7 Days

ลำดับตอนที่ #8 : หลังจากนั้น

                 หลังจากนั้น



                 "เฮ้อ…อีก7วันก็จะเปิดเทอมแล้วสินะ" เด็กสาวพูดพลางเก็บรองเท้าเข้าตู้ เหลืออีกแค่7วันก็จะเปิดเทอมแล้ว อีกแค่7วันที่จะได้พักผ่อน



                 หนึ่งเดือนกว่าที่ผ่านมา ยาหยี สาวน้อยน่ารักที่มีผมเปียสองข้างเป็นเครื่องหมายการค้าต้องเรียนพิเศษโดยตลอดทั้ง ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ อังกฤษ คณิตศาสตร์ และอื่นๆอีกมากมาย แทนที่จะได้ใช้เวลาช่วงปิดเทอมสบายๆ แต่เธอก็ชินเสียแล้วล่ะ



    "อีก7วันเองทำอะไรดี นอนทั้งวัน ไปชอปปิ้ง หาร้านเค้กอร่อยๆทาน ไปดูหนัง ไปเที่ยวกับเพื่อน เล่นเน็ต หรือว่าอ่านนิยายดี โธ่ อยากทำทั้งนั้นเลยง่า! เหลือเวลาอีกแค่7วันเองจะทำเสร็จหมดมั้ยล่ะเนี่ย"ก่อนที่เธอจะเปิดประตูเข้าในห้องก็นึกถึงอะไรขึ้นมาได้



    เทวดาฝึกหัดที่แสนน่ารัก ภูตวิบัติจอมก้าวร้าว ตัวค้นหาของที่วุ่นวาย เธอยิ้มขำกับตัวเอง เวลา7วันที่เหลือเมื่อปิดเทอมที่แล้ว เธอยังจำได้ว่ามันสนุกแต่ไหน แล้วเธอก็เปิดประตูเข้าไป





    คนสองคนนั่งที่อยู่เตียงของเธอ คนหนึ่งสวมชุดสีขาวสะอาด อีกคนหนึ่งสวมชุดสีดำสนิท กับอีกหนึ่งตัว เจ้าจอมยุ่งผมสีเพลิงตัวเล็ก คนที่เธอคิดว่าจะไม่ได้เห็นแล้ว

    

                "แจน…โยฮัน…ซาวิตี้" เจ้าของชื่อหันมาตามเสียงเรียก แล้วส่งยิ้มอันแสนอบอุ่นให้เธอ



        "กลับมาแล้วเหรอ"

                                                                                                                                                     THE END

    









.....................................................................................................................................................................................





               พิเศษ



แจน     : ตั้งแต่วันนี้ผมจะมาเป็นเทวดาประจำตัวยาหยีครับ



โยฮัน    : ส่วนชั้นก็จะมาเป็นภูตวิบัติส่วนตัวให้ ขอบใจซะด้วยล่ะ



ซาวิตี้    : เลว จะมาช่วยหาของเลวๆให้



ยาหยี    : หมายความว่าสอบผ่านแล้วเหรอ



3 สหาย    : บิงโก!



ยาหยี    : ตายแล้ว อย่างนี้ต้องฉลองหน่อยแล้วว่ามั้ย รู้สึกจะมีไอศกรีมอยู่ในตู้เย็นนะไป เดี๋ยวเราไปเอามาแล้วกันรอก่อนนะ                



                (ออกจาก ห้องไป)



โยฮัน    : จะว่าไป ยัยนี่ก็น่ารักดีนะ



แจน    : หมายความว่าจะมาเป็นคู่แข่งผมงั้นหรือ ครับ



โยฮัน    : อะไรกันของอย่างนี้มันอยู่ที่ฝีมือการจีบ



แจน    : อยู่ที่ผู้หญิงเลือกต่างหากล่ะครับ



ซาวิตี้    : เลว! เลวที่สุดยาหยีเลือกเลวอยู่แล้ว



แจน    : ผมต่างหากล่ะ ผู้หญิงน่ะเค้าชอบคนที่เป็นสุภาพบุรุษแล้วก็นุ่มนวล



โยฮัน    : เค้าชอบดูเถื่อนๆหน่อยต่างหาก ถึงจะแมน



ซาวิตี้    : ชอบเลวๆ ชอบเลวๆต่างหาก



โยฮัน    : อย่างนี้จะลองดีกันใช่มั้ย(กระชากคอเสื้อ)



แจน    : โอ้…จะเอาอย่างนั้นก็ไม่ขัดหรอกนะ(กระชากคอเสื้อเหมือนกัน)



ซาวิตี้    :เลวๆ (ความคิดของซาวิตี้ สู้กันให้ตายไปเลย ยาหยีจะได้เป็นของเลว)



ยาหยี    : ไอศกรีมมาแล้ว อ๊ะ! นั่นทำอะไรกันอยู่น่ะ



แจน    : อ้อ ท่าทางปกเสื้อโยฮันจะยับ ผมเลยจัดให้น่ะครับ



โยฮัน    : เหมือนกันๆ เราสองคนไม่ทะเลาะกันหรอก ออกจะสนิทสนมกันปานนี้



ยาหยี    : งั้นก็ดีแล้วมากินไอศกรีมกันดีกว่า (แจนกับโยฮันมองหน้ากัน)



2 สหาย    : ของอย่างนี้มันอยู่ที่ฝีมือ

                                                                                                                                                   THE END (จริงๆ)