ความคิดขวางโลกบนเส้นทางวรรณกรรมของเจมิเนีย

ลำดับตอนที่ #6 : พักคอด้วยบทละครตลกเรื่องแรกที่เคยเขียน>>พระอภัยมณีภาควิตถาร

จะว่าเจมิเนียเขียนบทละครเป็นหรือเปล่า ก็ไม่เป็นหรอกค่ะ ^^” อาศัยครูพักลักจำ ดูๆคนอื่นเอาแล้วก็ลองเขียนเรื่องนี้ดูเพราะมีรุ่นพี่ท่านหนึ่งขอให้เขียนให้...แล้วต่อจากนั้นเค้าก็ไม่ใช้บทละครหนูเล่น T^T สงสัยไม่ได้เรื่อง มาดูกันเถอะว่ามันห่วยขนาดไหน

=================

บทละคร เรื่อง พระอภัยมณีภาควิตถาร (พิสดาร)

โดย พลอย มิสไทยแลนด์ยูนิเวิร์สคนล่าสุด

ตัวละครทั้งหมด 19 คน ได้แก่ [พูด]พระอภัยมณี ขุนแผน โมรา พระเพื่อน พระแพง ยอพระกลิ่น(แบนๆ) สีดา บุษบา นางเงือก ตะเภาทอง วันทอง(ผีเสื้อสมุทร) [ไม่พูด,ออกแป๊บเดียว] พญาครุฑ ชาละวัน กากี  มโนราห์(แรงเยอะๆ) ลำหับ แก้วหน้าม้า ช้าง พ่อของพระเพื่อนแพง

ฉากที่ 1 :

          พระอภัยมณีกำลังตามหาศรีสุวรรณหลังจากถูกขับไล่ออกจากเมืองและพลัดหลงกัน พระอภัยมณีมาเจอชะนีผี

บรรยาย : “กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...เอ๊ะ ไม่นานเท่าไหร่ รึนานก็ได้อ้ะ มีเจ้าชายรูปงามนามว่า พระอภัยมณี แต่ด้วยเหตุผลกลใดก็มิทราบ เจ้าชายและเจ้าชายศรีสุวรรณก็ถูกขับไล่ออกจากเมือง”

อภัยฯ : (ทำท่าหาคน)“เฮ้อ...ศรีสุวรรณไปไหนของมันน้า” (ทำท่าเปิดถังขยะ ดูตามรูต่างๆไปเรื่อยๆ) “อุ๊ย...นั่นชะนีของใครมาทิ้งไว้กันนี่ สวยจัง” (พระอภัยฯก็อุ้มชะนีขึ้นมาลูบๆ ชะนีกลายเป็นกะเทย คือ โมรา)

โมรา : “ต๊าย...พี่รูปหล่อมาลูบก้นหนูทำไมเนี่ย แต่ก็เอาเถอะหนูชอบ”

อภัยฯ : “ตายละแล้วฉันต้องทำไงต่อเนี่ย”

โมรา : “เฮ้อ...แต่หนูต้องทำหน้าที่หนูก่อน ปะ ไปเถอะฮ่ะ ไปหาสองคุณหนูผู้เลอโฉม”

อภัยฯ : “เออวะไปก็ไป เผื่อจะเจอศรีสุวรรณบ้าง”

ฉากที่ 2 :

          พระเพื่อนพระแพงเดินชมสวน (หรืออะไรก็แล้วแต่เจ๊ละกัน) ตกใจและดีใจที่เห็นนางกะเทยโมราพาผู้ชายมาจนได้

บรรยาย : “ณ เมืองสอง(สรอง) อันมีธิดาเจ้าเมืองผู้เลอโฉม นาม พระเพื่อนและพระแพง”

เพื่อน : “พี่โมราเก่งมากจ้ะ อ้ะนี่กุญแจห้องขังของนักโทษชายคดีฆ่าข่มขืนที่สัญญาไว้”

โมรา : “ว้าว ซูด(น้ำลายหก) ขอบคุณน้องเพื่อนน้องแพงค่า ขอให้สนุกกับผู้ชายคนใหม่นะค้า ผัวๆๆๆ” (ออกฉากไป)

แพง : “ส่วนพี่รูปหล่อชื่ออะไรคะ”

