[นิยายแปล BL] วิธีตายอย่างยิ่งใหญ่เยี่ยงเขาไท่ซาน How To Die As Heavy As Mount Tai 如何死得重于泰山

ตอนที่ 6 : Chapter 6

Chapter 6

ฮิววิตต์ขยี้จมูก รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “นี่มันฟีโรโมนโอเมก้า?”

คาร์โลและฮิววิตต์เป็นบุตรแห่งโชคชะตาไม่แปลกที่จะแรงดึงดูดระหว่างพวกจะสูงมาก ซึ่งทำให้ผลกระทบของฟีโรโมนต่อฮิววิตต์เพิ่มเป็นทวีคูณ ถึงแม้ว่าเขาจะต่อต้านมันแต่เขาก็ได้รับผลกระทบค่อนข้างมากอยู่ดี

ลู่เหิงไม่ได้กลิ่นฟีโรโมน แต่เมื่อเขาเห็นฮิววิตต์ดวงตามืดครึ้ม เขาก็รีบพุ่งไปข้างตัวคาร์โลทันที ในฐานะที่เป็นโอเมก้าซึ่งต้องการซ่อนตัว จะต้องพกสารยับยั้งไว้กับตัวอย่างแน่นอน

และใช่ ลู่เหิงเจอสารยับยั้งในกระเป๋าด้านในเสื้อรัดรูปของคาร์โล เมื่อสารยับยั้งเริ่มออกฤทธิ์ ลมหายใจของคาร์โลก็ค่อยๆ กลับมาสม่ำเสมอ ก่อนที่ฮิววิตต์จะเข้ามาตรวจสอบสถานการณ์

“คาร์โลเป็นโอเมก้า?” ฮิววิตต์ดูสับสนเล็กน้อย แม้ว่าเขามักจะหัวเราะและพูดว่าคาร์โลสวยเหมือนโอเมก้า แต่ก็ไม่ได้คาดว่าคำพูดนั้นจะเป็นความจริง

“ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เราควรรายงานให้กองทัพทราบ”

“ไม่...” คาร์โลเพิ่งตื่นขึ้นมา “อย่ารายงานกองทัพเลยนะครับ ฮิววิตต์ ฟังคำอธิบายของผมก่อนนะ”

เรื่องของคาร์โลน่าสะเทือนใจมาก เขาไม่เคยเห็นพ่อของเขา แม่ของเขาตั้งครรภ์ในเดือนมีนาคม พ่อของเขาได้ไปสนามรบและเสียสละชีวิตที่นั่นตอนเขาอายุได้สิบขวบ ตั้งแต่นั้นมาเขาก็ตัดสินใจที่จะสืบทอดเจตนารมณ์ของพ่อ และได้กลายมาเป็นทหาร เขาไม่ลังเลเลยด้วยซ้ำที่จะเปลี่ยนแปลงร่างกายของตนเอง

“ผมไม่เคยเห็นพ่อมาก่อน แต่บนสนามรบ นั่นเป็นตอนที่ผมรู้สึกเหมือนได้เข้าใกล้พ่อที่สุด...”

สีหน้าของฮิววิตต์ผ่อนคลายลงเล็กน้อย เขาเป็นคนที่ยึดมั่นในความเที่ยงธรรมมาก เรื่องเล่าของคาร์โลทำให้เขานึกถึงจ่าสิบเอ็กเม็ก

เม็กเป็นทหารที่มีคุณภาพมาก ทั้งกล้าหาญ ไม่เกรงกลัว และใส่ใจสมาชิกคนอื่นๆ ในทีม ฮิววิตต์ที่เพิ่งจะเรียนจบเคยติดตามเขาไปในทุกๆ ก้าว เม็กเป็นจ่าสิบเอกของเขา เพื่อนร่วมงาน คนให้คำปรึกษา และคนที่ช่วยชีวิต

ในภารกิจสืบสวน หน่วยรบของฮิววิตต์บังเอิญพบพวกเซิร์กกลุ่มใหญ่โดยไม่ได้ตั้งใจ ความแตกต่างด้านกำลังรบทำให้กลุ่มพวกเขาถูกทำลายเกือบทั้งหมดจนเหลือเพียงเม็กและฮิววิตต์ และสุดท้ายเม็กก็ทำให้เขาตกตะลึงเมื่ออีกฝ่ายจับเขายัดใส่เคบินสำหรับหลบหนี และใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อพวกเซิร์ก

