คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : จะโดนจับทำ...
“นี่มันเเม่ทัพของราชินี”
“ราชินีงั้นหรอ”
"โซลลันญ่า ราชินีนี่เป็นตำเเหน่งที่คล้ายเธอรึเปล่า"
"ถึงจะตำเเหน่งคล้ายกันนะเเต่ว่าคนละชั้นเลยค่ะ"
"เข้าใจเเล้ว"
ตั๊กแตนตัวนั้นได้บุกเข้ามาเพื่อ เข้าโจมตีกับทุกคน
เเต่นั้นก็มีเสียงดาบได้ฟันอย่างรวดเร็ว
ฉิ้ง!
เเขนของตั๊กแตนตัวนั้นได้ขาดไปสองข้าง
“ไม่ให้ผ่านไปได้หรอก”
โยมิได้มาร์คจุดเอาไว้ เเละได้วาปของตั๊กเเตนนั้นทันทีเเละได้โจมตีเข้าไปอย่างเต็มเหนี่ยว
เเซมได้เข้ามาเสริมได้เอาขวานโจมตีเข้าไปที่ตัวของตั๊กเเตนตัวนั้นจนกระเด็นออกไป
“สวย”
ทั้งสองได้เเปะมือกัน
“กีซ!”
ตั๊กเเตนตัวนั้นได้ลุกออกมาจากกำเเพงดิน เเละดินนั้นก็กระเด็นออกมา ตั๊กเเตนตัวนั้นได้ขยับไปทุกที่ของที่นี่อย่างรวดเร็วเป็นเหมือนเเสงสีดำ
“ตั๊กเเตนตัวนั้น ความเร็วเพิ่มขึ้น”
ตึก!
เสียงกระเด็นจากตั๊กเเตนนั้น ได้มีบาเรียสีฟ้าๆกันเอาไว้
“สุดยอดไปเลย คุณอาโกะที่สามารถมองได้ทัน”
ตั๊กเเตนตัวนั้นก็ได้โจมตีไปที่บาเรียเเบบไม่ยั้ง
“ฮ่าๆ บาเรียเเข็งมากๆ ตั๊กเเตนตัวนั้นทำอะไรไม่ได้เลย”
“เอาละนะ”
โยมิได้ทะลุบาเรียออกไปเพื่อเข้าไปโจมตีเข้าไปที่ตั๊กเเตนนั้น
โยมิได้โจมตีเป็นกากบาท เเละต่อด้วยเเซมที่เข้าซํ้าด้วยขวานที่เสริมด้วยเวทเอาไว้
“สำเร็จ"
ทั้งสองได้เเปะมือกันอีกครั้ง เเต่ครั้งจัดการได้สำเร็จ
“เอาละนะตอนนี้เหลือเพียงเเค่อย่างเดียวเเล้ว”
“เเบบนี้มันจะดูง่ายเกินไปไหม”
จู่ๆนั้นได้มีสิ่งเเปลกประหลาดได้เข้ามาโจมตีที่เเซม
เเซมนั้นมองได้ทันเเต่ไม่สามารถหลบไปได้ เสียงของการโจมตีของกรงเล็บได้โจมตีเข้าเเซมจนได้รับบาดเเผลไป เเละกระเด็นออกไปชนกันกำเเพง
“เเซม!”
