ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : คำพูดที่คาดไม่ถึง
"ใครอยากรับก็รับไปสิ......เทอนี้น่ารักดีนะ เราชื่อเค้ก เรารักเทอนะ"
"......"
"เรารักเอทจริงๆนะ"
"จะบ้าหรอนายเราเพิ่งเจอกันเมื่อกี้น่ะ"ฉันพูดพร้อมกับก้มหน้าไม่ให้เค้าเห้นหน้าฉันตอนนี้เพราะอะไรนะหรออายจนจะบ้าอยู่แล้ว
"ทำไมแล้วเรารักเทอไม่ได้หรอ"ตอนนี้หน้าเค้กและหน้าฉันไม่ได้แตกต่างอะไรกันเลย
"......"
"เทอชื่อบาร์บี้ใช่ป่ะน่ารักสมคำลำลือจริงๆ">/////<
ตอนนี้ฉันอยากจะเอาหัวโคกกำแพงร.รจริงๆ>////<โว้ยอายจนจะบ้าอยู่แล้วนะคนบ้าอะไรมาบอกรักคนเพิ่งเจอกันวันแรก
"เราไปก่อนนะแวอย่าลืมเรื่องเมื่อกี้หล่ะเดี๋ยวเราจะมาเอาคำตอบ"
ฉันพยักหน้าเพราะไม่อยากพูดเพราะตอนนี้หัวใจฉันเต้นแรงเป้นจังหวะ DANCE
"ยัยบี้นั้นเด้กใหม่ป่ะไม่เคยเห้นเลยอ่ะ"
"......."<ทำไมนางเอกเรื่องนี้เงียบบ่อยจังฟ่ะ>
"ยัยบี้ๆๆๆๆๆๆๆ"
"อะไร....แล้วแกจะตะโกนทำไมฟ่ะกลัวทั้งโรงอาหารไม่ได้ยินหรอว่ะ"
"กริ๊ด....แกอย่าบอกนะว่าแกชอบเค้กอ่ะ"ดูมันพูดแล้วมันยังมาแหย่ฉันอีก
"บ้า>///< แกเพิ่งเจอกันเองนะ"
"ถ้าเจอกันหลายวันแกจะชอบเค้กหรอฟ่ะ แต่ฉันก็ดีใจแทนแกว่ะมาร.รวันแรกก็มีคนมาบอกรักแกแล้วแถมยังหล่อด้วย"
".....'
'แต่เดี๋ยวรอยัยเมมานะแม่จะแฉให้หมดเลย"
"อย่านะจ๊ะมิ้นท์คนสวย"ฉันพูดแล้วก็วิ่งเข้าไปก่อนมัน
"ได้แต่มีข้อแม้ บี้แกต้องเลี้ยงข้าวฉัน"นี้คือตัวอย่างของเพื่อนที่แสนดี
" อืม ....ก็ได้ดีกว่ายัยเมรู้ฟ่ะ"
ทำไมนะหรอก็ยัยนี้ทั้งเสียงดัง โวยวายปากไว มีครบทุกอย่างในตัวมัน
"แกบี้ฉันว่าเค้กเป้นเด็กใหม่ว่ะไม่เคยเห็นหน้าเลยแถมยังอยุ่ม.เดียวกับเราอีก"
"คงงั้นอ่ะไม่เคยเห็นเลย"
"เออ...ช่างเหอะไปกินข้าวดีกว่าแล้วเมื่อไหร่ยัยเมจะมาสักทีฟ่ะมันมาเมื่อไหร่แม่จะเบริด์กระโหลกสักที"ยัยมิ้นท์เริ่มอารมณ์เสีย
ฉันคุยกะอีตานั้นจนลืมยัยเมไปเลยพูดชื่อนี้ทีไรใจเต้นแรงทุกที
"มิ้นท์ บี้"
ฉันหันไปตามเสียงที่เรียก เห้นผู้หญิงตัวเล้ก ผมหยักโสกถึงกลางหลัง ดวงตาดำสนิท ผิวสีแทน หน้าตาคนเข้ม น่ารัก <แต่น่ารักน้อยฉัน....ชมตัวเองอีกแล้วนะนางเอกเรื่องนี้>กำลังเดินมาทางนี้ ไม่ใช่ใครที่ไหน ยัยเมล่อน
"มากันนานยังจ๊ะ"มันไปอารมณ์ดีจากไหนมาฟ่ะ
"ไม่หรอกแกฉันเพิ่งกินหมดไปจานเดียวเองแกมาเร็วจะตายยยย"ฉันลากเสียง
"อย่าประชดดิฉันตื่นสายไป 5.30 นาที"
"แกจะพู 30 วิหาข้าวผัดอเมริกันหรอฟ่ะ"ฉันพูดและตบหัวยัยเมไปที
"กริ๊ด.....เจ็บนะยัยบี้"ยัยเมโวยวายเสียงดังจนคนหันมามองทั้งโรงอาหารสงสัยจัง พระมารดาให้อะไรมันทานถึงได้เสียงแหลมอย่างเช่นนี้
"เออแกฉันได้ยินพวกยัยแม็คกี้มันพูดกันว่ามีเด็กเข้าใหม่ชื่อเค้กอ่ะ",มันพูดพลางหยิกไก่ฉันขึ้นไปกิน
"กริ๊ด........แกไปซื้อมาให้ฉันใหม่เลยนะ"
-------------------------------------------------------------------------------------------------
ช่วยกันเม้นหน่อยค่ะ
เดี๋ยวมาอัพตอนเย็น
"......"