ดังนั้นเมื่อพบว่าผู้สำเร็จการศึกษาที่เสนอตัวจะเข้าหน่วยสายลมและสายฟ้าเป็นลูกของเม็ก ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ถึงเกณฑ์ ฮิววิตต์ก็เลือกที่จะเมินคำโต้แย้งของไรเนอร์และรับคาร์โลเข้ามา

มองคาร์โลที่อยู่ตรงหน้าเขาแล้ว เขาก็จำบทสนทนาระหว่างเขาและจ่าเม็กก่อนเริ่มภารกิจได้

จ่าเม็กบอกเขาว่าหลังจบภารกิจนี้ เขาจะยื่นเรื่องขอเกษียณเพื่อเลี้ยงดูลูกที่ยังเล็ก แต่เพื่อช่วยชีวิตเขา ผู้ชายคนนั้นกลับไม่สามารถกลับมาได้อีกแล้ว

ฮิววิตต์มองลูกของจ่าเม็กแล้วรู้สึกอยากให้เม็กมาอยู่ตรงนี้เพื่อดูแลลูกของเขาจนกระทั่งเขาโต อย่างไรก็ตามจ่าเม็กยังไม่ได้แต่งงาน ลูกชายเขาก็ดูเหมือนจะเป็นลูกนอกสมรส ทั้งคู่ก็ไม่ได้รู้จักกันมานานทำให้มีคนไม่มากที่รู้สถานการณ์ จนกระทั่งตอนสอบสัมภาษณ์ฮิววิตต์กลับพบลูกของจ่าเม็กโดยไม่คาดฝัน และเด็กคนนั้นคือคาร์โล

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเขาก็มองว่าคาร์โลเป็นความรับผิดชอบของเขามาตลอด การเป็นทหารเหมือนพ่อของเขาเป็นความฝันของคาร์โล และเขาไม่ใจกล้าพอที่จะทำลายความคาดหวังหนึ่งเดียวของเด็กที่ขาดพ่อคนนี้

มันจะต้องมีแผนรับมือปัญหานี้ตราบใดที่ไรเนอร์เต็มใจช่วยฉัน ฮิววิตต์คิดอย่างนั้นแต่เขากลับได้ยินเสียงเย็นๆ ของลู่เหิง “นี่ไม่ใช่เหตุผลที่นายจะฝ่าฝืนกฎของสหพันธ์ และนี่ไม่ได้อยู่ในขอบเขตอำนาจของฉันหรือว่านาย หลังจากรายงานต่อแผนกกฎหมาย พวกเขาจะเป็นคนรับช่วงต่อเรื่องนี้เอง”

ฮิววิตต์หันศีรษะไปมองที่ใบหน้าของลู่เหิงด้วยใบหน้าเย็นชาและแข็งกระด้าง ทันใดนั้นเขารู้สึกไม่คุ้นเคยกับคนที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมา หัวใจเขาเย็นเหมือนตกลงไปในถ้ำน้ำแข็งแล้วถูกเผาด้วยลาวา

ฮิววิตต์หายใจอย่างรุนแรง เขาอยากจะพ่นทุกความรู้สึกที่ไม่สามารถแก้ไขได้ในหัวใจเขาออกมา จนเขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้อีกแล้ว “ไรเนอร์! นายมันไร้มนุษยธรรมเกินไปแล้ว ดูสิ่งที่นายเป็นตอนนี้สิ นายเป็นคนที่ฉันรู้จักจริงๆ เหรอ ไรเนอร์ ฮาร์ท! ฉันรู้สึกเสียใจจริงๆ ที่ตอนนั้นฉันชวนนายตั้งหน่วยสายลมและสายฟ้า!”

