ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ผม(ฉัน)กลายเป็นองค์หญิงเเวมไพร์งั้นหรอ (I am a Vampire Princess?)

    ลำดับตอนที่ #1 : สงคราม

    • อัปเดตล่าสุด 6 พ.ค. 67


    “สวัสดีเหล่าพวกท่าน วันนี้กะผมนั้นเป็นเพียงผู้ประกาศ เพราะนี้คือ สิ่งที่พวกท่านจะได้เห็นคือผู้ที่รับเลือกจากกองทัพ จะเป็นฮีโร่ในสงครามเเล้วจะหยุดสงครามครั้งนี้เอาไว้ได้ ทุกท่านโปรดไว้ใจ”

    “เอาละ ผมจะไปเเล้วนะ คุณเอลิเซีย เธอคงรู้สึกอยู่สินะ ว่าชั้นจะได้เป็นฮีโร่หยุดสงครามด้วยนะ ชั้นหวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ”

    ไคลน์(27)

    เเละหญิงสาวผมสีทองที่อยู่ในคริสตัล เอลิเซีย(17) เธอนั้นอยู่ในคริสตัลได้อย่างไรยังไม่มีการเปิดเผยใดๆ

    “นี่ก็ผ่านมาเป็นสิบปีเเล้วที่ผมนั้นคอยดูเเลเธอในขณะที่อยู่ในคริสตัลมาตลอด ผมนั้นหวังว่าจะสามารถเอาตัวเธอออกมาได้นะเเต่ว่านี่เธอคงจะได้เห็นสินะ ว่าผมเนี้ยจะได้ดูเป็นฮีโร่หยุดสงครามที่มีชื่อเสียงเเล้วละ เเต่ถึงตอนนี้สงครามยังไม่เกิดก็เถอะ เเต่ว่าผมก็ดีใจเเล้วละที่ผมสามารถมาได้ถึงขนาดนี้”

    “เซนเซย์ได้เวลาเเล้วนะคะ”

    อลิซ (17)

    “เข้าใจเเล้ว เข้าใจเเล้ว ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้เเหละ”

    ไคลน์นั้นก็ได้เดินไปกับอลิซเพื่อที่จะออกไปข้างหน้าเพื่อที่จะเเสดงตัวให้ได้เห็น ผู้คนจำนวนมากมายนั้นกำลังรอดูตัวของไคลน์อยู่

    “นี่มัน!?”

    “ฮีโร่!”

    “ฮีโร่”

    “ฮีโร่”

    เสียงของทุกคนนั้นที่ได้กระโกนต่างก็ดีใจเเละมีความหวัง

    จู่ๆภาพนั้นได้จางหายไป

    หลังจากนั้นไม่นานสงครามก็ได้เกิดขึ้นอย่างรุนเเรง สาเหตุที่ยังไม่สามารถหาได้

    ไคลน์ที่มีผู้คนมากมายที่คิดว่าเขานั้นจะเป็นฮีโร่เเละจะหยุดสงครามได้นั้นเขานั้นกำลังที่จะสิ้นหวังกับสงครามที่ไม่รู้ว่าจะจบเมื่อไหร่ ไคลน์นั้นได้อยู่ในทามกลางสายฝนที่กำลังตกลงมาอย่างหนักเเละตึกราบ้านช่องได้เสียหายไปหมด

    “นี่ผมกำลังจะตายงั้นหรอ ผมไม่สามารถทำสิ่งที่ทุกคนคาดหวังได้ ผมกำลังจะล้มเลิกงั้นหรอ ผมกำลังจะตายงั้นหรอ”

    “นั้นสินะ คนเราก็ใช่ว่ามันจะทำสำเร็จได้ทุกครั้งมันก็ต้องมีความล้มเหลวเเละนี่ก็คือความล้มเหลวที่เลวร้ายที่สุด”

    “เซนเซย์คะ เซนเซย์!”

    "นั้นมันเสียงอะไร เสียงนั้นมันทำให้ชั้นรู้สึกคุ้นเคยเหลือเกิน"

    “อ...อลิซ!!!”

    ไคลน์นั้นก็ได้กลับมามีสติอีกครั้ง หลังจากที่ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยนั้น

    “อลิซหรอ นั้นใช่อลิซหรือป่าว”

    ไคลน์พยายามจับใบหน้าของอลิซ

    “ใช่ค่ะ เซนเซย์อลิซเองค่ะ หนูดีใจมากเลยค่ะที่เซนเซย์ปลอดภัย”

    ไคลน์ได้สังเกตุความรู้สึกของอลิซ เเละอลิซนั้นก็นํ้าตาออกมา ไคลน์จึงเช็ดนํ้าตาให้

    “ผมคงทำให้เธอหนักใจอีกเเล้วสินะ”

    ไคลน์ได้ถอดหายใจเล็กๆน้อยๆ ไคลน์นั้นได้ขอให้อลิซพยุงตัวขึ้นมา เเต่ว่าพวกศัตรูก็ได้หาตัวเจอเเละมีจำนวนที่มากเกินไป

    “ผมคงเป็นที่อาจารย์ที่เเย่เเล้วสินะ”

    “เรื่องเเบบนั้น ไม่ใช่อย่างเเน่นอนค่ะ เซนเซย์คือดีที่สุดเท่าที่ชีวิตหนูนั้นเจอมาเเล้วค่ะ”

    เเต่ในขณะนั้นทหารนั้นได้วิ่งเข้ามาทางที่ไคลน์เเละได้เล็งปืนเตรียมยิงไปที่ตัวของไคลน์

    “ยิงได้!!!”

