Deal With the Dvil #สัญญาปีศาจ [JK x YOU]

ข้อมูลเบื้องต้น

ณ โรงเรียนชื่อดังในย่านกรุงโซล

บนชั้นของดาดฟ้าของโรงเรียนชื่อดังแห่งหนึ่ง มีร่างบางของใครบางคนยืนมองดูวิวทิวทัศน์อยู่บนนั้นอย่างเงียบสงบ

"อีกสองเดือนก็จะจบแล้วสินะ..."

"ยังมีหลายอย่างที่ยังไม่ได้ทำเลย..."

เธอพึมพำออกมาเบาๆกับตัวเอง... ใช่แล้วล่ะ มันยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่ยังทำไม่สำเร็จ หนึ่งคือสอบให้ได้ที่1 ในชั้นเรียน สองมีเพื่อนที่สนิทสักคน สามบอกชอบเขาคนนั้น...

"เห้อ...."


"มายืนถอนหายใจอะไรตรงนี้"

!!!

"ไม่มีเรียนหรือไง?"

คุณถึงกับตกใจที่ได้ยินเสียงของเขาคนนั้น จอน จองกุก เด็กห้องคิง ที่สอบได้ที่หนึ่งในทุกชั้นปี และเขาเองก็คือคนที่คุณแอบชอบอีกด้วย

"นะ นายจองกุก"

"รู้จักฉันด้วยหรือไง"


"ใครบ้างที่ไม่รู้จักนาย"

เสียงทุ้มหัวเราะออกมาเบาๆ "นั่นสินะ.. แล้วเธอมาทำอะไรบนนี้ ไม่มีเรียนหรือไง"


"ไม่มีหรอก..." เธอพูดโกหกออกไป และหวังว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอจะเชื่อ

"หึ... งั้นหรอ? เมื่อกี้ฉันเดินผ่านห้องสามมายังเห็นอาจารย์สมหญิงสอนอยู่เลยนะ" เสียงทุ้มเอ่ยออกมาแล้วมองมาที่คุณด้วยแววตาขบขั่น


"...."


"ไม่อยากเรียนงั้นสิ?"

"....."


"ทำไมล่ะ? มีปัญหากับเพื่อนหรอ"


"...."


"นายขึ้นมาบนนี้ทำไม" คุณเลือกที่จะเลี่ยงตอบคำถามของคนตรงหน้า แล้วเอ่ยถามเขาออกไป


"ฉันขึ้นมาบนนี้เป็นประจำ(ชื่อคุณ) เธอไม่เห็นฉันเอง"

"นายรู้จักชื่อฉัน?"

"หึ คิดว่าไง?" เขาหัวเราะออกมาเล็กน้อยแล้วยิ้มมุมปากออกมา เพียงครู่ก่อนจะกลับไปหน้าเรียบนิ่งเหมือนเดิม

คุณมองไปที่คนตรงหน้า ก่อนจะมองตามสายตาของเขาที่มองมาที่ป้ายชื่อหน้าอกข้างซ้ายของคุณ


"ที่นายบอกว่าขึ้นมาบนนี้ประจำ แล้วทำไมฉันถึงไม่เคยเห็นนายเลย"


"ก็เธอมัวแต่ยืนหันหน้าไปทางสนามฟุตบอล คงจะเห็นฉันอยู่หรอก..."


"นี่ ไม่ตลกนะ!"

"ฮ่าๆ โอเคๆ ฉันก็เพิ่งขึ้นมานี่แหละ เลยเห็นเธอพอดี"


"แล้ว... นายไม่มีเรียนหรือไง" คุณเอ่ยถามออกไป เพราะยังไงแล้วเด็กห้องคิงก็มีเรียนเป็นประจำอยู่แล้ว และเวลาตอนนี้ก็สิบโมงกว่าๆเอง แล้วจองกุกขึ้นมาทำไม?


