หายใจเป็นเธอ

เนื้อเรื่อง

หายใจเป็นเธอ

“ อรุณสวัสดิ์จ๊ะ ” หมิว เพื่อนรักของฉันพูดขึ้น

“ อรุณสวัสดิ์เช่นกันจ๊ะหมิว ” ฉันตอบกลับ

“ เมื่อคืน โฟร์ ได้ดูคอนเสิตร์ช่อง 7 หรือปล่าวจ๊ะ ” หมิวถามฉัน ใช่ค่ะชื่อของฉันก็คือ โฟร์ ค่ะ

“ ดูสิจ๊ะ…. ” ฉันตอบ แล้วพวกเราก็เดินไปโรงเรียนด้วยกัน

“ นี่ โฟร์ ดูรุ่นพี่คนนั้นสิ หล่อชะมัดเลยล่ะ ” หมิว พูดแล้วชี้ที่รุ่นพี่คนนึง

“ ไม่เห็นสนเลย ” ฉัน พูดทั้งๆที่ยังไม่ได้เห็นหน้าของรุ่นพี่เลยด้วยซ้ำ

“ ยังไม่ได้ดูเลย แล้วจะรู้ได้ไง ” หมิวตอบกลับ

“ อ่ะ..อ่ะ..ดูก็ดู ” ฉันพูดเพื่อทำให้เพื่อนหายโกรธ

“ ไหนล่ะ..ไหน…. ” ฉันพูดแล้วหันไปมองรุ่นพี่

“………. ” ทันทีที่ฉันเห็นรุ่นพี่คนนั้น ฉันก็ตะลึงจนแทบจะพูดอะไรไม่ออก

เจอเธอไกลๆก็ใจหวิว กลัวมันจะปลิวให้ได้เลย โถ่เอ้ย แอบสังเกตหน้ามาตั้งนาน

“ เป็นไงล่ะ…. ” หมิว พูดแบบยิ้มๆ

“ หล่อจังเลย..เอ้ยย…. ” ฉัน จะพยายามพูดแก้ตัว

“ แม้ไม่เห็นเป็นไรเลยนิ..บอกมาตรงๆเฮอะน่าา ” หมิว พูดแล้วยิ้ม ^ - ^

“ ใช่ๆ..ฮิฮิ ” เสียงของรุ่นพี่พูดแล้วหันมามองทาง……

“ เขาหันมาด้วย…เขินจัง... ” ฉัน คิดในใจแล้วยิ้มให้กับเขา ^ - ^

“ นี่ ดูตรงนั้นสิ..ต้นไม้สูงดีเนอะ ” รุ่นพี่พูดกับเพื่อน

“ ใช่ๆ สูงจริงๆ ” เพื่อนของรุ่นพี่ตอบ

เธอไม่ได้มองก็ดันเขิน

“ เฮ้อ…ต้องซ้อมหลบให้ได้…. ” ฉันพูดขณะที่กลับมาบ้านแล้ว

“ สมมุติว่าเขามองมา….เราก็ต้อง ….. ” ฉัน กำลังซ่อมหลบสายตาอยู่ค่ะ

บางทีเพลินๆก็ซ้อมหลบสายตา จะไอและนะ ใครระงับอาการให้ที

“ อรุณสวัสดิ์จ้า โฟร์…. ” หมิวพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อเจอฉัน

“ ฟะ…โฟร์..ทำไมตาเธอถึงคล้ำเป็นหมีแพนด้าอย่างนั้นล่ะ ” หมิวพูดแล้วขำนิดๆ

“ ก็เมื่อคืนเราซ้อมหลบสายตาทั้งคืนเลยนี่นา ” ฉัน คิด…….

“ เฮ้อ……รุ่นพี่นะ..รุ่นพี่ เฮ้อ รุ่นพี่…รุ่นพี่  ” ฉัน พูดกับตัวเอง

หายใจเข้าก็เฮ้อเธอ  หายใจออกก็เฮ้อเธอ

“ โฟร์ เธอเป็นอะไรหรือปล่าวเนี่ย ” หมิว ถามฉันอย่างห่วงๆ

เป็นอะไรมากไหมใจลอยแบบนี้

“ ปะ..ปล่าว ” ฉัน ตอบไม่ตรงกับอาการของฉันเลย

“ แต่มันก็……….เหนื่อยดีแหะเรา ” ฉัน คิดพลางยิ้มไปเรื่อยๆตลอดทาง

แต่ก็ ok นะเพราะมันเหนื่อยดี

“ นี่ เห็นว่าวันนี้รุ่นพี่เขาขาดเรียนนี่นา..สงสัยจะไม่สบาย ” หมิว พูดขึ้นจนฉันตกใจ O . O

