คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เนียบเนียน
หนังสือเล่มนั้นได้ถูกเปิดออก
“เป็นหนังสือที่เขียนข้อความที่เป็นธรรมดามากๆ“
ฮินามิได้เปิดหนังสือไปเรื่อยก็พบว่าเป็นเนื้อหาที่ธรรมดามากเหมือนกับเเค่หนังสือนิทานกลายเล่าเรื่องของเรื่องนึง
“ทำไมชั้นต้องมาอ่านหนังสือนิทานเเบบนี้ด้วยกันนะ“
ฮินามิเดินไปที่กองไฟ เเละได้โยนหนังสือเข้าในกองไฟนั้น
เเละก็ได้เดินไป เพื่อจะกลับไปที่บ้านของตัวเอง เเต่รักว่างนั้น
ฮินามินั้นก็ได้เห็นปฏิกิริยาของคนรอบข้าง
‘ทำไมถึงได้มองชั้นเเบบนั้นกัน ชั้นไปทำอะไรผิดไปรึไง’
ระหว่างนั้นฮินามิก็ได้เดินผ่านร้านเสื้อผ้า เเละได้มองเห็นตัวเองผ่านกระจก
“ทำไมชั้นถึงอยู่ในสภาพเเบบนี้กันละ“
ฮินามิได้จับไปที่กระจกนั้น เเล้วก็คิดหนักขึ้นมา
‘ทำยังไงดีเราถ้าชั้นกลับไปเเบบนี้มันก็เเปลกๆไปหน่อย’
ฮินามิได้เห็นชุดนักเรียนม.ปลาย
‘ชุดนักเรียนม.ปลายเหมือนกับของคุณชิโระโกะ’
ฮินามิเกิดความลังเลที่จะต้องใส่ชุดเเบบนั้น
ภาพได้ตัดไป
“ออกมาคนเดียวเเบบนี้มันอันตรายนะรู้ไหม นี่ถ้าจะ
ออกมาเเบบนี้ ต้องพ่อเเม่หรือพี่มาด้วยนะ”
“หนูออกมาตามหาพี่ชายของหนูอยู่ค่ะ”
“พี่ชายของหนูหรอ อ๊าห์ฉันจำได้ ฉันเป็นเพื่อนพี่ชายของฉัน พอดีว่ฉันได้พี่ชายหนูได้เข้าไปที่ห้างตรงนั้น”
“น่าโมโหจริงๆเลย หนูอุตส่าห์เป็นห่วงก็เลยออกตามหา ที่เเท้ก็มาเดินห้างคนเดียว ไม่เเน่เดินกับคนอื่นที่ไม่ใช่หนูเเน่ๆ”
ฮินามิที่ได้ยินอยู่ก็ได้เเสดงที่ยิ้มเเบบปลอมเพื่อกลบความลนของตัวเอง
“พี่สาวคะ ช่วยตามหากับหนูได้ไหมคะ”
‘เเฮะๆ ไม่รู้จริงๆสินะ’
หลังจากนั้นฮินามิก็เนียบเนียนต่อไป
“ว้าววว หนูเพิ่งจะเคยมาที่นี่ครั้งเเรกเลย”
ฮานาโกะได้เเสดงอาการที่ตื่นเต้นเมื่อได้เข้ามาที่ห้าง
“ฟังเธอดูดีใจเมื่อได้เข้ามาที่ห้าง”
“ก็หนูเพิ่งห้างที่นี่ครั้งเเรกนี่นา”
ฮานาโกะนั้นก็เดินไปที่ชานม เเละฮินามิ ก็เดินตามไปด้วยเเละเเม้เเต่เกิดอะไรเเค่คิดเเล้วก็สงสัยเเล้ว
‘ยัยนี้ไม่ได้ต้องตามหาชั้นหรอ คงจะเข้ามาเเล้วจะซื้ออะไรซักอย่างเเหละ’
“หนูขอชานมบราวชูก้าร์ที่นึงค้าาา”
ฮานาโกะก็หันไปมองที่ฮินามิ
“พี่สาว อยากได้ซักเเก้วไหมคะ”
ฮินามิก็ชี้นิ้วไปที่ตัวเอง
“เอ๋ เราหรอ จะดีหรอที่เลี้ยงเราเเบบนี้”
“ค่ะ”
เสียงมือถือก็ได้ดัง ฮินามิก็ได้หยิบออกมา
‘เดี๋ยวนะ ก่อนหน้าเเบตของชั้นหมดนะ เเล้วก็ไม่ได้เติมเน็ตไว้ เเล้วมันดังขึ้นมาได้ยังไง’
ฮินามิก็ได้เปิดมือถือขึ้นมาก็เห็นเเชทของชิโระโกะนั้นค้างไว้อยู่
17:50 P.M.
“ฮินามิคุง”
“ฮินามิคุง”
20:55 P.M.
“คุณชิโระโกะหรอ”
“เราดีใจที่ฮินามิยังอยู่นะ”
“เเล้วมันทำไม ทำไมต้องบอกว่าชั้นยังอยู่”
“เราว่าเห็นฮินามิคุงกลับบ้านคนเดียว
“เรากลัวว่าฮินามิคุงจะไม่ปลอดภัย”
“เราเป็นห่วงมากเลยนะ”
“ระดับชั้นเเล้ว กลับบ้านเเค่นี้ชิวๆ”
“อ่าเเล้วก็ตอนนี้ชั้นอยู่ในห้างที่คุโระโระตอนนี้ เเละชั้นกำลังเดินเล่นที่นั้น”
“เอ๊ะ เราก็อยู่ที่นั้นนะ”
“เเล้วมาทำอะไรละนั้น”
“เรามาขอลายเซ็นของนักเขียนชื่อดังถึงที่เลยนะ”
“ฮั่นเเน่ บอกว่าชั้นกลับคนเดียวไม่ปลอดภัยเเล้วนี่อะไรละ
นี่เธอออกมาคนเดียวเเล้วฮ่าๆ สรุปเเล้วยังไงกันเเน่
เป็นห่วงคนอื่นเเต่ไม่ได้เป็นห่วงตัวเอง”
“เเต่เดี๋ยวนะ อยู่ในห้างเดียวกันหรอ”
ฮินามิก็ได้เก็บมือถือลง
“นี่ค่ะ ได้เเล้วค่ะ เเบบเย็น หวานน้อยสุดๆ เเล้วก็ไข่มุกสองสี”
ฮินามิก็ได้รับชานมนั้นมา
“ขอบคุณนะ”
เเล้วหลังจากก็ได้เเสดงสีหน้าที่ยิ้มเล็กน้อยออกมา
จู่ๆฮานาโกะก็หน้าเเดงขึ้นมา รู้สึกว่าจะเขินซะเเล้วสิ ฮานาโกะนี่ไม่ไหวเลยนะ
“ขอโทษนะคะ คือว่าฉันกำลังหาชายคนนี้อยู่ค่ะ พอทราบมั้ยคะว่าเขาอยู่ที่ไหน”
หลังจากนั้นก็ได้ให้ดูรูปที่เธอคนนั้นตามหา
“นั้นรูปพี่หนูนี่”
‘เเฮะๆ สิ่งที่ไม่คิดว่าจะเจอมันก็เจอจนได้สินะ’
ความคิดเห็น