เมื่อเห็นลู่เหิงหน้าเปลี่ยน ฮิววิตต์ก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาที่ปากพล่อย แต่เขาก็ยังรับฟังลู่เหิง “ผู้บัญชาการ นี่เป็นหน้าที่ของผมในฐานะทหารของสหพันธ์ ผมต้องรายงานเรื่องนี้ต่อกองทัพ”

“พันโทไรเนอร์! เรื่องนี้ถูกเลื่อนเพื่อพิจารณาใหม่อีกครั้งในภายหลัง นี่เป็นคำสั่ง!” น้ำเสียงของฮิววิตต์เกรี้ยวกราด

“ขอแจ้งให้ทราบครับท่าน เนื่องจากนี่เป็นเหตุฉุกเฉิน หากคำสั่งของผู้ที่เป็นผู้บังคับบัญชาโดยตรงฝ่าฝืนกฎหรืออาจก่อให้เกิดอันตรายก่อสมาชิกในทีมทั้งหมด ในฐานะรองผู้บัญชาการ เรื่องนี้เข้าข่ายที่จะใช้สิทธิในการมองข้ามยศและแจ้งให้ผู้มีอำนาจสูงกว่าทราบได้”

บรรยากาศระหว่างทั้งคู่ตึงเครียดคล้ายดาวอังคารที่กำลังจะระเบิด ในตอนนั้นเองจู่ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าดังมาจากปลายทางเดิน

“บ้าฉิบ ดูเหมือนคนจากหอประมูลจะมาซ่อนที่เดียวกับเรา” คิ้วของฮิววิตต์ยับย่น น้ำฝนไหลลงมาผ่านรูรั่วของห้องอย่างต่อเนื่อง

ลู่เหิงทำลายกองไฟทันที เขาแสดงท่าทางเพื่อบอกว่าสมรรถภาพในการต่อสู้ของคาร์โลยังไม่กลับมา ควรถอยกลับไปอยู่ที่ห้องแยกด้านหลังกับนักโทษ

ฟังจากเสียงฝีเท้า เหมือนจะมีคนประมาณสิบคน พายุคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้ายังไม่สงบ ใครที่สามารถใช้อาวุธเย็นต่อสู้ระยะประชิดได้จะสร้างข้อได้เปรียบให้ฝ่ายนั้นอย่างมาก ลู่เหิงแอบมองรองเท้าบูทและรอให้ศัตรูเข้ามาใกล้

พวกเขาทั้งคู่ก็เป็นเพื่อนสนิทที่ทำงานร่วมกันมาหลายสิบปี แม้ว่าจะมีความไม่ลงรอยกัน แต่พวกเขาก็รีบโยนมันไว้ข้างหลังอย่างรวดเร็ว ฮิววิตต์ดูไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ ก่อนจะหันไปทางลู่เหิงโดยไม่คิดอะไรมากและเห็นคิ้วของอีกฝ่ายยับย่น

“ระวัง!” ลู่เหิงเห็นแสงเย็นๆ ข้างหลังฮิววิตต์ หนึ่งในศัตรูพุ่งกริชในมือไปข้างหน้าอย่างรุนแรง มันตั้งใจที่จะแทงข้างหลังของฮิววิตต์ แม้แต่สมรรถภาพทางกายระดับ 3S การถูกแทงเข้าที่หัวใจก็สามารถเป็นอันตรายถึงชีวิตได้

ลู่เหิงเตะคนที่พุ่งเข้ามาโจมตีซึ่งพยายามหลบ แต่เขาก็คาดการณ์ไว้แล้วจึงเลือกที่จะยืดแขนออกเพื่อป้องกันการโจมตีซึ่งมุ่งไปที่ข้างหลังของฮิววิตต์

ไลท์เบรนที่อยู่กลางข้อมือของลู่เหิงซึ่งทำจากวัสดุที่มีความทนทานสูงถูกเจาะจนทะลุเสียงดัง และแรงที่เหลือยังสามารถเจาะข้อมือของลู่เหิงได้อีกด้วย พอมองกลับไปฮิววิตต์ก็ตกใจ เขาบิดคอของคนที่โจมตีเข้ามาและรีบหาสเปรย์ปฐมพยาบาลอย่างรวดเร็วเพื่อรักษาลู่เหิง

[คุณเล่นบทสร้างความเจ็บปวดให้ตัวเอง? ผมไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้นะ ความจริงมันไม่พอที่จะเจาะข้อมือด้วยซ้ำ มันจะดีกว่าไหมถ้าคุณใช้ร่างกายส่วนบนของคุณป้องกัน จากนั้นก็เทความเดือดร้อนของคุณลงในอ้อมกอดของฮิววิตต์อย่างน่าสงสาร...] ผู้ช่วยที่จู่ๆ ก็เกิดอยากมีส่วนร่วมขึ้นมาปรากฏตัว