“ หาาา…งั้นวันนี้รุ่นพี่ก็ไม่มาน่ะสิ ” ฉัน พูดออกมาด้วยความตกกะใจ

เวลาผ่านไป….หลายเดือนแล้ว…ฉันยังไม่ได้คุย หรือเจอกับรุ่นพี่………..และฉันก็ไม่เคยรู้แม้กระทั่งชื่อของรุ่นพี่เลยด้วยซ้ำ

“ โฟร์ ไปทานข้าวกันเถอะ ” หมิวเรียกฉันที่ไม่ค่อยทำอะไรเลยทั้งวัน

“ อือ ” ฉันพูดเหมือนคนไม่มีจิตใจ

“ นี่…โฟร์จะไปไหน โรงอาหารมันอยู่ทางนี้นะ ” หมิวพูดขณะที่ฉันกำลังเดินไปเรื่อยเปื่อย ในใจของฉันคิดถึงแต่เรื่องของรุ่นพี่

เดินไปเดินมาก็คิดถึง

“ ความจริงเราก็ไม่เคยคุยกับรุ่นพี่เลยนี่นา แค่แอบชอบ บางทีเราก็ควรจะเลิกชอบเขา ยังไงใจของเราก็คงจะสื่อไปถึงรุ่นพี่ไม่ได้หรอก มีสาวๆหลายคนที่ชอบเขานี่นา ” ฉัน พูดเหมือนท้อๆ

ใจเราก็ยังไม่ถึงเธอ

“ น้องครับ….” เสียงนี้ดังขึ้นจากข้างหลังของฉัน

“ ระ..รุ่น…พะ…พี่..มะ..มา..ได้..ย..ยัง..ไง.. ” ฉันตกใจจนพูดออกมาไม่เป็นคำ

ยิ่งเจอ ก็ยิ่งเผลอทำตัวประหม่า

“ รุ่นพี่..อุตสาห์ตามาหาเราหรอเนี่ย ” ฉันพูดกับรุ่นพี่ที่มองมาทาง……………………

“ น้องผู้ชายคนนั้นน่ะ ทำกระเป๋าหล่นครับ ” รุ่นพี่พุดกับคนที่อยู่ข้างหลังฉัน

เธอไม่ได้มองก็ดันเขิน บางทีเพลินๆก็ซ้อมหลบสายตา จะไปและนะ ใครระงับอาการให้ที

ฉันอายมากจึงวิ่งออกมาจากที่นั่น ฉันยังคิดอยู่เสมอว่า ทำไมนะ ทำไมรุ่นพี่ถึงไม่คิด…..ไม่คิดจะคุยกับฉันบ้างเลย

“ เฮ้อๆ เฮ้อๆ ” เสียงหายใจเข้าออกของฉันยังมีอยู่ไม่ขาดสาย ด้วยความกังวล ไม่ว่าฉันจะหายใจ รุ่นพี่ก็ยังจะมาอยู่ในใจฉันอีกหรอเนี่ย ชาตินี้ฉันคงลืมเขาไม่ได้แล้วล่ะ

หายใจเข้าก็เฮ้อเธอ หายใจออกก็เฮ้อเธอ

“ อยู่นี่ๆเอง โฟร์ เธอเป็นอะไรหรอปล่าว เราเป็นห่วงเธอนะ ” เสียงของ หมิวเพื่อนรักของฉันดังขึ้น

“ ……………. ” ยังไม่มีเสียงตอบกลับจากฉัน

“ เธอใจลอยไปไหนแล้วเนี่ย โฟร์ ” หมิว พูดเพื่อให้ฉันเริ่มรู้สึกตัวบ้าง

เป็นอะไรมากไหมใจลอยแบบนี้

“ ขอบใจที่เป็นห่วงนะหมิว ฮือ….ฮือ…. “ ฉัน พูดทั้งน้ำตา T – T

“ ถ้ารุ่นพี่เขาไม่ชอบเธอ…เธอก็น่าจะ..เลิก…. ” ยังไม่ทันที่หมิวจะพูดต่อ ฉันก็พูดแทรกเผื่อว่ามันจะเป็นกำลังใจให้กับฉันได้บ้าง

“ ไม่หรอก แบบนี้ดีแล้ว ฉันจะไม่เลิกหรอกนะหมิว….แบบนี้ก็เหนื่อยดีอยู่แล้ว ” ฉัน พูดขึ้นน้ำตาใสๆ เริ่มไหลอีกครั้ง

แต่ก็ ok นะเพราะมันเหนื่อยดี( เฮ้อ )

“ โฟร์…งั้นเราไปก่อนนะ ขอให้โชคดี ” ฉันก็ งง กับคำว่าโชคดีของหมิวก็คงเป็นกำลังใจของเพื่อนรัก