อภัยฯ : “พี่ชื่อพระอภัยมณีจากเรื่องพระอภัยมณีจ้ะ น้องสองคนคงจะเป็นพระเพื่อนพระแพงจากเรื่องพระลอใช่มั้ย” (ทำหน้าหื่นๆ)

เพื่อน : “ใช่จ้ะ แต่ว่าน้องอยากฟังเสียงกีตาร์(หรืออย่างอื่น) น่ะจ้ะ พี่ช่วยเล่นให้น้องฟังเป็นบุญหูซักครั้งในชีวิตก่อนที่เราจะเข้าห้องจะได้มั้ย”

อภัย : “แหม...ได้เสมอจ้ะ ฟังนะ” เล่นซึง(แนะนำว่าซึงขนาดเล็ก)และร้องเพลง บอกว่าอยากขอหมอลำ (หรืออะไรก็แล้วแต่)

(สองคนทำท่าเซิ้งแล้วก็หลับไป พญาครุฑที่อุ้มนางกากีก็หลับในก็เลยร่วงมาทับพระอภัยมณี ช้างที่นั่งของพ่อพระเพื่อนพระแพงก็ทำท่าจะล้มใส่ พระอภัยมณีเห็นท่าไม่ดีก็เลยหนีไป)

ฉากที่ 3 :

          พระอภัยมณีเดินไปเจอสีดาและบุษบากำลังช่วยกันฟันลำต้นไม้ไผ่อยู่

บรรยาย : “พระอภัยมณีก็ยังคงต้องเสด็จต่อไปในป่าใหญ่”

อภัยฯ : “สองสาวทำอะไรกันอยู่เหรอจ๊ะ อ้าว นี่สีดากับบุษบานี่นา”

บุษ : “อ๋อใช่จ้ะ พี่อภัยมณีใช่มั้ย พี่ภัยช่วยหนูเอายอพระกลิ่นออกมาจากกระบอกไม้ไผ่นี่หน่อยสิ”

อภัย : “ได้เสมอจ้ะ” (พระอภัยเอาขวานจาม กระบอกไม้ไผ่(ปลอม อาจใช้เป็นถือผ้าสีเขียวเหมือนนินจา) สะดุ้ง ให้ผู้หญิงห่มสไบสีเขียว อกแบนๆตัวสูงๆออกมาจากผ้านั้น)

ยอ : “สวัสดีค่ะหนูยอพระกลิ่นลูกพระอินทร์เอามายัดในกระบอกไม้ไผ่ตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ”

พระอภัยทำท่าเดินวนรอบตัว มองหัวจรดเท้า

อภัย : “เชื่อจ้ะ แหม หุ่นเมื้อน...เหมือนกระบอกไม้ไผ่จริงๆ” ทำมือให้เห็นว่าแบน

ยอ : “อ้าว ไม่ใช่พี่มณีพิไชยหรอกเหรอ งั้นกลับเข้ากระบอกเหมือนเดิมก็ได้” ทำท่าเข้ากระบอก

สีดา : “ว้า อุตส่าห์จะช่วย แย่จัง” สีดาทำท่า แย๊จัง

อภัยฯ : “ว่าแต่ พระรามกับอิเหนาไปไหนแล้วล่ะ”

บุษ : “ตอนนี้บุษบาถูกลมหอบก็เลยพลัดกับองค์ระเด่นค่ะ ส่วนสีดานี่ก็...เพิ่งออกมาจากผอบ เอ้ย ผอบ พระรงพระรามอะไรก็ไม่มี๊”

สีดา : (ทำท่าพยักหน้า)“(ยังติด ม.ม.ผ.ค่ะ (ไม่มีผัว)) ยังสดเอ้ยโสดค่ะ”

  อภัย : (ถูมือไปมา ทำหน้าหื่น) “แล้ว...สาวๆไม่เหงากันบ้างเหรอจ๊ะ”

สีดา : “ตอนนี้ก็ไม่เหงาแล้วค่ะเพราะเรามีกัน(หรืออะไรก็สรรหาเอาเต๊อะเด้อ)” แล้วบุษบากับสีดาก็มองตากัน ค่อยๆเอาหัวชนกัน คลอเคลียกันอะไรประมาณนั้น

