จอมราชันย์อัญเชิญอสูร

ตอนที่ 67 : ออกเดินทาง

                    ผ่านไปครึ่งชั่วยาม หยางซุยหลิง อี้หลิวและผู้อาวุโส1ก็มาที่หน้าห้องของอิงเป่ย พร้อมกับเหล่าผู้ติดตามจำนวน25คน 

                    อี้หลิวเปิดประตูเข้าไปบอกอิงเป่ยว่า "คุณชายทุกคนมาพร้อมกันแล้ว ตอนนี้รออยู่ที่ด้านนอกเจ้าค่ะ"

                    "อย่างนั้นหรอ เอาล่ะถึงเวลาที่ต้องเดินทางกันแล้วล่ะท่านประมุข"

                    "เฮ้อ..ข้าว่าเจ้าพาพวกเขาเดินทางไปเถอะ ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากไป แต่กว่าจะเดินทางไปถึงก็ใช้เวลาหลายวัน แถมข้าต้องเดินทางกลับมาอีก มันเสียเวลาน่ะ ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมามันจะไม่ทัน"

                    "หืม..นี่ท่านคิดว่าข้าจะพาเดินทางทางแบบนั้นหรือยังไง ถ้าไม่ไปข้าจะทิ้งท่านไว้ที่ห้องนี้คนเดียวนะ"

                    อิงเป่ยเดินออกนอกห้องไปโดยไม่สนใจประมุขหยางอีกเลย ประมุขหยางหันควับไปมองที่อิงเป่ยด้วยความสงสัย

                    "ถ้าไม่เดินทางเท้าแล้วจะให้บินไปรึไง คนตั้งเยอะขนาดนี้"ประมุขหยางบ่นพึมพำเบาๆ

                    "คุณชายท่านต้องการให้ข้าไปเตรียมรถม้าหรือเปล่า จะได้เดินทางรวดเร็วขึ้น"

                    "ไม่จำเป็นหรอก เดี๋ยวข้าจัดการเอง แปบเดียวก็ถึงละ" อิงเป่ยยิ้มเล็กน้อยก่อนจะทำการเปิดประตูมิติขึ้นมา

                    "เอ่อ...คือว่า...มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน ที่บอกว่าแปบเดียวก็ถึงเนี้ย" ทุกคนสงสัยจนกระทั่ง

                    ครืนนน! วิ้งงง! ประตูมิติถูกเปิดขึ้นมาอยู่ด้านหน้าของอิงเป่ย 

                    "นั่นมันประตูมิตินิ ไม่น่าเชื่อว่า คุณชายจะสร้างประตูมิติได้ ถ้าอย่างนั้นพลังปราณท่านก็สูงกว่าราชันย์แล้วสินะ ข้าพูดถูกไหม ผู้อาวุโส1กล่าวถามออกไป"

                         อิงเป่ยไม่ตอบคำ เพียงแค่ยิ้มเท่านั้น 

                    "เอาล่ะ พวกท่านเดินผ่านประตูนี่ไปก็จะถึงตระกูลข้าแล้วล่ะ" 

                    เมื่อทุกคนมองผ่านประตูมิติไปก็พบเข้ากับลานฝึกฝนที่มีเด็กๆกำลังฝึกวิชากันอยู่ อิงเป่ยเดินนำทุกคนเข้าประตูมิติไป หลงเทียนก็เดินมาหาพ้อมกับกล่าวคำทักทาย

                    "คารวะคุณชาย ท่านไปไหนมาหรือ ขอรับ"

                    "ข้ากลับไปที่ตระกูลหยางมาน่ะ ข้าก็บอกเจ้าไปแล้วไง" 

                    "แต่ข้าไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้นิ ขอรับ"

                    "เอ่อ...ข้าอยากทำให้เรียบร้อยก่อนออกเดินทางน่ะ จะได้ไม่ต้องกังวลตอนที่ไม่อยู่"