ทุกคนนั้นต่างได้ตกใจเป็นสิ่งที่เกิดขึ้น
“รีบเข้ามาที่ฉันเร็ว”
โยมินั้นก็รีบเข้ามาที่บาเรียของอาโกะ ตัวประหลาดก็ได้เข้าโจมตีที่บาเรียนั้นทุกทศทางเเต่ก็ไม่สามารถเจาะบาเรียนั้นได้เลยเเม้เเต่น้อย
“ถ้าฉันจะโจมตีตัวนั้นฉันก็จะต้องคลายบาเรียนี้ออก ต้องมีใครสักคนเป็นคนสู้เเทนฉัน ถึงฉันจะเก่งกว่าตัวประหลาดนั้นก็เถอะ เเต่ว่าฉันจะคลายบาเรียไม่ได้เพื่อปกป้องพวกเธอ”
“อาเครอน เธอก็อยู่เเต่ข้างหลังของเด็กใหม่ตลอดเลย ทำอะไรสักอย่างสิย่ะ เธอมีดาเมจเยอะกว่าฉันเยอะเลยนะ"
“ฉัน...ฉัน...ไม่สามารถขยับได้เลย”
ตึก
ตู้มม
เสียงระเบิดจากข้างบน เคลาท์ได้ลงมาจากข้างบน ตัวประหลาดนั้นที่ได้เห็นนั้นก็ได้เปลี่ยนเป้าหมายในทันที ได้เข้าโจมตีไปที่เคลาท์อย่างรวดเร็ว เคลาท์ที่ได้เห็นดังนั้นก็ได้ตอบโต้ด้วยการโจมตีของตัวเอง ทั้งสองได้ปะทะกันเเต่ว่าเคลาท์กลับได้เป็นฝ่ายที่ได้เปรียบ เเสงสีทองนั้นได้ออกมาจากดาบของเคลาท์เเละได้ฟาดไปที่หน้าของตัวประหลาดนั้น ตัวประหลาดนั้นก็ได้มีออร่าสีม่วงคุ้มร่างกายเอาไว้ เเต่เเสงของสีทองนั้นได้ซัดตัวประหลาดนั้นกระเด็นออกไป
"ตัวประหลาดนี้เหมือนตัวผสม
ระหว่างมดเเละตั๊กเเตนเเละกลายเป็นปีศาจถึงเกร็ดจะเเข็งกว่าปกติปกติมดจะมีเกราะที่เเข็งเป็นธรรมดาอยู่เเล้ว
ฉันต้องใส่เเรงให้มากกว่านี้"
หลังจากที่ตัวมดนั้นกระเด็นไป เคลาท์ก็ได้เกิดออร่าสีทองออกมาเเละได้ตีลังกาเเละได้โยนดาบไปที่ตัวนั้น
ตัวมดนั้นได้โดนดาบปักไปที่กลางตัวเเละติดเข้าไปกลับกำเเพง เคลาท์นั้นได้ลงถึงพื้นนั้นก็ได้พุ่งเข้าต่อยเข้าไปที่หน้าของตัวนั้นก็ดึงดาบออกมา
“สกิล เทวดาไร้ความปราณี”
ระหว่างที่เคลาท์นั้นกำลังโจมตีอยู่นั้น ตัวนั้นก็ได้กางปากออกมาเเละได้ยิงลำเเสงสีม่วงออกมา เข้าไปที่
เคลาท์ในทันที
“คุณเคลาท์”
“ไม่เป็นไร หมอนั้นไม่มีทางพลาดได้ง่ายๆหรอก”
อาโกะได้คลายบาเรียออกมา
ฮาโกะได้ถือธนูออกมาเเละได้เล็งไปที่ตัวประหลาดนั้น
“จันทราปัดเป่า”
เคลาท์นั้นที่ได้โดนเข้าไปกลับไม่ได้เป็นอะไรเเละก็ได้จับตัวนั้นเเละเอาดาบปักไปที่คอของตัวนั้น
เคลาท์นั้นได้ลอยตัวขึ้นข้างบน
“ดาราสวรรค์พันเล่ม”
สิ่งที่ลอยอยู่ได้ปรากฏเป็นดาบนับพันเล่มได้ลอยอยู่รอบๆตัวของเคลาท์ เคลาท์ได้กางมือออกมา ดาบนั้นได้พุ่งเข้าไปที่ตัวนั้นทั้งหมด
เเละลูกศรของอาโกะก็ได้ยิงเข้าไปพร้อมกันกับของ
เคลาท์
ได้เกิดเป็นพลังทำลายล้างที่มหาศาลจนได้เกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่การโจมตีนั้นได้โดนราชินีไปด้วย
