คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เพื่อนใหม่จากต่างแดน
วินเดินมาเรื่อยๆใด้เจอเครื่องประดับชิ้นหนึ่งซึ่งหล่นอยู่บนพื้น วินจึงเดินเข้าไปหยิบ โป๊ก!!! โอ๊ย!!!! ''นี่ชั้นเห็นของนี้ก่อนนะ!'' เด็กหญิงคนหนึ่งรุ่นราวคราวเดียวกับวินตะโกนขึ้นมา วินจึงตอบกลับไปว่า ''ใครจะไปรู้เล่าเห็นของตกมันก็ต้องหยิบสิ'' ''ว่าแต่เธอเป็นใครเป็นผู้หญิงทำไมถึงมาอยู่ในป่าแบบนี้'' ''ชั้นควรจะถามนายมากกว่าว่าเป็นใครแต่งตัวแปลกๆหน้าตาไม่หน้าจะใช่คนแถวนี้ด้วย'' ''ชั้นชื่อ วิน มาจาก กรุงเทพ '' ''กรุงเทพนี่มันประเทศอะไรหรอไม่เห็นจะรู้จัก'' ''ก็ไม่รู้ว่ามาที่นี่ใด้ยังไงเหมือนกันชั้นมาโดยประตูอะไรก็ไม่รู้พาชั้นมาที่นี่'' ''ประตูงั้นหรอถ้างั้นก็คงเป็น Swarp Door'' แต่ไม่เคยเห็นSwarp Doorที่ไหนที่ย้ายข้ามโลกได้เลยแปลกจัง เด็กหญิงคิดในใจ ''Swarp door งั้นหรอเจ้านั้นเรียกSwarp doorสินะงั้นเธอก็รู้สินะว่าหามันได้ที่ไหน'' ''ไม่หรอกเพราะฉันก็เพิ่งรู้นี่แหละว่ามีswarp doorที่ย้ายข้ามโลกใด้'' ''ง่ะ..งั้นก็แย่อ่าสิ''
''เอาเถอะยังไงนายก็มาพักที่บ้านชั้นก่อนละกัน'' ''อืม....เอ้อ! แล้วเธอชื่อไรอ่ะ'' "ชั้นชื่อ เบล " "อื้ม! เบลยินดีที่ใด้รู้จักนะ" ''อืม...เช่นกัน''
เบลพาวินเดินมาเรื่อยจนพบบ้านหลังเล็กๆหลังหนึ่ง ''นี่แหละบ้านของชั้นเชิญเลย" ภายในบ้านจัดดูแบบเรียบง่ายแต่น่ารักดี "เชิญจ้ะ" คุณป้าคนหนึ่งเอ่ยขึ้น "วิน นี่คือแม่ชั้นเอง" "ตามสบายเลยนะจ้ะเพราะนานๆเบลจะเพื่อนมาบ้านปกติเบลหน่ะไม่ค่อยมีเพื่อนหรอก" แม่ของเบลกล่าว
''แล้วยิ่งตอนนี้พวกจอมเวทมืด..." ''เบล!!! อย่าพูดเรื่องนั้นให้แขกฟังสิลูก'' "เพื่อนมาเหนื่อยๆพาเพื่อนไปพักผ่อนดีกว่านะ'' ''ค่ะ..แม่'' เบลพาวินมาที่ห้องนอนซึ่งเป็นห้องของเบลนั้นเอง ''นี่ห้องชั้นเองทำตัวตามสบายเลยนะเดี๋ยวชั้นจะไปนอนกับแม่เอง'' ''นี่! เบล เรื่องนักเวทมืดอะไรนั้นมันยังไงต่อหรอ'' ''ถ้าอยากรู้ก็จะเล่นให้ฟัง''
เมื่อ3ปีก่อนพ่อแม่และชั้นเราใช้ชีวิตกันอย่างมีความสุข จนกระทั้งเหล่าพ่อมดมืดเริ่มก่อสงครามเพื่อจะยึดครองมาร์เวียแห่งนี้ "เดี๋ยวนะ
มาร์เวีย?'' ''มาร์เวียคือชื่อของโลกนี้นี่แหละ'' จากนั้นมันใด้มาที่บ้านชั้นพ่อของชั้นออกไปต่อสู้เพื่อปกป้องพวกชั้นแต่สุดท้ายพ่อก็ตายด้วยน้ำมือพวกมัน แล้วมันก็บอกว่า ''เอาหล่ะเห็นแก่ความกล้าหาญของพ่อพวกเจ้าข้าจะเว้นไม่ฆ่าพวกเจ้าก็ใด้แต่ต้องนำอาหารทั้งหมดที่หาใด้ให้ข้าเดือนละครั้งจะยอมรับมั้ยแต่ถ้าไม่ยอมรับก็จงตายพร้อมกับเจ้านี่ ว่าไงจะยอมรับมั้ย'' ชั้นกับแม่ไม่มีทางเลือกจึงต้องตบปากยอมรับไป และวันที่มันจะมาเอาอาหารก็วันนี้นี่แหละ '' ฮือ...ฮือ.... ถ้าตอนนันชั้นแข๊งแรงกว่านี้ซักหน่อยหล่ะก็นะ'' ''ไม่เป็นไรชั้นจะช่วยเธอให้เอามั้ย'' ''ไม่ไหวหรอกนายหน่ะ
พวกมันร้ายกาจมาอย่างนายสู้พวกมันไม่ใด้หรอก'' ''ไม่ลองก็ไม่รู้หรอกน่า'' ''แต่ว่ามันจะ...'' ''เอาหน่ะชั้นทำเจ้าหมียักษ์เผ่นด้วยมือปล่าวมาแล้วน้า...'' ''หมียักษ์?หรือนายหมายถึงบูคูโมะคิงหน่ะหรอ นี่!!นายจัดการบูคูโมะคิงด้วยมือปล่าวเนี่ยนะ" พักก่อนง่วงนอนนเด๋วมาต่อน่ะ
ความคิดเห็น