ท่านอ๋องบ้ากามกับโฉมงามหวางเฟย

ตอนที่ 3 : ออกราชโองการตามหาว่าที่หวางเฟย

"พี่สี่" ในที่สุดจงไท่หยางก็เป็นฝ่ายทนไม่ไหวเอ่ยขึ้นมาก่อน

"พี่สี่คิดว่าจะทำเช่นไรต่อไปดีรึพะยะค่ะ?"

"ข้าว่าจะออกราชโองการให้คนที่เกิดวันที่แปดเดือนขึ้นแปดค่ำปีทู่เหนียนให้แต่งงานกับเจ้าไปเลยอย่างไรเล่า เจ้าจะได้หายจากอาการปวดหัวเสียที" ฮ่องเต้จงไท่หยวนเอ่ยขึ้น

"พี่สี่ หากคนที่เกิดวันที่แปดเดือนแปดขึ้นแปดค่ำปีทู่เหนียนมีกันเป็นร้อยเป็นพันคนข้าจะมิได้แต่งกับพวกนางทั้งหมดหรอกรึพะยะค่ะ?" จงไท่หยางเอ่ยขึ้นอย่างใช้ความคิด

"จริงของเจ้านะน้องเจ็ด ใยเจ้าไม่ลองเสนอวิธีดีๆมาให้ข้าลองพิจารณาดูบ้างเล่า"

"ข้าว่าน่าจะให้พวกนางมารวมตัวกันที่วังหลวงด้วยการทำงานอะไรสักอย่างบังหน้าแล้วข้าค่อยแอบเฝ้ามองดูพวกนางแต่ละคน ว่าคนใดที่อยู่ใกล้ข้าแล้วทำให้อาการปวดหัวของข้าลดลงครึ่งหนึ่ง คนนั้นน่าจะเป็นหวางเฟยของข้าที่ไต้ซือเมี่ยวซ่านให้คำพยากรณ์มาเป็นแน่พี่สี่"

"วิธีของเจ้านับว่าใช้ได้เลยทีเดียว แต่เจ้าจะไม่กลับไปปกครองเมืองซีอันต่อหรอกรึน้องเจ็ด"

"ให้น้องแปดไปปกครองแทนข้าชั่วคราวก็ได้นิ่พี่สี่ ข้าจำเป็นต้องอยู่ตามหาหวางเฟยของข้านะพะย่ะค่ะ" จงไท่หยางตอบพร้อมกับทำหน้าเศร้า

"ทีอย่างนี้เจ้าอยากมีหวางเฟยแล้วเช่นนั้นรึ ก่อนหน้านี้เจ้ายังบอกข้าว่ายังไม่พบเจอคนที่รู้ใจอยู่เลย" ฮ่องเต้จงไท่หยวนตรัสขึ้นยิ้มๆ

"เสด็จพี่ล่ะก็ ข้าก็อยากหายจากอาการปวดหัวนี่พะยะค่ะ"

"เอาล่ะ งั้นข้าจะออกราชโองการว่าให้ผู้ที่เกิดวันที่แปดเดือนแปดขึ้นแปดค่ำปีทู่เหนียน (รับเฉพาะหญิงสาวผู้ที่ยังไม่ได้แต่งงานและยังเป็นสาวบริสุทธิ์เท่านั้น) เข้ามารายงานตัวในวังหลวงเพื่อทำหน้าที่ต่างๆในวังหลวงเป็นระยะเวลาสักครึ่งปีก็แล้วกันนะ"

"หากมีคนถามว่าทำไมถึงต้องเลือกเฉพาะเจาะจงแค่หญิงสาวที่เกิดวันเดือนปีนี้เท่านั้นเล่าพะยะค่ะ เสด็จพี่จะตอบไปว่าอย่างไร?" จงไท่หยางกล่าวลองเชิง

"ข้าก็จะตอบไปว่านี่เป็นลิขิตของสวรรค์ เมื่อทุกคนทำงานเสร็จเรียบร้อยจะมีของรางวัลตอบแทนให้อย่างงามเช่นไรเล่า"

"ทรงพระปรีชายิ่งนักพะย่ะค่ะ" จงไท่หยางพูดขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นคำนับ

เช้าวันรุ่งขึ้น.....

ฮ่องเต้จึงออกราชโองการให้คนที่เกิดวันที่แปดเดือนแปดขึ้นแปดค่ำปีทู่เหนียนเข้ามารายงานตัวที่วังหลวงภายในอีกสามวันข้างหน้าไม่เกินยามซื่อ (เวลา 09.00น.) ทันที ผู้ใดขัดขืนราชโองการผู้นั้นมีโทษถึงตายประหารเก้าชั่วโคตรโดยไม่มีข้อยกเว้น

ขันทีต่างนำราชโองการแจ้งไปทั่วทั้งเมืองหลวงไม่เว้นแม้แต่จวนขุนนาง จนสร้างความสงสัยให้เกิดขึ้นไปทั่ว

โดยเฉพาะสกุลเซี่ยที่ดันมีบุตรีที่มีความงามเป็นเลิศดั่งโฉมสคราญล่มเมือง ซึ่งในอีกหกเดือนข้างหน้านี้นางจะถึงวัยปักปิ่นออกเรือนไปแล้วอีกด้วย