อภัย : (ทำหน้าแปลกๆ) “เอ่อ...งั้นพี่ไม่รบกวนแล้วจ้ะ ไปละ” ออกฉากไป

ฉากที่ 4 :

          พระอภัยมณีเดินทางต่อไปจนเจอทะเลเดดซี ไปเจอมโนราห์อาบน้ำ พระอภัยแอบดูแลเอาเชือกคล้อง

บรรยาย : “และแล้ว พระอภัยมณีก็เดินทางมาถึงทะเลเด๊ดซี หรือ ทะเลตายซะซี่”

อภัย : “สงสัยนี่คงจะเป็นมโนราห์มาเล่นน้ำแน่เลย จับดีกว่า” เหวี่ยงเชือกแต่ไม่คล้องตัวมโนราห์

มโนราห์หยิบปีกหางมาใส่แล้วก็เอาเชือกนั้นรัดเป็นเข็มขัดแล้วก็บินทันที ทำให้พระอภัยพุ่งขึ้นฟ้าตามกัน

บรรยาย : “เมื่อนั้น นางมโนราห์หยิบปีกหางและเข็มขัดใส่เรียบร้อยแล้วก็ออกบิน ทำให้พระอภัยมณีต้องพุ่งขึ้นฟ้าตามไปด้วยและ ร่วงลงสู่ผืนน้ำทะเลตายซะซี่” (พระอภัยส่งเสียงร้องและสะบัดตัวไปมาโดยที่มโนราห์วิ่งไปรอบห้อง-รอบเวที พระอภัยทำท่าสลบ) “และสลบไป”

ฉากที่ 5 :

          พระอภัยมณีลืมตาขึ้นมาเจอกับตะเภาทอง

ทอง : “ฟื้นแล้วเหรอจ๊ะพี่ไกรทอง พี่จะมาช่วยตะเภาทองใช่มั้ย ถ้าพี่ช่วยได้นะพี่ไกรทอง พี่จะได้ตะเภาทอง เงินทอง สร้อยทอง บ้านทอง บัตรทอง มือทอง อัตราส่วนทอง นิ้วทอง นกขุนทอง และก็ดอก...อู๊ย...สารพัดทองจ้า” (ตรงนี้เลือกไอ้ทองๆมาให้เยอะๆเฉยๆจ้ะ ไม่ต้องจำหมดร้อก)

อภัย : “อะไรๆ พี่ไม่ใช่ไกรทองอะไรนั่นหรอก แต่ พี่ช่วยน้องได้ด้วยกีตาร์ตัวนี้ไง” ชูซึงขึ้น

ชาละวันเข้ามาในฉาก

ชา : “เฮ่ย ไอ้ไกรทอง แกไม่มีทางช่วยนังตะเภาทองออกไปได้หรอกโว้ย ต้องข้ามศพพ่อข้าไปก่อน”

พระอภัยรีบหนีไปไม่สนใจตะเภาทองที่ดึงไว้ พระอภัยสะบัด นางเงือกเข้ามาในฉาก พระอภัยกระโดดขึ้นหลังนางเงือก

เงือก : “มานี่เร็วเพคะพระอภัยมณี เงือกมาช่วยแล้วค่า” (แล้วก็พากันหนีไป วิ่งไปรอบๆเวที)

ฉากที่ 6 :

          เงือกและพระอภัยวิ่งหนีไปมา นางผีเสื้อสมุทรโผล่มา(น่าจะเอาผ้ายัดๆตามตัวให้ดูอ้วนๆ อาจจะใส่หน้ากากดาราที่ไม่สวยๆ)

ผีเสื้อ : “พี่ไพ๊...จะตามน้องไปไหน...ไปไกลๆเซ่...” ผีเสื้อวิ่งไล่แต่ปากบอกไล่ให้สองคนนั่นไป เงือกผลักพระอภัยไปให้พ้นๆ แล้วเผชิญหน้ากับนางผีเสื้อ

เงือก : “อะ...ชั้นยกพี่ภัยให้แก”

ผีเสื้อ : “ใครว่า แกสิเอาไป”

