[BiePchy]It's only us รักนี้มีแค่เรา

ลำดับตอนที่ #2 : You make me smile

(Pchy)

ตืด ตืด

เสียงโทรศัพท์ดังปลุกผมแทนนาฬิกาปลุก ผมคว้านมือหาโทรศัพท์ที่ยังคงดังอยู่เรื่อยๆ และกดรับด้วยเสียงงัวเงีย

"ใครครับ"

'ผมเองพี่พิช'

"มีอะไร"

'วันนี้พี่ว่างมั้ย'

"มีอะไร"

'วันนี้ผมอยากชวนพี่ไปกินข้าวซักพักนึง ได้มั้ยครับ' เสียงของบี้พูดแกมอ้อนเล็กๆน้อยๆ มันทำให้ผมค่อยๆกระตุกยิ้มบนใบหน้า

"อืม ก็ว่างอยู่นะ"

'งั้นวันนี้สิบเอ็ดโมงครึ่งเจอกัน'

"ที่ไหน"

'บ้านพี่ไง' เสียงของบี้ดูเจ้าเล่ห์แกมขี้เล่น และตัดสายไปโดยที่ผมยังไม่ทันได้พูดอะไร ทำให้ผมยิ้มอีกแล้ว

"ไอบ้าเอ้ย"

11.30น.

ตั้งแต่เช้าวันนี้ผมยังไม่ได้ไปไหนเลย ก็เพราะใครบางคนที่โทรมาปลุกผมตั้งแต่เช้าก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงกรดกริ่งและรีบวิ่งออกไปเพื่อเปิดประตู

"หวัดดีพี่"

"อืม"

"แหม ยังคงขี้เกียจพูดเหมือนเดิมเลยนะ"

"จะไปก็รีบไปเหอะ เสียเวลา"

มันจะรู้มั้ยนะ ว่าผมต้องอดทนที่ไหนเพื่อกลั้นยิ้มไม่ให้ออกมากับคำพูดของมัน

"ครับ"บี้เอื้อมมือของตนมาจับที่มือของผมอย่างนุ่มนวลและแผ่วเบาและค่อยๆผาผมเดินไปยังรถของเขา และเปิดประตูรถก่อนจะค่อยจูบบนหลังมือของผมอย่างแผ่วเบา

"เล่นบ้าอะไรของมึงเนี่ย"

"ไม่ได้เล่นครับ" มันพูดก่อนที่จะค่อยๆเอาหน้าเขามาใกล้ผม "คิดจริง"

ผมผลักมันออกไปและก้มหน้าหนี วันนี้มันทำให้ผมยิ้มไปแล้วกี่ครั้ง อันที่จริงแล้วมากกว่าตั้งแต่ที่เราพบกันด้วยซ้ำไป ก่อนที่ผมจะเอ่ยถามบางอย่างกับมัน แม้ว่าผมจะกลัวคำตอบที่มันกำลังจะตอบก็ตาม

"ที่ทำมาทั้งหมด นายต้องการอะไร"

เราต่างคนต่างเงียบ มันเองก็ไม่พูดกับผมอีกเลยหลังจากที่ผมถามไป ก่อนที่รถจะจอดลงที่บ้านของมัน

"ตามผมมา"มันพูดตัดบนสั้นๆเหมือนปกติ ทำให้ผมแอบเสียใจเล็กน้อย เหอะ คงเป็นเรื่องผลประโยชน์เหมือนเคย

"ผมก็แค่จะขอบคุณสำหรับเรื่องทั้งหมด"

"แค่นี่นะเหรอ"

"ผมก็แค่คิดว่าาา เราคงต้องเล่นแบบนี้กันไปอีกนาน"

"แล้วถ้ากูไม่ทำล่ะ"

"ก็ ผมก็จะทำแบบนี้ไง" มันผลักผมไปชิดติดกับกำแพง ก่อนที่จะเลื่อนใบหน้าให้ดวงตาของเราสองคนประสานกัน แล้วค่อยประกบริมฝีปากของเราทั้งสองคน

"นี่แค่ตัวอย่าง ถ้าพี่ขัดขืนผมอีก มันจะมากกว่านี้"

 

Talk//บทที่1แล้วนะคะ บทนี้หวานกันให้เต็มๆไปเลย ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