คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : อาหารข้า...ใครอย่าแตะ (2)
“อีวานเลิแล้าร์ลไ้แล้ว ถ้านายไม่หยุไ้มีรายานท่านแม่” ีแลนมอูวามบันเทิรหน้านพอใแล้ว ท่าหวอาหารอาร์ลันูน่าเอ็นูในายาพี่ายให่ แ่ท่าอน่อยแย่อาหารออีวาน ่าน่าหมั่นไส้ เาในานะพี่ายนโที่้อเล่นบทรรมารลอเวลา อยาเล่นบทเป็นนแล้น้อายบาเถอะ เป็นวามอิาเล็ๆ อนเป็นลูนโ
“็อาหารมันอร่อยริ าร์ล...นาย้อบอมาเี๋ยวนี้ว่าไ้อาหารที่ทำาวัถุิบพิเศษนี่มาาที่ไหน ้อหาัวอย่ามาส่เ้าห้อทลอ้วย” อีวาน้นพบว่าไม่ใ่อาหารอร่อยอย่าเียว แ่อาหารที่เาไ้ิมเ้าไป มันลับไป่วยเพิ่ม่าวามแ็แรอร่าายให้ับนที่ทานเ้าไป้วย อนนี้อีวานอยาะศึษาุสมบัิออาหารในล่อนี้มาที่สุ
“ไม่บอ” นายพลอายุน้อยที่สุในอทัพเล่นับทหน้าายึ้นมาทันที าร์ลันิอยู่ในใและประเมินผลแล้ว หาเาบอว่าอาหารในล่อไ้มาาที่ไหน เาะ้อมีู่แ่ในารแย่ิล่ออาหารอย่าแน่นอน อาหารแสนอร่อยเ่นนี้ เาอยาเหมาหมนเียวเลย้วย้ำไป แ่ว่าิาอ่อเป็นอะไรที่เา้อเารพ
“าร์ล...นายสัเไหมว่าอาหารที่นายทานเ้าไป มันมีุสมบัิพิเศษ นาย้อบอแหล่ที่ื้อมาให้ระทรวสาธารสุ วิทยาศาสร์ อาหาร และยา ะไ้ออไปเ็บัวอย่ามาศึษา มันมีประโยน์ับนที่ป่วยเป็นโรแพ้สารอาหารสัแบบนายอีหลายสิบล้านนเลยนะ”
“ไม่บอหรอ อีวาน...นายไม่้ออ้าหน้าที่ระทรวเลย เอาเ้ารินายวาแผนะเหมาหมเ็บเอาไว้ศึษาล่อเียวมาว่า” าประสบาร์อน้อนเล็ที่โนพี่ายแล้หยอมาทั้ีวิ าร์ลันแอบเห็นยิ้มอย่ามีเลศนัยภายใ้ใบหน้าเศร้าเล่าวามเท็ออีวานพี่ายนที่สอที่อบแล้เาเป็นีวิิใ
“ทำไมนายโึ้นแล้วลารู้ทันแบบนี้ ไม่น่ารัเลย าร์ลน้อยออีวานหายไปไหนแล้ว” เสียเศร้าออีวานหาไ้ริใเลยแม้แ่นิ
“อีวานแล้าร์ลพอไ้แล้ว มาุยเรื่อานันหน่อยีไหม นายะออเินทาไปสำรว GT10MM วันไหน อย่าลืมแวะไปหาท่านแม่ับท่านพ่อ่อนออเินทาละ ท่านแม่ฝาบอมา” ีแลนเพิ่ทราบ่าวารเินทาอน้อายไปยัาวเราะห์วใหม่ที่เพิ่ถูัเ้ามาเป็นสมาิอเรือ่ายวาวในัรวรริ GT าประธานาธิบี ฟิลลิป ลีโอนาร์
“าร์ลน้อยะไปาววใหม่วนั้นหรือ มีประเ็นเรื่อร็อมาเี่ยว้วยหรือเปล่า ปิานสำรวทรัพยารธรรมาิบนาววใหม่ไม่้อถึมือนายพล้อลไปเอไม่ใ่หรือ” ่อให้อีวานูเหมือนเป็นพวนัวิทยาศาสร์สิเฟื่อแ่เรื่อที่เี่ยว้อับาร์ลันเป็นอะไรที่เา้อหาเรื่อรู้ให้ไ้ เาอาะหวอเล่น...เฮ้ยน้อายมาไปหน่อย
อีวานหยิบสารอาหารสัรสาิที่อบมาูไป้วย สรามแย่อาหารเมื่อรู่ไม่ทำให้เาอิ่มท้อแ่มันทำให้เาหิวมาว่าเิม อีวานวาแผนเอาไว้ในใว่าเา้อให้ลูน้อทั้ระทรวสืบมาให้ไ้ว่าอาหารหน้าาแปลประหลาที่เาทานเมื่อี้นี้มาาร้านอาหารร้านไหน เาะไ้ไปเหมามาเอาใน้อายที่น่าแล้ที่สุนนี้
