จอมราชันย์อัญเชิญอสูร

ตอนที่ 5 : อิงเป่ยกับหนังสือลึกลับ

                หยางฟงก็ได้แต่ทำใจยอมรับว่า บุตรชายของตนได้ตายไปแล้วจริงๆ แต่ก็อดที่จะเศร้าใจไม่ได้ แล้วพูดว่า

               "ข้าจะอธิบายยังไงให้บุตรสาวของข้าและคนอื่นๆเข้าใจยังไงกันละเนี้ย ว่าบุตรชายข้าได้ตายจากไปแล้ว"

              หลังจบคำ ก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามา ซึ่งก็เป็นบุตรสาวของตนและเหล่าผู้อาวุโสและสาวใช้ เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า แต่ก็ต้องหยุดลงทันทีเมื่อมองเห็นบุรุษรูปงาม นั่งอยู่บนเตียง แถมมีประมุขนั่งอยู่ข้างๆทำเอาหยางซุยหลิงร้องตะโกนออกมาว่า

          "เจ้าเป็นใครทำไมถึงมานั่งบนเตียงของพี่ชายข้า"

          ขณะที่หยางซุยหลิงกำลังจะเข้าไปหาอิงเป่ย บิดาของนางก็ยกมือขึ้นมาขวางเอาไว้ พร้อมกับบอกว่า

              "พี่ชายของเจ้าได้ตายจากไปแล้ว และบุรุษหนุ่มผู้นี้มีนามว่า อิงเป่ย ซึ่งเป็นแขกของข้า ส่วนรายละเอียดข้าจะบอกเจ้าทีหลัง"

               "ท่านพ่อท่านพูดว่าอะไรนะ พี่ใหญ่ข้าตายแล้ว จะเป็นไปได้อย่างไรกัน ก็ข้ายังเห็นเขาหายใจอยู่เลยนิเจ้าค่ะ"

               "เรื่องนั้นข้าจะอธิบายให้เจ้าเข้าใจทีหลัง ตอนนี้พวกเจ้าออกกันไปก่อน ส่วนเจ้าก็พักผ่อนอีกวัน ข้าจะให้อี้หลิวคอยดูแลเจ้า ถ้ามีอะไรก็บอกนางได้เลย"

         จากนั้นหยางฟง ก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้อง ซึ่งหยางซุยหลิงและ

ผู้อาวุโสก็เดินตามออกไปทีหลัง เหลือเพียง อี้หลิวสาวใช้เท่านั้น

อี้หลิวมองไปที่อิงเป่ยที่นั่งอยู่บนเตียงแล้วถามว่า

               "ท่านต้องการอะไรหรือไม่ "

          อิงเป่ยส่ายหน้าเบาๆ พร้อมกับล้มตัวลงนอนแล้วหลับตา

จากนั้นก็เริ่มคิดเกี่ยวกับหนังสือลึกลับนั่น เพียงแค่คิดหนังสือลึกลับก็ปรากฎขึ้นมาพร้อมทั้งยังเข้าใจในภาษานั่นอีกด้วย ซึ่งอิงเป่ยก็แปลกใจอยู่เหมือนกัน เพราะตอนที่พบครั้งแรกนั้น เขาอ่านไม่ออกเลยซักนิดเดียว แล้วทำไมตอนนี้ข้าถึงอ่านมันได้ละ หรือว่าจะเป็นเพราะข้าไปสัมผัสหนังสือด้วยมือที่เปื้อนเลือดกัน หรือว่าอาจจะไม่ใช่ก็ได้ ช่างมันก่อนละกัน ขอดูรายละเอียดของหนังสือก่อนดีกว่า  รูปหนังสือลึกลับ 

ดังในรูปภาพ สมมุติเอานะครับ 

               ที่หน้าปกเป็นตัวอักษรแปลกๆแต่ข้าก็สามารถอ่านได้ 

               ซึ่งมันแปลว่า  "เวทย์อัญเชิญอสูร" ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคืออะไร

จึงได้เปิดอ่านดูเนื้อหาข้างในเล่มนั้น ซึ่งก็มี

          - บทเวทย์อัญเชิญ 

               บทร่ายเวทย์อัญเชิญ คือ ความมืดมิดจงมาสถิตย์ที่ตัวข้า สัตว์อสูรพันธะสัญญาจงออกมา ณ บัดนี้ 

