คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : PuzzLE_3 : เหตุเกิดที่ตลาด (((ชน)))
“แม่ไปตลาดก่อนนะ”
เสียงหวานพูดขึ้นบอกแม่ของตน ก่อนจะเดินออกไปตลาด เธอซื้อของมาทำกับข้าวเยอะแยะไปหมด(กะว่าจะทำกินทั้งหมูบ้านเลยรึไง) และในระหว่างที่เธอกำลังเดินกลับบ้าน
โคร้มมมมมมม....มมมม
“หนิเดินภาษาไรกันเนี้ยไม่เห็นคนหรือไง ดูสิข้าวของฉันตกหมดล่ะ ไม่รู้มีอะไรเสียหายบ้างเนี้ย หัดเดินให้มันดีๆ หน่อยไม่ได้หรือไง ขอโทษสักคำก็ไม่มี แถมมาชนของฉันตกแล้วยังไม่ช่วยฉันเก็บอีก นายหนิมันนิสัยแย่จริงๆ”
“เธอเล่นพูดมาเป็นชุดขนาดนี้ ฉันจะขอโทษเธอต้องไหน และอีกย่างเธอเป็นคนเดินมาชนฉันเองนะ ผู้หญิงอะไรปากร้ายชะมัด”
ร่างสูงพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสีย และพรึมพรำประโยคสุดท้ายเบาๆ ก่อนจะช่วยร่างบางเก็บของ (แหมก็ช่วยเขาเก็บอยู่ดีแหละป๋า)
“ขอบใจล่ะกันที่ยังมีน้ำใจช่วยฉันเก็บบบ...ขะของง”
ร่างบางต้องตะลึงเมื่อรู้ว่าคนที่ตนเพิ่งด่าไปเมื่อกี้นั้นเป็น นักรบอันดับ 1 ของเมือง มีนามว่า ฮันฮยอง
“ไม่เป็นไร เอ้าเธอเป็นอะไรไปอีกหน่ะยืนทำตาค้าง อย่างกับเจอผี ฉันไม่ใช่ผีนะ หนิเธอ..เธอ...เธอ”
ฮันฮยองพูดขึ้นพร้อมกับเขย่าตัวร่างบางเบาๆไปด้วย
“ฮัน.....ฮะ....ยองงงงงง”
“เธอเป็นไรของเธออยู่ๆก็ยืนตัวแข็งเรียกชื่อฉัน แล้วเธอรู้จักฉันหรอ”
“รู้..........สิ”
เป็นคำสุดท้ายที่ร่างบางพูดก่อนจะหมดสติไป(แหมเจ้แกล้งสลบป่าวเนี้ย) ก็คนที่เธอเห็นตรงหน้าหนะเป็นชายคนเดียวที่เธอปลื้มมานาน และเธอก็เพิ่งด่าเขาไปหมาดๆแถนเขายังมาเขย่าตัวเธออีก ทั้งตกใจ ดีใจ และเสียใจที่ไปด่าเขา จึงทำให้เธอช็อกจนสลบไป
ฝ่ายฮันฮยองไม่รู้จะทำไงเลยต้องอุ้มสาวน้อยร่างบางไปที่บ้านของเขาก่อนเพราะเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าบ้านของเธอคนนี้อยู่ที่ไหน
((( ที่บ้านของฮันฮยอง)))
ร่างบางที่นอนสลบไปพักใหญ่ๆ ก็ได้สติตื่นขึ้นมา
“อ้าวตื่นล่ะหรอ”
ฮันฮยองที่นั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ ก็ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าร่างบางฟื้นแล้ว
“ฮันฮยอง!!!! อืมมมม…ม ละ..แล้วที่นี่ที่ไหนแล้วฉันมาที่นี่ได้ไง แล้วนี่กี่โมงแล้ว”
“ตื่นมาก็ถามเป็นชุดใครจะไปตอบทัน- -“ ที่นี้หนะบ้านฉันเองแล้วฉันก็เป็นคนอุ้มเธอมาเอง ตอนนี้ก็บ่าย 3 โมงแล้ว”
“ฮะ!!! นายอุ้มฉันมา”
“ก็ใช่นะสิแล้วจะให้ใครอุ้มล่ะ ก็เธอเล่นมาเป็นลมอยู่ตรงหน้าฉันแล้วจะให้ฉันทำไงฉันก็ต้องพามาที่นี่สิ เออแล้วเธอเป็นอะไรอยู่ๆ ก็เรียกชื่อฉันแล้วก็เป็นลมไป แต่ช่างเหอ ว่าแต่เธอชื่ออะไร”
“ฉันชื่อ....อ ฮีชอล งั้นฉันกลับบ้านก่อนนะ”
“เดี๋ยวฮีชอล!!!”
