เป็นอะไรเเล้วนะคะ”

     

    ลิลลี่นั้นก็ได้พานาน่าจังเข้าไปข้างใน

    “ลิลลี่ทำไมถึงพามาที่นี่ละคะ รู้ใช่ไหมคะว่าที่นี่กำลังตรวจสอบอยู่”

     

    “ขออภัยที่มาขัดจังหวะค่ะ ฝ่าบาท คือว่าลูกสาวของท่านอยากจะทราบว่าข้างในคุยอะไรกันค่ะ”

     

    นาน่าจังนั้นก็ได้ลืมตาขึ้นมา

     

    'นี่น่ะเหรอคือเเม่ของชั้น ดูสาวมากกกกเลย นี่คงจะสามารถของเเวมไพร์ที่ทำให้อายุยืน เเล้วคงวัยหนุ่มสาวได้นาน'

     

    “นาน่าจัง นั่งบนตักเเม่นะ เดี๋ยวเเม่จะบอกเองนะ”

     

    'บนตักหรอ'

     

    นาน่าจังนั้นก็ลงมาเเล้วไปนั่งบนตักของเซเลสเทีย

     

    “เเม่ทำให้ลูกไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า”

     

    ทหารรักษาการณ์นั้นก็ได้เตรียมของที่ได้ออกมา

     

    “นี่คือของที่อยู่ในตัวของคนนอกครับฝ่าบาท”

     

    “ของที่ได้มาเป็นของที่เเปลกมากๆครับ มีทั้งมีด โซ่ ถุงมือ เเละก็ถุงดำ ของพวกนี้เป็นของที่ไม่ปลอดภัยน่ะครับ”

     

    “เราได้ทราบเเล้ว กับสิ่งที่คุณบอก ช่วยเรียกให้มาพบกับเราตอนนี้ได้ไหม”

     

    ทหารรักษาการณ์ก็ได้พาตัวของเมลูซีนมา

     

    “ยินดีที่ได้พบนะ”

     

    “ว้าววว นี่เป็นครั้งเเรกค่ะที่ได้มาที่นี่ เเละได้พบท่าน”

     

    “ทหารของเราได้ทำอะไรที่ไม่ดีไม่ร้ายรึเปล่า เรากังวลว่าจะถูกทำเเบบนั้น”

     

    “ไม่เลยค่ะ เเต่ว่าเขากับเลี้ยงหนูเป็นอย่างดีเลยค่ะ ทั้งอาหาร เครื่องเเต่งกาย เเละยังดูเเลเป็นอย่างดีเลยค่ะ”

     

    พอเซเลสเทียได้ยินเเบบนั้นก็รู้สบายใจลงมาได้

     

    “เเม่คะ เขาคือใครหรอคะ”

     

    “เด็กคนนี้คือเมลูซีนค่ะ เป็นคนที่มาจากโลกอื่นค่ะ”

     

    “เรารู้อยู่เเล้วตั้งเเต่เเรก ว่าคุณไม่ได้มาคิดร้ายอย่างเเน่นอน”

     

    “ค่อยยังชั่ว ขอบคุณมากค่ะ”

     

    เมลูซีนนั้นก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาในระดับ เพราะนึกว่าจะเป็นราชินีเเบบโหดๆ

     

    “ของของคุณอยู่ตรงข้างๆนะ เชิญเก็บไปได้เลย”

     

    “ขอโทษด้วยนะ นาน่าจังของเเม่ ลูกไปก่อนนะ ห้องจะคุยเรื่องกับราชวงศ์”

     

    “เชิญทางนี่ค่ะ องค์หญิง”

     

    นาน่าจังนั้นก็หันกลับไปมอง ก็ได้เห็นสมาชิกราชวงศ์เข้ามาพูดคุยในห้องนั้น

     

    'อยากรู้ชะมัดว่าคุยเรื่องอะไร'

     

    เเอนนานั้นก็ได้มาทางนี้

     

    “ดิฉัน เกือบจะใจหายเเล้วค่ะ ดิฉันกลับมาไม่พบองค์หญิงเเล้วค่ะ”

     

    เเอนนานั้นก็เพิ่งสังเกตุนาน่าจัง

     

    “อยู่ตรงนี้เองหรอคะ”

     

    “ใช่ค่ะ หนูมาหาท่านเเม่น่ะค่ะ”

     

    นาน่าจังนั้นก็คิดในใจเเบบเสียงค่อนข้างดัง

     

    'เลน่าาา'

     

    เสียงดีนิ้วนั้นก้ได้เกิดขึ้น นาน่าจังก็ได้อยู่ในดินเเดนสวรรค์

     

    “ไม่ได้เจอกันนานเลย หว่าาาาา น่ารักจัง”

     

    เลน่านั้นก็ได้อุ้มตัวของนาน่าจังเล่นเหมือนเด็ก

     

    “พอสักที ชั้นขอพลังอะไรสักอย่างนึงได้ไหม ชีวิตเเบบนี้มันไม่ถูกใจชั้นสักเท่าไหร่”

     

    “คิคิ ฉันคิดไว้เเล้ว ว่านายจะต้องการฉัน”

     

    เลน่านั้นก็ได้เปิดคำสั่งออกมา

     

    “เเล้วอยากได้พลังเเบบไหนหรอ ขอมาได้เลยนะ

     

    นาน่าจังนั้นก็ได้หยิบหนังสือเล่มนึงมาอ่าน

     

    “นี่คือหนังสืออะไร”

     

    “นั้นคือบทของนายในฐานะองค์หญิงเเห่งเลือด”

     

    'บทงั้นหรอฟังดู เเปลกๆชะมัดเลย เหมือนกับว่ามันจะต้องเป็นไปตามบทในหนังสือนี้'

    นาน่าจังนั้นก็ได้อ่านหนังสือนั้นก็ได้พบว่า

     

    'ตัวของชั้นในบทนี้ชั้นจะต้องไม่มีความสามารถที่ได้มาจากพระเจ้าสินะ'

     

    “งั้นชั้นอยากให้เธอไปกับชั้น”

     

    “เอ๋ เรื่องเเบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะ ที่ฉันจะไปด้วยนะ ฉันเป็นพระเจ้าเลยน๊าาา”

     

    “เธอติดเรื่องเงินชั้นอยู่”

    สุดท้ายเลน่าก็ไปด้วย!!! 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×