ความคิดขวางโลกบนเส้นทางวรรณกรรมของเจมิเนีย

ลำดับตอนที่ #10 : อิทธิพลนิยายเกาหลีในอคติของเจมิเนีย

ท่านๆทั้งหลายลองสังเกตดูสิว่านิยายวัยรุ่นสมัยนี้ โดยเฉพาะรักโรแมนติกนั้นมีแนวโน้มยังไง

เจมิเนียก็ไม่เคยอ่านฉบับเต็มๆของนิยายเกาหลีที่ไหนหรอกนะ แต่ก็พอเดาได้ว่า ควียอนีน่าจะเป็นแม่ทัพ ยกทัพนิยายหวานแหววเกาหลีมาบุกตลาดบ้านเรา ดูจากหนังสือแหววตอนนี้สิ

ยิ่งไปกว่านั้น นักเขียนวัยรุ่น (ย้ำว่าวัยรุ่น) ไทยหลายๆคนก็เริ่มจะเลียนแบบแล้ว (คิดว่านะ) แต่ก็ว่านะ เพื่อนก็ว่าเลียนแบบแล้วก็ใช่ว่าจะทำได้ดีเท่า บางทีก็ดูจะขัดกับวัฒนธรรมไทยอันดีงาม...ขัดจนน่าเกลียดน่ะ

มาสังเกตกันว่ามีอะไรบ้างที่ดูว่ามาจากนิยายเกาหลี

1. อีโมเกรอะจนขาดการบรรยายด้วยตัวหนังสือ

2. ใช้สรรพนามบุรุษที่ 1

3. ชื่อตัวละครเป็นภาษาเกาหลี (อาจมีบางคนใช้ชื่อไทย จะเหตุผลกลใดก็อย่าให้ว่าเลย)

4. เนื้อเรื่องจะแบบว่า...เจอกันวันแรกแล้วมันจะ...เอ...แบบว่า จับหน้าอกบ้าง จูบบ้าง นางเอกต้องแก่นๆ ใช่มะ?

5. ยังนึกไม่ออก

อืม...ไม่ชอบ ของพวกนี้ถึงดูแล้วก็คงจะฮิตอยู่พักหนึ่งเดี๋ยวก็เลิกรากันไป แต่มันก็ทำให้เราไขว้เขวได้มากโขอยู่ เงินทองก็ไหลออก

(ต่อไปนี้พูดถึงหนังสือแหววบางเล่ม) ขอร้องนะ มันทำให้เราคิดฝันไปถึงเรื่องรักในอุดมคติใช่ไหม โทษที มันก็น้ำเน่าอย่างที่คุณๆทั้งหลายวิจารณ์นักเขียนรุ่นแม่คุณนั่นแหละว้า อย่างเดียวกัน เน่าเหมือนกัน ไม่ใช่ว่า อันนี้เด็กเขียน ไม่เน่าเพราะนางเอกแก่น อันนี้เน่า เพราะผู้ใหญ่เขียน นางเอกโง่ ไม่ใช่เลย

นิยายน้ำเน่ามันไม่ใช่แค่ว่านางเอกต้องโง่ แต่ฉันว่า มันเป็นที่ทั้งเรื่องเลยแหละ งี่เง่า ไม่มีอะไรนอกจากรักๆจูบๆ เชอะ

ไปละ...ไปเก็บข้าวของหนี...