[BiePchy]It's only us รักนี้มีแค่เรา

ลำดับตอนที่ #4 : It's about us

(Bie)

19.30

ผมรออยู่ที่บ้านโดยที่ไม่ได้ไปไหนเลยตั้งแต่ที่ใคีบางคนโทรมาอ้อนผมทั้งที่เมื่อตอนกลางวันพึ่งบอกว่าจะไม่ยุ่งกับผม อันที่จริงเขาบอกกลายๆว่าชอบผม มันทำให้ผมดีใจแบบบอกไม่ถูก แล้วก็ยังโทรมาอ้อนผมอีก นี่พี่พิชจริงๆหรือเปล่าเนี่ย

~กริ้งง กริ้งงง~

ผมเดินออกไปเปิดประตูให้คนที่กรดกริ่งอยู่เข้ามา ทำให้ผมเห็นคนยิ้มยากคนนึงวิ่งเข้ามากอดผม แล้วกระซิบที่หูว่า

"คิดถึงจัง" ผมผละออกจากพี่พิชแล้วเก๊กเสียงเข้ม

"พี่มีอะไรเปล่าเนี่ย"

"ทำไมอ่ะ คิดถึง แล้วมาหาไม่ได้เหรอ"

"เออๆ มาเร็วพี่ จะดูซีรีย์ไม่ใช่?"

"คร้าบบบ ใจร้อนหรอ"พี่พิชพูดพลางกอดผมเอาไว้จากด้านหลัง 

"แล้วตกลงวันนี้ จะให้เราแกล้งคบกันทำไมห้ะ" 

"ก็เรื่องงานไงพี่ เซอร์วิสๆ"

"เหรอ ไม่อยากทำอ่ะ"

"ทำไม"

"ก็ไม่อยากแกล้งอ่ะ คบกันจริงๆดีกว่า"พี่พิชเอาหน้ามาใกล้ผม "ก็ต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอ"เขาค่อยเลื่อนหน้าเข้ามาประกบรีมฝีปากกันผม พร้อมกันค่อยๆบดจูบลงบนปาก เราจูบกันอยู่นานจนกระทั่งผมจะผลักพี่พิชออกและถามกลับไปว่า

"พี่ เป็นอะไรของพี่เนี่ย นี่มันไม่ใช่พี่เลยนะ"

"เหรอ"พี่เขาโปรยยิ้มบางๆมาให้ แล้วพูดต่อว่า "แล้วปกติกูเป็นยังไงเหรอ"

"เงียบ ถามคำตอบคำ นิ่ง"

"ทำไมบี้ตอบสั้นๆแบบนั้นล่ะ ไม่น่ารักเลยนะ"

"พี่พิช ผมอยากรู้ว่าพี่เป็นอะไรกันแน่เนี่ย เป็นบ้าไปแล้วไง"

"เปล่า ก็ปกตินี่"พี่พิชจับมือของผมลงไปลูบบนตัวเขา"ลองเช็คดูก็ได้"

"พี่พิช พี่รู้ตัวมั้ยว่ากำลังทำให้ผมเป็นบ้าไปกับท่าทางของพี่นะเนี่ย"

"หรอ"พี่พิชเอามือตัวเองมาวางและค่อยๆลูบบนร่างกายผม และมองมาด้วยสายตาหวานฉ่ำ"

"หยุด"ผมตอบเสียงแข็ง"พี่รีบกลับไปซะ ก่อนที่ผมจะหมดความอดทน"พี่เขาหัวเราะเบาๆแล้วถามผม

"แล้วจะอดทนทำไมล่ะ"พี่เค้าปรายตามองมาที่ผม แล้วยิ้ม"อยากทำอะไรก็ทำเลยซิ"
Talk//ลงบทที่4แล้วนะคะ บทนี้จะเป็นการเริ่มต้นที่จะพลิกตัวพิช คือเราเขียนเริ่มมาให้นางดูใสดูแสนดีมา แต่ตอนนี้เราเขียนให้นางเริ่มร้ายละ เห็นว่าตอนนี้นางเริ่มยั่วบี้อย่าๆจริงๆจังๆละ แล้วเดี๋ยวนางจะร้ายไปกว่านี้อีก ที่สำคัญตอนหน้าเรามีเซอร์ไพรส์(?)มาให้ด้วย ยังไงฝากติดตามด้วยนะคะ แล้วถ้ามีเวลาว่างกัน ช่วยดมนท์ติชมบ้างก็จะเป็นพระคุณอย่างสูงค่ะ