ความเรียง....เรียงความ?

ลำดับตอนที่ #6 : [นิทาน] ตำนานไข่มุกพันปี

ตำนานไข่มุกพันปี

๒๕๐๐ ปีก่อน เมื่อครั้งที่โลกยังไม่มีเทคโนโลยีต่าง ๆ ถนนยังไม่มีรถรา ท้องฟ้ายังไม่มีเครื่องบิน ผิวดินยังไม่มีอาคาร มนุษย์ยังคงอาศัยอยู่กับธรรมชาติ ระบบนิเวศยังคงความอุดมสมบูรณ์ ทุกสิ่งดำเนินไปอย่างช้า ๆ ตามกลไกของธรรมชาติ สิ่งมีชีวิตทุกชนิดยังคงอาศัยอยู่ด้วยความบริสุทธิ์ และมนุษย์ยังคงเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีพิษภัย

โลกเกือบจะเป็นอย่างนั้นแล้ว หากไม่ใช่เพราะเรื่องแปลก ๆ ที่ถูกเล่าขานต่อกันมาตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่มีผู้ใดทราบ ว่ากันว่าในส่วนที่ลึกที่สุดของทะเลอันดามัน บริเวณรอยแยกของแผ่นเปลือกโลก มีหอยมุกตัวหนึ่งอาศัยอยู่ หอยยักษ์ตัวนั้นดุร้ายมาก ภายในเปลือกของมันมีไข่มุกพันปี ไข่มุกนั้นทั้งใหญ่ และหนักกว่าที่จะพบเห็นที่ไหน หากผู้ใดได้ครอบครองไข่มุกนั้นแล้วไซร้ จะได้รู้ความลับที่ยิ่งใหญ่ของโลกทั้งใบ และจะมีอำนาจเหนือกว่าผู้ใดจะเทียบเทียม

ถึงแม้มนุษย์จะยังไม่มีพิษภัย แต่ด้วยสัญชาตญาณความอยากรู้อยากเห็นที่มีอยู่อย่างเต็มเปี่ยมโดยที่ไม่รู้ตัวของมนุษย์ทุกคน ผนึกกับความโลภที่กำลังก่อตัวขึ้นในใจของมนุษย์หลาย ๆ คน ทำให้มีมนุษย์จำนวนมากตัดสินใจจะเข้าไปหาความลับนั้น

ซึ่งก็รวมไปถึงชายหนุ่มสามพี่น้อง อู๋ เอก และอัต พวกเขาทั้งสามต่างมีความโลภอยู่อย่างเต็มเปี่ยมในสายเลือด ด้วยความอยากที่จะครอบครองไข่มุกดังกล่าว ทั้งสามจึงร่วมมือกัน พยายามจะเอาไข่มุกในตำนานมาครอบครองให้จงได้

สามพี่น้องเริ่มออกเดินทาง จากชั่วโมงเป็นวัน จากวันเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์เป็นเดือน จากหนึ่งเดือนเป็นสองเดือน จากสองเดือนเป็นสามเดือน กว่าที่ทั้งสามจะมาถึงชายฝั่งทะเลอันดามัน ระหว่างทางพวกเขาก็ได้ฝึกทักษะการว่ายน้ำและดำน้ำ จนได้กลายเป็นผู้ที่พอจะสามารถว่ายน้ำไปยังส่วนที่ลึกที่สุดของทะเลได้แล้ว

ที่ชายฝั่งทะเลอันดามัน ผู้คนมากมายล้วนแล้วแต่มาด้วยจุดประสงค์เดียวกันทั้งนั้น จุดเริ่มต้นของความอยาก ความโลภ ไปจนถึงการแก่งแย่ง ได้เกิดขึ้นกับมวลมนุษย์แล้ว ทุกคนต่างสู้กันเองด้วยเหตุผลที่ว่าต้องการกำจัดคู่ต่อสู้ให้ได้มากที่สุด เด็กถูกผู้ใหญ่กำจัด ผู้หญิงแพ้พละกำลังผู้ชาย ชายร่างเล็กถูกชายร่างใหญ่รังแก อาวุธต่าง ๆ ถูกมนุษย์ประดิษฐ์ขึ้นเป็นจำนวนมาก

อู๋ไม่รีรอให้ตัวเองและน้อง ๆ ต้องเป็นเหยื่อของการต่อสู้บนบก สั่งน้องทั้งสองให้รีบลงไปในทะเลทันที ในทะเลก็ยังมีการต่อสู้กันอยู่ จำนวนคนที่อยู่ในน้ำก็ไม่แพ้บนบกเลยแม่แต่น้อย ทั้งสามว่ายน้ำตามฝูงชนที่แออัดไปเรื่อย ๆ ระหว่างทางก็ยังมีการต่อสู้กันอยู่อย่างไม่หยุดหย่อน เมื่อเริ่มไกลออกจากฝั่งไปเรื่อย ๆ ผู้คนก็เริ่มร่อยหรอ พร่องลงไปจากสาเหตุหลายประการต่าง ๆ กัน ไม่ว่าจะเป็นเพราะบาดเจ็บจากการต่อสู้ ขาดอากาศหายใจ หรือร่างกายอ่อนล้าจากการว่ายน้ำเป็นระยะทางยาวไกล จนในที่สุดก็เหลือเพียงอู๋ เอก และอัต

