คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : หนังสือ
“อรุณสวัสดิ์ ฮินามิคุง”
ฮินามิได้ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ เเละได้มองดูหน้าของคนที่มาปลุกฮินามิ เป็นผู้หญิงในห้องที่มาปลุก
“เอ่ออ…อรุณสวัสดิ์ ”
“เอ่อ เเต่ว่าใครเนี้ยยยยย”
ฮินามิได้เเสดงสีหน้าที่สงสัยเเละสับสน
ซาบิโตะนั้นก็ได้เข้ามาทักทายฮินามิ
“ไง ฮินามิ เอ็งนี่ก็ยังหลับในห้องเรียนเหมือนเดิมเลยนะ ยังดีนะที่คุณชิโระโกะเป็น สภานักเรียนเเล้วยังไม่ทำอะไรเอ็งน่ะ โชคดีเป็นบ้าเเล้ว”
“คุณชิโระโกะ สวัสดีตอนเช้านะ วันนี้มาเช้ากว่าปกตินะ”
“คุณยูอิเองหรอ สวัสดีตอนเช้านะ”
“ฮิฮิ ฉันได้เตรียมชุดสำหรับฤดูร้อนไว้ด้วยนะ ฉันกะว่ามีของจะเอามาอวดให้ด้วยนะ เเล้วฮินามิคุงกำลังคิดอะไรอยู่งั้นหรอ?”
ชิโระโกะได้บอกกับเพื่อนๆว่า ฮินามิจำเธอไม่ได้เลย ทั้งที่เป็นเพื่อนสมัยเด็ก
“อ้าว ฮินามิ นายไม่รู้จักจริงๆหรอเนี้ย”
“ทำไมนายถึงได้ซื่อบื่อเเบบนี้กัน”
“ซาบิโตะ เธอคนนี้คือใคร”
ซาบิโตะ ได้เอามือเเอ็คที่คาง
“ชอบติดนิสัยชอบเเอ็คจังอะคะ”
ซาบิโตะโดน ยูอิ เเซว
“หนวกหูน่า”
“เธอคนนี้ย้ายมาตอนที่นายไม่อยู่เเล้วบอกว่าเป็นเพื่อนสมัยเด็กของเอ็งอะไรงี้อะ”
ฮินามิกำลังมึนงงเเละเกาหัวว่าไม่เห็นจะรู้จักผู้หญิงคนนี้เลยด้วยซํ้า
ฮินามิได้หันไปมองรอบๆข้าง
‘ทำไมมีมองมากันเต็มเลย ชั้นทำอะไรผิดไป’
“ฉันเป็นเพื่อนสมัยเด็กเธอนะฮินามิคุง ทำไมจำฉันไม่ได้เลย”
จู่ๆ เธอคนนั้นก็ทำหน้าเเบบซึมๆ
ฮินามิก็ทำอะไรไม่ถูก เเละก็ได้ถูกมองด้วยเหมือนอาฆาตเเค้นจากเพื่อนๆ
“ไม่เป็นไรนะ จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร”
“ฮินามิ นี่เอ็งทำ คุณชิโระโกะ เสียใจมากเลยที่เอ็งจำไม่ได้”
“ก็บอกว่าจำไม่ได้ไง เเละไม่รู้ด้วยว่าเธอคนนี้คือใคร”
รู้สึกว่า ชิโระโกะจะงอนซะเเล้ว
“เดี๋ยวสิ เดี๋ยวก่อน นั้นมันที่ชั้นนะ”
“ทำไมไม่มีใครเชื่อในสิ่งที่ชั้นพูดเลย”
“เอาเถอะน่าเพื่อน นั่งลงๆ”
ฮินามิได้นั่งลง เเละก็ได้คิดในใจว่านี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น
วิชาพละศึกษา
ฮินามิได้อยู่ที่สนามบาสเเละกำลังนั่งดูเพื่อนๆเล่นบาส
กันอยู่
“เฮ้ออ ได้มานั่งเพื่อนเล่นบาสอีกเเล้ว”
ชิโระโกะได้นั่งอยู่ข้างไปของฮินามิ ฮินามิที่ได้เห็นก็
เเสดงอาการที่ตกใจเล็กน้อย
“เอ้า เลิกงอนเเล้วหรอ”
ชิโระโกะก็ได้ หยิกไปที่เอวของฮินามิ
“มันจั๊กกะจี้นะเว้ย อย่าทำอะไรเเบบนี้สิ”
เหมือนฮินามิจะไม่รู้สึกเจ็บ
“ไม่ไปเล่นกับเพื่อนๆหรอ?”
