หัวขโมยแห่งบารามอส-รักของวิเวียนและโรเวน

ลำดับตอนที่ #1 : คิงแห่งเจมิไนและแผนการของคิล

       ท้องฟ้าในวันนี้ดูสดใส เหมือนกับจะต้อนรับว่าที่กษัตริย์คนใหม่แห่งเจมิไน... โรเวน ฮาเวิร์ด ในขณะที่ประชาชนในเจมิไนและเมืองอื่น ๆ กำลังยินดี แต่จะมีใครรู้บ้างว่าบางคนกำลังเศร้าและยิ้มทั้งน้ำตา

     ภายหลังจากพิธีรับมอบตรากษัตริย์แห่งเจมิไน ค่ำคืนที่เหลือก็เป็นเวลาสังสรรค์ของเหล่าแขกเหรื่อ ทั้งกษัตริย์จากเมืองต่าง ๆ ขุนนาง หรือแม้แต่นักเรียนแห่งเอดินเบิร์กบางคนที่ได้รับเชิญ

     "จักพรรดินีวิเวียนนานีย่าเสด็จแล้ว"เสียงประกาศของทหารทำให้โรเวนรับทราบถึงการมาของจักพรรดินีแห่งเวนอล สีหน้าของโรเวนเรียบเฉยไร้อารมณ์ หากแต่ในส่วนลึกของจิตใจกับร่ำร้องอย่างไร้สาเหตุ

     "เราและเวนอลขอแสดงความยินดีกับท่านและเจมิไนด้วย"วิเวียนกล่าวเสียงเรียบขณะเข้าเฝ้าคิงโรเวน 

     แม้จะเป็นแค่เด็กอนุบาล หากได้มาเห็นสีหน้าเศร้าของวิเวียนในตอนนี้ก็คงเดาได้เลยว่าเจ้าหล่อนไม่ได้รู้สึกยินดีมากมายอย่างที่พูด ซ้ำร้ายยังอาจทุกข์ทรมานอยู่ในใจอีกด้วย

     ขอขอบคุณในคำอวยพรของท่าน องค์จักพรรดินี"โรเวนกล่าวตอบรับพร้อมรอยยิ้มที่ละลายน้ำแข็งในหัวใจที่พยายามแช่มานานของวิเวียนให้ละลายไปได้กว่าครึ่งค่อน (อ๊ากกกกก อยากได้มั่งจัง-คนแต่ง) 

     "เราคงต้องขอคำแนะนำจากท่าน ในฐานะที่เป็นผู้มีประสบการณ์ในการปกครองมานานกว่า"โรเวนพูด 

     "เราเองก็ยินดีจะให้คำปรึกษา และขอคำปรึกษาจากท่านในบางเรื่องเช่นกัน"วิเวียนตอบกลับ แล้วบทสนทนาของทั้งสองก็ดำเนินต่อไปภายใต้หัวข้อเรื่องการเมือง 

     การกระทำดังกล่าวหาได้รอดสายตาของจอมป่วนแห่งป้อมอัศวินไปได้ เฟรินครวญครางเบา ๆ ขณะแอบฟังโรเวนกับวิเวียนคุยกันอยู่ห่าง ๆ

     "ทำไมถึงคุยกันแต่เรื่องการเมืองฟะ เรื่องรักไม่ยักจะคุย"เฟรินเอ่ยอย่างหงุดหงิด

     "ถ้านายอยากให้สองคนนั่นทรมานใจไปมากกว่านี้ก็เข้าไปบอกให้เขาเปลี่ยนหัวข้อเรื่องคุยเป็นไอ้เรื่องที่ว่านั่นสิ"โรเปรยเรียบ ๆ ขณะหยิบขนมชิ้นโตเข้าปาก

     "ไอ้อยากก็อยากนะ แต่กลัวไปเป็นก้างขวางคอเขาเปล่า"

     "ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างเฟริน เดอเบอโรว์แคร์เรื่องจะเป็นก้างขวางคอใครด้วย"โรทำท่าตกใจและพูดด้วยท่าทีกวนอวัยวะเบื้องล่าง

     "เฮ้อ... ทำไมฟ้าถึงจงใจกลั่นแกล้งให้สองคนนี้ไม่ได้ครองคู่กันน้า"เฟรินบ่น

     "จะบ่นไปทำไมให้เปลืองน้ำลาย เอาเวลามาหาของกินอร่อย ๆ แถวนี้ดีกว่า"โรเสนอ (ทำไมโรกลายเป็นคนกินจุไปได้)

