ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ผมก็เเค่องค์หญิงเเวมไพร์เเห่งกาเล็ต เอมไพร์ [SS0-1]

    ลำดับตอนที่ #1 : ไม่อยากจะไปต่างโลก

    • อัปเดตล่าสุด 13 พ.ย. 67


    “อยากไปต่างโลกจังโว้ยยยยยย”

     

    โดมะนั้นได้เเสดงท่าทีที่ตื่นเต้นเเละพรํ่าเพ้อไปมา

     

    “ไปเเล้วได้อะไรโดมะ”

     

    “ไคลน์ นายไม่รู้เรื่องเลยรึไง ไปต่างโลกน่ะมันสุดยอดมากเเค่ไหน ได้เป็นผู้กล้าผู้ที่มีพลังที่เหนือกว่าคนทั่วไป เเถมเริ่มต้นตามบทต้องจะมีสาวไวด้วยเเจ่มสุดๆ”

     

    “เฮ้อออ เอาจริง ชั้นได้เห็นเเบบนี้มาบ่อยๆเเล้วละ เเล้วยังจะเอาอีกหรอ”

     

    ตุบ!

    โดมะนั้นได้ยืนขึ้นเลย

    “เป็นผู้กล้านั้นยังจะได้พลังเทพๆไปปราบจอมมารเพื่อปกป้องโลกเเล้วยังจะได้ฮาเร็มอีกนะเว้ย”

     

    “เพ้อเจ้อจริง ทำไมผู้กล้าต้้องไปจอมมารอีกเเล้ว”

     

    “ถ้าถูกอันเชิญเเล้วไม่ได้พลังอะไร มันจะเป็นเเบบว่าอัญเชิญไปเเบบไม่ได้รับพลัง ราชาไม่พอใจถูกเนรเทศ เเละต้องไปอะไรสักอย่างหรือไม่ก็ดิ้นรนชีวิตเเล้วก็เทพเเบบนี้ไงยังจะได้สาวมาครอบครองเเบบง่ายๆ”

     

    “เฮ้อ ไม่เข้าใจเลยจริงๆ เเล้ววิธีอื่นๆละ”

     

    ไคลน์นั้นก็รู้สึกเซงๆที่ต้องมาฟังอะไรกับเรื่องพวกนี้

     

    “อ้อ เรื่องนั้น มีพวกรถชนไงหรือไม่ก็เกิดอุบัติเหตุเเล้วไปเกิดใหม่ต่างโลกมันน่าสนใจเลยไม่ใช่ละ”

     

    “มันก็เกิดใหม่เเบบมีพลังเทพไม่ใช่เรอะ มันก็ยังได้สาวหรือฮาเร็มง่ายด้วย”

     

    “เอาน่า นี่เเหละต่างโลกละ เป็นสิ่งที่น่าไปสุดๆ”

     

    ไคลน์ได้เดินออกจากร้าน

    “อยู่ฟังกับนายนี่มันน่าเบื่อจริงๆ”

     

    ได้มีวงอัญเชิญในร้าน เเล้วโดมะนั้นก็หายไป

     

    “โดมะ โดมะ”

     

    โดมะได้หายตัวไปเเล้ว

     

    “โดมะมันหายตัวไปไหนกันนะ”

     

    ด้วยความที่กำลังสับสนไคลน์นั้นก็เดินไปตามถนน

     

    'ทำไมหมอนั่นถึงหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย หรือว่ามันจะโดนอัญเชิญไปต่างโลกที่มันจะได้ผู้กล้าน่ะ เป็นไปไม่ได้'

     

    ไคลน์นั้นมัวเเต่คิดเเละเดินเเบบไม่ได้มองทาง ไคลน์นั้นได้เดินไปที่กลางถนน

    ได้มีรถบรรทุกขับมาที่ไคลน์เเละได้บีบเเตรให้ได้ยินเเล้ว เเต่นั้นก็สายไปเเล้ว

     

    'นี่ชั้นจะต้องจบชีวิตตรงนี้เเล้วนะ เเต่ถึงอย่างนั้นชั้นก็ยังไม่อยากไปต่างโลกอยู่ดี'

     

    ตึ๊ง

    ไคลน์ได้โดนชนเข้าไปอย่างเต็มที่เเต่ เเต่ว่าไคลน์นั้นกลับรอดมาได้อย่างปลอดภัย

     

    “นี่ชั้นยังมีชีวิตอยู่หรอ”

     

    ไคลน์ได้ลุกขึ้นมา เเละได้มีรถพยาบาลมารับตัว

     

    “คุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ”

     

    “เปล่าชั้นไม่เป็นอะไร พวกคุณกลับไปเถอะ”

     

    'ดูเหมือนว่ามันจะต้องการให้ชั้นได้ไปต่างโลกสินะ เเบบนี้ชั้นไม่ยอมเเน่ๆ ชั้นไม่ยอมไปหรอกน่า'

     

    ไคลน์ได้วิ่งไปที่ร้านกาเเฟ เเต่หน้าร้านนั้นก็มีคนเกิดอาการบ้าเกิดขึ้น ถือมีดไล่ฟันคนไปรอบๆ

     

    'ไม่ได้การละ ถ้าชั้นอยู่เฉยๆ เจ้านั้นมันจะเล็งชั้นเเน่ๆ'