"ฉันไม่จำเป็นต้องเรียนหรอก"

" อ่อ งั้นสินะ..." คุณละออกจากดวงหน้าหล่อเหลานั้น แล้วหันไปมองวิวทิวทัศน์ตรงสนามหญ้าของโรงเรียนเหมือนเดิม เพราะจู่ๆหัวใจคุณก็เต้นขึ้นมาอย่างระรัว และนี่เป็นครั้งแรกที่คุณได้คุยกับจอน จองกุก คนที่คุณแอบชอบมาเกือบสามปี


"ฉันช่วยเธอได้นะ..." จู่ๆเขาก็เอ่ยออกมา โดยที่ดวงหน้าเขาไม่ได้หันมามองคุณเลย


"ช่วยอะไร?" คุณหันไปมองเขาด้วยท่าทางงุนงงเล็กน้อย


"ก็...ทุกอย่างที่เธอต้องการไง" เขาหันมาสบตากับคุณ แต่จู่ๆดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ จนทำให้คุณชะงัก และถอยห่างเขาออกไป


"ทะ ทำไม ตา นะ นายถึง..." คุณเอ่ยออกมาอย่างตะกุกตะกักพร้อมกับนิ้วมือที่ชี้ไปที่ดวงหน้าหล่อเหลานั่น


"แค่บอกสิ่งที่เธอต้องการมา... ภายในวันพรุ่งนี้ ทุกอย่างก็จะเป็นจริง... แต่วิญญาณเธอต้องเป็นของฉัน"


คนตรงหน้าเดินเข้ามาใกล้คุณเรื่อยๆ ในขณะที่คุณก็ถอยห่างไปเรื่อยๆ จนแผ่นหลังไปแนบสนิทกับประตูทางเข้า ก่อนมือใหญ่จะกักกันร่างของคุณเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน พร้อมกับดวงหน้าหล่อคมที่ก้มลงมา


"....."


"ว่าไงล่ะ... สนใจไหม"


"....."


"สิ่งที่เธอต้องการ... แลกกับวิญญาณของเธอ"


"นายต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ วิญญาณอะไรกัน" คุณเอ่ยออกไปพร้อมกับดันร่างหนาให้ถอยห่าง แต่เขากลับไม่ขยับอะไรเลย แล้วมองจ้องมาที่ดวงตาของคุณเขม่ง ดวงตาคมเข้มนั้นยังคงมีสีแดงอยู่


"หึ แค่เธอยอมตกลง(ชื่อคุณ) พรุ่งนี้สิ่งที่เธอต้องการก็จะเป็นจริง"

"...."


"แค่เธอ 'ยอมแลกกับวิญญาณ' ของเธอ..."


นี่มันอะไรกัน แลกกับวิญญาณงั้นหรอ? เหอะ มันมีจริงที่ไหนกัน เขาเป็นเซบาสเตียนพ่อบ้านปีศาจหรือยังไง บ้าไปแล้ว


"ไม่เชื่องั้นสิ?" ร่างสูงเอ่ยออกมาเบาๆ

"ถ้าเชื่อนาย ฉันก็เด็กอนุบาลแล้วล่ะจองกุก"


"งั้นเธอดูนี่..." เขาผละออกไปจากร่างคุณ ก่อนจะหยิบสมุดสีดำเล่มเก่าออกมาจากด้านหลัง แล้วยื่นมาให้คุณพร้อมกับปากกาขนนก


" อะไร "


" เขียนสิ่งที่เธออยากให้เกิดขึ้น ตอนนี้ดูสิ"


เขียนสิ่งที่อยากให้เกิดขึ้นตอนนี้งั้นหรอ สิ่งที่เธอต้องการตอนนี้คืออะไรกัน...


'อยากมีเพื่อน... ' ใช่นั่นคือสิ่งที่คุณเขียนมันลงไป


"เอานิ้วของเธอมานี่..." จองกุกดึงนิ้วก้อยของคุณไปก่อนจะหยิบมีดขึ้นมา ซึ่งมันทำให้คุณตกใจมาก และกำลังจะชักมือกลับ

"อย่าดิ้น!" เขาดุขึ้นมาพร้อมกับจ้องมาที่ตาของคุณ พร้อมกับเอาปลายมีดจิ้มมันลงไปที่นิ้วของคุณ แล้วเอาสมุดที่คุณเขียนเมื่อครู่นี้มาลองรับหยดเลือด

"....!!!"

