ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    หัวขโมยแห่งบารามอส-รักของวิเวียนและโรเวน

    ลำดับตอนที่ #2 : หนังสือปรุงยา

    • อัปเดตล่าสุด 18 ก.พ. 52


         "อยู่ไหนหว่า"เสียงพึมพำกับตัวเองดังเบา ๆ ในห้องนอนที่เต็มไปด้วยข้าวของที่ถูกรื้นค้นกระจาย เสียงขลุกขลักดังมาจากมุมห้องเมื่อคิลมัส ฟิลมัส กำลังค้นหาบางสิ่งที่นั่น

         "เอ จำได้ว่าเอาไว้แถวนี้นี่นา"คิลขมวดคิ้ว นัยน์ตาสีม่วงบ่งอารมณ์ที่ไม่ค่อยจะดีเมื่อตนไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ

         "หาอะไรน่ะคิล"เวส ฟิลมัส เดินเข้ามาในห้องลูกชายก่อนจะถามเมื่อเจ้าลูกตัวดีค้นของเสียงดังลั่นไปถึงชั้นล่าง

         "เออพ่อ พ่อเห็นหนังสือที่เขียนว่า 'ตำราปรุงยาเวทมนตร์' ที่ดูเก่า ๆ บ้างมั้ย"

         "ใช่หนังสือที่เก่า ๆ แล้วก็มีปกสีน้ำตาล สันสีแดงใช่มั้ย"เวสอธิบายราย
    ละเอียดของหนังสือ

         "ใช่ พ่อรู้ได้ไง"คิลถาม
         "ก็แม่แกเพิ่งเอาไปทิ้งเมื่อวานตอนเก็บห้องให้แกไง เด็กบ้าอะไรเพิ่งจัดห้องให้เมื่อวานวันนี้ทำรกอีกแล้ว"เวสบ่นพึมพำเป็นหมีกินผึ้ง

         "ทิ้งไปแล้ว!"คิลร้องถามเสียงดัง อยากจะร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดเมื่อหนังสือที่จะพลิกชะตาความรักของโรเวนกับวิเวียนดันถูกทิ้งไปแล้ว

         แล้วทีนี้จะทำยังไงดีล่ะเนี่ย...

         "ถ้าแกอยากอ่านก็บอกพ่อสิ หนังสือนั่นพ่อก็มีอีกเล่ม"เวสพูดขึ้นเมื่อเห็นสภาพลูกชายเหมือนกำลังจะขาดใจตาย

         "มีอีกเล่มแล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกเล่าพ่อ"คิลตะโกนอย่างหัวเสียที่พ่อคนเก่งดันปล่อยให้ลูกชายเครียดจนเส้นเลือดในสมองแทบแตกอยู่ได้

         "ก็แกไม่ได้ถาม"เวสตอบกวน ๆ ส่วนคิลก็รีบยั้งมือตัวเองไว้ไม่ให้เผลอฆ่าพ่อตัวเองทิ้งซะที่นี่

          "แล้วหนังสือนั่นอยู่ที่ไหนเหรอพ่อ"

          "ใน... เอ่อ... อยู่ที่ไหนหว่า"เวสกำลังจะบอกแต่ก็นึกไม่ออกว่าหนังสือที่ว่ามันอยู่ที่ไหน

          "อย่าบอกนะว่าพ่อลืม"คิลถาม ภาวนาให้พ่อของตนอย่าตอบว่าลืมไปแล้ว

          "ใช่ ฉันลืมไปแล้ว"แต่พ่อของเขาก็ดันตอบตรงกับที่คิดเป๊ะเลย

          "แล้วทำไมพ่อถึงรู้ล่ะว่าหนังสือปรุงยามันมีสองเล่มถ้าพ่อลืมไปแล้ว"คิลถาม เริ่มหัวเสียกับพ่อตนเองมากขึ้นทุกที

          "ก็เอ่อ..."เวสอึกอัก"หนังสือนั่นริชาร์ดมันช่วยเขียนให้ฉันตอนเรียนอยู่ที่เอดินเบิร์ก เพราะฉันทำหนังสือนั่นหาย แต่ต่อมาก็เจอหนังสือเลมเดิมก็เลยมีสองเล่มไง"

           "คิงริชาร์ดช่วยเขียนให้?"

