อดีตกาลของพระพุทธ

ลำดับตอนที่ #2 : การเสียสละครั้งสำคัญ

ในที่สุดพระองค์ก็คิดออก.....พระองค์ทรงนำเถาวัลย์ เส้นที่ยาว ๆ จะนำไปผูกติดกับต้นไม้อีกฝั่ง เพื่อให้วานรของตนเองได้ไต่ข้ามไป  



แต่แล้ว เถาวัลย์นั้นก็ดูเหมือนว่าจะสั้นเกินไป จึงผูกไปไม่ถึงต้นไม้อีกฝั่ง ด้วยความเสียสละของพระองค์ พระองค์จึงใช้ตัวของพระองค์นั้น ไป



จับต้นไม้อีกฝั่งนั้นไว้ ( โดยมีเชือกอยู่ตรงที่ฝั่งของเหล่าวานร ส่วนตัวพระองค์ก็ได้ใช้ตัวของพระองค์ไปเติมต่อส่วนที่ เชือกไปไม่ถึง ) แล้วให้



เหล่าวานรของตนเองได้เหยียบตัวของพระองค์ เพื่อให้ได้ข้ามไปให้ถึงยังอีกฝั่ง....................



เมื่อเจ้าเมืองเห็นดังนั้น เห็นความเสียสละของ เจ้าแห่งวานร หรือก็คือพระพุทธเจ้าดังนั้นแล้ว  จึงสั่งให้ทหารหยุดยิงปืน ทั้งหมด แล้วชี้ให้เห็น



ถึงความเสียสละของ หัวหน้าลิง ทีรักลูกน้องมากจนถึงขนาดต้องใช้ตัวเองเข้าช่วย



เมื่อฝ่ายลิงได้ข้ามไปกันหมด  ด้วยความเหนื่อยล้าของพระพุทธองค์ที่ให้เหล่าวานรลิงของพระองค์เหยียบข้ามไปนั้น  พระองค์จึงตายทันที



ก่อนตาย พระองค์ก็ได้พูดขึ้นว่า...................................................................................................................



                     * เราเป็นหัวหน้าลิง ซึ่งต้องคอยดูแลลูกน้องของเราให้ดีที่สุด ความเสียสละครั้งนี้ของเรา เราจะไม่เสียใจเลย *



  เราก็ได้รู้เรื่องราวนี้มาจากพระองค์หนึ่ง ที่ได้เล่าเรื่องราวนี้ให้เราฟัง เราจึงนำมาให้ทุกๆคนได้อ่านกัน หวังว่าจะเป็นประโยชน์สำหรับทุกคนได้



บ้างนะ ช่วยแสดงความคิดเห็นกันหน่อยนะ ทุกคน.......................^ - ^.......................... ยังมีคำถามมาอีกว่า พระสารีบุตรนั้นก็ได้เกิด



มาเป็นลิงในสมัยที่เราได้เล่าให้ฟังนี้ด้วยเหมือนกัน ส่วนเรื่องราวนั้น ถ้าเราได้รู้แล้วจะนำมาให้อ่านกันนะ คอยติดตามไปเรื่อยๆก็แล้วกันนะค่ะ