[ฉันไม่ได้คาดหวังว่านายจะเป็นแฟนตัวยงของซีรี่ย์ดราม่าง่อยๆ ที่ไม่มีความสมเหตุสมผลหรอก นายมันคร่ำครึเกินไป และยิ่งไปกว่านั้นทั้งโลกรู้ดีว่าพันโทไรเนอร์ไม่ได้ตัวเล็กอ่อนแอเป็นกระต่ายขาว]

[งั้นเหตุผลที่คุณยอมได้บาดแผลมีดบาดนี่คือ?]

[แน่นอนว่าเพื่อแก้ปัญหาเรื่องไลท์เบรนในมือ นายคิดสิ ด้วยนิสัยของไรเนอร์ สิ่งแรกที่เขาจะทำหลังจากพายุคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าสงบลงคือการติดต่อกองทัพเพื่อส่งตัวคาร์โลออกไปแน่ๆ ถ้าเป็นแบบนั้นมันก็จะเดินกลับไปในทางเดียวกับโลกดั้งเดิม ไลท์เบรนในหน่วยสายลมและสายฟ้าที่สามารถติดต่อกองทัพได้โดยตรงมีแค่สองอันเท่านั้น ของฉันถูกทำลายและอีกอันอยู่ในมือฮิววิตต์ ตราบใดที่เขาอนุญาตก็ไม่มีใครสามารถส่งตัวคาร์โลออกไปได้]

[คุณเป็นคนที่วางแผนได้ล้ำลึกจริงๆ ในฐานะโปรแกรมผมยังไร้เดียงสาเกินไปมาก]

ลู่เหิงสังเกตฮิววิตต์ที่พยายามจะรักษาบาดแผลให้เขา เขาจึงแสดงสีหน้ารำคาญเล็กน้อย

ฮิววิตต์ที่เงยหน้าขึ้นมาอย่างกะทันหันทำให้อีกฝ่ายทันเห็นสีหน้าที่ซ่อนไม่ทันของลู่เหิง เขานิ่งไปก่อนจะพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม “นานาน้อย ดูเหมือนว่านายจะไม่เยือกเย็นเท่าไหร่นะ ความไร้อารมณ์ของนายทำฉันใจสลาย...”

ลู่เหิงหันศีรษะหนี ไม่อยากตอบโต้อีกฝ่าย

ฮิววิตต์ไม่ยอมปล่อยเขาไป “ในตอนนั้นด้วยฝีมือการต่อสู้ของนาย นายไม่น่าจะได้รับบาดเจ็บสักนิด นี่เรียกว่าอะไรนะ...”

“หุบปากไปเลยฮิววิตต์!” ลู่เหิงทั้งรำคาญทั้งอาย

“ความห่วงใยนี่วุ่นวายดีนะ” หมัดขวาของฮิววิตต์ชนเข้าที่ฝ่ามือของเขา

ลู่เหิงคว้าสเปรย์ปฐมพยาบาลมาไว้ในมือแล้วเดินหนีออกมาทำแผลด้วยตัวเอง พายุคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าข้างนอกไม่รู้ว่าจะสงบเมื่อไหร่ และแสงดาวที่ลอดเข้ามาก็ทำให้ฮิววิตต์ค้นพบว่าขนตาของเพื่อนสนิทเขายาวอย่างน่าเหลือเชื่อ บางทีอาจเพราะความเจ็บปวดจากสเปรย์ปฐมพยาบาลทำให้ขนตางอนยาวเหล่านั้นกระพือเบาๆ ราวกับผีเสื้อขยับปีกขึ้นลง จู่ๆ ฮิววิตต์ก็รู้สึกคันยุบยิบในใจ

