จอมราชันย์อัญเชิญอสูร

ตอนที่ 22 : ล่มสลาย

                    "เจ้าอย่ามาพูดให้ข้าขำไปหน่อยเลย ทำไมข้าจะแก้แค้นไม่ได้ล่ะ ตระกูลข้าเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงมายาวนาน จะมาสิ้นตระกูลเพราะเจ้าเนี้ยนะ"      !!55555!!

                    "จะจริงไม่จริงเจ้าก็มาลองดูหน่อยเป็นไร ว่าข้าพูดจริงหรือเปล่า"

          หงต้วนระเบิดพลังปราณอย่างมหาศาลพุ่งไปทางอิงเป่ยอย่างรวดเร็วพร้อมกับซัดฝ่ามือภูผาหยกออกไป  

          อิงเป่ยระเบิดพลังออกมาแล้วชกหมัดพยัคฆ์สังหารออกไปปะทะทันที

ฟิ้วเปรี้ยง! การปะทะกันครั้งนี้ทำให้เกิดคลื่นพลังพัดกระจายไปทั่วห้อง ข้าวของเครื่องใช้แตกกระจายทันที เมื่อการปะทะจบลงคนที่ตื่นตระหนกมากที่สุดก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจากหงต้วนนั่นเอง 

               แข็งแกร่งมาก หงต้วนคิดในใจ ถ้ามันไม่แข็งแกร่งมันคงไม่กล้ามาที่ตระกูลข้าเพียงคนเดียวเป็นแน่ ตระกูลข้าจะต้องจบสิ้นลงอย่างนั้นรึ ข้าไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นแน่นอน

               อิงเป่ยไม่อยากยืดเยื้อจึงพุ่งเข้าไปหาหงต้วนทั้งยังชกหมัดพยัคฆ์สังหารออกไปด้วยพลังเต็ม 10 ส่วน "ย๊ากๆ! ตู้ม!!!" หงต้วนได้เร่งพลังลมปราณเพื่อต้านรับ

               แต่ไม่อาจต้านทานไหวจึงได้ถูกคลื่นพลังกระแทกปลิวลอยไปชนเข้ากับผนังจนแตกทะลุออกไปนอกห้อง

ผู้คนในตระกูลตกใจกับเสียงที่ดังสนั่นไปทั่วต่างรีบวิ่งออกมาดูที่เกิดเหตุุก็พบเข้ากับนายท่านที่กำลังนอนกระอักเลือดสดๆออกมาจากปากอย่างต่อเนื่อง

               "นายท่านเกิดอะไรขึ้นกัน ขอรับ มีใครมาทำร้ายท่านกัน พวกข้าจะไปจัดการมันเอง"

               ถึงแม้ว่าหงต้วนพยายามจะพูดห้าม แต่ก็ไม่สามารถพูดออกมาได้ จึงได้แต่สิ้นหวังนอนหายใจโรยลา

               "อ๊ากก" ตู้ม!! ตู้ม!!! เปรี้ยง!!!" เสียงการต่อสู้พร้อมเสียงร้องโหยหวนของคนในตระกูลหงดังไปทั่ว ร่างคนเหล่านั้นปลิวลอยไปตามสายลมคนละทิศคนละทาง นอนดิ้นไปมาบนพื้น แขนขาหัก เลือดสาดกระจายไปตามพื้น จนทำให้คนอื่นๆต่างหวาดกลัวจนไม่กล้าออกมา

          "ข้าไม่เคยคิดเลยว่าตระกูลเจ้าจะเลี้ยงบุตรชายให้เป็นคนเลวได้ ถึงกับมาข่มขู่ข้า จะปล้นข้าอีก แต่เจ้าก็ยังจะให้ท้ายบุตรเจ้าให้คนมาตามหาข้า"