                    เมื่อทุกคนเดินออกจากประตูมิติครบแล้วอิงเป่ยก็ทำการปิดประตูมิติทันที สิ่งแรกที่ทุกคนเห็นเมื่ออกมาคือ ตึกขนาดใหญ่ที่งดงาม และตึกต่างๆอีกหลายแห่งที่รายล้อมตึกหลักเอาไว้

                   "นี่นะหรอตึกตระกูลอิงที่คุณชายก่อตั้งขึ้นมาน่ะ ช่างงดงามอะไรเช่นนี้"

                    "พวกท่านกล่าวชมเกินไปแล้ว ข้าซื้อต่อกับกรมที่ดินของเมืองหลวงมาอีกที มันเป็นของตระกูลใหญ่ของที่นี่ ราคาก็สมน้ำสมเนื้อดี"

                    "ข้าก็ไม่แปลกใจหรอกนะที่เจ้าจะซื้อได้น่ะ ข้าเริ่มชินแล้ว" 

ประมุขหยางพูดเปยๆออกมา

                    "ไม่ต้องพูดกระทบข้าก็ได้นะท่านประมุข แค่ไม่ได้มาอยู่ที่นี่ทำเป็นใจน้อยไปได้ท่านก็น่าจะรู้นะว่าทำไม"

                    "ไม่ใช่ซะหน่อย ข้านะรึจะน้อยใจ ฝันไปเถอะ"

                    "เฮ้อ..ข้าละกลุ้มใจจริงๆ" อิงเป่ยถอนหายใจก่อนจะพึมพำออกมา

                    "คุณชายแล้วผู้อาวุโส1กับคนในตระกูลของข้าต้องไปพักที่ไหน เจ้าค่ะ"หยางซุยหลิงถามอิงเป่ยออกไป

                    "อ๋อ เลือกกันได้เลยตึกที่อยู่รอบๆตึกหลักนั่นล่ะ ข้าให้คนของข้าทำความสะอาดหมดแล้ว  พวกท่านเอาของไปเก็บก่อนแล้วข้าจะพาไปที่โรงเตี๊ยมชมจันทร์ที่ข้าทำการค้าด้วย"

                    "พวกท่านนำของไปเก็บกันก่อนนะ แล้วออกมาพบกันตรงนี้อีกที 

จะได้ไปด้วยกันเลย"

                    "เข้าใจแล้ว ขอรับคุณหนู"

                    วันนี้เป็นวันที่เหวินซีต้องนำสัญญาซื้อขายที่ดินมาให้อิงเป่ยที่ตระกูล จึงได้มุ่งหน้ามาพร้อมกับทหารคุ้มกัน 2 นาย เมื่อเดินมาถึงหน้าประตูทางเข้าตระกูลอิงก็ประหม่าเล็กน้อย เพราะมีคนอยู่หลายคน แต่เพราะเป็นเรื่องสำคัญจึงตัดสินใจเดินเข้ามา

                    อี้หลิวเห็นคนที่มากับทหารก็เข้าใจว่าเป็นแขกของอิงเป่ย จึงกล่าวถามด้วยความสงสัย

                   "คุณชายท่านมีแขกด้วยหรือ เจ้าค่ะ"

                    "หืม..แขกอย่างนั้นรึ ข้าจำไม่ได้เลยนิว่าจะมีคนมาพบ" 

                    อิงเป่ยจึงหันไปทางเข้าประตูก็พบเข้ากับเหวินซีที่มาพร้อมกับทหารก็นึกขึ้นมาได้ทันที

                    "อ๋อ ข้าจำได้ล่ะ ท่านเจ้ากรมเหวินซี นี่เองสงสัยจะเอาสัญญาที่ดินมาให้ข้าน่ะ"

                   "คารวะผู้นำตระกูลอิง ข้าเอาหนังสือสัญญามาให้ตามที่ตกลงกันไว้น่ะ"

                    "ท่านไม่ต้องเกรงใจ ในเมื่อท่านมาแล้วงั้นวันนี้ข้าจะพาท่านไปเลี้ยงอาหารเป็นการตอบแทนละกัน"

               "ข้าขอรับน้ำใจคุณชายที่ให้เกียรติกับข้าคนนี้"