     "เฮ้อ..."ถอนหายใจอีกรอบ"เวลาแบบนี้มันต้องหาทางช่วย ไม่ใช่มัวมานั่งกิน แกเองก็มาช่วยชั้นคิดดีกว่าว่าจะทำยังไงให้สองคนนี้ลงเอยกัน"

     "ลองวางแผนให้เขาอยู่กันสองต่อสองดิ"โรเสนอ

     "ไม่เอาดีกว่า"เฟรินพูด"ต้องวางแผนให้สองคนนี้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง"

     โรขมวดคิ้ว นึกสงสัยว่ามันต่างจากที่ตนพูดไปตรงไหน

     "ฉันนี่มันฉลาดซะจริง ๆ"เฟรินชมตัวเอง "ว่าแต่จะใช้วิธีไหนดีหว่า"

     "อืม... ลองวิธีของฉันมั้ย"เสียงดังมาจากข้างหลังของโรกับเฟริน ทำให้ทั้งสองสะดุ้งจนตัวโยน

     "คิล!!!"เสียงเรียกประสานกันอย่างดีใจทำให้คิลยิ้มกว้าง

     "ไง ไม่เจอกันตั้งนาน สบายดีนะ"ผู้ถูกถามทั้งสองพยักหน้า

     "ว่าแต่วิธีที่นายว่ามันคืออะไรเหรอ"เสียงอีกเสียงดังขึ้น ก่อนที่ครี้ดจะปรากฏตัวขึ้น ทำให้เฟรินชักสงสัยว่าบทสนทนาของตนถูกคนแอบฟังไปกี่รายแล้ว

      "วิธีของฉัน..."เว้นวรรค และยกน้ำชาที่วางอยู่โต๊ะใกล้ ๆ ขึ้นมาจิบ คิลจิบน้ำชาก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบสายตาอาฆาตจากเพื่อมทั้งสาม

      "เอาน่า ๆ อย่ารีบร้อน"คิลเหงื่อตกเมื่อเห็นรังสีอำมหิตจากเฟริน โรและครี้ด"แผนนี้มันต้องการคนเยอะนิดหน่อย แต่เราก็น่าจะหาได้แถว ๆ ป้อมอัศวินนี่แหละ"

      "ส่วนแผนที่ว่านั้นมีอยู่ว่า..."คิลกระแอมเบา ๆ เรียกความสนใจ (ทำไมคิลเวอร์ชั่นนี้น่ากระทืบจังฟะ)

      "หา!!!"สามเสียงประสานกันเมื่อได้ยินแผนของคิล

      "นะ...นายแน่ใจนะคิลว่าจะได้ผล"โรพูดตะกุกตะกัก

      "ชัวร์ แผนนี้รับรองเวิร์ค"คิลพูดเสียงใสก่อนจะชะงัก"แต่ถ้าไม่เวิร์ค..."คำพูดขาดหายไป

      "ถ้าไม่เวิร์คจะเป็นไง"เฟรินกระตุ้น

      "ถ้าไม่เวิร์คก็อดฟังข่าวดีเรื่องงานแต่งระหว่างคิงสองเมืองได้เลย"คิลพูด
      "ทำไม?"ครี้ดถาม

      "เพราะแผนนี้เป็นการเปิดใจพูดคุยทุกเรื่องแบบไม่มีปิด ใครเก็บอะไรไว้ในใจก็เอาออกมาพูดหมดเลยไง"คิลอธิบาย"เพราะงั้นถ้าเกิดพูดในสิ่งที่ตนคิดไม่เข้าหูอีกฝ่ายรับรองเรื่องใหญ่แน่"

       "แต่นี่ก็คือหนทางเดียว เราต้องทำ"เสียงเรียบ ๆ ที่ฟังคุ้นเคยดังขึ้นอีกรอบ

      เจ้าชายน้ำแข็งแห่งคาโนวาลทำสีหน้าเรียบเฉยเหมือนไม่ได้เพิ่งแอบฟังใครมาก่อนจะส่งสายตาดุ ๆ เป็นเชิงให้พูดต่อเมื่อคนทั้งสี่หันมามองด้วยสายตาเหลือเชื่อ

