ความคิดขวางโลกบนเส้นทางวรรณกรรมของเจมิเนีย

ลำดับตอนที่ #8 : เขียนเพราะใจรัก ปะทะ เขียนเพราะอยากได้เงิน

เขียนเพราะใจรัก ปะทะ เขียนเพราะอยากได้เงิน

สวัสดีค่ะท่านๆ วันนี้มาด้วยหัวข้อชวนถีบอีกแล้ว ขอความกรุณาท่านที่เข้ามาอ่านช่วยอ่านให้จบจนถึงล่างสุดด้วย มีข้อชี้แจงต่อค่ะ

          เจมิเนียเขียนบทความนี้ตอนเวลาประมาณเที่ยงคืน เพราะเกิดเดือดนักเขียนคนหนึ่งที่โพสต์ในกระทู้แนวว่า “เขียนเพราะอยากได้เงิน คุณจะไม่มีทางทำได้ดีเลย” หรืออะไรประมาณนี้แหละค่ะ แล้วนั่นน่ะมันกระทบเราชัดๆเพราะมีเราคนเดียวที่โพสต์ว่า “เขียนนิยายเพราะเป็นช่องทางหาเงินได้แม้ว่าจะยังเรียนไม่จบ”

          นี่เป็นแค่ความเห็นในมุมเดียวจากก้อนสมองของเจมิเนียนะ ไม่ใช่ทั้งหมด

          ขอเชิญชมบทความชวนหาเรื่อง ณ บัดนี้...

          ใช่ เจมิเนียเขียนหนังสือเพื่อหาเงิน ฉะนั้น เจมิเนียจึงพิถีพิถันในการเขียนมาก เพื่อให้ผู้อ่านได้รับประโยชน์สูงสุดทุกยุคทุกสมัยสมกับเงินและเวลาที่เสียไป

          ส่วนหลายคนที่ว่าเขียนเพราะอยากเขียนบ้างล่ะ เขียนเพราะใจรักบ้างล่ะ เขียนเพราะอยากเห็นตอนจบที่ถูกใจบ้างล่ะ เคยคิดที่จะพัฒนางานของตนเองอย่างจริงจังบ้างใหม่ ไม่ใช่เอะอะก็แหวกแนว เอะอะก็...ก็อยากให้จบแบบนี้นี่

          ก็เพราะความเรื่อยๆ ได้พิมพ์ก็ช่าง ไม่ได้พิมพ์กูก็เก็บไว้อ่านเองนี่ไง ทำให้เขียนไปเรื่อยเปื่อย ไม่มีการพัฒนาตนเอง ไม่บีบตัวเองให้พัฒนางานให้ขายได้ วงการวรรณกรรมบ้านเรามันก็เลยเดินหน้าช้าไปหน่อยเพราะมีสิ่งนี้เป็นส่วนหนึ่งด้วย

          ก็เพราะเจมิเนียจะเอาเงินไง ก็เลยต้องทำงานให้คุ้มกับเงินก้อนนั้นหน่อย พวกเรื่อยๆ โชคดีได้ตีพิมพ์ หรือพวกที่ว่า ฉันจะเขียนของฉันอย่างนี้ ไม่คิดจะพัฒนา เขียนแค่นี้ก็ขายได้ กูก็มีกิน คนอ่านอ่านจบแล้วจะฉลาดขึ้นไหม กูไม่สน หนังสือกูจะเป็นอมตะไหม ไม่สน อย่างนี้ไม่เป็นการเอาเปรียบดูถูกคนอ่านไปหน่อยหรือ?

          สำนักพิมพ์ที่พิมพ์งานไม่สร้างสรรค์ออกมาเพราะแค่เห็นกระแสตอบรับในเน็ตดีก็คิดว่าจะขายได้ดีอะนะ สำนักพิมพ์นั้นก็ดูถูกนักอ่านเช่นกัน

          บอกไว้อย่าง การผูกมัดตัวเองไว้กับความหวังว่าจะได้ตีพิมพ์นั้น ใช่ มันกดดัน แต่นั่นก็เป็นการทำให้เราขวนขวายหาความรู้เพิ่มเติมใส่นิยายเราด้วย เป็นการพัฒนาตัวเราด้วยไม่ใช่หรือ? ฝึกให้เราวางแผนด้วย และอีกอย่าง เขียนแล้วได้ตีพิมพ์ก็ไม่เป็นการเสียเวลาฟรีๆ

          แล้วคิดว่าเจมิเนียเขียนเพราะจะเอาเงินอย่างเดียวรึ? ขอโทษ เจมิเนียเป็นคนที่ว่า จะทำอะไรให้เอาชอบเข้าว่า ไม่ชอบขอไม่ทำ ไม่ถนัดก็อย่ามาให้ทำเสียให้ยาก ถ้าเจมิเนียไม่มีใจรักในงานหนังสือเลยนะ ต่อให้เอาเงินมาล่อก็ไม่เขียนหรอก เพราะถ้าเขียนแล้วมันเกิดไม่ได้เรื่องขึ้นมา (ทำในสิ่งที่ไม่ชอบหรือไม่ถนัดมักจะทำออกมาได้ไม่ดีเท่าที่ควร) ถึงได้พิมพ์ไป เจมิเนียก็มองว่าเป็นการดูถูกผู้อ่าน เป็นการเอาเปรียบผู้บริโภค ผู้อ่านอุตส่าห์ตั้งใจอ่านหนังสือที่เราไม่ตั้งใจเขียน ขอโทษ ไม่อยากเอาชื่อไปขาย เอาหน้าไปขายในทางงี่เง่าอย่างนั้นว่ะ เสียเกียรติ

          สำหรับท่านผู้เขียนที่เขียนอย่างเต็มที่แม้ว่าจะมีคนวิจารณ์ว่ามันไม่ดี ก็ขอให้พยายามต่อไปนะคะ จะเป็นกำลังใจให้

ปล.อาจจะรุงรังอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องหน่อยนะคะ เพราะว่าเขียนตอนดึกแล้วไม่ได้คิดจะเรียบเรียงใหม่ เอาฉบับเก่าคงอารมณ์ยัวะไว้นี่แหละ

ปลล. ทุกท่านที่เจมิเนียไปเรียกที่ไอดี ขอบอกก่อนนะคะว่า “ไม่มีใครเลยที่เจมิเนียพาดพิงถึง” คนที่ทำให้เจมิเนียต้องเขียนบทความนี้ขึ้นมาเป็นใครก็ไม่รู้ สมาชิกนี่แหละ แต่ไม่เคยเห็นหน้า

ปลลล. สรุป เจมิเนียก็รักในการแต่งนิยายเหมือนกันแหละน่า...