หงต้วนที่นอนกระอักเลือดอยู่ได้ยินถึงกับพูดไม่ออก 

          "ถ้าจะโทษเจ้าก็ไปโทษลูกชายของเจ้าเอง ที่คิดว่าบิดาตนยิ่งใหญ่สามารถทำอะไรก็ได้ มีบิดาคอยหนุนหลังให้"

               "ข้าไม่เชื่อว่าบุตรข้าจะปล้นเจ้า"

               อิงเป่ยจับขาของหงต้วนแล้วลากไปที่เตียงนอนของหงอี้ ซึ่งไม่ได้สนใจเลยว่าหงต้วนจะเป็นยังไง เมื่อมาถึงเตียงก็ได้ยินเสียงหงอี้พึมพำออกมาตลอดเวลา

               "ข้าขอโทษท่านพ่อ ข้าผิดไปแล้ว ข้าทำให้ตระกูลต้องสูญสิ้น 

ข้าขอโทษ"

เจ้าคงจะรู้แล้วสินะว่ามันเป็นยังไง ชะตากรรมของตระกูลเจ้าจงไปแบกรับกันที่ยมโลกกัน2คนก็แล้วกัน

               อิงเป่ยจับขาของหงต้วนทั้ง 2 ข้าง เกรงพลังที่กล้ามเนื้อแขน แล้วโยน

หงต้วนให้ลอยขึ้นไปบนฟ้า  แล้าซัดหมัดพลัคฆ์สังหารออกไปปะทะเข้ากับร่างของหงต้วน จนระเบิดออกเป็นเศษสิ้นเนื้อละอองเลือดฟุ้งกระจายไปทั่ว                     เป็นการสังหารที่โหดร้าย ตะเตือนไตม๊ากมาก จากนั้นก็หันไปมองหงอี้ที่นอนอยู่บนเตียง แล้วยิ้มที่มุมปากก่อนจะหยิบลงไปที่แขนและขาอย่างรุนแรง 

               "อ๊ากกก!!!" เสียงร้องตะโกนด้วยความเจ็บปวด 

               "เจ้าก็ไปแบกรับกรรมที่เจ้าก่อไว้กับพ่อเจ้าซะ หมัดคลั่งคลื่นสังหาร 

ตู้มๆ!! ตู้มๆ!! ตู้ม!! ตู้มๆ!! " อิงเป่ยปล่อยหมัดรัวๆไปที่หงอี้ จนร่างกลายเป็นเศษเนื้อกระจายไปทั่วห้อง กลิ่นคาวเลือดฟุ้งไปทั่ว น่าสะอิดสะเอียนเป็นอย่างมาก

          จากนั้นก็เดินออกจากห้องไป   แล้วตะโกนเสียงดังแฝงพลังปราณทันที

           "ตระกูลหงที่ยังหลบซ่อนอยู่จงออกมาที่ลานเวทีซะ อย่าให้ข้าต้องไปค้นหาเอง"

               หลังจากนั้นไม่นานก็เริ่มมีคนทะยอยเดินออกมาจากห้องมารวมตัวกันที่ลานเวที เมื่อมองดูก็พบว่ามีจำนวนไม่ต่ำกว่า 300 คนด้วยซ้ำ ส่วนมากจะเป็นผู้คุ้มกันและทหารรับจ้าง ที่เหลือก็เป็นคนรับใช้กับพ่อบ้านที่เหลือเป็นเด็ก

               "ตอนนี้ตระกูลหงได้สิ้นไปแล้ว ใครที่ไม่เกี่ยวกับตระกูลหงให้แยกตัวออกมา"

               หลังจากที่แยกผู้ไม่เกี่ยวข้องออกก็พบว่ามีจำนวนน้อยนักที่เป็นคนตระกูลหง มีพ่อบ้าน สาวใช้บางคน และ ฮูหยิน