               "ไม่เป็นไรพอดีข้ามีเรื่องจะตกลงกับท่านนิดหน่อยเอาไว้ไปคุยที่โรงเตี๊ยมก็แล้วกัน"

               "ไม่มีปัญหา ข้าก็ไม่มีอะไรทำพอดี ไปสังสรรซักหน่อยคงไม่เป็นไร"

               "ข้าขอแนะนำนี่คือผู้นำตระกูลหยางและบุตรสาวเป็นตระกูลอันดับ1ที่อยู่เมืองพยัคฆ์เมฆาน่ะ"

          "ข้าเหวินซียินดีที่ได้รู้จักกับผู้นำตระกูลหยางและบุตรสาวของท่าน"

         "ข้าหยางฟงและนี่คือบุตรสาวของข้า หยางซุยหลิง ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน" 

          "หยางซุยหลิงยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน เจ้าค่ะ"

คุณชายทุกคนมาครบแล้ว ขอรับ

            "ในเมื่อมาครบกันทุกคนแล้ว ข้าจะนำทางไปยังโรงเตี๊ยมชมจันทร์ เพื่อเลี้ยงต้อนรับทุกคนที่มาในวันนี้ ไปกันเถอะ"

               อิงเป่ยนำทุกคนเดินไปยังโรงเตี๊ยมชมจันทร์ที่อยู่ไม่ไกลจากตระกูลมากนัก ตลอดเส้นทางทำให้ได้รับความสนใจจากผู้คนเพราะมากันเป็นกลุ่มใหญ่ แต่เมื่อเห็นคนที่เดินนำหน้ากลุ่มคนเหล่านี่ก็พากันทำตัวตามปกติ เพราะทุกคนต่างรู้จักกับชายหนุ่มคนนี้เป็นอย่างดี 

                    เมื่อมาถึงหน้าโรงเตี๊ยมก็มีพนักงานออกมาต้อนรับ อย่างรวดเร็ว เพราะจำได้ว่าเคยมาพร้อมกับนายท่านปิงชุนหลิวนั่นเอง

               "คุณชายอิงเป่ยและทุกๆท่านเชิญที่โต๊ะด้านใน เจ้าค่ะ"

               "ดูเหมือนคุณชายจะได้รับการดูแลเป็นอย่างดีเลยนะ ข้าละอิจฉาจริงๆ" เหวินซีพูดยิ้มๆไปทางอิงเป่ย

               "ท่านเข้าใจอะไรผิดเกี่ยวกับข้าไปรึเปล่า ข้าลงทุนกิจการกับเจ้าของโรงเตี๊ยมแห่งนี้ต่างหาก ข้าถึงได้รับการดูแลเป็นพิเศษก็เท่านั้น"

               "หืม..คุณชายร่วมลงทุนกับเจ้าของโรงเตี๊ยมนี่หรอกรึ ข้าก็นึกว่า...."

               "พวกท่านเชิญนั่งตามสบายเดี๋ยวข้าขอตัวไปสั่งอาหารที่ด้านในซักครู่"

               อิงเป่ยพูดเสร็จก็เดินเข้าไปในครัว และสั่งอาหาร 3 อย่างจากท่านป้าซุนจากนั้นก็เดินไปหาปิงชุนหลิวที่ห้องทำงาน

               "นายท่านคุณชายมาพบท่านเจ้าค่ะ" เสียงพนักงานกล่าวบอก

               "เชิญเข้ามาด้านในเลย" อิงเป่ยเดินเข้ามาด้านในพร้อมกับเอ่ยบอก

ปิงชุนหลิวทันที 

               "ข้ามีคนที่ต้องการแนะนำให้ท่านรู้จักเอาไว้ ช่วยออกมากับข้าซักครู่ได้

รึเปล่า"

                    "ได้สิ ข้าว่างพอดีเลย"

                    ปิงชุนหลิวลุกออกจากโตํะทำงานแล้วเดินออกไปที่ห้องอาหารด้านนอกก็พบเข้ากับผู้คนมากมาย ไม่เว้นแม้แต่ท่านเจ้ากรมเหวินซีก็มาทำให้ปิงซุยหลิวแปลกใจก่อนจะถามอิงเป่ยด้วยความสงสัย