"อีก30นาที สิ่งที่เธอขอจะเป็นจริง"

"....."


"กลับไปที่ห้องซะสาวน้อย....หึ"

เขาพูดแค่นั้นก่อนจะหันหลังกลับไป พร้อมกับร่างของเขาที่ล้มลง


"จองกุก!!!"

คุณรีบวิ่งเข้าไปดูร่างของเขาที่ล้มลง ก่อนจะประคองศรีษะเขาขึ้นมาไว้บนตักตัวเอง


"นี่!! นายเป็นอะไรไปเนี่ย ตื่นสิ!" คุณเขย่าร่างของเขาอย่างระรัว พร้อมกับหัวใจที่ปวดหนึบขึ้นมา


"...."


"อย่ามาเป็นอะไรบนนี้นะ! ฟื้นสิ ฮึก!"


ร่างบางร้องไห้ออกมา เพราะตื่นตระหนกและหวาดกลัวกับเหตุการณ์ตรงหน้า


"ฟื้นสิ!!" มืออีกข้างก็โบกพัดไปมาเพื่อให้อากาศถ่ายเทมากขึ้น

"....."


"จอน จองกุก!"


เปลือกตาขาวค่อยเปิดลืมขึ้นมา ก่อนจะพบเข้ากับใครคนหนึ่ง ที่เขาไม่รู้จัก


"เธอเป็นใคร?"


"จองกุก! นายฟื้นแล้ว!" คุณยิ้มออกมาอย่างดีใจ

ร่างหนาพยายามลุกขึ้นนั่งโดยมีคุณช่วยประคองเขาขึ้นอีกแรง

"อ๊ะ โอ๊ย ปวดหัวชิบ..." มือหนาจับเข้าที่ขมับของตัวเองก่อนจะร้องออกมา


" เป็นอะไรมากไหม"


"เธอเป็นใคร??" ร่างสูงขมวดคิ้วมุ่นแล้วมองมาที่คุณ


"ห..ห้ะ? อะไรกัน"

"ฉันขึ้นมาอยู่บนนี้ได้ไง? หรือว่าเธอทำอะไรฉัน!"


"นี่นายล้มหัวกระแทกแรงไปหรือเปล่า เมื่อกี้เรายังยืนคุยกันอยู่เลย"

"ฉันเนี่ยนะคุยกับเธอ?"

"อื้อ ใช่.. นายยังบังคับให้ฉันทำข้อแลกเปลี่ยนกับนายอยู่เลย"

"ข้อแลกเปลี่ยนบ้าอะไร เท่าที่ฉันจำได้ ฉันเดินไปเข้าห้องน้ำแค่นั่น แล้วนี่ฉันมาโผล่ที่นี่ได้ไง!"


"อะไรของนายกัน จองกุก"


ร่างสูงลุกขึ้นยืนแล้วมองมาที่คุณด้วยแววตาคมดุ ปนสับสน

"ชื่อของเธอฉันยังไม่รู้จักเลย แล้วฉันจะมาคุยกับเธออยู่บนนี้ได้ยังไง"


นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน...

ทำไมจองกุกถึงจำอะไรไม่ได้...


"ก็เมื่อกี้นายยืนคุยอยู่กับฉัน แล้วนายก็หันกลับไป แล้วก็ล้มลงเลย เอ๊ะ! แต่เดี๋ยวนะ ตานายไม่แดงแล้วนี่"


" พูดบ้าอะไรของเธอ!" เขาพูดไว้แล้วจ้องมองมาที่คุณด้วยแววตาโกรธจัด ก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากบริเวณนี้


คุณมองตามแผ่นหลังกว้างที่หายไปกับประตูบานเล็กตรงหน้า


"นี้มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย..."

......