“สนธิสัามารุรานระหว่าวาวที่พี่ายเราเอาไว้ ปีหน้าหมผลบัับใ้แล้ว สรามแย่ิทรัพยาระลับมาอีรั้ ยเว้นแ่ว่าพวร็อะยอมเราใหม่” สีหน้าอีแลนเริ่มไม่่อยีเลย เารู้ีว่าพวร็อรอเวลานี้มานานแ่ไหน เวทมนร์ที่ผลึในอาาเระหว่าันเอาไว้หมพลัอำนาลทันทีในวันที่หมสัา
“GT10MM เป็นเป้าหมายอพวร็อินะ” ีแลนถามาร์ลันให้แน่ใ
“หลัาที่ทีมพันาวาวออทัพทำารเร่อัราฟื้นฟูระบบนิเวศวิทยาอาว GT10MM ้วยระเบิสร้าระบบนิเวศัเิมอวาว ารายานที่ส่ลับมาพบว่า GT10MM มีลัษะทาระบบนิเวศและพันธุ์พืแปลประหลาที่รับบันทึพืพรรและสัว์ที่สูพันธุ์ไปในาว้นำเนิอพวเราในยุอารยธรรมเ่า” เสียเล่าเหมือนำลัอ่านรายานทาารทหารให้เหล่ารัมนรีให้ที่ประุมสภาฟัอาร์ลันำลัทำให้อีวานสนใสุี วาว GT10MM ำลัะเป็นวามหวัสำหรับารรัษาโรแพ้สารอาหารสัอประารวาวรุ่นใหม่ที่ยิ่มีารสืบทอพันธุรรมแบบผสมผสานมาเท่าไรยิ่แพ้สารอาหารสัมาเท่านั้น
“มันือาร้นพบุำเนิอัรวรริ” าร์ลันพยัหน้าให้ับำอบออีวาน
“นอาเรื่อร็อแล้ว ปัหาือมีาร้นพบแหล่พลัานพื้นพิภพที่อาะทำให้เรามีแหล่พลัานสำรอไปไ้อีเป็นพันปี หน่วยสำรวยัเอปริศนาอีมาที่วาว GT10MM ันั้นึ้อไปร่วมสำรวสัรอบ”
“นายสนใให้เ้าหน้าที่ระทรววิทยาศาสร์ไปร่วมสำรวับอทัพไหมล่ะ” อีวานรีบเสนอเรื่อส่ลูน้อไปูแลน้อาย
“รอให้อทัพแน่ใมาว่านี้่อนว่าพื้นที่ปลอภัย อนนี้แ่พนัานในโรารระบบพันาอาีพที่ไปร่วมพันาและสำรวพื้นที่อยู่อนนี้็ทำเอาเ้าหน้าที่อทัพทำานหนัมาแล้ว แม้ว่าะสบายเรื่ออาหาราริน็เถอะ แ่ารป้อันและ่วยเหลือมือใหม่หัสำรวเป็นเรื่อที่เหนื่อยเอาเรื่อเลย” าร์ลันเป็นหนึ่นที่ยมือั้านในอนเรื่อวาวในารทสอบระบบอระทรววิทย์ แ่เสีย้าน้อยย่อมแพ้เสมอ
“แ่ระบบพันาอาีพมัน่วยานอทัพไ้หลายเรื่ออยู่นะ วาวที่รอารพันาไม่้อัหานไปทำาน นที่พิาร็ทำานผ่านระบบไ้ เอาน่าไ้อย่าย่อม้อเสียบาอย่า” ีแลนแอบปลอบน้อายทั้สอนไม่ให้ทะเลาะันในเรื่อที่ผ่านมาแล้ว
“ท่านแม่บอว่า่อนเินทาไปวาว GT10MM ให้าร์ลน้อยไปหาที่ปราสาท่อน เหมือนว่าลาสัหร์อท่านแม่ะมีเรื่อะเือนนาย ในานะพี่ายนโอบ้าน นาย้อูแลัวเอให้ี ทุอย่า้อผ่านไปไ้ เรื่อร็อ...ทาพี่ะหาทาเราับพวมันู”
“อบใีแลน เอาเป็นว่าะไปหาท่านแม่่อนออเินทาแล้วัน วันนี้สายละ” าร์ลันัารอาหารในล่อนหม เาถือระป๋อมันฝรั่ทอึ้นมายั่วสายาออีวาน่อน พร้อมับส่รอยยิ้มประาศศึวนบาทาให้พี่ายนรอ่อนที่ะียิ้มและหัวเราะเบาับอาารอพี่ายที่ำลัโทรสั่ลูน้อให้สืบว่าเฟนไหนันที่ทำให้น้อายลับมาทานอาหารปรุาวัถุิบทาธรรมาิไ้
“อย่าให้รู้นะว่าเฟนไหน ะื้อัวัหน้าาร์ลน้อยเลย”
………………………
ไรท์แถมให้อีอน่อนนอน
พรุ่นี้มาึมาๆๆ
อย่าเพิ่ลแันนะะ
ถามว่าเาะเอันไหมาร์ลน้อยับ แอรอนนะ
ใล้เอละะ อทนรอหน่อยอีสัพั
รารีสวัสิ์ พรุ่นี้วันลุยานยาวอไรท์
ความคิดเห็น