ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักใสใส ของนายกับฉัน

    ลำดับตอนที่ #3 : การปฎิเสธความรัก....

    • อัปเดตล่าสุด 24 ก.ย. 48


    “ นั่นสินะ…สำหรับฉัน หวานอยู่แล้ว ” ฉันก็เลยตอบกลับไปแล้วรีบมาหาพี่โอมที่รอฉันอยู่



    “ รอนานไหมค่ะ พี่โอม ” ฉัน พูดพร้อมกับเดินควงแขนไปกับพี่โอม ^ - ^



    “ เอ่อ……….. ” โอ๋ พยายามจะพูดกับอาร์ต



    “ อ้าว…โอ๋มีอะไรหรอ ” อาร์ต พูดแล้วหันหน้ามาทางโอ๋



    “ คือ…เรามีเรื่องอยากจะบอกกับเธอ………. ” โอ๋ พูดอย่างไม่ค่อยกล้าเท่าไร



    “ หืม….มีอะไรหรือปล่าว ” อาร์ต พูดแล้วเกาหัว



    “ คือ…ฉัน..ร……. ” โอ๋ พูดตะกุกตะกัก



    “ อะไรเหรอ…. ” อาร์ต ถามด้วยความสงสัย



    “ คือ…ร….เราไปทานข้าวด้วยกันไหม ” โอ๋ พูดแล้วยิ้มออกมา ^ - ^



    “ อ่อ……ก็..เอาสิ..ไป  ” อาร์ต พูดแล้วทั้งสองก็ไปทาข้าวด้วย ระหว่างทางผ่านโรงอาหาร คู่ของฉันกับพี่โอม ก็ได้ไปเจอคู่ของนายอาร์ตกับโอ๋ บ้าง



    “ ไง…อาร์ต..เสน่ห์แรงไม่เบานะ ” พี่โอมกระซิบข้างๆหูของอาร์ต



    “ ยังไงก็สู้พี่ไม่ได้หรอกครับ ” อาร์ต พูดเหมือนอารมย์เสีย แล้วหันไปพูดกับโอ๋



    “ โอ๋…เราไปกันเถอะ…. ” อาร์ต พูดแล้วเดินนำโอ๋ไป



    “ อ๊ะ…เอ่อ…น้ำค้างฉันไปก่อนนะ ” โอ๋ พูดแล้วรีบวิ่งตามอาร์ตไป



    “ งั้นเราก็ไปกันบ้างเถอะนะ ” พี่โอมพูด



    เวลาผ่านไป ฉันกับพี่โอมสนิทกันมากขึ้น ส่วนนายอาร์ตและโอ๋ก็ดูสนิทกันดี เดี๋ยวนี้ฉันก็ไม่ค่อยได้คุยน่าจะเรียกว่าทะเลาะกันมากกว่า บางทีฉันก็ รู้สึกเหงาๆ และรู้สึกแปลกๆ



    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



    เย็นวันนี้…ฉันเป็นเวรฉันก็เลยต้องกลับบ้านเป็นคนสุดท้าย……………



    “ เฮ้อ..ยังไงวันนี้ก็ต้องกลับบ้านคนสุดท้ายอีกแล้วเรา เฮ้อ ” ฉันรำพึงกับตัวเอง แต่ก็รีบทำเวรจนเสร็จ O . O



    “ คือ…อาร์ตฉันมีเรื่องอยากจะบอกนาย ” เสียงใครคนหนึ่งพูด



    “ อะไรล่ะ..โอ๋ ” เสียงอีกคนพูดอีกเช่นกัน



    “ ใครคุยกันน่ะ…แอบไปดูดีกว่าเรา…. ” ฉันพูดแล้วชะเง้อหน้าไปดูทางเสียงนั้น ซึ่งอยู่หลังห้องเรียนของฉันเอง



    “ นั่น.มัน….อาร์ตกับโอ๋ นี่นา ” ฉัน พูดแล้วตั้งใจฟังต่อไป ( อยากรู้มากไปปล่าว นางเอกเรา ) ( แล้วใครเป็นคนเขียนล่ะ ) ( อ่ะ…ค่ะๆ…จะตั้งใจเขียนค่ะคุณนางเอก )



    “ ในช่วงเวลาที่ผ่านมา ฉัน….ฉันร….รักนาย ” โอ๋ตะโกนออกมา F . F



    “ โอ๋………. ” อาร์ตก็ดูเหมือนตกใจ



    “  แล้วนายล่ะ….นายคิดยังไงกับฉัน ” โอ๋ พูดออกมา



    “ คือ…. ” อาร์ต กำลังจะพูดแต่แล้วจังหวะที่ฉันแอบดูอยู่นั้นเองก็…………



    “ น้ำค้าง…มาทำอะไรที่นี่ครับ ” เสียงชายคนหนึ่งพูดจากข้างหลังของฉัน



    “ พ..พี่โอม… ” ใช่แล้วค่ะ คนนั้นคือพี่โอมนั่นเอง



    “ เอ่อ..คือ…น้ำค้างเป็นเวรน่ะค่ะ ก็เลย……….. ” ฉันออกไปพูด กับพี่โอมด้านนอกเพราะกลัวว่าเดี๋ยวพวกอาร์ตจะรู้ว่าฉันแอบฟัง