ฮิววิตต์ไม่กล้ามองต่อ เขาก้มลงและจดจ่ออยู่กับการมองลู่เหิงจัดการบาดแผล เขามองไปที่แขนเล็กๆ ของลู่เหิงแล้วมองไปที่บาดแผลสาหัสนั้น และนิ้วเรียวยาวที่จับสเปรย์ปฐมพยาบาลอยู่ มือของลู่เหิงสวยมาก ทั้งสิบนั้นยาวและนุ่มนวลแต่ก็ดูแข็งแกร่งไปพร้อมกัน ฮิววิตต์จำได้ว่าเมื่อนานมาแล้วมือที่สมบูรณแบบคู่หนึ่งเคยโบยบินอยู่บนเปียโนราวกับการเต้นรำที่แสนงดงาม คิดถึงเรื่องนี้สายตาเขาก็ติดอยู่ที่มืออีกฝ่ายและไม่สามารถละออกไปได้

ฮิววิตต์ที่เห็นมือคู่นั้นปิดบาดแผลอย่างเรียบร้อยเคลื่อนไปที่ส่วนบนของเสื้อเชิ้ต กระดุมค่อยๆ ถูกปลดออกทีละเม็ดเผยให้เห็นเส้นสายอันสวยงามบนกระดูกไหปลาร้าของอีกฝ่าย ฮิววิตต์มองไปที่คนตรงหน้าด้วยสีหน้าโง่งมรู้สึกกระหายน้ำจนเผลอกลืนน้ำลายลงคอโดยไม่รู้ตัว

ได้ยินเสียงกลืนน้ำลาย ฮิววิตต์ก็รู้สึกตัวอย่างรวดเร็ว “นาย นาย นายกำลังทำอะไร?”

ลู่เหิงเงยหน้าขึ้นมาเห็นใบหน้ายุ่งเหยิงของฮิววิตต์ เห็นหูเขาแดงก่ำแล้วรู้สึกอธิบายไม่ถูกขึ้นมา “เสื้อผ้ามันขาดแล้วก็ต้องเปลี่ยนสิ”

“โอ้ โอ้ กำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเหรอ ช่างน่าเสียดาย ไม่ ฉันหมายความว่าฉันควรจะหาเสื้อผ้าให้นาย”

ลู่เหิงมองฮิววิตต์ที่ดูเพ้อๆ แล้วคิดว่าบางทีฟีโรโมนน่าจะทำให้สมองเขามีปัญหา เขาขี้เกียจดูแลเจ้าโง่ฮิววิตต์แล้ว เขาถอดเสื้อออกตรงๆ

“ฮิววิตต์ สถานการณ์เป็นยังไงแล้ว?”  ลู่เหิงไม่มีเวลาสวมเสื้อผ้าเพราะเขาได้ยินเสียงคาร์โลดังมาจากข้างนอก พฤติกรรมของฮิววิตต์ทำให้ลู่เหิงยิ่งอธิบายไม่ถูก อีกฝ่ายรีบเดินออกไปแล้วหยิบเสื้อโค้ทมาคลุมตัวลู่เหิง

เมื่อเห็นสายตาแปลกๆ ของลู่เหิง ฮิววิตต์ก็กระแอมสองครั้ง “เร็วเข้า รีบใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวก็ป่วยหรอก”

สุขภาพร่างกายของคนระดับ 3S ป่วยได้ด้วย? ลู่เหิงคิดว่าสมองของฮิววิตต์มีปัญหาจากฟีโรโมนอย่างแน่นอน ดูเหมือนเขาต้องให้หมอมาดูอีกฝ่ายสักหน่อยหลังจากกลับไป

--------------------------------------------------------------------

ตอนเริ่มกับตอนจบนี่คนละฟีลเลย ตอนที่แปลช่วงต้นนี่คือเขาจะตีกันไหมวะ ตอนจบหรอ อยากจะแหมให้ถึงดาวอังคารเลยจ้าาาาา

--------------------------------------------------------------------

คำศัพท์ ≧▽≦ ♡. 

Inhibitor = สารยับยั้ง

Trivial = ไม่สำคัญ, ธรรมดา

Dauntless = ไม่เกรงกลัว

Disparity = ความแตกต่างกัน

Manoeuvre = การซ้อมรบ, กลอุบาย

Arbitrarily = อย่างไม่มีกฎเกณฑ์, โดยพลการ

Ruse = อุบาย, เล่ห์เหลี่ยม

Inflict = สร้างความเจ็บปวด

Amateur = มือสมัครเล่น