           "ใช่ หนังสือนั่นมันเป็นหนังสือเรียนสมัยที่รุ่นพ่อเรียนกันอยู่ เดี๋ยวนี้คงเลิกขายไปแล้ว"

           "หนังสือเรียน? แล้วทำไมพี่ถึงบอกว่าเป็นหนังสือที่มีเฉพาะในซาเรส แถมหายากอีกด้วย"

           "ก็แกโดนพี่หลอกเอาน่ะสิไอ้ลูกโง่"คำตอบของเวสทำให้คิลรู้สึกเหมือนตนเองโง่ขึ้นทุกที ๆ

           "แล้วนอกจากที่บ้านนี้จะไปหาได้ที่ไหนอีกเหรอพ่อ"

           "อืม... ลองไปถามพวกที่เรียนรุ่นเดียวกับพ่อหรือไม่ก็เรียนก่อนพ่อดูสิ"เวสพูดก่อนจะร่ายยาว"อย่างบาโร พ่อของคาโล หรือไม่ก็ถามริชาร์ดดูก็ได้... ถ้าเขาให้เข้าเฝ้านะ"

         "ผมว่าไปถามจากคาโลเอาดีกว่า ขืนไปถามคิงบาโรหรือคิงริชาร์ดคงต้องรออีกเป็นชาติแน่"คิลพูดก่อนจะวิ่งออกจากห้องไปทันที

         "จะรีบไปไหนนักนะ ไอ้ลูกคนนี้"เวสพึมพำกับตัวเอง

         ปราสาทคาโนวาล ที่มักจะเงียบสงบตลอดเวลา เนื่องจากคิงและเจ้าชายผู้อยู่ในปราสาทนี้ปากหนักยิ่งกว่าเหล็กสิบกิโล

         ทั้งท้องพระโรง โถงทางเดิน แม้แต่สวนของปราสาทแห่งนี้ก็ยังเงียบเหมือนไม่มีใครอยู่ สิ่งเดียวที่ทำให้รู้ว่าปราสาทนี้ไม่ได้ร้างก็คือ...
         "คาโล หาเร็ว ๆ หน่อยสิ"คิลเร่งเจ้าชายแห่งคาโนวาลที่กำลังค้นหนังสือด้วยสีหน้าสงบนิ่ง นิ้วที่ขาวซีดไล่ไปตามชั้นหนังสืออย่างใจเย็นจนคิลอดที่จะเร่งไม่ได้

         "ค่อย ๆ หาก็ได้ ไม่มีใครเขารู้หรอกน่าว่านายเอาเรื่องหนังสือหายากไปพูดแล้วก็หาหนังสือไม่เจอ เลยต้องถ่อจากซาเรสมาที่คาโนวาลเพื่อมาขอยืมหนังสือจากฉัน"คำพูดยาว ๆ กวน ๆ ที่ไม่ค่อยได้ยินจากปากเจ้าชายแห่งคาโนวาลบ่อยนักทำให้คิลนึกสงสัยว่าวันนี้คาโลไปกินยาหมดอายุจากที่ไหนมา

         "ก็ใครจะไปรู้เล่าว่าระหว่างที่ไปเที่ยวเจมิไนไม่กี่วัน พอกลับมาหนังสือที่ต้องการก็ดันถูกทิ้งไปซะแล้ว"

         "ถ้ารู้ว่าจะใช้ก็ควรจะเก็บเป็นที่เป็นทาง ไม่ใช่ทิ้งไว้กับพื้นให้คนอื่นเขาคิดว่าไม่ใช้แล้ว"คาโลพูดแนะนำด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

         "ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่าจะใช้ นายนี่พูดกวนประสาทเหมือนที่เฟรินมันบ่นจริงด้วย"คิลเถียงกลับก่อนลากเอาบุคคลที่สามมาเกี่ยวด้วย

         "เฟรินพูดถึงฉันว่าไงบ้าง"คาโลถามไปอีกเรื่องขณะมองหาหนังสืออยู่

         "ก็บอกว่านายน่ะเย็นชา เป็นก้อนน้ำแข็งตายซาก ไม่รู้จักความสนุกสนาน แถมยังกวนประสาทอีกด้วย"คิลได้ทีเผาเฟรินจนหมดเปลือก

         "งั้นเหรอ..."คาโลเปรยเบา ๆ คิดในใจว่าเจอกันอีกทีคงต้องสำเร็จโทษแม่ตัวดีซะบ้างแล้ว

         พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นหนังสือที่มีสันสีแดง ปกสีน้ำตาลเข้า คาโลยื่นมือไปหยิบหนังสือนั่นขึ้นมาก่อนจะดูที่ปก

         ตำราปรุงยาเวทมนตร์...

        "ใช่แล้ว เล่มนี้แหละ"คิลร้องอย่างดีใจเมื่อเห็นว่าคาโลเจอหนังสือแล้ว

        เจ้าชายแห่งคาโนวาลเปิดหนังสือแล้วดูข้างใน ในหนังสือมีวิธีปรุงยามากมายที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน... นี่หรือหนังสือเรียนสมัยพ่อ! ดีกว่าหนังสือเรียนของพวกเขาเป็นไหน ๆ

          "เราเอาไปให้เฟรินกันเถอะ"คิลเสนอ คาโลพยักหน้าเบา ๆ ด้วยสีหน้าที่ยังคงเรียบเฉยไม่เปลี่ยนแปลง แต่ในใจกลับนึกสารพัดวิธีที่จะสำเร็จโทษแม่ตัวดีที่เดมอส

          แล้วคาโลกับคิลก็ออกเดินทางสู่เดมอสในวันรุ่งขึ้น...







       

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×