ระยะทางกับความห่างไกล

ลำดับตอนที่ #4 : chapter3 - restaurant

car park

“แอ๊ด..........”เสียงประตูรถคันหนึ่งเปิดขึ้น

“มั่ยต้องรอหนูนะค่ะ”เสียงหวานๆของผุญคนนึงพูดขึ้นกับคนขับรถแวนสีบรอนส์

แฟงหั้นไปมองคนแรกแบบว่าตาไม่กระพริบ......................

“แฟง................เบาๆหน่อย จ้องเค้าตามั่ยกระพริบเชียวนะ”พี่สาวพูดแอบกัดน้องตัวเองเล็กน้อย

“เค้าชื่อแพรวา   เป็นลูกสาวนักการเมือง.......เรียนเก่ง................หน้าตาน่ารักไม่หยิ่งนิสัยดีอีกด้วยที่สำคันเป็นน้องสาวพี่แอน”

ฟองน้ำพูดขึ้นมา

พี่แอนคือพี่ที่อยู่คอนโดซอยข้างๆบ้านฟองน้ำ

“จิงหรอพี่ฟองทำไมแฟงม่ายเคยเหนหน้าเค้ามาก่อน”แฟงพูดแล้วหน้าก้อยังมองไปทางแพรวา

“และเทอจาไปเหนเค้าได้ยังงัยยะยัยแฟงก้อเค้าพึ่งย้ายมาเรียนที่กรุงเทพเมื่ออาทิดที่แล้วและก้อรุสึกว่าจะเรียนที่เดียวกับแฟงนะอายุก้อเท่าๆกับแฟงด้วย

“อ้าวพี่ฟองน้ำ มาทำอะรัยหรอค่ะ”เสียงหวานๆของแพรวาพูดขึ้น

“พี่มาทานข้าวค่ะและน้องแพรละมาทำอะรัย”

“แพรมาเรียนปรับพิ้นฐานค่ะแพรกลัวเรียนมั่ยทันเพื่อน”

“งั้นเอาอย่างนี้แพรเรียนกี่โมงจ๊ะ”ฟองน้ำถามเด็กสาวหน้าตาน่ารัก

“ประมานบ่าย3ค่ะ”แพรวาพูด

“ไปทานข้าวกัน  ถือว่าพี่เลี้ยงทำความรุจักกันนะ”ฟองน้ำคะยั้นคะยอ

“ก้อได้ค่ะ”แพรวาตอบทำเอาแฟงแทบละลาย

---ร้านอาหาร--

"อืมพี่ลืมแนะนำเลยนี่พี่เอมมี่ นี่พี่ข้าวตัง และนี่พี่เปรี้ยว เพื่อนร.รเดียวกับพี่จะ"ฟองน้ำชี้ไปตามชื่อที่พูดออกมา
"พี่ๆ"แฟงสะกิดพี่ตังเองก้อนะมั่ยหั้ยสะกิดได้ไงลืมแนะนำน้องตัวเองซะงั้น
"อ่อพี่ลืมอีกคน"ฟองน้ำหันหน้าไปมองแฟงแล้วก้อยิ้มกว้างหั้ยที
"นี่แฟงจะ น้องสาวพี่แต่มันดันเป็นทอม"
"สวัสดีค่ะพี่เอมมี่พี่ข้าวตังพี่เปรีย้วและก้อแฟงด้วยนะ"แพรวาพูด
"อืมแพรนี่แฟงอ่าเค้าเรียนร.รเดียวกับที่แพรจะเข้ารุสึกว่าจะรุ่นเดียวกันด้วย
ถ้ามีอะรัยสงสัยเกี่ยวกับรรก้อถามแฟงได้นะจ๊ะ"ฟองน้ำหาโอกาสหั้ยแฟงทำความรุจักกับแพร
"เด๋วพี่ขอเบอร์น้องแพรไว้หน่อยนะ ไว้วันหลังเผื่อพี่จะชวนไปทานข้าว"เอาแล้วพี่กูเร็วจิงๆ
แฟงคิด
"จะ01-xxxxxxx"


บ่าย3

"เด๋วแพรคงต้องขอตัวแล้วนะคะ"แพรพูดแล้วหยิบหนังสือ
"จาไปแร้วหรอทานอีกนิดซิ"เอมมี่พูดขึ้นมาเพราะเห็นว่าแพรกินน้อยซะเหลือเกิน
"ถึงเวลาเรียนแล้วค่ะแพรต้องขอโทดพี่ๆด้วยนะค่ะ"แพรก้มตัวหั้ย
"ม่ายเป็นไรหรอกจะ"ฟองน้ำพูดขึ้น
"แฟงออกไปส่งแพรเค้าหน่อยสิ"แฟงหันมาทำหน้าอายๆใส่พี่สาวตัวเอง
ก้อมันอายนี่หว่าแค่นี้ก้ออายพอแล้วแลยังให้เดินไปส่งอีกกูไม่ตายกันพอดีหรอเนี่ย
"อืม"แฟงตอบสั้นๆ
"เอ่อ  แพรถ้าแฟงจะชวนแพรมานั่งเล่นที่บ้านแพรจะได้มั้ย"แหมแฟงชั่ยเล่นเหมือนกันนะเรา
พึ่งเจอกันครั้งแรกก้อชวนเค้าเข้าบ้านซะแล้ว
"อืมแพรเกรงจัยอะ"
"มั่ยต้องเกรงจัยหรอก นะได้ปะ"แฟงตื๊อ
"ก้อได้จ้า"แพรพูดแล้วยิ้มให้
"เด๋วแฟงส่งแพรแค่นี้ก้อพอ"
"ไปและนะบ๊ายบาย"แพรโบกมือให้แฟง
"yessssssssss"สำเร็จแฟงพูดคนเดียว

"พี่ฟองแพรน่ารักมากเลยอะพี่ต้องช่วยแฟงนะ"พูดแกมบังคับ
"เรื่องอะรัย"ฟองน้ำทำหน้ามั่ยรุมั่ยชี้
"มั่ยรุแหละยังไงก้อต้องช่วย"แฟงก้อม่ายยอมเหมือนกัน
"ท่าทางน้องแกจะเป็นเอามากนะเนี่ย"เปรี้ยวเหนแล้วอดพูดมั่ยได้
ตอนนี้แฟงเป็นเอามากนั่งอมยิ้มอยู่ได้เป็นชั่วโมง



//เม้นกันเยอะๆนะ//เด๋วจะเอามาลงอีก