อิงเป่ยหันไปทางคนตระกูลหงแล้วพูดว่า

               "เจ้าคงเป็นพ่อบ้านสินะ ข้าจะให้เจ้าพาคนจำนวนหนึ่งไปที่ห้องสมบัติตระกูลแล้วขนมันมาที่ลานเวทีแห่งนี้ ถ้าหากข้ารู้ว่าใครหนีไปละก็ ข้าจะตามฆ่าทั้งหมด"

               พ่อบ้านได้ยินก็ตัวสั่นสะท้านขนลุกชี้ทันที 

               "ข้าทราบแล้วข้าจะไปเดียวนี้ ขอรับ พวกเจ้าตามข้ามาเร็วเข้า" 

ทหารรับจ้างรีบลุกขึ้นยืนกันทันทีแล้วรีบวิ่งตามไป

               "พวกเจ้าไม่ต้องกลัวไปข้าไม่ฆ่าพวกเจ้าหรอก ข้ามีเรื่องแค่2คนที่ตายไปแล้วเท่านั้น ข้าจะให้พวกเจ้ากลับไปหาครอบครัวของพวกเจ้า ส่วนคนที่ไม่มีข้าจะให้พวกเจ้าไปทำงานที่ตระกูลหยางหรือจะไม่ไปก็ได้แล้วแต่พวกเจ้าเอง"

          "ข้าขนออกมาหมดแล้วขอรับคุณชาย มีทั้งหมด 10 หีบ หีบละ10000ทอง"

เจ้าจงนำเงินในหีบไปแจกให้คนทั้งหมดที่นั่งอยู่ตรงนั้น คนละ150ทอง ยกเว้นตระกูลหง ข้ามีเรื่องจะพูดคุยนิดหน่อย"

               "เจ้าจะเปลี่ยนสกุลเป็นสกุลอื่นก็ได้แต่ถ้าข้าทราบว่ามีเรื่องแบบนี้อีกครั้งจะไม่ตายเพียง2คนแต่จะตายทั้งหมด จงจำคำของข้าไว้"

               "แจกทางนั้นครบแล้วก็มาแจกให้ทางนี้ด้วยล่ะคนละ150ทอง รวมทั้งพวกเจ้าด้วย"

เมื่อทำการแจกเสร็จแล้ว ก็เหลือเงินเพียง 47500ทอง 

               "ข้าให้เงินพวกเจ้าไปเป็นทุนสร้างตัวเอง จงกลับไปหาครอบครัวของพวกเจ้าเถอะ พวกเจ้าแยกย้ายไปได้ เอ่อลืมไป คนที่จะไปยังตระกูลหยางเพื่อทำงานละก็บอกว่า ข้า อิงเป่ย เป็นคนแนะนำเข้าใจไหม"

อิงเป่ยเก็บเงินที่เหลือลงแหวนมิติ จากนั้นก็เดินจากไป 

               ไม่นานข่าวการล่มสลายของตระกูลหงก็แพร่กระจายไปทั่ว ทางการได้มาทำการตรวจสอบที่ตระกูลหงแล้วแต่กับไม่พบอะไรเลยนอกจากกลิ่นคาวเลือดและเศษเนื้อชิ้นเล็กชิ้นน้อยตามพื้น และได้ประกาศปิดบ้านตระกูลหงไป ข่าวนี้สะเทือนไปถึงตระกูลต่างๆด้วยเหมือนกัน 

               เมื่อได้ฟังผู้คนเล่าต่อๆกันมาว่า บุตรชายตระกูลหงได้ไปข่มขู่ปล้นชิงกับชายหนุ่มดังกล่าวจนทำให้ตระกูลล่มสลายไป จึงสั่งบุตรและคนในตระกูลห้ามไปหาเรื่องใครเด็ดขาด ใครไม่เชื่อฟัง มีโทษตายอย่างเดียว ไม่เว้นแม้แต่ผู้สืบสกุลก็ตาม

          ตอนท้ายวันนี้ พรุ่งนี้ค่อยมาต่อ ไป LOL ซักเกมส์  ก่อนนอนพักละ อิอิ