คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : องค์หญิงเเวมไพร์
เสียงของมือถือนั้นได้ดังขึ้นมาจากกระเป๋าของไคลน์
“ไคลน์! ไคลน์! นั้นนายนั้นใช่ไหม นี่เซเเวนพูด ปลอดภัยดีใช่ไหม”
“อา ชั้นเองเซเเวน ชั้นปลอดภัยดี”
“ค่อยยังชั่ว ที่นายยังปลอดภัย พวกเราจะไปรับเดี๋ยวนี้
เเหละ รอสักหน่อยนะเพื่อน อย่างเพิ่งเป็นอะไรไปละ อยู่ตรงนั้นนะ อย่าขยับไปไหนละ”
“ก็เเหงอยู่เเล้วสิที่ชั้นยังมีชีวิตอยู่ รีบมาละกันละ อย่ามาช้าละ ก่อนที่เเผลของชั้นมันจะเปิดไปมากกว่านี้!”
เวลาได้ผ่านไป2ชั่วโมง
“ชั้นเเทบจะไม่ไหวเเล้วนะ พวกนายจะมาได้ยัง”
ไคลน์นั้นเเทบจะไม่ไหวอยู่เเล้วตอนนี้อาการเเทบจะตายอยู่เเล้ว
เฮลิคอปเตอร์ได้ขับเข้ามาจุดที่ไคลน์อยู่ เเล้วจอดลงมาข้างๆ เซเเวนได้รีบลงมาจากเครื่องทันที
“ไคลน์ ฉันมาเเล้ว”
เซเเวนนั้นได้มองหาไคลน์ เเล้วก็เเบบตกใจที่ได้เห็นสภาพของไคลน์
“เร็วเข้า หน่วยแพทย์ไคลน์มันจะไม่รอดเเล้ว”
ในที่สุดก็ได้พาไคลน์ส่งไปที่พยาบาลได้สำเร็จ
ตัดมาที่โรงพยาบาล
ไคลน์นั้นก็ได้ตื่นขึ้นมาบนเตียง หลังจากนั้นไคลน์นั้นก็รีบลุกออกมาจากเตียงเลยในทันที
“สงครามมันยังไม่จบ ชั้นควรที่จะหยุดมันต่อมันคือหน้าที่ของชั้น”
จู่ๆนั้นไคลน์ก็โดนตบเข้าไปที่หน้าของตัวเอง
“นายจะรับความหวังของผู้คนทั้งโลกไว้ที่คนเดียวไม่ได้นะ”
“นายนี่มันบ้าจริงๆที่ไปทำภารกิจคนเดียวเเบบนี้ ทำเอาฉันเป็นห่วงมากเลยนะ”
ไคลน์ได้นิ่งไปสักพัก
“ถ้านายเสียไป ฉันจะรู้สึกยังไง ฉันไม่อยากที่จะเสียนายไป”
“ชั้นขอโทษด้วยนะ คานาตะ เเต่นี่มันจำเป็น ชั้นต้องหยุดมันลง ชั้นอยากเห็นความสุขของประชาชน”
ไคลน์นั้นก็ได้เดินออกไป
“เดี๋ยวสิไคลน์ คิดจะทำอะไร ถ้านายไปละก็ เท่ากับว่านายจะไม่มีโอกาสมีชีวิตกลับมาเลยนะ”
“ชั้นต้องขอโทษด้วย”
ไคลน์ได้ต่อยเข้าที่ท้องเซเเวน อย่างเต็มเเรง
“ชั้นขอโทษด้วยนะ เซเเวน เเต่นี่คือความหวังของโลกเเล้วละ ชั้นสูญเสียมามากพอเเล้วละ นายอยู่เฉยๆไปเถอะ ตอนนี้ชั้นน่ะ ไม่เหมือนเดิมเเล้ว ชั้นได้รับพลังมาจากเทพศักดิ์สิทธิ์กลับมาทั้งหมดเเล้ว ตอนนี้เเทบจะไร้เทียมทานเเล้วละ ถ้านายเกิดไปด้วยละก็ ฉันอาจจะเสียนายไป”
“ค...ไคลน์”
เซเเวนได้ล้มลงกับพื้น
ฮาจิเมะได้เห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง
“ชั้นเข้าใจนายนะว่าไม่อยากสูญเสียอีก เเต่ว่าศัตรูที่เราเจอนั้นเป็นภัยคุมคามต่อมนุษย์ชาติทั่วทั้งโลก พร้อมยังมีลูกน้อง ในสังกัด20ล้านตนถึงนายจะสามารถปลดล๊อคพลังได้เเบบ100%ก็ตาม เเต่ว่านายจะไหวหรอ”
“เชื่อใจชั้นไหม ถ้านายเชื่อฉันใจละก็ ฉันก็จะทำให้มันสำเร็จ”
“เเน่นอนอยู่เเล้วว่าฉันจะต้องเชื่อนาย”
ไคลน์ ได้เเสดงใบหน้ายิ้มเล็กน้อยออกมา เเละได้ยื่นมือมาให้
“ขอบคุณนะที่เชื่อใจ”
ไคลน์ได้ยื่นมือไปที่ฮาจิเมะ