และแล้วทั้งสามก็ได้มาถึง ณ จุดที่ลึกที่สุดของทะเลอันดามัน เอกสังเกตเห็นรอยแยกของเปลือกโลกเป็นคนแรก ที่ตรงนั้นมีหอยยักษ์จริงตามเรื่องที่เล่ามา เปลือกหอยสีเทาหม่นปิดสนิท ลอนคลื่นที่ชายของเปลือกหอยดูคล้ายระบายกระโปรงของหญิงสาว หินปูนเกาะอยู่ที่บนฝาหอยเป็นลวดลายวิจิตร รอบ ๆ หอยยักษ์ไม่มีปลาเล็กปลาน้อยสักตัว แต่กลับมีฟองอากาศเต็มไปหมด ทั้ง ๆ ที่หอยยักษ์ไม่ได้เปิดปาก

อัตเป็นคนแรกที่ตั้งสติได้หลังจากหลงใหลไปกับความวิจิตรของสิ่งตรงหน้า เขาสะกิดเรียกพี่ทั้งสองคนให้ตื่นขึ้นจากภวังค์ เมื่อได้สติครบแล้ว สามพี่น้องก็ว่ายเข้าไปใกล้กับหอยนั้นมากขึ้น ยิ่งใกล้ก็ยิ่งเห็นความใหญ่โตของหอยยักษ์ มีขนาดมหึมาตามคำเล่าลือ

อู๋สั่งให้เอกและอัตกระจายไปอยู่คนละมุม เมื่อเขาเห็นแล้วว่าเจ้าหอยยักษ์ไม่มีทีท่าจะทำอะไร ก็ให้สัญญาณกับน้องทั้งสองยกฝาของหอยยักษ์ขึ้น ทั้งสามออกแรงยกสุดกำลัง จนในที่สุด ฝาของหอยยักษ์นั้นก็เปิดออก เผยให้เห็นไข่มุกเม็ดโตเปล่งแสงสีนวลตาอยู่ภายใน หอยยักษ์ไม่ได้ดุร้ายดังคำร่ำลือ...

เมื่อเห็นสิ่งมีค่ามหาศาลอยู่ตรงหน้า ทั้งสามพี่น้องก็แสดงความโลภออกมาทางสีหน้าอย่างชัดเจน อู๋เห็นภาพตัวเองอยู่ในงานเฉลิมฉลอง เขากลายเป็นเศรษฐีที่รายรอบไปด้วยเงินทอง เอกเห็นตัวเองนอนอยู่บนกองเงิน มีบริวารและทุกอย่างพร้อมสมบูรณ์ ส่วนอัตเห็นตัวของเขาอยู่ในคฤหาสน์หลังโอฬาร ที่มีบริเวณกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา

แต่อย่ากระนั้นเลย เอกซึ่งเป็นคนช่างสังเกตก็ได้เห็นก่อน เขาเห็นสีหน้าของพี่น้องทั้งสองก็พอจะคาดเดาได้ว่าคิดอย่างไร เขาตรงไปทำร้ายน้องชายก่อน เอกที่ตัวใหญ่กว่าอัตสามารถทำให้น้องชายของเขาสลบไปอย่างง่ายดาย แต่เมื่อหันกลับมาอีกครั้งก็พบว่าไข่มุกไม่ได้อยู่ในที่ของมันเสียแล้ว พี่ชายของเขากำลังเกาะมันอยู่ ไข่มุกในตำนานกลิ้งไปบนพื้นทรายใต้น้ำ ไม่ทันที่เอกจะได้เข้าไปถึงตัวพี่ชายของตน ไข่มุกสีนวลเปล่งแสงขึ้น แต่ไม่ใช่แสงงามตาอีกต่อไป กลับกลายเป็นแสงจรัสจ้าบาดตาเขา

ทุกสรรพสิ่งใต้ผืนน้ำเกิดการแปรปรวน รอยแยกของแผ่นเปลือกโลกค่อย ๆ ขยายกว้างขึ้นและกว้างขึ้น ร่างของอัตที่ไม่ได้สติจมดิ่งลงไปเป็นคนแรก ตามมาด้วยเอกที่ไม่อาจทนต่อต้านแรงดึงดูดนั้นไหว อู๋ยังคงเกาะไข่มุกยักษ์ไว้แน่น ไข่มุกเม็ดใหญ่ติดอยู่ที่รอยแยกนั้นพอดีตอนที่เปลือกโลกเริ่มเคลื่อนตัวอีกครั้ง แรงมหาศาลของแผ่นเปลือกโลกได้บดโม่ไข่มุกในตำนานจนแหลกลงเป็นผุยผง สิ่งสุดท้ายที่อู๋พอจะรับรู้ก่อนตกลงไปอยู่กับน้องชายทั้งสองของเขาก็คือ...เศษธุลีที่เขากำมาได้จากไข่มุก แท้จริงแล้วมันก็ไม่ต่างอะไรจากเกลือป่น ซึ่งเขาก็ไม่สามารถนำไปแปรเปลี่ยนเป็นทรัพย์สมบัติได้อยู่ดี

เถ้าธุลีทุกเม็ดของไข่มุกในตำนานเปล่งแสงอีกครั้ง..ครั้งนี้มันก็ได้กลายเป็นเกลือป่นโดยสมบูรณ์...และในบัดนั้นเอง...ที่น้ำทะเลเริ่มเกิดความเค็ม...

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: การได้สิ่งใดสิ่งหนึ่งมาครอบครอง ไม่ได้แปลว่าเราจะได้ทุกสิ่ง แต่อาจหมายถึงการที่เราจะสูญเสียทุกสิ่ง เมื่อทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะความโลภ

-------------------------------

เรื่องนี้...เขียนส่งครูเป็นนิทานครับ^^ (แต่สำนวนไม่นิทานเลย TT TT)

ครูเลือกไปประกวดด้วยแหละ....แต่ก็คงไม่ชนะเนอะ 555