ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ผม(ฉัน)กลายเป็นลูกสาวของราชินีเเวมไพร์ [SS0-1]

    ลำดับตอนที่ #4 : พี่ชายเเละพี่สาวชั้นน่ะไม่เป็นอะไรจริงๆ

    • อัปเดตล่าสุด 21 ส.ค. 67


    “ชั้นทำให้เมดตกใจหรอ นี่ชั้นทำอะไรลงไป”

     

    เลน่าก็ปรากฏตัวออกมา

     

    “เย้ย โผล่มาตั้งเเต่เมื่อไหร่”

     

    “ก็เป็นองค์หญิงที่เสียชีวิตไปจู่ๆก็ฟื้นขึ้นมาเป็นใครๆก็คงน่ากลัวดูเนอะ”

     

    “ถามจริงมาเพื่อบอกเเค่นี้หรอ”

     

    “ฮิฮิ เป็นองค์หญิงเเล้วอย่าทำตัวหยาบคายเอานะ”

     

    “หาา”

     

    “ลองส่องไปที่กระจกสิ”

    “นี่คือร่างกายของชั้นหรอ”

     

    ไคลน์นั้นจับที่ใบหน้าของตัวเอง

    “เหวอของจริง นี่คือชั้นจริงๆ”

     

    'เเต่เดี๋ยวดูไปดูมาชั้นก็น่ารักนะเนี่ย'

     

    เเอ๊ด

    พี่คนรองอาเรส

     

    'ทรงผมอะไรของเขาอะ'

     

    พึ่บ

     

    “ฉันได้ยินว่าเธอได้กลับมามีชีวิต ฉันเป็นคนเเรกที่มาที่ห้องนี้”

    “อาการมันเป็นยังไงช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหม ใครเป็นคนที่วางยาเธอ ฉันจะลงมือฆ่ามันเอง”

     

    'เดี๋ยว ทำไมมันดูโหดจังวะ'

    “ปี่ฉาย”

     

    “อื้ม”

    “ฉันจะให้เรียกอีกครั้ง เรียกให้ถูกไหนลองซิ เรียกว่าพี่ชาย”

     

    “ปี่ฉาย”

    'ปากของชั้นเป็นอะไรเนี้ย'

     

    “งั้นหรอเธอยังไม่คล่องสินะ ฉันเข้าใจ”

     

    ปั่บ ปั่บ

     

    “ปี๋ชาย หนูไม่ได้โดนวางยาอะไรนะคะ”

     

    “อย่างงั้นเองเหรอ ถ้างั้นฉันก็ไม่ต้องลงมือฆ่าใครสักคนสินะ ก่อนหน้านี่ฉันเกือบจะลงมือฆ่าเชฟคนนึงเเล้ว เพราะว่า ตัวเธอเป็นคนจัดการเรื่องอาหาร”

     

    'อย่าไปฆ่าคนมั่วซั่วสิโว้ย'

    “ท่านเเม่ละคะ”

     

    อาเรส ควํ่าหน้าลงเล็กน้อย

    “ท่านเเม่ยังไม่ได้กลับมา ท่านเเม่ไปเจรจาเรื่องการค้าระหว่างประเทศ”

     

    'โห้ นี่ชั้นมีเเม่ที่เก่งเรื่องนี้ด้วยหรอ เเฮะๆ ก็เป็นราชินีนีนะ ต้องมีความสามารถอยู่เเล้วเเต่ว่าต้องลงมือไปด้วยตัวเองเลยหรอ ไม่ใช่ว่าต้องให้รัฐมนตรีการค้าอะไรพวกนี้'

     

    “เธอเเน่ใจนะว่าไม่เป็นอะไรจริงๆ มีใครบอกให้ปิดปากหรือป่าว”

     

    อาเรสนั้นได้สัมผัสไปหน้าผากของนาน่า

    “อุณหภูมิปกติ สงสัยฉันจะคิดมากไป”

     

    'ก็นั้นเเหละไง คิดมากไป'

    'ชั้นจะต้องทำอะไรสักอย่างเเล้ว'

     

    หมับ

    จับไปที่มือของอาเรส

     