ฉันยืนร้องไห้อยู่นานก็เริ่มรู้สึกตัวอีกครั้ง……พร้อมกับพูดให้กำลังใจตัวเอง

“ ไม่เป็นไรหรอก…ก็อุตสาห์รักเขาแล้วนี่นา ” ฉัน พูดแล้วกำมือสู้ พร้อมกับยิ้มให้กับตัวเอง ^ - ^

ไม่เป็นไรหรอกนะก็รักเธอนี่

“ แฮ่ก….แฮ่ก….ตามหาตั้งนาน ” เสียงคุ้นหูดังขึ้น

“ รุ่นพี่……..  ” ฉันตกใจมากที่เจอรุ่นพี่ แต่ยิ่งกว่านั้นที่รุ่นพี่บอกว่า เขาตามหาฉัน

“ รุ่นพี่….มาได้ยังไงค่ะ ” ฉัน พูดแล้วปาดน้ำตาออก

“ พี่ต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่องก่อน ” รุ่นพี่ พูดแล้วปาดเหงื่อที่อยู่บนหน้า

“ ……………….. “ ฉันเงียบไปซักพัก

“ มีอะไรหรอค่ะ ” ฉันถามรุ่นพี่ด้วยความอยากรู้

” คือว่า…ความรู้สึกที่พี่มีให้เธอมันไม่ใช่แบบ………. ” รุ่นพี่ พูดแล้วก้มหน้าลงเหมือนว่าไม่ค่อยสบายใจเท่าไร จนฉันก็รู้ตัวดีว่าเราคงไปกันไม่ได้……….

“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ” ฉัน พูดเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลมาอีกครั้ง…..

“ เอ่อ………….. ” รุ่นพี่พยายามจะพูด…….

“ ฮึก..ฮึก…ฮึก ” ในที่สุดน้ำตาของฉันก็ไหลลงมาอีกจนได้

“ พี่ขอโทษ…..นะ ” รุ่นพี่ พูดแล้วก้มหน้าลง

“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ…ไม่โกรธหรอก…ก็เพราะ ฉัน..ฉัน รักเธอ ” ในที่สุดคำที่อยากบอกมานานกับรุ่นพี่ก็ได้พูดจนได้ ฉันดีใจที่ได้บอก..ถึงแม้รุ่นพี่จะไม่ต้องการ

ไม่เป็นไรหรอกนะก็รักเธอนี่…..เฮ้อ

“ เอ่อ…เรื่องนั้น ” รุ่นพี่ คงจะพยายามอธิบาย…..

“ ไม่เป็นไรค่ะ…ไปก่อนนะคะ ” ฉันพูดแล้วกำลังจะเดินกลับไป

“ ทำไม…ไม่ฟังให้จบก่อน…. ” รุ่นพี่พูดกับฉันที่กำลังจะเดินกลับไป

“ ที่อยากบอกน่ะ…..คือ………. ” รุ่นพี่ พูดอย่างอายๆ 7.7

“ เอ๋……… ? ” ฉัน จึงตั้งใจฟังทั้งๆที่ยังหันหลังอยู่

“ พี่….พี่….รักเธอ…รักตั้งแต่วันแรกที่ได้พบกับเธอแล้ว……. ” รุ่นพี่ พูดจนฉันเองก็แทบไม่เชื่อหูของตัวเอง

ในวันนั้น วันที่ได้เจอกัน…..วันที่ฉันคิดว่ารุ่นพี่มองมาทางต้นไม้ ความจริงไม่ใช่เขามองฉัน มองมาตลอด……ตลอดเวลา……..

“ พี่……. ” ฉัน พูดแล้วหันหน้ากลับมา

“ พี่ ชื่อ..อาชิ…. ” รุ่นพี่บอกกับฉัน ฉันพยักหน้าตอบรับ

“ พี่อาชิ…ฉันก็ระ..รัก..พี่อาชิ…ค่ะ…. “ ฉันตอบกลับ และโผเข้ากอดพี่อาชิด้วยรอยยิ้ม และเสียงถอนหายใจอย่างโล่งอก….เฮ้อ….
*ตั้งแต่วินาทีนี้ ไม่ว่าฉันจะหายใจเข้า หรือหายใจออก ก็จะมีแต่..แต่..เธอ….*  

                                                           หายใจเข้าก็เฮ้อเธอ  หายใจออกก็เฮ้อเธอ

ช่วยกรุณาแสดงความคิดเห็นกันหน่อยนะ….แหะ..ไม่รู้ว่าจะดีปล่าว..แต่ก็ได้แรงบันดาลใจมาจาก พี่โฟร์ พี่มด จากเพลง หายใจเป็นเธอ….ช่วยแสดงความคิดเห็นกันหน่อยนะ แล้วเดี๋ยวเราก็จะไปช่วยแสดงความคิดเห็นของทุกคนบ้าง
( เฉพาะคนที่แสดงความคิดเห็นให้กับเรา ) .......^ - ^