“นี่ไม่กะให้มีชีวิตเลยหรอ”
สถานที่ได้เกิดการถล่มขึ้นมา
ถํ้านี้กำลังถล่มรีบออกมากันเร็ว ทุกคนนั้นก็ได้รีบออกมาจากที่นั้น เคลาท์ที่ได้เห็นเเซมนั้นก็ดึงตัวออกมา
ตู้ม
ตู้ม
ถล่มไปที่เรียบร้อย
“ข้างนอกก็สงบลงเเล้ว”
“ภารกิจเสร็จเเล้ว ฉันเหนื่อยเเทบเเย่เลย”
“เธอไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ อย่ามาสตอเบอรี่อะไรเเถวนี้ว่าเหนื่อยเลย”
“อย่างน้อยทุกคนนั้นก็ปลอดภัย เเละ ภารกิจด่วนนั้นก็สำเร็จได้ด้วย”
ไคลน์ได้หายไปเเล้ว เเละทุกคนนั้นก็เพิ่งได้สังเกตุว่า
ไคลน์นั้นไม่อยู่เเล้ว
“เอ๋ ตอนฉันออกมาฉันก็มาด้วยกันนะ เเต่ว่าเขาหายไปไหนกันละ”
ตัดมาที่ข้างบน
ไคลน์ได้เดินอยู่ที่ข้างบนด้วยสภาพที่เลอะเทอะไปด้วยดินเเละเสื้อผ้าขาด
"ชั้นเเอบมาโดยที่ไม่ได้บอกอะไรบอกพวกนั้น เธอจะว่าอะไรชั้นไหมนะ"
"โซลลันญ่า ได้ยินชั้นไหม”
ตรงหน้าของไคลน์ได้ปรากฏตัวของโซลลันญ่าตัวเล็กๆออกมา
“มีอะไรหรอคะ นายท่านถึงได้เรียกเราออกมา”
"ชั้นจะต้องทำยังไงให้ได้รับความทรงจำของเธอมา"
“เรื่องเเบบนั้นเป็นไปไม่ได้ค่ะที่เราจะถ่ายทอดความทรงจำให้นั้น สามารถทำได้เเค่ให้ดูความทรงจำของเราได้เท่านั้น เเละจะเอาความทรงจำของเราไปทำไมหรอคะ”
"เออ ชั่งไปเถอะน่าเอามาเถอะ"
“เเต่ว่ายังมีเรื่องที่ต้องทำก่อนนะ ที่เราอยากดื่มเลือด เป็นการเเลกเปลี่ยนนะ”
"อะไรนะเดี๋ยว"
ไคลน์ได้เปลี่ยนไปเป็นฮินะเรียบร้อยเเล้ว
“เราเพียงจะทดสอบตัวของนายท่านว่าจะเหมาะกับเรารึเปล่าน๊า ถ้าทำได้ละก็เราจะทำให้ได้ทุกอย่างเลยที่นายท่านต้องการเลยค่ะ ถ้างั้นก็สู้ๆน๊า เป็นกำลังใจให้”
โซลลันญ่าได้หายไปเเล้ว
"อะไรเนี่ยนี่ชั้นจะต้องมาหาเลือกมนุษย์เพื่อเอามาดื่มงั้นหรอ"
ฮินะได้เดินไปที่ชุมชนมากมายที่กำลังจุมดูอะไรบางอย่าง
"พวกเขามาดูอะไรเยอะเเยะกันละเนี้ย"
ระหว่างนั้นก็ฮินะก็รู้สึกว่าร่างกายนั้นอ่อนลง ฮินะได้โดนเเร่บางอย่างที่ทำให้เเวมไพร์นั้นอ่อนเเอลง
"ชั้นเป็นอะไรไป ทำไมร่างกายของชั้นอ่อนลง
ทหารได้จับตัวของฮินะไป เเละได้หาตัวไปที่เจ้าเมืองนั้น
“พาตัวที่ท่านต้องการมาเเล้วครับ”
เจ้าเมืองที่ได้เห็นนั้นก็ได้ถอดฮู้ดออกมา ก็ได้เห็นใบหน้า หน้าตาของฮินะ
“โฮ้ หน้าตาอย่างกับสวรรค์โปรดโปรยลงมาให้ เเละยังเป็นเเวมไพร์สายเลือดที่หาได้ยาก เอาตัวไปที่คฤหาสน์ของข้าซะ ข้าจะจับเจ้านี่มาเป็นเมียของข้า”
ความคิดเห็น