                    "นี่คุณชายอิงเป่ยคนเหล่านี้เป็นใครอย่างนั้นหรอ  แม้แต่ท่านเจ้ากรมเหวินซีก็มา" 

                    "อ๋อ ก็คนเหล่านี้ล่ะที่ข้าอยากแนะนำให้เจ้าได้รู้จักเอาไว้ ข้าให้พวกเขามาอยู่ดูแลตระกูลข้าตอนไม่อยู่น่ะ"

               "อืม..อย่างนี้นี่เอง ข้าเข้าใจแล้ว"

               "ทุกท่านนี่คือเจ้าของโรงเตี๊ยมชมจันทร์ที่ข้าลงทุนด้วย" 

               "ข้า ปิงชุนหลิว ยินดีที่ได้รู้จักทุกท่าน เชิญทุกท่านกินอาหารที่พึ่งจะนำมาเพิ่มได้ตามสบายเลย เจ้าค่ะ"

               พนักงานเดินออกมาพร้อมกับอาหาร หลายอย่าง นำไปวางลงที่โต๊ะจัดเรียงอย่างสวยงาม พร้อมกับสุราเลิศรสของที่นี่ ทุกคนที่ได้กลิ่นอาหารก็อดใจไม่ไหวก็เริ่มลงมือชิมกันทีละอย่างจนมาสะดุดเข้ากับอาหาร3อย่างที่มันดูธรรมอย่างมาก แต่กลิ่นหอมที่ส่งออกมานั้นกับตรงกันข้าม เมื่อทุกคนได้ชิมก็ตกตะลึงในความอร่อยจนไม่อาจหยุดมือลงได้

                    "นี่มันอร่อยจริงๆถึงจะดูธรรมดาก็เถอะ "

                    "ใช่ๆอร่อยกว่าอาหารหรูๆก่อนหน้าซะอีก ข้าก็พึ่งจะรู้นะว่าหมั่นโถมันจะอร่อยถึงเพียงนี้"

                         อิงเป่ยกล่าวเชิญปิงชุนหลิวไปนั่งร่วมโต๊ะอาหารกับผู้นำตระกูลหยาง ท่านเจ้ากรมเหวินซี ผู้อาวุโสหนึ่งทันที เพื่อจะได้คุยเรื่องสำคัญกัน

                    "เชิญนั่ง ข้ามีเรื่องจะกล่าวเล็กน้อยระหว่างกินอาหารไปด้วย 

ผู้อาวุโส1ข้าจะให้ท่านดูแลความเรียบร้อยภายในตระกูลของข้า ซึ่งทุกเดือนโรงเตี๊ยมชมจันทร์จะแบ่งกำไรให้ทางตระกูลอิงตามที่ตกลงกันเอาไว้ โดยข้าจะให้ท่านเป็นคนดูแล"

                    "ส่วนท่านเจ้ากรมเหวินซี ข้าอยากให้ท่านช่วยคุ้มครองตระกูลข้าและโรงเตี๊ยมนี่ โดยขอให้ฝ่าบาทคอยสนับสนุน ซึ่งข้าจะจ่ายค่าตอบแทนให้เป็นอาวุธระดับมนุษย์ เซียน วิญญาณ ให้ตามความเหมาะสม หลังจากที่กลับมาจากการเดินทาง ท่านเห็นว่าเป็นเช่นไร"

                    ตอนนี้โต๊ะอาหารกลุ่มอิงเป่ยนิ่งค้างไปแล้ว ไม่มีเสียงตอบรับใดๆออกมาหลังจากที่ได้ยินข้อเสนอที่อิงเป่ยกล่าวเมื่อซักครู่

                    "เฮ้อ...นี่พวกท่านมันจะไม่ตกใจเกินไปหน่อยหรอ ข้าจริงจังกับเรื่องนี้มากเลยนะ"

                    "เอ่อ..จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงกันล่ะ ข้อเสนอคุณชายมัน..."เหวินซีไม่รู้จะอธิบายยังไง