เงือก : “แกสิเอาไป เอางี้ เรามาสู้กันว่าใครจะต้องเอาพี่ภัยไป” แล้วก็ตั้งท่าสู้กันประมาณว่าดึงแขนเสื้อขึ้น นางผีเสื้อสมุทรทำท่าตบๆๆนางเงือกจนล้มคว่ำวิ่งหนีไป นางผีเสื้อตะโกนไล่หลัง

ผีเสื้อ : “เฮ้ย กลับมาก่อนเด้ มาเอาพี่ภัยไปซะ”

อภัย : “เอ่อ นี่มันอะไรกันละนี่ เรางงไปหมดแล้ว” (นางผีเสื้อหันมา ถอดผ้าที่ซุกๆไว้ เอาหน้ากากออก)

ผีเสื้อ : “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ว่าแต่ตอนนี้ ดีชั้นคือ ร้อยตำรวจเอกหญิงวันทองปลอมตัวมา” (ทำท่ายิงปืน)

อภัย : “อะไรเนี่ย คือๆ หนูๆงงๆไปหมดแล้วละค่ะๆๆๆ” (ติดอ่าง ทำท่ายกมือยึกยักๆเหมือนคนไม่รู้เรื่อง) ขุนแผนเดินโอบแก้วหน้าม้ากับลำหับ(เงาะป่า)ออกมา แล้วพูดเสียงดัง(ขโมยซีนจากพระอภัยให้ได้)

แผน : “แหม...รักคนไม่สวยแต่เร้าใจนี่มันดีจิงจี๊ง...ไม่ต้องกลัวใครแย่ง จริงมั้ยจ๊ะ ลำหับ แก้วหน้าม้า”

ขุนแผนเห็นวันทองกับพระอภัยแล้วหยุดกึก ผลักสองสาวที่โอบอยู่ออกฉากไป แล้วเดินตุ๊ดๆเข้าหาวันทอง

แผน : “เธอ...เธอนอกใจชั้น นังวันทองเธอนอกใจชั้น” ทำท่ากระทืบเท้า

วันทอง : “คือ...ชั้นไม่ได้ตั้งใจน่ะพี่แก้ว...ชั้นขอโทษ”

แผน : “ไม่ต้องมาแก้ตัว มานี่” ขุนแผนทำท่าตบแบบผู้หญิง(ตุ๊ด)จนวันทองออกฉากไป แล้วหันมาหาพระอภัย พระอภัยทำหน้างงๆ

อภัย : “ผมไม่รู้นะ ผมไม่รู้ เธอดูออกจะเพี้ยนๆซะด้วยซ้ำ” โบกไม้โบกมือไปมา (ทั้งสองคนนั่งลงกับพื้นหันหน้าให้คนดู ขุนแผนนั่งหนีบๆหรือพับเพียบ)

แผน : “เอ้อ ท่านคือพระอภัยมณีผู้ขึ้นชื่อลือชาทางด้านรักและกีตาร์ใช่มั้ย”

อภัย : “ถูกต้องนะคร้าบ ท่านก็คือขุนแผนผู้ขึ้นชื่อลือชาทั้งด้านรบและรักใช่หรือไม่”

แผน : (เอามือจับหัวเข่าพระอภัยแล้วลูบเล่น)“แม่นแล่ว เออนี่ เราสองคนก็มาเมื๊อนกันในด้านรักเสียจริงๆ แล้ว...ตอนนี้ท่านเบื่อผู้หญิงรึยัง”

อภัย : “จะว่าไปแล้วข้าก็ชักจะเบื่อๆเหมือนกันแฮะ ท่านละ แอนด์ยู๊” [And You?] (ลูบหลังขุนแผนตอบ)

แผน : “เบื่อซิ กระผมก็เลยไปหาพวกสวยแบบธรรมชาติ...ธรรมชาติลงโทษอย่างลำหับกับแก้วหน้าม้าไง”

อภัย : “อืม...งั้นเรา...หาอะไรใหม่ๆทำเถอะ...(ค่อยๆเลื่อนมาลูบหน้าขุนแผน)”

แผน : “เห็นด้วยจ้ะ งั้น...เรามาเป็นกิ๊กกันนะ” (เลื่อนมาลูบท้องพระอภัย)

จบด้วยการเปิดเพลง I will survive. ทุกคนออกมาเต้น