ดวงใจอารักษ์ป่า

ลำดับตอนที่ #4 : ครอบครัวที่ไม่ได้อยู่พร้อมหน้า

ณ บ้านของวันเดอร์ในเย็นวันนั้น

กริ๊ง!

เสียงกริ่งหน้าประตูดังขึ้น หญิงสาวที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ในบ้านอย่างใจจดใจจ่อจึงลุกขึ้นมาจากเบาะนั่งก่อนจะเดินไปเปิดประตูทันที แขนข้างหนึ่งของเธอเข้าเฝือกเอาไว้ทำให้ต้องใช้แขนอีกข้างประคองตัวลุกขึ้นจากโซฟา

ทันทีที่ประตูถูกเปิดออกหญิงสาวก็มองเห็นร่างของเด็กหญิงผมสั้นหน้าตาจิ้มลิ้มยืนอยู่ตรงหน้าประตู เห็นดังนั้นเธอจึงแย้มยิ้มเล็กน้อยก่อนจะทักเด็กหญิงไปว่า

“กลับมาแล้วหรอจ๊ะ วันเดอร์”ผู้เป็นแม่ว่า

เด็กหญิงหอบเล็กน้อย คาดว่าคงรีบวิ่งกลับมาที่บ้าน บ้านของเธอตั้งอยู่ใกล้โรงเรียนทำให้ครอบครัวฝึกให้เธอเดินกลับบ้านเองทุกวัน แม่ของเด็กหญิงให้เหตุผลง่ายๆสองข้อก็คือ หนึ่ง เธอจะได้ฝึกความอดทน และสองการไม่ใช้รถจะช่วยลดมลพิษได้ดี

“กลับมาแล้วค่ะ แม่...”เด็กหญิงว่าก่อนจะโยนกระเป๋าไปบนเก้าอี้ทันที ดูก็รู้ว่าเธอคงเมื่อยกับการสะพายกระเป๋าเป็นอย่างมาก

“ทำอย่างนี้ไม่ดีเลยนะ เดี๋ยวรีบไปเก็บกระเป๋าแล้วแขวนให้เข้าที่เข้าทางล่ะ”แม่ของเธอดุ จริงๆแล้วเธอเองเป็นคุณครูซึ่งสอนอยู่ในโรงเรียนที่วันเดอร์เรียน เพียงแต่ด้วยความที่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ทำให้แขนต้องเข้าเฝือก แถมขาเองก็ยังเดินไม่สะดวก หญิงสาวจึงจำใจต้องลาพัก

“อ่า...ขอนั่งพักก่อนซักห้านาทีนะคะ”วันเดอร์ต่อรองก่อนจะลงไปนั่งบนเบาะที่แม่เธอใช้นั่งดูทีวีก่อนที่เด็กหญิงจะกลับบ้าน

“เมื่อไหร่พ่อจะกลับมาบ้านหรอคะ”เด็กหญิงถามพลางหยิบขนมมากินเล่น แม่ของเธอมองวันเดอร์อย่างเอือมระอาก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ เธอแล้วจึงตอบคำถามของเด็กหญิง

“จริง ๆ ตามกำหนดการก็ต้องกลับมาวันนี้ แต่ว่าดูเหมือนจะมีเหตุฉุกเฉินนิดหน่อย พ่อจึงต้องทำงานต่อน่ะจ่ะ”เธอว่า ทันใดนั้นเองที่คิ้วของวันเดอร์ขมวดเป็นปมด้วยความสงสัย

“เหตุฉุกเฉินอะไรกันคะ?”เด็กหญิงซักถาม แม่ของเธอลังเลเล็กน้อยแต่สุดท้ายก็ตัดสินใจบอกวันเดอร์ในที่สุด

“ไฟป่าน่ะจ่ะ พอดีว่ามีไฟป่าลุกลาม พ่อเลยต้องไปช่วยดับไฟ”หญิงสาวตอบพลางหันไปมองจอทีวีที่ตั้งอยู่ด้านหน้า

“ตอนนี้นักข่าวกำลังลงพื้นที่ไปทำข่าวเกี่ยวกับเรื่องที่ไฟไหม้ป่าครั้งนี้ เห็นไหมจ๊ะ ยังไลฟ์สดอยู่เลย แม่กะว่าจะลองเปิดดูเผื่อจะเห็นคุณพ่อน่ะ”หญิงสาวว่า วันเดอร์จึงจ้องมองที่ทีวีตาไม่กระพริบ

เวลาล่วงเลยไปเรื่อย ๆ จนเริ่มมืด แม่ของวันเดอร์บอกว่าเธอต้องรีบนอน ไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้จะตื่นไปโรงเรียนไม่ทัน สุดท้ายเด็กสาวจึงถูกไล่ไปนอนทั้งที่ไม่เต็มใจ ภาพของไฟสีแดงและควันสีดำติดตาของเธอไปจนตลอดการเข้านอน