    คําสั่งของใครสักคนได้ออกคำสั่งให้ยิง

    “เซนเซย์ทางนี้หนูจะจัดการเองค่ะ เซนเซย์สามารถขยับได้ไหมคะ ถ้าไม่ได้หลบข้างหลังหนูก็ได้ค่ะ”

    พวกศัตรูนั้นได้ยิงกระสุนมาที่ไคลน์มาเป็นจำนวนมาก เเต่อลิซนั้นสามารถปัดลูกกระสุนออกไปได้ทุกนัดที่ยิงเข้ามาทางของไคลน์

    “เซนเซย์คะ รีบไปเลยค่ะ ทางนี้หนูจะต้านเอาไว้”

    หลังจากที่ไคลน์วิ่งมาสักพักไคลน์ก็นั่งลงพักทันที ดูเหมือนว่าจะไปต่อไม่ไหวเเล้ว ไคลน์นั้นก็หยุดลง กับเลือดที่ไหลออกมาเเทบไม่หยุดไคลน์นั้นเเทบจะนั่งลงเเทบชิดกับ

    กำเเพงอยู่เเล้ว ดูเหมือนว่าจะบาดเจ็บหนักเอาเรื่องเลย ไคลน์นั้นได้หลับตาลงไปสักพัก

    “ไม่เลวเลยนี่ที่ยังสามารถรอดมาได้ขนาดนี้ ชั่งน่าชื่นชมจริงๆ”

    คนนั้นได้เดินเข้ามาที่ไคลน์ เเละได้ปรกมือไปด้วยในเวลาเดียวกัน เเต่นั้นเวลานั้น

    อลิซนั้นก็ได้ตามมาได้ทันเวลา

    “ชั้นไม่ปล่อยให้ทำอะไรกับเซนเซย์หรอกค่ะ”

    อลิซนั้นหยิบอาวุธออกมาเตรียมตัวที่จะปะทะ อลิซได้สวมชุดนาโนสูท

    “ไม่ให้เเตะต้องเซนเซย์หรอกค่ะ”

    หลังจากนั้นก็ได้เปิดฉากปะทะกันอย่างดุเดือดของทั้งคู่ จู่ๆนั้นอลิซก็เกิดพลาดท่า เเละจะโดนปิดฉากการต่อสู้ในที่สุด ไคลน์นั้นได้เข้ามาปกป้องอลิซเอาไว้ได้

    “เซนเซย์!”

    อลิซนั้นก็ได้กังวลในตัวของไคลน์ที่บาดเจ็บกว่าเเท้ๆเเต่ก็มาปกป้องตังเธอเอง

    “ผมเป็นครูของเธอ ผมจะต้องทำหน้าที่ครูให้ดีที่สุด”

     “หนูจะเรียกกำลังเสริมมาที่นี่”

    “ไม่ต้องเรียกกำลังเสริมมาอลิซ”

    “เเต่ว่า”

    ไคลน์นั้นได้หยิบสร้อยคอออกมาจากกระเป๋าของตัวเอง มอบให้อลิซ

    “โปรดรับสิ่งไปด้วย นี่เป็นสร้อยคอสำคัญมาก สำหรับผม สร้อยคอนี้มันสำคัญมากๆ เลยละ”

    อลิซได้รับสร้อยคอที่ไคลน์มอบให้

    “หนูหวังว่าเซนเซย์จะปลอดภัย”

    อลิซได้ไปกลับไปเรียกกำลังเสริม
    (เหมือนจะไม่ฟังไคลน์เลย) เเต่ว่าพวกทหารกลับได้เจอตัวของไคลน์เเล้ว

    “ดูเหมือนว่าจะยอมทิ้งชีวิตของตัวเองไว้เเล้วสินะ”

    “คนอย่างชั้นงั้นหรอ ที่จะไปทิ้งชีวิตเเบบนี้อะไรไปง่ายๆกันละ”

    ไคลน์นั้นได้หลับตาลง คนที่ตรงหน้านั้นได้พุ่งเข้ามาเพื่อที่จะฆ่าไคลน์ในทันที
    เเก้วนํ้าใบใหญ่ได้อยู่ที่ข้างหลังของไคลน์ เเก้วใบนั้นได้บรรจุนํ้าไว้ นํ้านั้นได้หยดลงมาลงที่พื้น คนนั้นโดนฟันตัวขาดครึ่งไปเลยทันทีเเละติดไฟไปด้วยพร้อมกัน

    “อะอัก”

    “อ้วกกกก”

    ไคลน์ได้อ้วกออกมาเป็นเลือดออกมาเป็นจำนวนมาก น่าจะปวดหัวมากเกินไป

    “นี่ชั้นฝืนเกินไปหรอเนี้ย”

    “ชั้นจะต้องหาพื้นที่ปลอดภัยเพื่อรอกำลังเสริมมา”

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×