    “นาน่า เธอคิดจะทำอะไร”

     

    “พี่ชาย หนูไม่ได้โดนใครทำอะไรเลยนะ หนูน่ะร่างกายไม่เเข็งเเรง หนูเลยป่วยน่ะค่ะ อย่าทำอะไรลงมือทำอะไรกับเชฟเลยนะ พวกเขาใจดีกับหนูมากๆ”

     

    'ตอนไหนวะ'

     

    อาเรสนั้นนิ่งไปช่วงขณะนึง

     

    “ท่านพี่ เป็นอะไรรึเปล่า หนูเห็นท่านพี่เป็นเเบบนี้หนูก็เป็นห่วงนะ”

     

    “ปล่อยมือ”

    อาเรสนั้นก็ได้เดินออกจากห้องไป สาวใช้นั้นก็เข้ามาเเทน

     

    “ฉันมาทำความสะอาดห้องให้องค์หญิงค่ะ”

     

    “คุณเอมิเลีย พี่อาเรสเป็นอะไรหรอคะ จู่ๆก็โมโหออกจากห้องหนูไป”

     

    “อ้อ เเบบนั้นหรอคะ องค์หญิงคงจะไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหมคะ ท่านอาเรสเป็นประเทศที่เขินง่ายค่ะ ขนาดเป็นฉันที่เป็นสาวใช้ยังเขินได้เลยนะคะ”

     

    'อ๋อ อย่างงี้นี้เอง ที่เข้ามาเเบบนี้คือทำเป็นเข้มสินะ'

     

    “คุณเอมิเลีย ท่านเเม่เป็นคนยังไงหรอคะ”

     

    เอมิเลียนั้นไม่ได้ตอบคำถามของนาน่าที่ถามออกมา

     

    'คงจะเป็นไม่ดีเท่าไหร่สินะ ไม่ตอบคำถามชั้นเเบบนั้น ชั้นซักอยากจะรู้เเล้วสิ'

     

    'ชั้นคิดว่าถ้าตัวชั้นขึ้นมาเป็นราชินีตามประเพณีเเล้วใช่ไหม เเล้วพี่ของชั้นที่เหลือละ เขาจะได้อะไร เป็นผู้นำตระกูลหรอ เรื่องเเบบนี้ชั้นไม่ค่อยเข้าใจในเรื่องพวกนี้ซะด้วยสิ พวกเขาจะต้องเป็นคู่เเข่งกันหรอเเล้วชั้นที่เป็นคนเดียวที่จะขึ้นเป็นราชินีหรือไม่ก็ผู้นำราชวงค์ในอนาคตละ พวกเขาจะเกลียดชั้นไหมนะเพราะว่าชั้นที่ลูกคนสุดท้องเเต่ว่ากลับได้สิ่งที่พิเศษ'

     

    ปึง

     

    'ใครอีกละนั้น จะให้ชั้นอยู่เเบบเฉยๆไม่ได้หรือไง'

     

    “นาน่าจัง ดีใจจังที่ปลอดภัย”

    เธอคนนั้นได้เข้ามากอดตัวของนาน่า

     

    “คุณเป็นใครหรอคะ”

     

    เธอคนนั้นก็รีบตรวจร่างกายทันที ตรวจที่หัว

    “นี่ไม่ได้โดนกระเเทกที่หัวมาใช่ไหม ฉันเสียใจนะ จำพี่สาวคนนี้ไม่ได้หรอ”

     

    “พี่สาว?”

    'ไหนบอกว่า ชั้นเป็นลูกสาวคนเดียวไง'

     

    “ขออภัยด้วยค่ะ ท่านดัชเชส องค์หญิงเพิ่งฟื้นหลังการป่วย ท่านคงจะสับสนอะไรนิดหน่อยน่ะค่ะ”

     

    “เเบบนั้นเองหรอ งั้นก็ฉันก็บอกเองนะ ฉันชื่อ โคมาริ เลเทมป์ เเละฉันเเวมไพร์สายเลือดพิเศษ”

     

    โคมาริ เลเทมป์ (12) ดัชเชส สืบทอดมาจากดยุคเนื่องจากไม่มีทายาทที่เป็นชาย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×