ความคิดขวางโลกบนเส้นทางวรรณกรรมของเจมิเนีย

ลำดับตอนที่ #3 : จดหมายถึงยายเอมฉบับปรับปรุงเล็กน้อย>>เขียนถึงเพื่อนอย่างยาวเรรื่องงานวรรณกรรม

ถึง เอม

อันนี้บอกก่อนเลยว่า ไม่ได้เมล์มาด่านะคะ แต่ถ้ามันออกแนวนั้นก็ขออภัยด้วย

วันนี้ที่เมล์มามีเรื่องเล่าอยู่จำนวนหนึ่ง

        เรื่องแรก เริ่มต้นที่ตอนนี้พลอยกลับเข้าไปวนเวียนใน www.dek-d.com

อีกครั้งหนึ่งในนาม Geminia เว็บนี้เปลี่ยนไปมากจากที่พลอยเคยรู้ นักเขียนรู้สึกจะเปลี่ยนไป ขาใหญ่ก็เปลี่ยนไปมากมาย พลอยไปถึง บางทีมันก็ตีกัน ก็จะเรื่องอะไรซะอีกล่ะ ก็นิยายนั่นแหละ เออ เพิ่งเห็นนะว่าเด็กๆยั้วเยี้ยเต็มไปหมด (มีเด็กที่เด็กกว่าน้องคนอายุสิบสองของพลอยด้วย)

          มุมมองของการเป็นนักเขียนในเว็บนี้ รู้สึกว่านักเขียน นักอ่าน หรือนักบอร์ดบางคนจะเอาคำว่า แต่งเพื่อความสุข มาบังหน้ามากไปหน่อย แต่ถ้าเป็นศัพท์ที่พลอยเรียก พลอยขอเรียกว่า นิยายสนองตัณหา ซะมากกว่า บางคนอายุนิดเดียวทำเป็นโพสต์กระทู้ยังกับตัวเองใหญ่ บอกว่า “ที่นี่เค้าอ่านเอาความมัน ภาษาไม่สนหรอก ถ้ามัวแต่มาภาษาดีก็ไปทำธุรกิจเขียนหนังสือขายเถอะ” อ่านแล้วอยากเอาตรีนลูบหน้ามัน

          เรื่องที่สอง ขอก๊อปข้อความที่เราเคยตอบกันไปมาก่อนนะ

          “พลอยว่า :

มานึกดูแล้ว ทำไมฝรั่งมันมีหนังสือแฟนตาซีมากกว่าพวกเราหว่า? ทำไมเวลามันดังก็ดังกว่าพวกเรา เพราะว่ามันแค่ใช้ภาษาที่แพร่หลายหรือป่าว (เช่น อังกฤษ ฝรั่งเศส เยอ บ้านเราภาษาไทย) หนังสือบ้านเราก็เลยไม่ได้ดังไปกว่าเค้าเหรอ งงๆ

เอมตอบ : แล้วเรื่องไหนในหนังสือบ้านเราที่พลอยคิดว่าเทียบเค้าได้ล่ะ ในความคิดเอมอย่างน้อยก็ไม่ใช่ไวท์โรดแน่ๆ ส่วนอีกเหตุผลหนึ่งก็เป็นเรื่องดรีความน่าเชื่อถือ เวลาคนเลือกซื้อสินค้าไม่ได้ดูแค่คุณภาพ แต่ดุความน่าเชื่อถือของบริษัทผู้ผลิตด้วย”

          ตรงนี้อยากให้เอมลองมาดูล็อกหนังสือแฟนตาซีฝรั่งอย่างที่พลอยเพิ่งเห็นมา บางเรื่องก็ตลาดๆอย่างบางเล่มของบ้านเราแหละ ถามว่า นิยาย(ชี้ไปที่ แฟนตาซี) เรื่องไหนที่สู้เมืองนอกได้บ้าง พลอยว่า เพชรพระอุมาแหละ แฟนตาซีฝรั่งของผู้ใหญ่ปะทะแฟนตาซีไทยของผู้ใหญ่ ไม่รู้นะ แต่พลอยไม่ได้เทียบเพชรฯกับลอร์ดนะ

          ถ้าโดยรวมเรื่องนิยาย อยากให้เอมลองนึกถึง คำพิพากษา ของท่านชาติ กอบจิตติ แปลกี่ภาษาแล้วก็ไม่รู้

        นักประพันธ์ใหญ่ที่พลอยนับถือและชอบเป็นอย่างมาก คือ ท่านทมยันตี ที่ท่านไม่มีผลงานที่ได้รับรางวัล ก็เพราะว่า ท่านเคยพูดไว้ว่า จะไม่ขอขึ้นรับรางวัลวรรณกรรมจากที่ใด (กรี๊ดดดดดดดด เท่) สำหรับพลอย พลอยไม่คิดหรอกว่าพลอยจะพูดอย่างนั้นบ้าง ข้อแรก อุดมการณ์ไม่แกร่งพอ ข้อสอง กลัวคนฟังตบกะโหลกพลางว่า “โหย...อย่างกับนิยายแกดีพอที่เค้าจะเอาไปเสนอเข้าประกวดล่ะ” และข้อสุดท้าย เกิดมาเขียนๆๆๆ ใครๆก็อยากได้เครดิตติดตัวก่อนตายทั้งนั้นแหละย่ะ :P (แหงะ งกซะไม่มี)

          แล้วอีกอย่าง บ้านเรามันกำลังบ้าภาษาอังกฤษ ต่อให้เพชรพระอุมาย่อเหลือซักสี่เล่ม ตัดฉากโป๊ที่โป๊เกินออกไป ถ้าชื่อยังเป็นไทย ฉากยังเป็นเอเชียบ้านนอก (หมายถึง เอเชียที่ไม่ใช่ญี่ปุ่น เกาหลี จีน) อยู่ เด็กไทยอายุเท่าเรามันก็ไม่อ่านกันหรอก

          เรื่องดร.ป๊อปใช้ภาษาอังกฤษ แล้วเอมเคยว่า เจ.เค รอดไปเพราะใช้ภาษาละติน ก็งงๆนะว่าเอมหมายความว่า จะให้ดร.ป๊อปใช้ภาษาละตินกะเค้าด้วยเหรอ หรือว่าจะเป็นบาลีสันสกฤต???