                    "ท่านไม่ต้องสนใจ ที่พวกข้าเงียบไม่ใช่เพราะตกใจอะไรหรอก เพียงแค่นึกไม่ถึงกับข้อเสนอนี่ก็เท่านั้นล่ะ"

                    "หาาา นี่พวกท่านก็รู้อย่างนั้นหรอ" 

                    "อืม...จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ผิดหรอก พวกข้าเริ่มชินกับเรื่องนี้แล้วล่ะ"

                         เหวินซีไม่รู้จะปฎิเสธไปทำไมจึงตอบตกลงหลังจากที่ฟังผู้นำตระกูลหยางกล่าวออกมา

                    "ข้าตกลง รับข้อเสนอของคุณชาย" 

                    เมื่อข้อตกลงเรียบร้อย อิงเป่ยจึงหยิบอาวุธระดับวิญญาณออกมา 1 ชิ้น ยื่นส่งให้กับเจ้ากรมเหวินซีไป

                    "นี่เป็นอาวุธที่ข้ามีตอนนี้ มอบให้ท่านเหวินซีนำไปมอบให้ฝ่าบาทด้วยก็แล้วกัน ตามข้อตกลงที่ข้าเกิ่นไปตอนแรก"

เจ้ากรมเหวินซีเมื่อเห็นอาวุธระดับเซียนถึงกับมือสั่นกล่าวตะกุกตะกักออกมา

                    "ขะ ขะ ข้าขอบคุณ...คุณชายมากที่มอบของล้ำค่าให้แบบนี้"

                    "ไม่เป็นไร ถ้าท่านคุ้มครองตระกูลและโรงเตี๊ยมนี่ให้ปลอดภัยนับว่าคุ้มค่าแล้วล่ะ"

                    "คุณชายเชื่อใจข้าได้เลย ไม่ต้องเป็นห่วง"

อิงเป่ยยิ้มเล็กน้อยก่อนจะกล่าวเปิดงานฉลองทันที

                    "เอาล่ะ ถึงเวลาฉลองต้อนรับให้กับทุกท่านในวันนี้ เชิญทุกท่านตามสบาย ขาดเหลือสิ่งใดสั่งพนักงานได้เลย"

                    งานฉลองแบบเรียบง่ายดำเนินการไปเรื่อยๆจนถึงยามเย็น ก็ได้เวลาที่ต้องกล่าวคำลาเพื่อแยกย้ายกันกลับไปทำหน้าที่ของตนเอง 

                    เจ้ากรมเหวินซีก็มุ่งหน้ากับไปที่ราชวงศ์ทันที เพื่อมอบอาวุธให้กับฝ่าบาทและกล่าวข้อตกลงให้ฟัง

                   อิงเป่ยก็กล่าวลากับปิงชุนหลิวแล้วเดินทางกลับตระกูลเพื่อไปพักผ่อน 

                  หยางซุยหลิงเอ่ยปากถามอิงเป่ยว่า "คุณชายจะออกเดินทางตอนไหนรึเจ้าค่ะ"

               "อืม..คงจะเป็นพรุ่งนี้ตอนสายๆน่ะ ข้าได้เตรียมทุกอย่างไว้แล้ว จึงอยากจะออกเดินทางเร็วๆ"

               หยางซุยหลิงยิ้มออกมาด้วยความดีใจที่ตนนั้นจะได้ออกไปท่องโลกพร้อมกับอิงเป่ยเป็นสิ่งที่นางรอคอยมานานวันพรุ่งนี้ก็จะเป็นความจริงแล้ว

               "ดูเหมือนคุณหนูจะดีใจมากเลยนะที่ได้ออกท่องโลก"

                    "มันเป็นความใผ่ฝันของข้าน่ะ ที่อยากจะออกไปท่องโลกดูซักครั้ง และตอนนี้มันก็เป็นความจริงขึ้นมาแล้ว ข้าขอบคุณมากที่ทำให้ฝันข้าเป็นจริง"

                    "คุณหนูไม่ต้องขอบคุณข้าหรอก แต่ถ้ามีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นข้าจะเปิดประตูมิติให้คุณหนูกลับทันที คุณหนูคงเข้าใจข้านะ"