ฮันฮยองเรียกร่างบางที่กำลังจะกลับไป ฮีชอลเขาต้องชอบเธอแน่ๆ เขาต้องไปส่งเธอแน่ๆ เลยไปส่งแน่ๆ ร่างบางได้แต่คิดในใจ
“เธอลืมของรึป่าว”
“เออ..ออออ ชะช่ายสิ โถ่นึกว่าจะไปส่ง”
“เธอว่าไงนะ”
“ป่าวไม่มีอะไร”
แล้วร่างบางกำลังจะเดินออกไป
“ฮีชอล”
“อะไรอีกล่ะ”
ฮีชอลหันหน้ามาอย่างหงุดหงิด
“ฉันแค่จะบอกว่า”
ร่างบางทำตาโตลุ้นกับสิ่งที่ร่างสูงจะพูดขึ้น
“อะไรล่ะ”
ร่างบางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด แต่ร่างสูงก็ยังคงเงียบ
“ถ้านายไม่พูดฉันจะไปแล้วนะ”
ฮีชอลไม่รอช้ารีบเปิดประตูออกไป
แต่ว่า...
“ฉันแค่จะบอกเธอว่านั้นมันประตูห้องน้ำ”
ฮีชอลได้แต่ทำหน้าเหวอและยิ้มอย่างเขิน
“ฉันว่าฉันไปส่งเธอดีกว่า ถ้าเธอไปคนเดียวคงหลงแน่ๆ”
ร่างบางได้แต่แอบกริ๊สสสในใจ และฮันฮยองก็ไปส่งฮีชอลที่บ้าน
แต่ก็ยังไม่ทันจะไปก็มีเสียงๆ หนึ่งเรียกฮันฮยอง
“พี่จะไปไหนฮะ”
เสียงของดงแฮน้องชายสุดที่รักดังขึ้น
“และผู้หญิงคนนั้นใครหรอครับ”
อีกเสียงก็เป็นเสียงของคิบอมน้องชายคนสุดท้องก็พูดขึ้น
“เอาเป็นว่านายสองคนอยู่บ้านไปล่ะกันเดี๋ยวฉันมา”
ฮันฮยองไม่พูดมากและพาฮีชอลไปส่งที่บ้านทันที ดงแฮตะโกนไล่หลังมาว่า
“พี่รีบกลับมาแล้วกันนะฮะ วันนี้วันเกิดผมเดี๋ยวผมจะไปรับฮยอคแจมานะฮะ”
“งั้นเดี๋ยวผมเฝ้าบ้านเองก็ได้พี่ด๊องไปรับฮยอคเหอ”
คิบอมพูดขึ้นเพื่อบอกพี่ชายของเขาที่กำลังจะไปรับแฟน*-*
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
โปรดติตามตอนต่อไป
ช่วยเม้นเป็นกำลังใจให้หน่อยจิ ซัก15เม้นก็ยังดี
ถ้าถึงตอนหน้ามีNCให้แน่ๆ
ช่วยหน่อยน้าไม่งั้นไม่มีNCจิงๆด้วยถ้าเยอะมากพออาจมีเซอไพส์ให้ด้วย*-*
G.T
ความคิดเห็น