คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : กระเป๋า
“เป็นสิ่งที่โชคดีจริงๆ ที่ชั้นยังสามารถเปลี่ยนร่างให้กลายเป็นเเบบนี้ได้”
"ยังไงชั้นก็ไม่ต้องการร่างที่เป็นเเวมไพร์อยู่เเล้ว"
อะๆ ย้อนๆ
“ฉันคงจะไม่ด้วยอะไรใช่ไหม”
เฟร์ยนั้นกำลังเปิดดูTVอยู่เเละกำลังกินขนมไปด้วย
“ทำไมรูัสึกพลังงานบางอย่างจัง”
เฟร์ยได้หันมองที่ข้างหลัง
“กริ๊ดดดด!!”
ไคลน์นั้นได้อยู่ตรงหน้าของเฟร์ย
“ขออภัยด้วยค่ะ ที่ฉันไม่ได้อ่านค่ะ ขออภัยด้วยค่ะ
อย่าทำอะไรกับฉันเลยนะคะ”
เฟร์ยนั้นได้ก้มลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว
“เป็นที่นั่งให้ชั้นซะ”
“ได้ค่ะ ได้ค่ะ”
ไคลน์นั้นได้นั่งบนตัวของเฟร์ย
“ทำได้ดี”
“ขออภัยเป็นอย่างสูงด้วยค่าาาา”
"หึได้นั่งบนตัวของเทพธิดาที่ชั้นสร้างขึ้นมาเอง นี่มันดีจริงๆเลย"
ฟราเรน่านั้นได้เปิดประตูเข้ามา
“คุณเฟร์ยฉันได้...”
ฟราเรน่าได้เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเเล้ว
“นี่มันอะไรกันคะเนี้ย!”
“ฉันได้ทำให้เขาโกรธเเล้วอ่าา????”
“โย่ว ฟราเรน่า ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”
“ทำไมท่านพ่อถึงได้มาอยู่ที่นี่ได้คะเนี้ย?”
ไคลน์ไม่ใช่พ่อเเท้ๆของฟราเรน่าไคลน์เเค่เป็นสร้างตัวเธอขึ้นมาฟราเรน่าให้ความเคารพเเบบเหมือนพ่อตัวเอง
“เรื่องนั้น ก็เพราะยัยนี้มันส่งชั้นเกิดไปอยู่ร่างขององค์หญิงน่ะสิ”
“เอ๋!? ก็ดีไม่ใช่หรอคะ”
“มันดีตรงไหนเว้ยยย”
ไคลน์นั้นกำมัดเเล้วตาลุกเป็นไฟ
“การที่ชั้นเกิดใหม่เป็นเเบบนี้ก็เป็นเพราะฝีมือของยัยนี่ที่ไม่คำอธิบายก่อนส่งชั้นไปก่อน ถ้าได้อ่านก่อนก็เปลี่ยนได้ไง เข้าใจไหม”
“ค่ะ เข้าใจค่ะ”
“เกิดที่โลกเดิมใช่ไหมคะ”
“ใช่ เเล้วมีอะไร”
“คือว่าฉันอยากจะให้ท่านพ่อเป็นคุณเเม่ให้โคฮารุจังเเทนฉันได้ไหมคะ คือว่าฉันไม่สามารถกลับไปที่โลกมนุษย์ได้เเล้วค่ะ”
“ได้เลยไม่มีปัญหา”
ไคลน์ยังไม่รู้ตัวว่าฟราเรน่าพูดอะไร เพราะเอาเเต่มัวสนใจทางเฟร์ย
“ชั้นกลับละ ชั้นมาเเค่นี้เเหละ”
ตัดมาๆ
ไคลน์ได้เดินอยู่ที่เมือง
"นี่ก็ผ่านมาสามปีเเล้วสินะที่ชั้นได้ตายไป ไม่คิดว่ามันจะผ่านไปเร็วขนาดนี้"
ไคลน์ได้เดินถึงจุดที่ตั้งรูปปั้นวีรบุรุษไว้อยู่ ไคลน์ได้มองขึ้นไปมอง