    “ ฉันขอโทษนะโอ๋…. ” อาร์ต พูดน้ำตาของโอ๋เริ่มไหล



    “ ฉันรักเธอไม่ได้ ” อาร์ต พูดออกมาน้ำตาของโอ๋ไหลนอง T – T



    “ ทำไมล่ะ…ทำไม.. ” โอ๋ พูดแล้วดึงคอเสื้อของอาร์ต (โมโหขนาดนั้นเชียวแหะ)



    “ เพราะว่า…ฉันมีคนที่ฉันชอบอยู่แล้ว ” อาร์ต พูดท่าทีของเขาดูจริงจังมากเลยทีเดียว



    “ ใคร….ใครล่ะ…. ” โอ๋ พูดแล้วหันหน้ามามองทั้งน้ำตา



    “ น้ำค้าง….น้ำค้างคือคนที่ฉันรัก ” อาร์ต พูดแล้วก้มหน้าลง V . V



    “ เฮ้อ..กว่าพี่โอมจะไปได้…แอบฟังต่อดีกว่าเรา ” ฉัน ที่พึ่งคุยกับพี่โอมเมื่อกี้เสร็จก็เดินมาแอบฟังต่อ



    “ ฮืออ…..ฮือออ ” เสียงร้องไห้ของโอ๋ดังขึ้น Y . Y



    “ เสียงร้องไห้ของโอ๋นี่นา ” ฉันคิดในใจแล้วชะเง้อหน้าไปมอง และแล้วภาพฉันเห็นก็คือ……………โอ๋ โผเข้ากอดอาร์ตแน่น พร้อมกับประทับริมฝีปากให้กับอาร์ต



    “ โอ๋..คงดีใจมากสินะที่อาร์ตตอบรับรักเขา ” ฉันคิดในใจ



    “ ก็แน่ล่ะ..ก็เขาคบกันมาตั้งนี่ ” ฉันคิดแล้วเริ่มร้องไห้ ทำไม..ทำไมล่ะ…ทำไมฉันถึงต้องร้องไห้ด้วยนะ…เขาจะเป็นแฟนกันก็ดีแล้วนี่นา



    ฉันพูดแล้ววิ่งหนีออกจากที่ตรงนั้นให้เร็วที่สุด………….



    “ โอ๋…เธอ ” อาร์ตพูดแล้วดึงตัวของโอ๋ออก



    “ ขอโทษนะอาร์ต…. ” โอ๋พูดแล้วเริ่มหยุดร้องไห้



    “ อือ ” อาร์ตตอบกลับอย่างใจเย็น





    ทางบ้านของ…น้ำค้าง…..



    “ ลูก…มาทานข้าวได้แล้วนะจ๊ะ ” แม่เรียกฉันที่ยังอยู่บนห้องนอน



    “ ค่ะ…. ” ฉันพูดแล้วเดินลงมา



    “ เป็นอะไรหรือปล่าว..ลูก…. ” แม่ถามอย่างเป็นห่วง



    “ ปล่าวค่ะ..แม่…. ” ฉันตอบกลับ แล้วรับประทานอาหารเย็น



    “ อิ่มแล้วค่ะ…. ” ฉันพูด…



    “ กินนิดเดียวเองนะลูก…. ”  แม่พูด



    “ ไม่เป็นไรค่ะ..หนูอิ่มแล้ว ” ฉันพูดแล้วยิ้ม พร้อมกับเดินขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเอง



    “ เฮ้อ…นายอาร์ต…ทำไมนะ..ทำไม..ฉันถึงรู้สึกแปลกๆกับนาย ” ฉันคิดอย่างหมกหมุ่น



    “ นาย..ชอบโอ๋ก็ดีแล้วนี่นา…. ” ฉันพูดแล้วน้ำใสๆ ก็เริ่มไหล Y – Y



    “ ติ๊ด..ต๊ด….ติ๊ด….ต็ด ” เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ฉันรีบปาดน้ำตาของตัวเอง แล้วรีบไปรับโทรศัพท์ทันที



    “ ฮัลโหล…. ” ฉันพูดแล้วปาดน้ำตาที่ยังเหลืออยู่เล็กน้อยออก



    “ ฮัลโหล….น้ำค้างหรือปล่าว ” เสียงชายคนหนึ่งพูด



    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



    ติดตามอ่านในตอนหน้านะค่ะ ช่วยเม้นหน่อยนะ ^ - 6

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×