ร่างบางของ(ชื่อคุณ)ได้เดินเข้ามาในคลาสเรียนปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็คือมีสายตาที่มองมาที่เธออยู่ตลอดตั้งแต่ก้าวเท้าเข้ามาในห้อง


"หวัดดี(ชื่อคุณ)"

"หวัดดี..."

"หวัดดี(ชื่อคุณ)" เสียงเล็กๆของนายอนและเพื่อนๆในคลาสเรียนเอ่ยทักคุณ ซึ่งมันทำให้คุณแปลกใจมาก ก่อนจะแปลกใจมากว่าเดิมเมื่อ...


"ฉันขอนั่งด้วยนะ...พอดีอยากเปลี่ยนที่บ้างน่ะ" เสียงทุ้มของแทฮยองเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับลากโต๊ะและก้าวอี้ของตัวเองมานั่งข้างๆคุณ


"เอ่อ...นาย..."


"อะไรหรอ อื้ม เมื่อกี้เธอหายไปไหนมาหรอ ไม่ได้เข้าเรียนคาบเมื่อกี้ใช่ไหม เอ้านี่ ฉันจดเลคเชอร์ไว้ เอาไปอ่านสิ" 

แทฮยองยื่นสมุดบันทึกเล่มเล็กมาให้คุณ คุณอึ้งไปนิดๆ ก่อนจะยื่นมือออกไปรับ

"ขอบคุณนะ..." 

"เปลี่ยนจากขอบคุณ เป็นชอบคุณจะดีกว่านะ"

"ห้ะ...!!" 

"ไม่อ้อมละนะ..." แทฮยองจ้องมองมาที่คุณด้วยแววตาจริงจัง


"(ชื่อคุณ)ฉันชอบเธอ..."



!!!!

....

23 : 30 น.

คุณยังคงนอนไม่หลับ ยังคงนอนลืมตาปรืออยู่บนเตียงนอนหลังกว้างของตัวเอง วันนี้มันเกิดอะไรขึ้นกัน ทำไมทุกอย่างมันถึงแปลกไปจากเดิมมาก


จากที่เป็นเด็กหลังห้อง แทบไม่มีใครสนใจการมีอยู่ของเธอในห้องเลย แต่วันนี้หลังจากเขียนสิ่งที่ต้องการลงไปในสมุดนั้น ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

มันเปลี่ยนไปในทางที่ดีมาก มากจริงๆ และมันดีต่อตัวเธอมาก ถึงมันจะแปลกไปหน่อย แต่แบบนี้มันก็ดีแล้ว


นอนยิ้มอยู่คนเดียวบนเตียงนอน ก่อนเสียงแจ้งเตือนในโทรศัพท์จะดังขึ้นมา


แทฮยองได้ส่งคำขอร้องเป็นเพื่อนกับคุณในเฟสบุ๊ค...


คุณยิ้มแก้มแทบแตกออกมา ก่อนจะกดรับเขาไปทันที




"มีความสุขขึ้นมากเลยนะ..."

จู่ๆเสียงทุ้มที่ไหนก็ไม่รู้ดังขึ้นมา ก่อนที่คุณจะเหลือบไปเห็นเขาที่ระเบียงหน้าต่างห้องนอน


"จองกุก!!"


"หึ..." เขายิ้มมุมปากขึ้นมา


"นายเข้ามาในห้องนอนฉันได้ยังไง!"

"ถ้าบอกว่าหายตัวมาเธอจะเชื่อไหม?"

"....."


"ฉันแค่อยากมาดูหน้าของคนที่ขอพรจากฉันไปก็แค่นั้น..."

"นี่ มันคือเรื่องบ้าอะไรกัน"


ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาบริเวณในห้องนอนของคุณ เขาเดินเข้ามาประชิดตัวคุณที่เตียงนอนหลังกว้าง


"วิญญาณของเธอไงสาวน้อย..."

"...."


"ชอบไหมล่ะ ชีวิตที่ดีขึ้น มีเพื่อน...มีคนรู้จักมากขึ้น"


"...."