"เรารักเอทจริงๆนะ"
"จะบ้าหรอนายเราเพิ่งเจอกันเมื่อกี้น่ะ"ฉันพูดพร้อมกับก้มหน้าไม่ให้เค้าเห้นหน้าฉันตอนนี้เพราะอะไรนะหรออายจนจะบ้าอยู่แล้ว
"ทำไมแล้วเรารักเทอไม่ได้หรอ"ตอนนี้หน้าเค้กและหน้าฉันไม่ได้แตกต่างอะไรกันเลย
"......"
"เทอชื่อบาร์บี้ใช่ป่ะน่ารักสมคำลำลือจริงๆ">/////<
ตอนนี้ฉันอยากจะเอาหัวโคกกำแพงร.รจริงๆ>////<โว้ยอายจนจะบ้าอยู่แล้วนะคนบ้าอะไรมาบอกรักคนเพิ่งเจอกันวันแรก
"เราไปก่อนนะแวอย่าลืมเรื่องเมื่อกี้หล่ะเดี๋ยวเราจะมาเอาคำตอบ"
ฉันพยักหน้าเพราะไม่อยากพูดเพราะตอนนี้หัวใจฉันเต้นแรงเป้นจังหวะ DANCE
"ยัยบี้นั้นเด้กใหม่ป่ะไม่เคยเห้นเลยอ่ะ"
"......."<ทำไมนางเอกเรื่องนี้เงียบบ่อยจังฟ่ะ>
"ยัยบี้ๆๆๆๆๆๆๆ"
"อะไร....แล้วแกจะตะโกนทำไมฟ่ะกลัวทั้งโรงอาหารไม่ได้ยินหรอว่ะ"
"กริ๊ด....แกอย่าบอกนะว่าแกชอบเค้กอ่ะ"ดูมันพูดแล้วมันยังมาแหย่ฉันอีก
"บ้า>///< แกเพิ่งเจอกันเองนะ"
"ถ้าเจอกันหลายวันแกจะชอบเค้กหรอฟ่ะ แต่ฉันก็ดีใจแทนแกว่ะมาร.รวันแรกก็มีคนมาบอกรักแกแล้วแถมยังหล่อด้วย"
".....'
'แต่เดี๋ยวรอยัยเมมานะแม่จะแฉให้หมดเลย"
"อย่านะจ๊ะมิ้นท์คนสวย"ฉันพูดแล้วก็วิ่งเข้าไปก่อนมัน
"ได้แต่มีข้อแม้ บี้แกต้องเลี้ยงข้าวฉัน"นี้คือตัวอย่างของเพื่อนที่แสนดี
" อืม ....ก็ได้ดีกว่ายัยเมรู้ฟ่ะ"
ทำไมนะหรอก็ยัยนี้ทั้งเสียงดัง โวยวายปากไว มีครบทุกอย่างในตัวมัน
"แกบี้ฉันว่าเค้กเป้นเด็กใหม่ว่ะไม่เคยเห็นหน้าเลยแถมยังอยุ่ม.เดียวกับเราอีก"
"คงงั้นอ่ะไม่เคยเห็นเลย"
"เออ...ช่างเหอะไปกินข้าวดีกว่าแล้วเมื่อไหร่ยัยเมจะมาสักทีฟ่ะมันมาเมื่อไหร่แม่จะเบริด์กระโหลกสักที"ยัยมิ้นท์เริ่มอารมณ์เสีย
ฉันคุยกะอีตานั้นจนลืมยัยเมไปเลยพูดชื่อนี้ทีไรใจเต้นแรงทุกที
"มิ้นท์ บี้"
ฉันหันไปตามเสียงที่เรียก เห้นผู้หญิงตัวเล้ก ผมหยักโสกถึงกลางหลัง ดวงตาดำสนิท ผิวสีแทน หน้าตาคนเข้ม น่ารัก <แต่น่ารักน้อยฉัน....ชมตัวเองอีกแล้วนะนางเอกเรื่องนี้>กำลังเดินมาทางนี้ ไม่ใช่ใครที่ไหน ยัยเมล่อน
"มากันนานยังจ๊ะ"มันไปอารมณ์ดีจากไหนมาฟ่ะ
"ไม่หรอกแกฉันเพิ่งกินหมดไปจานเดียวเองแกมาเร็วจะตายยยย"ฉันลากเสียง
"อย่าประชดดิฉันตื่นสายไป 5.30 นาที"
"แกจะพู 30 วิหาข้าวผัดอเมริกันหรอฟ่ะ"ฉันพูดและตบหัวยัยเมไปที
"กริ๊ด.....เจ็บนะยัยบี้"ยัยเมโวยวายเสียงดังจนคนหันมามองทั้งโรงอาหารสงสัยจัง พระมารดาให้อะไรมันทานถึงได้เสียงแหลมอย่างเช่นนี้
"เออแกฉันได้ยินพวกยัยแม็คกี้มันพูดกันว่ามีเด็กเข้าใหม่ชื่อเค้กอ่ะ",มันพูดพลางหยิกไก่ฉันขึ้นไปกิน
"กริ๊ด........แกไปซื้อมาให้ฉันใหม่เลยนะ"
-------------------------------------------------------------------------------------------------
ช่วยกันเม้นหน่อยค่ะ
เดี๋ยวมาอัพตอนเย็น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น