        ไม่แน่ เดอะไวท์โรดอาจจะดีกว่านิยายแฟนฯบางเรื่องของฝรั่งนะ (แต่มันไม่มาถึงบ้านเราก็เท่านั้นเอง พวกเราก็เลยไม่เคยเห็นตัวอย่างหนังสือฝรั่งรุ่นห่วยแตก) ลองเทียบดู ถ้าฝรั่งมีหนังสือแบบนั้น ซึ่งถูกพิจารณาว่าห่วยแล้ว เค้าจะรับเอาไอ้ห่วยๆจากต่างประเทศมาอีกทำไม ในเมื่อห่วยเหมือนกัน ชื่อตัวละครก็ดันภาษาเดียวกันอีก

          หนังสือดีบางเล่มของฝรั่งก็ยังไม่มีที่บ้านเรา หนังสือดีของเราบางเล่มก็ยังไม่ไปไหน อาจเป็นเพราะติดเรื่องภาษา ประมาณสมมติได้ว่า แฮร์รี่ พอตเตอร์ เราอ่านดูแล้ว แหวะ ภาษาเด็กๆซะ แต่เราต้องย้อนกลับไปว่า ก็เพราะว่ามันเป็นหนังสือแปล

          รสวรรณคดีย่อมแตกต่างกันไปในทุกภาษา เช่นเดียวกับคนพูดไม่ชัด ฝรั่งที่พูดไม่ชัด จะพูดตัว T เสียง ท เป็น D เสียง ด ทั้งๆที่บ้านเราไม่มีปัญหานี้ เช่น ทหาร ไม่มีใครพูด ดหาร ฉะนั้น ถ้าแปล เพชรพระอุมา เป็นภาษาอังกฤษแล้ว (มีใครทำหรือยัง) นอกจากมันจะยาวเกินไปแล้ว มันยังขาดรสภาษาไปโดยปริยาย บทที่ว่า “ฟ้าส่งรพินทร์มาเกิดแล้วไยต้องส่ง (...จำไม่ได้ค่ะ ชื่ออะไรที่พม่าๆหน่อย) มาด้วย” (เอมคงนึกออกนะ...ฟ้าส่งคนแซ่...(จิวยี่) มาเกิดแล้ว ไยต้องส่ง...(จูกัดเหลียง...ขงเบ้ง) มาเกิดด้วย...จำไม่ได้หรอกว่าจริงๆเขาว่าอย่างไร แต่นี่คือคร่าวๆ ถ้าเอมรู้ตัวที่ถูกก็บอกมาด้วยนะ) มันก็จะเสียไปโดยปริยาย เพราะพลอยไม่คิดว่าฝรั่งจะอ่านสามก๊กกันมาก

          กลับเข้าเรื่องสัพเพเหระ พลอยเพิ่งดูแฮร์รี่ พอตเตอร์ แบบหนึ่งเหรียญครึ่งมาก็เลยไม่มีอารมณ์แต่งนิยายเลย เศร้ามาก สุดหล่อเซดริก ดิกกอรี่ ตายน่ากลัวมากทั้งๆที่อ่านมาแล้วนะเล่มนั้นน่ะ (แล้วก็ลืมหมดแล้ว) ฮือๆเกือบร้องไห้ กะจะไม่เข้าห้องคอมโฮสต์แล้วนะเนี่ย ก็เข้าไปนั่งเล่นเว็บบอร์ดเด็กดีอีก แล้วก็ติดงอมแงมอีกจนได้ เหอะๆ ลืมตัวน่ะนึกว่าแฟนตัวเองตาย นึกว่าตัวเองเป็น โช แชง 555

          ว่าแต่ว่า ตกใจนะตั้งแต่ที่รู้ว่า โช แชง เป็นเอเชีย ก็เลยมานึกดูว่า สงสัยผู้แปลแฮร์รี่จะแปลผิด น่าจะชื่อ โช ชาง ซะมากกว่า เหอๆ

          แล้วเอมตอนนี้มีแฟน เอ้ย แผนอนาคตรึยัง จะเรียนอะไร จะทำงานอะไร โรงเรียนนักวิทย์จะยังอยากเปิดอยู่ไหม ส่วนพลอย พลอยชนะแล้ว เพราะพลอยมั่นใจว่าความใฝ่ฝันของพลอยยากกว่าของแกแน่นอน เพราะช้านอยากเป็น “นักเขียนที่สวยที่สุดในโลก” 5555555555555555555555555555555555555 (ขอหัวเราะยาวๆหน่อย)

          เออว่ะพิมพ์ไมโครซอฟต์ ตัวอังศนาสิบสี่เข้าใกล้สองหน้าแล้ว นาฬิกาโนตบุ๊คบอกเวลาเที่ยงคืน งั้นก็...ไปละนะ ตอบเมล์มาด้วยล่ะ

          โชคดี

          พลอยสวยมาก