คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ผู้มาเยือนจากเรื่องอื่น
https://writer.dek-d.com/dekdee/writer/viewlongc.php?id=2554597&chapter=3
เป็นเหตุการณ์ที่ต่อมาที่เรื่องนี้ในตอนนั้น เพื่อไม่เกิดความงงว่าช่วงเเรกนี้มาจากไหน
“อื้มเช้าเเล้วหรอ ที่นี่มัน”
'นี่เราพูดเหมือนเมื่อมาครั้งเเรกเลย เอ๊ะเเต่เดี๋ยวนะ ที่ที่เราอยู่ดูคุ้นๆจัง'
เมลูซีนนั้นก็ตื่นขึ้นมา
“บ้านของคุณปู่เซ็นจินี่น่า”
'หน็อย วีรชนเตี้ยคนนั้นทำเราไว้เเสบมากๆเลย ถ้าเราได้เอาคืนเมื่อไหร่ เราจะเอาคืนให้หนักเลย กิลกาเมซตอนนี้เขาก็ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหนเเล้วด้วย คนที่ใจดีกับเรา ก็มีเเค่คุณปูเซ็นจิ เราอยากเจออีกจังเลย'
'เเย่จังเเย่จัง ทำไมเราต้องมาอะไรเเบบนี้ด้วย เราย้ายจะไปอีกเรื่องเเล้ว ภูตต้นกำเนิดไม่ใจดีกับเราเลย วีรชนที่เราอัญเชิญมาเราต้องมาหวังดวงเพิ่งด้วยอ่าาาา ไม่ซะงั้นจะต้องโดนเเบบนี้อีกเเน่นอน เราก็ใช้มือถือมาอย่างดีเเล้วนะ ไม่คิดว่าเราจะอัญเชิญวีรชน กิลกาเมซ ออกมาเเบบนี้ เราจะโดนเเกล้ง เเถมยังว่าเราว่าเเบนอีก เจ็บใจมาก'
'จริงสิ เรามีพรข้อที่สี่อยู่นี่นา ที่สามารถไปที่โลกอื่นได้ น่าสนใจจัง โลกใบใหม่ที่จะให้เราได้สำรวจ น่าตื่นเต้นสุดๆ'
เมนูซีนนั้นก็ได้อัญเชิญประตูไปที่โลกอื่นออกมา
'ฮิฮิ เราหวังว่าจะเป็นโลกที่ไม่โหดร้ายกับเรานะ'
ตัดมาที่โลกของเรื่องนี้
“ว้าวววว นี่คืออาหารของวันนี้หรอคะ”
นาน่านั้นได้เเสดงท่าทางที่ตาเปล่งประกายเป็นดาวปิ๊งๆเลยทีเดียว
'โห่ นี่ชั้นจะได้กินเเบบนี้ทั้งวันเลยหรอเนี้ย นี่มันสวรรค์ชัดๆ ชั้นไม่อยากจะออกไปจากที่นี่เเล้วสิ'
"เอ๊ะ"
นาน่านั้นได้ก็ได้ไปมองทีี่เเก้ว เพราะในเเก้วนั้นมันไม่ใช่นํ้าเหมือนที่เคยเจอมา เเต่มันกลับเป็นเลือดที่อยู่ในเเก้วนั้น นาน่านั้นจึงถามด้วยความสงสัย
“เลือดเป็นอาหารของเผ่าของเราเลยนะ พวกเราต้องดื่มเพื่ออยู่รอด”
“เเบบนั้นหรอคะ เลือดเป็นอาหารหลัก”
“อ่าว เอาละ เดี๋ยวจะเย็นลงเอานะ มาทานกันเถอะ”
ระหว่างที่นาน่านั้นกำลังทานอยู่นั้น เหมือนกับว่าโคมาริจะได้ทำการจดอะไรบางอย่างในสมุด