                    "ข้าให้สัญญา ว่าจะทำตามคำที่เจ้าแนะนำ"

                    "ถ้าอย่างนั้น คุณหนูไปพักผ่อนเถอะ ข้าจะเตรียมตัวนิดหน่อย เจอกันพรุ่งนี้"

                    "แล้วเจอกันพรุ่งนี้ เจ้าค่ะ"

                    เมื่อแยกจากันแล้วอิงเป่ยก็กลับห้องพักตนเองก่อนจะนำเม็ดยาสีทองออกมา2เม็ด ก่อนจะกลืนลงไป พลังปราณที่ระเบิดออกมาจากเม็ดยาสีทองมากมายมหาศาลพุ่งพล่านแทบจะระเบิดออกมา อิงเป่ยรีบดูดซับพลังปราณเหล่านั้นด้วยความเร็ว แล้วทำการบีบอัดเอาไว้ก่อน แล้วจึงจะทะลวงระดับเมื่อถึงจุดสูงสุด

                    ผ่านไป30ลมหายใจ อิงเป่ยทำการทะลวงระดับพลังปราณทันที 

                ปัง!! แสงสีทองคลุมทั่วร่างกายเอาไว้ทำให้รู้สึกอบอุ่นเหมือนทุกส่วนของร่างกายอิงเป่ยได้รับการชำระร่างให้บริสุทธิ์ดุจเทพเซียนขึ้นอีกระดับหนึ่ง และสิ่งสกปรกในร่างกายออกมาเป็นของเหลวสีดำซึ่งออกมาเยอะกว่าทุกครั้ง ส่งกลิ่นรุนแรงออกมา อิงเป่ยลืมตาขึ้นก่อนจะรีบลุกเดินเข้าห้องอาบน้ำทันที 

               "อึ๊ยย! กลิ่นรุนแรงจริงๆ ข้าเกือบทนไม่ไหวซะแล้ว"

               อิงเป่ยนั่งสำรวจร่างกายของตนเองอยู่พักใหญ่ๆแต่ก็ไม่อาจเข้าใจในระดับพลังของตนเองได้ จึงลืมตาขึ้นมาก่อนจะถามราชันย์อสูรค้างคาวว่า

                    "เจ้าค้างคาวเจ้าพอจะบอกระดับพลังหลังจากที่ทะลวงผ่านปราณเทพสงครามไปให้ข้าฟังได้รึเปล่า"

                    "ได้สิ ข้าจะบอกระดับพลังปราณหลังจากที่ทะลวงผ่านปราณเทพสงครามให้ฟัง ทุกระดับมี 9 ขั้น"

               -กำเนิดปราณเทพอสูร

               -หลอมรวมปราณเทพอสูร

               -ปราณแท้เทพอสูร

               -เทพอสูรที่แท้จริง

               -ราชาเทพอสูร

               -ราชันย์เทพอสูร

               -ราชันย์จักรพรรดิ์เทพอสูร

               -จ้าวพิภพเทพอสูร

หลังจากที่ท่านสามารถทะลวงระดับผ่านจ้าวพิภพเทพอสูรไปแล้วก็จะเป็น

               -กำเนิดปราณเทพเจ้า

               "เดี๋ยวๆพอก่อน แค่นี้ข้าก็จะแย่อยู่แล้ว พอแค่นี้ก่อนละกัน "

               5555!! "ข้านึกว่าท่านอยากจะรู้เลยจะอธิบายให้ฟังอีกนิดหน่อย"

               "พอล่ะ งั้นแสดงว่าตอนนี้ ข้าก็อยู่ระดับ กำเนิดปราณเทพอสูรสินะ"

               "ใช่แล้ว ซึ่งเป็นการจุติขั้นที่ 2 ของพลังปราณ ความอยากลำบากในการฝึกฝนก็จะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว"

                    "เฮ้อ...ข้ารู้สึกเหนื่อยขึ้นมาทันทีเลย เมื่อได้ยินที่เจ้าพูดมาน่ะ อ๊ะจริงสิ ข้าลืมถามชื่อเจ้าไปเลย"