“เเล้วเธอล่ะ ทำไมไม่ไปเล่น เเล้วมานั่งทำไมกับชั้น”
ชิโระโกะได้ยื่นมือถือให้ฮินามิดู เป็นกลุ่มเเชทของสาวๆให้ฮินามิอ่านดู
“ห๋า”
“นี่มันอะไรกันละเนี้ย”
ฮินามิได้อ่านในเเชทกลุ่มของชิโระโกะ เเบบละเอียดยับเลย
“อ่อ อยู่ในช่วงพักอยู่สินะ”
“เอาละเอาเรื่องเลย ปกติชั้นก็เล่นบาสอยู่หรอกเเต่ว่าชั้นเล่นไม่ค่อยเก่งน่ะสิ เเฮะๆ ชั้นมักจะพลาดตลอดเลย ฮ่าฮ่า บางทีชั้นก็โดนเพื่อนเเกล้งอยู่อะนะ”
ชิโระโกะก็ได้ลุกขึ้น
“อยู่นิ่งๆเเล้วดูฉันนะ”
ชิโระโนะได้ไปที่เพื่อนที่เล่นบาสอยู่
“นี่ขอเล่นด้วยได้ไหม”
“บาสเก็ตบอลหรอ!?”
“คุณ ชิโระโกะ เล่นไหวเเน่หรอ”
“กีฬานี้มันสำหรับลูกชายนะ”
“อื้ม ฉันไหว”
ชิโนะโกะได้สลับกับยู
‘ไหวเเน่หรอ ชั้นไม่เคยเห็นบาสเลย เพราะชั้นไม่รู้จักไงจะไปรู้ได้ไง’
ยูได้มานั่งเเทนชิโระโกะ
“เฮ้ออ จู่ๆ ก็โดนสลับที่ซะงั้น”
“เอาน่าๆ ไม่เป็นไรยู ให้เธอได้ลองโชว์ให้ชั้นได้เห็นสักหน่อย”
“นี่นาย เเอบเชียร์ อยู่ด้วยปะเนี้ย”
“ห๋า ใครมันจะไปเชียร์กับคนที่อ้างว่าเป็นเพื่อนสมัยเด็กกันละ เเถมทำให้ชั้นถูกมองด้วยสายตาเเบบนั้นอีก”
“ซึนนี่หว่า”
หลังจากที่ชิโระโกะได้รับบอลเเล้ว ก็เเซงทุกคนที่ในนั้น
“มันเป็นไปได้จังได๋ โอมายก็อตตตต ไอไม่เข้าใจ มันรับไปได้ไงวะ ไอไม่เข้าใจ ไองง อันตรายนะ อย่าเข้าไปไกล้”
ชิโระโกะซูตบาสไป เเต่ว่ากลับลงภายในเพียงเเค่การซูตครั้งเดียว
“สุดยอดเลย ผู้หญิงนี่ดูผิดไม่ได้นะเนี้ย”
ชิโระโกะได้มองไปที่ฮินามิ
“ฮินามิคุง ฉันได้เเต้มด้วยนะ เป็นไงบ้าง”
ชิโระโกะได้ส่งยิ้มให้กับฮินามิ
“เเฮะๆ ส่งมาทำไม”
“ฮินามิ นาย นายจำไม่ได้เเท้ๆ”
“ทำไมคุณชิโนะโกะยังไม่โกรธเอ็งเลย เจ็บใจชะมัด”
“เฮ้ย ฮินามิ นายซวยเเล้วละที่มันนั่งตรงนี้”
ตรู๊ด... เสียงมือถือของฮินามิได้ดังขึ้นมาของฮินามิ
“มีคนโทรมาน่ะเดี๋ยวจะออกไปข้างนอกสักนิดนึงนะ”
ฮินามิได้เดินออกมาที่ข้างนอกเเล้วรับสายนั้น เเต่ว่าสายนั้นไม่มีเสียงอะไร
‘หึ นี่มันเเปลกชะมัดโทรมาไม่มีเสียง’
ฮินามิได้วางสายลงเเละเดินกลับไปที่สนามบาส
“ใครโทรมาหรอ ฮินามิคุง”
ชิโระโกะได้อยู่ที่ตรงหน้าของฮินามิ