"อยากได้อะไรเพิ่มอีกไหมล่ะ... ฉันว่าเธอยังต้องการมันอยู่นะ"


"...."


"แต่เธอต้องแลกกับวิญญาณของเธอ เธอจะกล้าแลกมันไหม(ชื่อคุณ)" เขาค่อยๆก้มหน้าลงมาใกล้ๆคุณ ในตอนนี้ใบหน้าของเราห่างกันไม่ถึงหนึ่งคืบเลยด้วยซ้ำ


"สิ่งที่อยากได้...แลกกับวิญญาณงั้นหรอ?" คุณทวนคำถามเบาๆ พร้อมกับจ้องมองไปที่แววตาคมดุสีแดงก่ำนั่น


"แต่การจดสัญญาของเราคราวนี้ไม่ใช่เลือดเธอแล้วนะ..." เขาผละออกไปพร้อมกับจ้องมองมาที่ร่างกายของคุณด้วยสีหน้าหื่นกามแบบไม่ปิดบัง


"แลกกับอะไร..." ด้วยความที่อยากได้ในสิ่งที่ต้องการทำให้คุณโพล่งพล่างถามออกไปอย่างลืมตัว


"หึ... " ร่างสูงใหญ่โน้มหน้าลงมาใกล้คุณอีกครั้ง พร้อมกับดันร่างของคุณในแนบลงกับผืนเตียงนอน


"ร่างกายของเธอไง..." เขาขบกัดเบาๆที่ใบหูเล็ก ก่อนจะกระซิบถามอีกครั้ง


"เธอยอมที่จะทำมันไหม(ชื่อคุณ)... ถ้าเธอยอมฉันพร้อมที่จะให้สิ่งที่เธอต้องการ"


"...อึก..." คุณกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอที่แห้งผากของตัวเอง... สิ่งที่ต้องการงั้นหรอ


...เพื่อน

...คนรัก

....สอบได้ที่1ของชั้นปี


ถ้าเธอทำทุกอย่างได้ พ่อแม่รวมถึงคนรอบข้างก็จะต้องภูมิใจในตัวเธอ


....ด้วยความโลภที่เข้าครอบงำ ทำให้เธอตอบตกลงไปโดยที่ไม่คิดถึงอะไร


"ฉัน ฉันยอมแลก"

"หึ.. ต้องอย่างนี้สิสาวน้อย" ใบหน้าหล่อเหลากระตุกยิ้มขึ้นมา ก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาประกบเข้าที่ริมฝีปากของคุณ


"อื้ออ...อ๊ะ!" ใบหน้าหล่อคมละออกจากริมฝีปากบาง ก่อนจะเลื่อนลงไปที่ลำคอขาวที่หอมกรุ่น


"อ๊ะ... จะ จองกุก อย่าบีบ ฉันเจ็บ!" คุณร้องออกมาเมื่อมือใหญ่ล้วงเข้าไปข้างในเสื้อคุณ พร้อมกับแรงที่บีบเคล้นลงบนหน้าอกคุณอย่างรุนแรง


"อ้ะ อื้มมม~" ใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนมาปิดริมฝีปากคุณอีกครั้ง โดยที่มือหนาก็ยังคงโลมเล้าร่างกายของคุณอยู่

สติของคุณเตลอดไปไกล รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ร่างกายของคุณกำลังเปลือยเปล่าประจักษ์ต่อสายตาที่มองมาที่ร่างกายของคุณอย่างหื่นกาม...

มือบางดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมที่ร่างกายของตัวเองอย่างอายๆ แต่ก็ต้องหยุดเมื่อมือหนาดึงรั้งไว้ แล้วโยนผ้าห่มที่ปิดร่างกายคุณอยู่ออกนอกเตียง

"จะปิดทำไม..."

.////. ถามมาได้เนอะตาบ้านี่...


