Hunter x Hunter แม่ของกอร์น แฟนฟิค

ข้อมูลเบื้องต้น

ญี่ปุ่นกรุงโตเกียว ณ โรงเรียน ม. ปลายแห่งหนึ่ง

กลุ่มเด็กผู้ชาย
"เมื่อกี้นะเห็นหรือเปล่าสาวเมื่อกี้โคตรน่ารักเลย"
"โอ.. ก็รุ่นพี่มิโอริไง"
"ไช่รุ่นพี่มิโอริที่คนในโรงเรียนพูดกันว่ารูปร่างและหน้าตาของเธอไม่เป็นสองรองใครในโรงเรียนแถมยังมีข่าวลือว่ามีแมวมองมาทักให้เธอไปถ่ายแบบกับนิตยสารชื่อดัง"
"นั่นแหละแต่เธอไม่ได้มีแค่รูปร่างและหน้าตาหรอกนะเรื่องการเรียนและกีฬาเธอก็เป็นระดับ Top ของ โรงเรียนเชียวนะแถมยังเป็นรองประธานนักเรียนอีกต่างหาก"
"เธอเป็นคนที่สุดยอดขนาดนั้นเลยเหรอ"
"จุๆๆ ไม่ได้มีแค่นี้นะเธอยังเป็นถึงลูกสาวประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ที่มีสาขาทั่วโลก"
"โออออ หน้าตาก็ดีเรียนก็เก่งกีฬาก็เด่นแถมครอบครัวรวยอีกต่างหาก"
"สำหรับเธอพวกเราไม่อยู่ในสายตาอยู่หรอก"
"ฮึๆๆๆ คุราปิก้าต้องถูกคิรัวทำแบบนี้แล้วก็แบบนี ฮึๆๆๆๆ ฮาๆๆๆ นี่แหละผลงานชิ้นโบว์แดงของฉัน ฮึๆๆๆๆ ฮาๆๆๆๆๆ อา.. เลือดกำเดาไหลแล้วทิชชู่อยู่ ไหนนา.."
ใช่แล้วสาวที่มีนามว่ามิโอริเธอก็เป็นแค่โอตาคุที่ชอบดูอนิเมะอ่านมังงะสะสมฟิกเกอร์แถมเธอยังเป็นสาววายที่ชอบวาดโดจินวายนี่แหละคือเนื้อแท้ของเธอ
"อยู่นี่นี่เอง..โดจินก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว เอาหนังสือ Hunter x Hunter ที่ซื้อเอามาดองไว้มาอ่านให้หมดหนี้คืนนี้เลย"
แล้วเธอได้ใช้เวลาทั้งคืนเพื่ออ่านพวกมันให้หมดเวลาก็ผ่านไปจนถึงเช้า
"เดี๋ยวก่อนสิยะแล้วกอร์นจะได้พลังกลับคืนมายังไงสงสัยจังโว้ยแล้วตอนต่อไปเมื่อไหร่จะมาสงสัยใจจะขาดอยู่แล้ววว"
ถึงได้ถอนหายใจ
“ได้โปรดพระเจ้าช่วยหนูที่เถอะหนูอยากรู้ใจจะขาดแล้วค่ะ….”
หลังเธออธิษฐานจบได้มีแสงสว่างไปทั่วห้องจนเธอมองไม่เห็นอะไร
“สวัสดีสาวน้อย”
ชายคนนั้นทักทายเธออยากเป็นมิตรรอบตัวของเขามีแต่ปลาที่ดูประหลาด
“ที่นี่ที่ไหนแล้วนายเป็นใครทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่”
“ที่นี่คือทวีปมืดฝั่งตะวันตก”
“หา”
มิโอริทำหน้าบึ้งไปชั่วขณะที่ได้ฟังคำตอบจากชายคนนั้นเธอก็ได้เริ่มปะติดปะต่อเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ที่เธอได้ขอพรกับพระเจ้าแล้วพระเจ้าก็ส่งเธอมาที่นี่
“แล้วเรื่องที่เธอถามว่าฉันเป็นใครในโลกนี้ฉันมีชื่อว่าดอนฟรีค”
“หา…...ดอนฟรีคคนที่เขียนเกี่ยวกับทวีปมืดนั่นอะนะ”
“ใช่แต่ชื่อจริงๆของฉันคือ โอคาซากิ คิริโตะ แต่ไม่ใช่คิริโตะที่ใช้ดาบคู่หลอกนะ”
“เดี๋ยวๆฉันตามไม่ทัน”
มิโอริพยายามทำความเข้าใจคำตอบของชายที่อ้างว่าตัวเองคือดอนฟรีค
“สรุปง่ายๆ นายพยายามจะบอกว่านายคือดอนฟรีคแต่นายไม่ใช่คนจากโลกนี้ใช่ป่ะ”
“ถูกต้องแล้วครับฉันถูกอัญเชิญมาเมื่อ 300 ปีก่อน ‘มหาหายนะ ที่ 6’ มนุษย์ต่างโลก”
“มหาหายนะ ที่ 6 งั้นเหรอ”
“ใช่.. ร่างกายของพวกเราแตกต่างจากคนในโลกนี้ 1 พวกเราใช้เน็น 6 สายได้ 100% 2 พวกเรามีออร่าที่ไม่มีขีดจำกัด 3 พวกเราสามารถใช้ 4 มหาวิถี เทคนิคการใช้เน็นขั้นสูงเพียงเรียนรู้ไม่กี่วันก็สามารถใช้ได้เสียวสาร 4 และร่างกายที่เหนือมนุษย์จนมหาหายนะทั้ง 5 ไม่มีผลกับเรา ถ้ายกตัวอย่างก็เหมือนตัวเอกที่ไปต่างโลกพร้อมกับพลังโคตรขี้โกงอะไรประมาณเนี้ย”
“โอ.. อย่างนี้นี่เองไม่น่าถึงเรียกว่ามหาหายนะ ที่ 6”
มิโอริเธอพอจะเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้วแต่เธอยังสงสัย ว่าเธอจะกลับยังไง
“ฉันอยากจะถามว่าฉันจะกลั..”
แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ถามเขาก็ได้เปิดวาร์ปขึ้นมา
“ฉันจะส่งไปที่เมืองหลวงขอให้โชคดีมีชัยที่นะ..5555+”
“เดี๋ยวก่อนนนนนน”
หลังจากนั้นการผจญภัยของเธอก็เลยเริ่มต้น

เปิดมิติใหม่ของการไปต่างโลก 555+