“ใครก็ไม่รู้โทรมา เเถมไม่มีสายด้วย เเปลกชะมัดเลย ชั่งมันเถอะ”
ขอตัดไปก่อน ไปเวลาเลิกเรียนเลยละกัน
ฮินามิได้ยืนที่หน้าโรงเรียน
“เเบตมือถือดันหมดซะได้ ชั้นจะบอกน้องยังไงดีละเนี้ย”
ฮินามิได้เดินไปที่ร้านสะดวกซื้อ
“ฮานาโกะจะชอบเเบบนี้ไหมนะชั่งเถอะไหนๆก็ซื้อเเล้ว”
ฮินามิได้เดินไปจ่ายของ
“ราคา 259บาทครับ”
ฮินามิได้จ่ายไป1000บาท
“นี่ครับ ไม่ต้องถอน ที่เหลือเก็บเอาไว้เลย”
“ขอบคุณที่มาใช้บริการนะครับ คุณลูกค้า”
ขณะนั้นฮินามิได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังมาอย่างสิ่งก่อ ฮินามินั้นได้เดินเข้าไปดู
‘ทำไมมันมีเสียงอะไรเเบบนี้ดึกๆละ’
ฮินามิได้เห็นสองคนนั้นกำลังต่อสู้กัน
‘นั้นมันอะไรน่ะ’
‘ทำไมมันมีคนบ้ามาตีกันทำไหมเนี่ยเเถวนี้ เลิกยุ่งด้วยดีกว่ามีหวังโดยตีเเน่ ไปดีกว่า’
หนังสือนั้นได้หลุดออกมาจากเสื้อ
ฮินามินั้นก็ได้เก็บขึ้นมา
‘ชั้นเริ่มไปเเล้วว่ามีหนังสือนี้’
“เอาละ ชั้นพร้อมจะอ่านละ”
หนังสือนั้นได้เปิดขึ้นมาได้มีเสียงสว่างมาจากหนังสือ
หนังสือเล่มนั้นก็ได้ตกลงกับพื้น เเล้วก็ฮินามิก็ได้หายตัวไปเเล้ว
ตัดมาที่บ้านของฮินามิ
ฮานาโกะกำลังทำมื้อคํ่าอยู่นั้นก็เกิดความเป็นห่วงขึ้นมา เพราะว่าไม่มีการติดต่อมาจากฮินามิเลย ปกติเเล้วจะติดต่อมาหลังเลิกเรียนเเต่นี่คือขาดหายไปเลย
เธอเลยตัดสินใจ ออกไปตามหาฮินามิ ถึงจะรู้จะเป็นสิ่งที่อันตรายก็ตาม
ฮานาโกะได้มาที่ร้านสะดวกซื้อที่มาประจำ
“ลุงคะพี่หนูได้มาที่นี่ไหมคะ?”
“อ่อ พี่ของหนูน่ะเร๊ะ เพิ่งออกไปไม่นานนี่เอง ลองตามหาดูเด้อ”
“เเต่ว่าหนูออกมาคนเดียวดึกๆเเบบนี้มัยอันตรายนะรู้ไหม ถ้าให้ดี หนูกลับบ้านไปดีกว่า เชื่อลุงเถอะ”
ฺฮานาโกะได้เดินออกมาจากร้านก็มีคนเดินเต็มไปหมด
“หลีกทาง ยืนอะไรเกะกะ”
ฮานาโกะโดนผลักให้ล้มลง
“นี่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม”
ฮานาโกะได้เงยหน้าขึ้นมามองนั้นมีผู้หญิงคนนึงอยู่ตรงหน้าของฮานาโกะ
“พี่สาวเป็นใครหรอคะ”
'สวยจัง'
“ออกมาเเบบนี้คนเดียวมันอันตรายนะ”
ผู้หญิงที่ใส่ชุดของนักเรียนคือใครกันเเน่ ไม่เฉลยหรอก ไปทายเอาเอง เเบร่~~
ความคิดเห็น