“นายนี่นะ ไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ”
ฮาจิเมะ ยื่นมือไปชนมือของไคลน์
“ฝากความหวังของผู้คนทั้งโลกกับนายด้วยละ”
“อา วางใจได้เลย อย่าไปบอกอลิซเข้าให้ละ นี่อาจจะเป็นการเจอกันครั้งสุดท้ายนะ ลาก่อนเพื่อน”
ในเวลาต่อมา สงครามได้จบลง ได้สำเร็จ
ไคลน์ได้เสียชีวิตในสงคราม ไคลน์นั้นทนพิษบาดแผลไม่ไหว ไคลน์ได้ต่อสู้กับเหล่าภัยคุกคามจากนอกโลก เเละลูกน้องอีก 20ล้านตน ด้วยตัวคนเดียว ในเวลา10ชั่วโมง
ทั่วโลกได้รับความเสียหายไปจำนวนมาก เเต่ว่าเขานั้นก็ได้กลายเป็น วีรบุรุษของโลกนั้นเอง ได้ถูกขนามไปว่าเป็นฮีโร่ของโลก ทั่วโลกนั้นต่างยกย่องให้วีรบุรุษของโลกนั้นเอง
เวลานั้นได้ผ่านถึง3ปี
“อรุณสวัสดิ์จ้าาาา”
“ยินดีด้วยนะนายได้ตายเเล้ว”
ไคลน์นั้นได้ทำหน้าเเบบว่ามันจะดีใจตรงไหน
“เเล้วมันควรน่าดีใจตรงไหนฟะ”
“ไม่ดีใจหรอ นายจะได้เกิดใหม่เลยน๊าาาา น่าดีใจดีออกนะ”
“อะเเฮ่ม”
“ฉันขอโทษด้วยนะ ที่เสียมารยาท ฉันลืมเเนะนำตัว ฉันคือเฟร์ย ฉันเป็นเทพธิดาที่จะพานายเกิดใหม่กับชีวิตใหม่ยังไงละ”
เฟร์ยนั้นได้เสกขนมออกมากิน
“มันใช่เวลากินที่ไหนละเอ้ย”
ไคลน์ได้ดีดนิ้ว ทำให้ขนมที่เฟร์ยกำลังกินอยู่หายไป
“ขะขะขะขนมหายยยยย อุหว่าาาา ใจร้ายจังอ่า เป็นคนที่เทพเจ้าต้องกลัวไม่พอยังจะรังเเกฉันอีก ใจร้ายยยย มุเเงงงง”
“เดี๋ยวๆ มันก็เเค่ขนม”
“อะอะเอาคืนไป”
ไคลน์ได้ดีดนิ้วทำให้ขนมนั้นกลับมา
“โฮ โฮ โฮ อั้ม ｡◕‿◕｡”
“เธอเนี้ยเป็นพวกบ้าขนมรึไง”
“เป็นของโปรดฉันเลยเเหละ”
“กินไปเดี๋ยวก็อ้วนหรอก”
“อั้ม!!!”
“ไปเกิดใหม่ได้เเล้ว ฮึอืออออ ใจร้ายจัง นายนี่”
“รวดเร็วดีนี”
ไคลน์ได้ถูกส่งให้เกิดใหม่เเต่ว่า
“นี่เราส่งไปให้เกิด ถูกมั้ยนะ”
เฟร์ยได้อ่านไปที่คำอธิบาย
“เกิดใหม่อยู่ในร่างขององค์หญิงเเวมไพร์”
“เเย่เเล้วเรา ถ้าเขารู้เรื่องขึ้น เขาจะโกรธเราไหมนะ”
ไคลน์ได้ลืมตาขึ้นมา พบว่านั้นมืดมากๆ
“ที่นี่ที่ไหนทำไมมันไม่เหมือนกับการเกิดใหม่ของชั้น”
ไคลน์ได้มองไปที่รอบๆตัวเอง
“ที่นี่มันมืดไปหมด”
เสียงขุดนั้นได้ดังขึ้นมาจากข้างบน
“เร็วๆเข้า เอาร่างของผีดูดเลือดออกมาซะ นี่มันจะเป็นผลงานชิ้นเอกของชั้น”
“ได้ครับ”
“เยสเซอร์”
ขุดไปเรื่อยๆ พลั่วนั้นก็สั่นขึ้นมา
“นี่มันโลงศพ”
“เปิดมันออกมา”
คนพวกนั้นได้เปิดโลงศพออกมาเเต่ว่าพบกับความว่างเปล่า
“ศพมัน....หายไป!”
“นี่ กำลังตามหาฉันอยู่หรอ”
(ยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองเป็นอะไร)
“นี่พวกนายน่ะ อยากจะได้ร่างกายของฉันเอาไปทำการทดลองหรอ”
“ฉันไม่ให้ไปหรอก”
ไคลน์นั้นได้เรียกอาวุธออกมา เเต่ว่าเป็นเคียว
“เคียวเนี้ยนะ ของฉันต้องดาบสิ ยังไงก็ชั่งเถอะ ชั้นจะกำจัดพวกนายซะ”
“เคียวของชั้นชื่อว่าซินเรสเทีย ฉันจะมอบเคียวนี้ให้พวกนายจนหมดเลย”
ความคิดเห็น