"(ชื่อคุณ)มองมาที่ฉัน..." มือหนาเชยปลายคางของคุณให้หันไปมองที่ดวงหน้าหล่อเหลาของตัวเอง

"อื้อออ" เขาจูบลงมาที่ริมฝีปากคุณอีกครั้ง พร้อมกับส่งลิ้นหนาเข้ามากวาดต้อนน้ำหวานในโพรงปากหวาน แล้วผละออกไปพร้อมกับมือที่รีบถอดชุดของตัวเองออก


เขาจับขาของคุณให้ถ่างออกก่อนที่ร่างกายเปลือยเปล่าของเขาจะแทรกเข้ามา


"อ๊ะ!! โอ๊ยย จองกุก ฉันเจ็บ อะ เอาออกไปก่อน!" มือบางทุบลงที่หัวไหล่หนาแรงๆ เมื่อเขาทิ่มนิ้วเข้ามาเลิกทาง

"อื้ม แน่นชิบ! อย่าบอกนะว่าครั้งแรกของเธอ..." จองกุกกัดปากตัวเองแน่นเมื่อร่องรักนั้นบีบรัดที่นิ้วเขาอย่างรุนแรง


"อ๊ะ โอ้ยย" นิ้วแกร่งค่อยๆขยับไปมาเบาๆ เมื่อเริ่มได้ที่แล้วก็เปลี่ยนเป็นชักเข้าชักออกอย่างรุนแรง


เจ๊าะ แจ๊ะๆ เสียงอันน่าอายดังขึ้นทั่วทั้งห้อง พร้อมกับดวงหน้าของคุณที่เห่อแดงขึ้นมาราวกับจับไข้


"อะ อ๊าาาส์" ร่างบางร้องครางออกมาเมื่อตัวเองได้ที่แล้ว พร้อมกับหอบหายใจอย่างโรยรินและอ่อนแรง


แพร่บ!


"อะ อ๊าาาส์!!!!" เสียงร้องครางออกมาโหยหวนอย่างคนทรมาน เมื่อร่างสูงก้มใบหน้าของตัวเองซุกลงไปที่ร่องรักของคุณ ลิ้นหนาโลมเลียและสอดแทรกเข้าไปในโพรงที่มีน้ำคราวใสไหลฉ่ำเยิ้มออกมาเลอะที่นอน

"อ๊าาาาา์ พะ พอแล้ว อ๊ะ อ๊าาาส์" เอวบางบิดเล้ามาไปอย่างเสียว ลิ้มเท้าจิกเกร็งลงบนที่นอนพร้อมกับมือที่พยายามดันศรีษะนั้นออก


"อ๊ะ จองกุก พอแล้ววว อืื้อ อ๊ะ อาสส์"

ใบหน้าหล่อเหลาผละออกมาเมื่อเขาโลมเลียจนสาแก่ใจแล้ว ก่อนที่มือใหญ่จะจับเข้าที่แท่งร้อนของตัวเองเมื่อมองไปที่ใบหน้าของร่างบางที่แดงซ่าน กัดริมฝีปากล่างของตัวเองอย่างทรมาน

...ช่างยั่วยวนเหลือเกิน


"ฉันทนไม่ไหวแล้ว(ชื่อคุณ)...."


สวบ!!!



กรี้ดดดดดดดดดดด!!! คุณกรีดร้องออกมาเมื่อร่างสูงเขาส่งแท่งร้อนเข้ามาในตัวคุณภายในเวลาอันรวดเร็ว


"อื้มมมม ทำไมแน่นแบบนี้วะ...ซี้ดดดด" จองกุกร้องคลางออกมาเมื่อร่องรักนั่นขมีบตอดรัดที่ท่อนของเขาอย่างแรง


"อ๊ะ จองกุก อ๊ะ อื้ออ" คุณร้องครางออกมาเมื่อร่างสูงเริ่มขยับเข้าออกอย่างช้าๆ ก่อนจะรัวเร็วขึ้นมาอย่างม้าเร็ว


"อื้มมม (ชื่อคุณ) ซี้ดดด ตอดแรงมาก โอ้วว อื้มม..." กายหนาขมับเข้าออกมาอย่างรัวเร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับมือที่บนคลึงที่ก้นนิ่ม เขาบีบเคล้นมันจนล้นมือ โดยที่ปากก็งับเข้าที่เม็ดไตแข็งที่เต่งตึงตั้งรออย่างรู้งาน


"อ๊ะ อ๊ะ อื้อ จะ จองกุก อ๊ะ...อ๊าาา~"


ตับๆๆๆๆ


"อื้มมมมม..."


