[BiePchy]It's only us รักนี้มีแค่เรา

ลำดับตอนที่ #3 : My confession

(Pchy)

หลังจากนั้นเราทั้งสองคนก็ไม่พูดอะไรอีกเลย จนกระทั่งผมเริ่มถามบางอย่าง

"ที่ทำไปทั้งหมด มึงต้องการอะไรกันแน่"

"..."

มันเงยหน้าขึ้นมามองผมเล็กน้อย แล้วไม่พูดอะไร

"กูถามก็ตอบสิ"

"พี่จะรู้ไปทำไม"

"แล้วมึงจะทำไปทำไม"

"ผมทำไปก็เพื่องานไง ยิ่งทำเยอะงานก็ยิ่งเยอะ" มันตอบด้วยในหน้าเรียบนิ่งที่ทำให้ผมแอบเสียใจ ก่อนที่ผมจะพูดบางอย่างออกไป

"กูรู้ ว่ามึงทำทุกอย่างไปเพื่อเรตติ้ง เพื่องาน เพื่อเงิน"ผมพูดด้วยเสียงที่พยายามนิ่งที่สุด "แต่ที่กูทำทุกอย่างไป ก็เพื่อมึงนะ"

"พี่พิช"

ผมถอนหายใจเล็กน้อย และเริ่มที่จะพูดต่อ

"กูนี่บ้าจริงๆ เพราะบางที กูก็ยังแอบหวัง ว่ามึงเองก็จะทำเพื่อกูบ้าง สักครั้งก็ยังดี" ผมกัดปากตัวเองเพื่อกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมา และตัดสินใจที่จะพูดบางอย่างเพื่อเป็นการตัดจบทุกอย่าง"ถ้าซีรีส์จบ เราจะต้องไม่มาเจอกันอีก ตกลงมั้ย"

"ถ้าผมบอกว่าไม่ล่ะ"

"ก็มีค่าเท่าเดิม เพราะถ้ากูบอกว่าจะอยู่ กูก็จะอยู่ แต่ถ้ากูจะไป ยังไงมึงก็รั้งกูไม่ได้" ผมพูดคำสุดท้ายก่อนที่จะเดินออกไป"ไว้เจอกัน"

ตืด ตืด

ผมมองรายชื่อที่โทรมาบนโทรศัพท์ของตัวเอง แล้วกดรับอย่างยิ้มแย้ม

"ต้องการจะพูดกับใครครับ"

'เล่นอะไรของแกเนี่ย พิช'

"เออๆ แล้วที่แกอุตส่าห์โทรมาหาฉันเนี่ย มีอะไรหรอจ้ะคุณหนูแพรว"

'แกกกกก แกมีซีรีย์ใหม่ถูกม่ะ'

"อืม"

'นี่มีอะไรดีๆไม่คิดจะบอกเพื่อนเลยหรอ'

"อะไร ก็ไม่มีอะไรนะ"

'แววตาแกมันฟ้องนะพิช เราเองก็เป็นเพื่อนกันมานาน แค่ฉันมองตาแกในจอทีวีฉันก็รู้แล้ว'

"รู้อะไร"

'แกรักเขาใช่มั้ย ไอคนที่เล่นกับแกน่า'

"ก็ถ้าแกปูมาแบบนี้แล้วฉันจะปฏิเสธได้มั้ยเล่า"

'แกไม่คิดจะปฏิเสธแต่แรกต่างหากล่ะ ว่าแต่ คนนี้นานยัง'

"ยังไม่ได้คบกันเลยเอาจริง ไม่สิ มันไม่ได้คิดอะไรกับฉันเลยต่างหาก"

'พิชชชชชชช อย่างแกเนี่ยนะ ฉันไม่เชื่อหรอก'

"จริง"

'เฮ้ยพิช ปกติฉันเห็นว่าถ้าแกอยากได้ใคร แปบเดียวแกก็ได้แล้วไม่ใช่'

"ก็ใช่ แต่คนนี้ฉันไม่ได้อยากอะไรมากนี่หว่า ถ้าจะมาก็ต้องมาเพราะรัก อย่างอื่น ฉันก็ไม่เอาหรอก"

'แปลว่าแกรักคนนี้ใช่มั้ย แกถึงไม่ทำ'

"คงงั้นมั้ง"

'ฉันว่าแกก็ทำเหมือนเดิมก่อนดิ อย่างอื่นค่อยว่ากัน'

"แกว่ามันจะดีจริงเหรอวะ"

'น่า ถ้าแกไม่ทำ แกคิดว่าความสัมพันธ์ของแกสองคนจะคืบหน้ามั้ย'

"เออๆ ลองก็ลอง"

'แล้วถ้าแกมีอะไรแกปรึกษาฉันได้นะพิช'

"ขอบใจมากนะ แพรว"

'ย่ะ'

หลังจากที่ผมได้คุยกับแพรว ก็ทำให้ผมได้คิดถึงอะไรบางอย่าง จากการสารภาพของผมในวันนี้ มันแสดงออกว่ามันไม่ได้แคร์ผมเลย ใช่ ในเมื่อผมทำตัวนิ่งไม่ได้ ผมก็ต้องร้ายให้มันรู้

ในขณะที่ผมคิด มือก็คว้านหาโทรศัพท์ แล้วกดเบอร์โทรของใครคนนั้น ที่กำลังอยู่ในหัวของผมตอนนี้

'ฮัลโหล โทรมามีไร' เสียงของมันยังคงเรียบ นิ่ง เย็น และสั้นเช่นเคย แต่แน่นอนว่าผมจะไม่ตอบแบบเดิมอีกแล้ว

"วันนี้ไปหาได้มั้ยย"ผมพูดเสียงหวานแกมอ้อนเล็กน้อยใส่มัน ทำให้มันอึ้งเล็กน้อย

'พี่พิชป่าวเนี่ย เป็นไร'

"ก็เปล่า"ผมตอบเสียงทีเล่นทีจริง "แค่คิดถึง" 

'หึ พี่เล่นไรเนี่ย'

"คืนนี้ละครเราออนตอนแรกไม่ใช่หรอ ดูด้วยกันมั้ยอ่ะ"

'ผมงงพี่จริงๆ เออไปอยากมาก็มา'

"ครับ คืนนี้ เจอกัน"ผมยิ้มกริ่มเล็กน้อยพลางคิดถึงสิ่งที่ตัวเองจะทำ

"เฮ้อ เล่นซะบ้าเลย"
Talk//ตอนนี้เนี่ยจะมีพารต์บี้พิชน้อยไปหน่อย แต่พารต์หน้าจัดเต็มแน่ๆ คืออันนี้เรากังวลมากเหมือนกัน เพราะอีกเดี๋ยงพิชนางจะถูกพลิกคาแรกเตอร์ไปจากตอนแรกๆเลย เดี๋ยวเรารับรองว่าสิ่งที่นางจะทำนะ แซ่บแน่ ขอบคุณทุกคนทุกคอมเมนต์นะคะ มีข้อเสียสนุกไม่สนุกตอนไหนก็ติมาได้นะคะ ถ้าคืนนี้ว่างจะมาต่อให้ค่ั
ปล.คาแรกเตอร์แพรวเป็นตัวละครสมมติ