          -การจับสัตว์อสูร

               คือ จะต้องโจมตีสัตว์อสูรให้อ่อนแอลงก่อนถึงจะสามารถ ใช้เวทย์จับได้ ซึ่งเพียงแค่ เราพูดว่า พันธนาการอสูร และ การนำผลึกวิญญาณอสูร 9 ผลึกวิญญาณมาผสมกัน ซึ่งเราแค่พูดว่า ก่อกำเนิดอสูร  ซึ่งอสูรที่ได้จะสุ่มออกมา 1 ตัว ถ้าดวงดีก็ได้อสูรสุดโหด แต่ถ้าดวงซวยก็ได้ สุดกาก นั่นเอง

          -การเพิ่มระดับสัตว์อสูร 

               คือ การอัญเชิญสัตว์อสูรออกมาต่อสู้กับสัตว์อสูรตนอื่น สัตว์อสูรนั้นจะได้รับความแข็งแกร่งขึ้น นั้นก็คือเลเวลนั่นเอง

          -การวิวัฒนาการแต่ละขั้นของสัตว์อสูร 

                คือ จะต้องหาวัตถุดิบตามธาตุของแต่ละสัตว์อสูรนั่นๆเพื่อมาใช้ในการวิวัฒนาการให้สัตว์อสูรก้าวไปสู่ระดับต่อไป ซึ่งระดับขั้นนั้นคือ 25 50 75 100 ซึ่งหลังจาก100ไปจะเพิ่มขึ้นจาก25เป็น50 ซึ่งความยากนั้นจะเพิ่มเป็นเท่าตัวนั้นเอง

          - การจำแนกสัตว์อสูรตามธาตุต่างๆ  

        ไฟ ชนะ ดิน  

          ดิน ชนะ ลม
          ลม ชนะ น้ำ
          น้ำ ชนะ ไฟ

          น้ำแข็ง อยู่ในกลุ่ม น้ำ

          สายฟ้า อยู่ในกลุ่ม ลม สายฟ้าชนะดิน

          ส่วน แสงสว่างนั้นจะตรงข้ามกับความมืด

(ผมไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ถ้าผิดตรงไหน บอกด้วยครับ จะมาแก้ไขให้)

           -  บทสุดท้ายนั่นสำคัญมาก   นั่นคือ การเพิ่มพลังเวทย์และการเปลี่ยนพลังปราณให้เป็นพลังเวทย์ ซึ่งอ่านแล้วก็งงอยู่เหมือนกัน

หินพลังเวทย์นั้นจะได้จากสัตว์อสูรที่เป็นสัตว์เวทย์ที่สามารถใช้ธาตุต่างๆได้

แต่โอกาสที่จะมีนั้นน้อยมาก แล้วแต่ดวงว่างั้น 

          หลังจากที่อิงเป่ยได้อ่านเนื้อหาในนั้นแล้วก็เปิดไปต่อ แต่ก็ไม่พบคำอธิบายอะไรเลยนอกจากรูปภาพเงาสีดำของสัตว์อสูรทั้งนั้น ถ้าจะให้พูดกันตรงๆเลยก็คือ ผมยังไม่มีสัตว์อสูรเลยนั้นเอง

               ถ้าจะให้รูปเงานี้เป็นภาพอสูรขึ้นมา คงต้องไปจับสัตว์อสูรนั่นเอง 

แล้วข้าจะไปสู้กับสัตว์อสูรได้ยังละ มันจะตลกมากไปแล้วนะเว้ย สัตว์อสูรซักตัวก็ไม่ให้มา รู้บทเวทย์อัญเชิยแล้วมันจะมีประโยชน์อะไรเล่า เฮ้อ คงต้องหาทางทำอะไรซักอย่างก่อนสินะ  หลังจากนั้นอิงเป่ยก็ลืมตาขึ้นมาแล้วลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วจน อี้หลิวที่นั่งเก้าอี้อยู่สะดุ้งตกใจ

          "ว๊ายยย!!!คุณชายเป็นอะไรไปอย่างนั้นหรือเจ้าค่ะ ถึงได้ลุกพรวดขึ้นมาแบบนั้น ข้าตกใจแทบแย่" อี้หลิวเอามือกุมไว้ที่หน้าอกตัวเองและถอนหายใจออกมา