เสียงร้องคลางยังคงดังลั่นห้องนอนหรูหรา โดยที่ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดกันในเวลาไหน

และสัญญาที่คุณขอได้เริ่มขึ้นแล้ว... ณ เวลานี้










หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...


บอร์ดประกาศผลการเรียนในชั้นมัธยมปลายปีที่สาม ได้ติดไว้ที่หน้าอาคารเรียนแล้ว คุณและเพื่อนๆได้เดินเข้าไปดู ก่อนที่คุณจะชงักนิ่ง พร้อมกับยืนอึ้งน้ำตาไหลอาบแก้ม เพราะรายชื่อของนักเรียนที่ได้ที่1 ในชั้นปีนี้คือชื่อของคุณ... คุณมองไปที่กระดาษติดบรอ์ดนั้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ... และเป็นไปตามคาดรายชื่ออันดับสองคือชื่อของ จอน จองกุก นักเรียนดีเด่นที่สอบได้ที่1 ในทุกเทอม แต่คราวนี้ในรายชื่ออันดับ1 นั้นกลับเป็นชื่อของคุณ

"โห่ว (ชื่อคุณ)สุดยอดเลยอ่ะ เธอได้ที่1 แหนะ ล้มไอ้กุกลงมาได้ยังไงเนี่ย หมอนั่นแทบจะสอบได้คะแนนเต็มในทุกเทอมเลยนะ"

"..." คุณยังคงนิ่งอึ้งไม่ได้ตอบคำถามของแทฮยอง


ก่อนสายตาจะไปสะดุดเข้ากับร่างสูงของจองกุกที่ยืนมองดูผลลำดับที่ของตัวเอง เขาหันมาสบตาเข้ากับคุณ ก่อนจะเดินออกไป


คุณจึงไม่รอช้าที่จะเดินตามเขาออกไป...


"เดี๋ยวจองกุก! จอน จองกุก!!"

ร่างของเขาหยุดนิ่งแล้วหันมามองคุณด้วยแววตาสงสัย

"นะ นายโอเคใช่ไหม?"

"เธอหมายถึงอะไร?"

"ก็ผลสอบออกมา..."

"เห้ออ...ฉันไม่เป็นไร ดีซะอีกที่มีคนล้มฉันลงสักที ได้ที่หนึ่งมาตลอดทุกเทอมแบบนี้ เบื่อมาก" เขาพูดพร้อมกับหัวเราะออกมา

"...."


"เธอเก่งมากเลยนะ ที่สอบได้เต็มทุกวิชาขนาดนั้น" 

"...." คุณยิ้มออกมาบางๆ


"เธอชื่อ(ชื่อคุณ)ใช่ไหม?" 

"...ใช่"



"ไปกินไอติมกันไหม เดี๋ยวฉันเลี้ยงฉลองยินดีให้"

มือใหญ่ยื่นมาตรงหน้าคุณ คุณมองไปที่มือนั้นสลับกับดวงหน้าหล่อเหลาของเขา หัวใจสั่นไหวขึ้นมาอย่างรุนแรง 

"อื้ม... เอาสิ" คุณตอบตกลงไปพร้อมกับรอยยิ้มที่ส่งไปให้กับเขา พร้อมกับมือที่ยื่นไปจับกับมือใหญานั้น











'หึ... พรบรรลุผลแล้วสินะ'

'ต่อไปนี้วิญญาณของเธอต้องเป็นของฉันเท่านั้น(ชื่อคุณ)...'

'ไว้ฉันจะกลับมาทวงมันคืน...เมื่อถึงอายุไขของเธอ..สาวน้อยJ'

......

THE END