     

    “กริ๊ด! ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วย”

     

    'ตามบทไปเกิดใหม่ชั้นจะต้องไปช่วยสินะ เเล้วตัวเองก็ต้องตาย ถ้างั้นชั้นไม่ช่วยละ'

     

    ไคลน์นั้นครุ่นคิดอย่างหนักว่าตัวเองนั้นควรจะทำยังไงดี

     

    “เเกตายเป็นเเรกเลยละกัน”

     

    เจ้านั่นได้พุ่งเข้าเเทงที่ท้องไคลน์ เเต่ไคลน์นั้นก้ตกใจ ได้เผลอปล่อยหมัดเข้าไปที่หน้าของเจ้านั่นเข้าไปอย่างเต็มเเรง จนหมดสติไป

     

    “นี่มันคืออะไรกัน ชั้นทำอะไรลงไป”

     

    ‘มีดที่เเทงชั้นมันหักเลยหรอ’

     

    ไคลน์นั้นได้รับเสียงชมเป็นจำนวนมาก

     

    “ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ไม่มีคุณฉันคงไม่รอดเเน่ๆ”

     

    “เเต่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ”

     

    ไคลน์นั้นด้วยอาการที่เเบบไม่อยากเจอเรื่องอะไรเเบบนี้อีก ไคลน์เลยได้เรียกรถโดยสารประจำทาง

     

    “จะไปที่ไหนรึ”

     

    “คุโรมากิครับ”

     

    คนขับรถนั้นได้ขับรถตามทางเเต่ว่ายางรถนั้นเกิดเเตกขึ้นมาทำให้รถนั้นควํ่า ไคลน์ได้เตะกระจกจนเเตกเเละกระโดดออกมาจากรถ

     

    “ฟู่ว ทำไมชั้นต้องดวงซวยขนาดนี้”

     

    ไคลน์นั้นก็ยังรอดมาได้อีกครั้ง เเต่นั้นก็ได้มีปืนมาจ่อที่ไคลน์

     

    “รีบลุกสิวะ”

     

    ไคลน์ได้โดนเตะไปที่หน้าจนกระเด็นออกไป

     

    “ไม่ได้ยินหรอวะ บอกให้ลุกขึ้น”

     

    สิ่งที่ตรงหน้าของไคลน์ เป็นโจรที่มีอาวูธเต็มมือ ไคลน์นั้นได้ลุกขึ้นมาตามที่มันพูด

     

    'ถ้าชั้นยอมเเพ้ตรงนี้ ชั้นจะได้ไปต่างโลกเเน่ๆ เพราะงั้นชั้นจะต้องสู้'

     

    ไคลน์ได้เตะไปที่เอวของโจรคนนั้นทำให้ปืนที่ถืออยู่หลุดออกมา เเล้วจับปืนนั้นทุบไปที่หลังของโจรคนนั้นเเล้วเตะเข้าไปที่หน้า

    ไคลน์ได้ถอดหายใจอย่างหนัก

     

    “ชั้นละเหนื่อยจริงๆ”

     

    “ทำไมไม่อยากจะไปต่างโลกขนาดนั้นละ”

     

    “เสียงใครน่ะ”

     

    “ฉันอยู่ตรงนี้”

     

    ไคลน์ได้หันไปมองที่ซอกตึก ได้มีสาวผมเหลืองได้ยืนอยู่ ไคลน์นั้นได้เดินเข้าไป

     

    “ยะโฮ สวัสดีจร้า”

     

    “คุณเป็นใคร”

     

    “ฉันก็คือพระเจ้ายังไงละ ฉันจะส่งตัวของนายไปต่างโลกยังไงละ เพราะว่านายดื้อมากๆที่ไม่ยอมจะไปเกิดใหม่หรือโดยอัญเชิญ เพราะนั้นคือฝีมือของฉัน”

     

    ไคลน์ได้เดินหนีไป

     

    “ขอบายละ ต่างโลกนั้นน่ะ ผมไม่เอาด้วยหรอก เเละผมไม่เชื่อว่าคุณคือพระเจ้า เเละอีกอย่างผมไม่สนใจในตัวของคุณหรอก”

     

    เเละนั้นได้ลำเเสงพุ่งเข้ามาที่ไคลน์ เเต่ไคลน์นั้นก็สามารถหลบได้

     

    ไคลน์นั้นได้ยิ้มออกมาเล็กน้อย

     

    “เฮ้ๆ พระเจ้าคุณ โจมตีผิดคนเเล้วล่ะ ถ้างั้นผมก็ไม่รังเเลที่จะเปิดเผยตัวตนที่เเท้จริงเเล้วละ”

     

    อาวุธมีดได้ปรากฏออกมาอยู่ที่มือของไคลน์ทั้งสองข้าง

     

    “หมดเวลาที่ผมจะเป็นคนธรรมดาทั่วไปเเล้วละ”

     

    ไคลน์นั้นได้ปล่อยจิตสังหารออกมาอย่างรุนเเรง พระเจ้านั้นก็เกิดความสั่นกลัว

     

    “ฉันมีข้อเสนอนะ ไม่ไปต่างโลกก็ได้นะ เนื่องจากว่าโลกนี้ไม่ใช่โลกธรรมดา เเต่ว่าฉันจะให้นายย้อนเวลา”

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×