"รูปปั้นนี้ตัวชั้นในอดีต น่าคิดถึงจริงๆในอดีตของชั้น"
ไคลน์ได้ยื่นมือไปจับที่รูปปั้นนั้น จู่ก็มีดาบเล็งที่คอของไคลน์
“ใจเย็นๆ ทุกคน ชั้นไม่ได้ทำอะไรกับรูปปั้นนี้หรอก เอาดาบลงเถอะ”
ดาบที่เล็งคอของไคลน์นั้นได้ลงดาบเเล้วเก็บอาวุธลง
“เฮ้ออ สมัยนี้อัศวินเป็นอะไรกันไปหมดเเล้วละเนี้ย”
"ชั้นคิดว่าอัศวินมันไม่เหมือนเดิม ชั้นจะต้องรับรู้ให้ได้ ชั้นมั่นใจว่าตัวเองเก่งที่สุดเเล้ว เเม้เเต่พระเอกที่มีสกิลสั่งตาย หรือ ไม่ก็พระเอกตัวโล้นๆผ้าคลุม ไม่ขนามือชั้นหรอก"
"ถึงชั้นจะไม่เคยเป็นอัศวินก็เถอะ เเต่ว่าก่อนที่ชั้นจะตายชั้นกับยศที่สูงที่สุดเเล้ว มีอำนาจสูงกว่าราชาอีก เเฮะๆ ก็ราชาเป็นเพื่อนของชั้นเองนี่หว่า ลืมไป"
จู่ๆนั้นก็คนวิ่งชนไคลน์ไป ไคลน์นั้นได้ล้มลง
“ทำบ้าอะไรฟะ ไม่มีตารึไง”
“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยค่ะ ฉันโดนขโฆยกระเป๋าไปค่ะ”
โจรคนนั้นได้รับความรู้สึกเหมือนว่าตัวเองนั้นโดนตัดขาขาด โจรคนนั้นหยุดนิ่งเลยทันที เเละไม่สามารถขยับได้
“ส่งกระเป๋านั้นมา”
“นี่กระเป๋าของคุณ”
“ขอบคุณมากเลยค่ะ นึกว่าจะไม่ได้ซะเเล้ว”
“ขอบคุณนะ”
“เลน่า!?”
เธอคนนั้นก็ได้ทำหน้าเเบบสงสัย
“ขอโทษด้วยนะคะคิดว่าฉันจำคุณไม่ได้เลยละค่ะ คุณกับฉันเคยรู้จักกันมาก่อนหรือเปล่าคะ? ขอโทษนะคือว่าฉันจำไม่ได้”
เลน่า หนึ่งในฝาเเฝดทั้ง33ฝาเเฝด เเละยังเป็นคู่หมั้นของไคลน์ก่อนที่ไคลน์จะเสียชีวิต.
“คือว่าขอเสียมารยาทถาม คือว่ากระเป๋าใบนี้มันสำคัญยังไงหรอ”
"ก็กระเป๋าที่ชั้นซื้อให้นั่นเเหละ"
“เป็นกระเป๋าที่คนรักของชั้นมอบให้เป็นของขวัญค่ะ มันเลยสำคัญกับฉันมากๆเลยค่ะ เวลาฉันได้มึกระเป๋าไปด้วยตลอด ทำให้ฉันรู้สึกได้ว่าเหมือนมีเขาอยู่ข้างๆฉันค่ะ”
“เข้าใจเเล้ว”
ไคลน์นั้นได้เกาหัวเล็กๆน้อยๆ
“อึก”
“อัก”
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น”
“คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
เลน่าได้เเสดงสีหน้าที่เป็นห่วง
ไคลน์ได้มองเห็นเส้นเลือดบนตัวของเลน่า
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น”
พลังเเวมไพร์ได้ไหลออกมาจากไคลน์ ไคลน์นั้นได้รีบหนีออกมาเลยทันที
“ได้กลับร่างเเล้ว คงไม่มีใครเห็นนะ”
ความคิดเห็น