          "เอ่อ ขอโทษที ข้ามีเรื่องจะให้เจ้าช่วยนิดหน่อย" 

          "คุณชายจะให้ช่วยอะไรอย่างนั้นหรือเจ้าค่ะ" 

          "ข้าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับที่นี่เลย เจ้าช่วยเล่าให้ข้าฟังได้หรือเปล่า"

เมื่อได้ยินคำขอ อี้หลิวก้ตอบตกลงและได้เริ่มเล่าเรื่องราวให้อิงเป่ยฟัง

ที่นี่คือเมือง ไป๋ฟง เป็นเมืองเล็กๆที่อยู่ทางตอนใต้ของของแคว้นพยัคฆ์เมฆา มี4แคว้น ดังนี้

แคว้นมังกรฟ้า

แคว้นพยัคฆ์เมฆา

แคว้นวิหคราชันย์

แคว้นเต่าทมิฬ

ส่วนระดับปราณ แบ่งระดับ1-9

กำเนิดปราณ

หลอมรวมปราณ

ปราณแท้จริง

ปราณปฐพี

ปราณฟ้า

ปราณจักรพรรดิ์

ปราณราชันย์

ปราณนักบุญ

ปราณเทพสงคราม

สัตว์อสูร

อสูรระดับทองแดง

อสูรระดับเงิน

อสูรระดับทอง

อสูรระดับปฐพี

อสูรระดับตำนาน

อสูรระดับเทพ

อาวุธ

ระดับมนุษย์

ระดับเซียน

ระดับวิญญาณ

ระดับจักรพรรดิ์

ระดับตำนาน

ระดับเทพ

ยาโอสถ

ระดับมนุษย์

ระดับเซียน

ระดับตำนาน

ค่าเงิน

ทองแดง           100ทองแดงเท่ากับ 1 เงิน

เงิน                   100เงินเท่ากับ 1ทอง

ทอง                       100ทองเท่ากับ 1 เพชร

เพชร

          เมื่อฟังอี้หลิวเล่า อิงเป่ยก็พยักหน้าทำความเข้าใจ และก็คิดไปถึงความทรงจำของ หยางซุนอี้ ที่อิงเป่ยได้รับมา ล้วนมีประโยชน์กับเขาทั้งนั้นเลย จากนั้นอิงเป่ยก็กล่าว "ขอบคุณ" อี้หลิวที่ช่วยเล่าให้ฟัง

               "ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ" อี้หลิวตอบกับไป

          จากนั้นอิงเป่ยก็เริ่มนั่งสมาธิแล้วนึกถึงวิธีการฝึกฝนพลังปราณที่อยู่ในความทรงจำนั่นเอง 

          ซึ่งหลักการฝึกนั้นไม่ยุ่งยากเท่าไหร่ ให้นั่งสมาธิแล้วจับสัมผัสพลังปราณที่อยู่รอบตัวเองให้ได้ซะก่อน เมื่อสัมผัสได้แล้วก็ให้ชักนำเข้ามาสู่ร่างกายตนเอง แล้วบังคับให้เข้าไปที่ตันเถียนจากนั้นค่อยๆส่งไปตามจุดชีพจรตามร่างกายซึ่งมี 52 จุด ให้ทำการทะลวงจุดชีพจรเหล่านั้น ซึ่งแต่ละจุดนั้นต้องใช้เวลาในการทะลวงพอสมควร จึงต้องค่อยๆเปิดที่ละจุด และยิ่งเปิดจุดชีพจรได้มากเท่าไหร่ การฝึกฝนก็จะยิ่งเร็วเท่านั้น

          อิงเป่ยนั่งอยู่แบบนั้นอยู่นาน เหงื่อเริ่มผุดขึ้นมาบนหน้าผาก ใบหน้าแสดงออกมาถึงความเจ็บปวดเป็นแบบนี้อยู่นาน จนในที่สุดอิงเป่ยก็ลืมตา พร้อมกับหายใจหอบเหนื่อยให้เห็นแต่ก็ยิ้มออกมาด้วยความยินดี ข้าทำสำเร็จแล้ว ข้าเปิดจุดชีพจรครบทั้ง 52 จุดแล้ว ฮ่าๆฮ่าๆ