ความคิดขวางโลกบนเส้นทางวรรณกรรมของเจมิเนีย

ลำดับตอนที่ #5 : จากที่ข้าพเจ้าไปตอบกระทู้>>>วิจารณ์หนังสือแฟนตาซี ดิโอเมน

เห็นว่าเราวิจารณ์ยาวเล็กน้อย ขอเอามาแปะละกันนะคะ

เรื่อง ดิโอเมน

http://www.dek-d.com/myBoard/view.php?id=598472

อันดับแรก ถ้าคุณจขกท.มาเห็นชื่อบอร์ดของเราเข้าก็คงจะกรี๊ดเล็กน้อย (ก็แค่เจมิไนเติมเอ -*-)

สนุกดีนะคะ ผู้แต่งเหมือนจะทรงความรู้ดี แต่ก็อย่างที่คุณหนูชาเย็นว่าแหละ ไม่ลื่นพอ

จูปิไตเก่งมาก...เก่งเสียจนกลบความเก่งของตัวละครตัวอื่นไปหมด

เจมิไนที่เคยพูดธรรมดาๆตอนต้นเรื่อง กลับกลายเป็นว่าถูกย้ำให้กลายเป็นคนพูดน้อย จนแทบจะหายไปเลยในภาคสอง เหมือนกับทำตามกระแสนิยายแฟนตาซีที่จะต้องมีคนพูดน้อย

เอลไลย่า...นางเอกไม่ใช่เหรอ? ทำไมภาคสองแทบไม่ได้พูดเลยล่ะ ทั้งๆที่ตอนแรกบอกว่าเหมือนเป็นคนพูดมากด้วยนี่? ด้วยความที่เป็นนางเอก ผู้แต่งก็เลยลืมหล่อนไปได้

เคอัสกับแอมเบอร์ เหมือนตามกระแสอีกคู่ คนหนึ่งกวนประสาท อีกคนก็ตูสวย จากลักษณะการเถียงกันของสองคนนี่ก็ดูเหมือนจะเถียงกันเพื่อโชว์ความสนุกสนานของผู้แต่งเท่านั้น

นาธาน และ เมอลินด้า ถูกวางบทให้ไม่ใช่คนพูดมาก ก็เลยแทบจะหายไปอีก แถมสองคนนี้รู้สึกจะเก่งกว่าความไม่พูด - -“

โครงเรื่อง...ต่างคนต่างความคิดนะคะ จะว่าแปลกออกมาไหม? ก็ยังมีธีมที่ว่า เป็นการตามหาคัมภีร์ แต่ถ้าใช้ความคิดรวบยอด (ตามสไตล์เจมิเนีย) ดูแล้วเหมือนกับว่าจะไม่แปลกใหม่หรอก

มุมมองผู้เล่า (Point of View) บุรุษที่สามแบบไม่จำกัดผู้เล่า ยังทำได้ไม่ดีนัก เพราะกลายเป็นว่า ตัวละครสำคัญ...จากที่ว่า เท่ากันหมดมันแย่แล้วนะ อันนี้ทำให้คนอื่นๆที่ไม่ใช่เอลไลย่า (นางเอก) สำคัญกว่า เราว่าอย่างนั้นไม่ค่อยถูกเท่าไหร่

แต่ถ้าเทียบกับนิยายแฟนตาซีเกิดใหม่ในเวลาไล่เลี่ยกัน-แต่คนเขียนอายุต่างกันก็นับน่า (ไวท์โรด บารามอส ลาสต์แฟนตาซี) อืม...เป็นเรื่องที่สอง ต่อจากบารามอส (ก็ท่านแรบบิทคงจะเป็นผู้อาวุโสที่สุดละน่า) ที่ข้าพเจ้าชอบตัวตนของนักเขียนที่แฝงอยู่ในหนังสือ (ไวท์โรด ไม่ชอบเพราะเหมือนจะจินตนาการแก่กล้าไปหน่อย ลาสต์แฟนตาซี อย่าให้พูดเลยว่าเกลียด ชิ)

วันหลังจะตามมาสับนิยายใหม่ก็แล้วกันนะคะ เหอๆ