      "งั้นคงต้องขอความร่วมมือจากคาโนวาลและเดมอสซะแล้ว"คิลกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ (o.o^ นี่ใช่คิลคนเดิมของเรารึเปล่าเนี่ย) 

     หลังงานเลี้ยงเลิก เฟรินก็ขึ้นรถม้าของตนที่พ่อ (เอวิเดส) ซื้อให้กลับเดมอสพลางคิดทบทวนแผนการของคิล

     "ตามหนังสือที่ฉันเคยเจอที่บ้าน มีเล่มหนึ่งเขียนเรื่องน้ำยาแห่งความสัจจริงไว้ด้วย"คิลเกริ่น"น้ำยานี้จะทำให้ผู้ดื่มพูดเปิดเผยความจริงทุกอย่างในจิตใจออกมาแบบไม่มีปิดบัง นิยมใช้กันมากกับคู่รักในสมัยก่อน"

     "ถ้างั้นก็เหมือนกับอยู่ที่นครจันทราเลยน่ะสิ"โรพูด ซึ่งเฟรินก็พยักหน้าเห็นด้วยเพราะเคยไปเจออิทธิฤทธิ์นครจันทรามาแล้ว

      "ที่นครจันทรา ถ้ามีสติขณะคิดและพูดก็จะไม่เผลอหลุดปากออกมา แต่น้ำยาแห่งความสัจจริงนั้นไม่เหมือนกัน ถ้าดื่มแล้วต่อให้สติครบเกินร้อยก็ต้องหลุดปากพูดออกมา"คิลอธิบายข้อแตกต่างที่น่ากลัวจนคนฟังกลืนน้ำลายเอื๊อก

      "ทำไมฉันถึงไม่เคยได้ยินเรื่องน้ำยานี่มาก่อนเลย"โรถาม

      "หนังสือที่ฉันเจอเป็นหนังสือของซาเรสโดยเฉพาะและเป็นหนังสือเก่าที่หายาก ไม่รู้เหมือนกันว่าที่บ้านมีได้ไง"คิลพูด"และอีกอย่างการดื่มน้ำยานี้ก็มีผลข้างเคียงด้วย"

     "อะไร"สามเสียงประสานกัน

      "ยานี้จะออกฤทธิ์หนึ่งชั่วโมง และถ้าดื่มน้ำยานี้มากไปจะทำให้ควบคุมตนเองไม่ได้ ทำอะไรตามที่ใจคิดไปหมด เช่นอยากเต้นแร้งเต้นกาก็จะออกมาเต้นทันทีโดยควบคุมจิตใจตนเองไม่อยู่"

     ถึงตรงนี้เฟรินก็เริ่มคิดไปถึงโรเวนตอนเต้นระบำฮาวายอยู่ต่อหน้าวิเวียนแล้วก็หัวเราะอย่างอดไม่อยู่

      "มาพูดถึงส่วนผสมดีกว่า เราจำเป็นต้องการส่วนผสมในน้ำยาที่มีเฉพาะในซาเรส บารามอส เดมอส คาโนวาล อเมซอน ทริสทอร์ เวนอล เจมิไน แล้วก็สโนว์แลนด์"คิลไล่รายชื่อเมืองจนคนฟังมึนตึบ

      "ไม่เอาให้ครบยี่สิบห้าเมืองไปเลยล่ะ"เฟรินประชด

      "เอาน่า ๆ ฉันจำส่วนผสมไม่ได้ เดี๋ยวจะขอกลับไปที่บ้านแล้วจะส่งส่วนผสมที่ต้องการไปให้ช่วยหาแล้วกันนะ"คิลพูด

     เฟรินนั่งคิดอยู่เงียบ ๆ ว่าแผนนี้มันจะไปได้ซักกี่น้ำกันก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่

      "องค์หญิงเป็นอะไรไหมกระหม่อม"เสียงของโกโดมที่นั่งเกวียนมาด้วยกันถาม (เป็นองครักษ์ที่ตามไปด้วยทุกที่แต่ช่วยอะไรไม่ได้เล้ย)

      "ไม่มีอะไรหรอก"เฟรินตอบก่อนจะยิ้มบาง ๆ

     เพื่อเจมิไน เวนอล และความรักของโรเวนและวิเวียน ยังไงก็ต้องทำให้ได้...