                    "เถียฟู่จิน" "นี่คือชื่อของข้า" 

                    "อืม..ข้าอิงเป่ย เจ้าจะเรียกนายท่านก็ได้ แล้วแต่เจ้าเลย"

                    "ข้าเรียกนายท่านดีกว่าง่ายดี"

                    "เอาล่ะ พักผ่อนกันดีกว่า พรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแล้ว"

                    อิงเป่ยลุกออกจากถังอาบน้ำแล้วเช็ดตัวด้วยผ้าก่อนจะสวมชุดสีขาวเดินออกไป อิงเป่ยล้มตัวลงนอนที่เตียงก่อนจะหลับตาลง

                    บนหลังคาที่พักแห่งหนึ่งมีหญิงสาวที่กำลังจับตาดูความเคลื่อนไหวของอิงเป่ย ตั้งแต่ออกมาจากโรงเตี๊ยมชมจันทร์ ซึ่งก็เป็นใครไม่ได้นอกจาก ถิงเฟยเหยา

                    "ข้าไม่นึกว่าจะมีมนุษย์ที่สามารถก้าวข้ามระดับเทพสงครามมาได้ 

น่าสนใจจริงๆข้าจะคอยตามดูเจ้า บางที่เจ้าอาจจะเป็นคนที่ข้ากำลังตามหาอยู่ก็ได้" หึหึ! ฟุบ! ถิงเฟยเหยาหายวับไปทันทีเมื่อพึมพำกับตนเองจบ

                    เช้าวันใหม่มาเยือน อิงเป่ยลืมตาขึ้น ลุกออกจากเตียงเดินเข้าห้องอาบน้ำชำระร่างกายทันที แล้วเดินออกมาที่ลานฝึกฝน 

                    "พวกเจ้าทั้ง4เข้าไปพักผ่อนในหนังสือก่อนนะ เอาไว้ข้าจะเรียกพวกเจ้าออกมากันอีกที" 

                    "เข้าใจแล้ว ขอรับ/เจ้าค่ะ"

               เมื่อทั้ง4หายเข้าไปในหนังสือ หยางซุยหลิงก็เดินมาทักทาย

                    "อรุณสวัสดิ์คุณชาย" 

                    "ท่านตื่นเช้าแบบนี้ หรือว่าท่านตื่นเต้นจนนอนไม่หลับอย่างนั้นรึ"

                    "ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย ข้าหลับสบายดี"

                    "รอข้าส่งบิดาท่านกลับไปที่ตระกูลหยางก่อน แล้วพวกเราค่อยออกเดินทางก็แล้วกัน"

                    "อี้หลิวเจ้าไปตามบิดาข้าทีสิ" 

                    "ไม่ต้องหรอก ดูเหมือนว่า จะมาโน่นแล้ว"

                    "ถึงเวลาที่ข้าต้องกลับล่ะ ข้าฝากเจ้าดูแลบุตรสาวข้าด้วยล่ะ" 

                    "ไม่ต้องห่วง ข้ารับปากท่าน"

อิงเป่ยทำการเปิดประตูมิติขึ้นมาทันที    ครืนนน! วิ้งง! 

                    "ท่านพ่อดูแลตัวเองดีๆนะเจ้าค่ะ ไว้ข้ากลับมาจะรีบไปเยี่ยมท่านทันที"

               ประมุขหยางฟงเดินเข้าประตูมิติไปจนลับตาแล้วประตูมิติก็หายไปทันที 

                    "เอาล่ะ พวกเราออกเดินทางกันดีกว่า ผู้อาวุโส ข้าฝากท่านดูแลตระกูลข้าทีนะ"

                    "ท่านไม่ต้องกังวลคุณชาย ข้าจะทำให้ดีที่สุด" 

                    อิงเป่ย หยางซุยหลิง อี้หลิว เดินออกจากตระกูลมุ่งหน้าสู่ทางทิศเหนือทันที โดยมีถิงเฟยเหยาแอบติดตามอยู่ห่างๆ