'พี่เขาจดอะไรกันน่ะ'
“โคมาริ จดอะไรอยู่หรอคะ”
“ฉันกำลังจดนาน่าจังเพื่อจะดูว่านาน่าจัง ทานเเต่ละครั้งในเวลาเท่าไหร่ ทานผักไหม ท่าทางในการทาน”
'มันจำเป็นต้องจดขนาดนั้นเลยหรอ'
“เเต่ว่า ฉันสังเกตมาตั้งเเต่เมื่อตอนนั้นเเล้วนะ ทำไมไม่ได้ดื่มเลือดในเเก้วหรอ”
'ชิบหายเเล้ว'
นาน่านั้นก็ได้เเสดงท่าทางที่ลุกรน
"เเต่ว่าชั้นกินเยอะขนาดนี้เเล้วทำไมชั้นไม่อิ่มเลยกันนะ"
“เเอนนา”
“ค่ะ ท่านดัชเชส”
“นาน่าจัง ไม่ยอมดื่มเลือดเลย เกิดมาจากอะไรหรอ หรือว่าการป่วยยังไม่หายดีหรอ ทำไงดีทำไงดี”
“อาการป่วยหายดีเเล้วค่ะ องค์หญิงที่ไม่ทานก็อาจะเป็นเพราะยังไม่ค่อยอยากน่ะค่ะ”
'เเอนนาหรอ นี่คือสาวใช้เดียวกันกับเอมิเลียหรอ ที่ชั้นไม่กินเพราะว่าชั้นไม่รู้ว่าถ้าดื่มเลือดนั้นเข้าไปมันจะเป็นอะไรไหม'
“หนูขอเปลี่ยนเลือดเป็นอย่างอื่นได้ไหมคะ”
ทั้งสองนั้นก็เเข็งตัวเป็นหินเลย เป็นเเวมไพร์เเต่ว่าไม่อยากดื่มเลือด
“ได้ไหมคะ”
เเต่ว่าทั้งสองนั้นก็ทนความน่ารักไม่ไหว เพราะนาน่าได้เเสดงหน้าตาที่ขอร้อง ออร่าความน่ารักนั้นออกมาจากนาน่าเลยทีเดียว
“ดิฉันจะไปเตรียมให้เดี๋ยวล่ะค่ะ”
เเอนนาก็รีบไปเปลี่ยนนํ้าให้กลายเป็นนํ้าองุ่น
'เเบบนี้ดีขึ้นเยอะเลย ทำให้ชั้นตัดสินใจกินง่ายขึ้นมากเลย'
ทหารรักษาการก็ได้เข้ามา
“ขออภัยเป็นอย่างยิ่งครับ ท่านดัชเชส ที่มารบกวนในเวลาสำคัญเเต่ว่าพวกเราได้พบเจอบุคคลที่ต้องสงสัยครับ”
“ทางนี้ ฉันจัดเอง เเอนนา ช่วยที่เหลือด้วยนะ”
“ค่ะ”
โคมาริก็ลุกไปกับทหารรักษาการณ์
ตัดมาที่อีกฝั่ง
“เเย่จริงๆ โลกที่เรามาเป็นโลกที่ไม่ดีเอามากๆเลย มีทั้งมังกร ไดโนเสาร์ นกตัวใหญ่ น่ากลัวสุดๆ ไม่น่าเราจะไปที่ไหน เราก็เจอเเต่สิ่งน่ากลัว อยากกลับจัง”
โคมารินั้นก็ได้บินลงมาอยู่ตรงหน้าของเมลูซีน
“กริ๊ด เเวมไพร์ ที่สูงกว่าเรานิดหน่อย เเละหน้าอกใหญ่กว่าเราด้วย”
“ฉันขอความร่วมมือ ให้ปฏิบัติตัวตามที่ฉันขอด้วย เพราะว่าเธอคือคนนอกของที่นี่ ฉันต้องการยืนยันเพื่อให้รู้ว่าเธอไม่ได้มาร้าย เพื่อไม่ให้เกิดการสู้กันกรุณาทำตามด้วย”
ความคิดเห็น