ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : งานเต้นรำ
ทอมไม่อบสถานที่ที่นเยอะ เี้ยว้าวน่ารำา แ่านเลี้ยนี้สบอย่าไม่น่าเื่อ อาเป็นเพราะมีบุลสำัหลายๆนมาร่วมาน
“ทอม เ้าายนัปรุยาอัน ...มิสฟอ มานี่สิ” ศาสราารย์ลัฮอร์นเินมาหาเาพร้อมับเ็สาวที่อายุน้อยว่าเา ผมเธอทอประายสีทอ าสีฟ้า เธอบิผมอย่าเินอาย
“สวัสีรับศาสราารย์” ทอมทัทายอย่าสุภาพ พลาส่ยิ้มให้เ็สาว
“นี่มิสฟอ แอนเอ มาไลาโบบาเพื่อานเลี้ยนี้เลย มิสฟอ นี่ทอม ริเิ้ล เาหน้าาีใ่มั้ยล่ะ ฮ่าๆ” ศาสราารย์ลัฮอร์นแว แ่ทอมไม่สนใ าเามอผ่านมั้สอนไป้าหลั เอเวอรีนำลััอาหารินอย่าเพลิเพลิน โยมีเ็เิร์มแสร้อราวับะลืนเธอ
“เอ้อ ว่าแ่ทอมเธอมีู่เ้นรึยัล่ะ?” ศาสราารย์พยายาม่อ
“มีแล้วรับ” เาส่สายา่มู่ไปให้เ็เิร์มแสร อนแรเาไม่ยอมหลบา แ่สุท้าย็แพ้ให้ับทอม ศาสราารย์และฟอ แอนเอมอไป้านหลั
“นั่นู่เธอหรอ น่ารัีนะเหมือนไม่เยเห็นมา่อนเลย”
“ศาสราารย์แ่ำเธอไม่ไ้เท่านั้นแหละรับ” ทอมหัวเราะเบาๆพลายิ้มให้เอเวอรีนที่หันมามอเา เาใให้รอยยิ้มนีู้ริใมาเป็นพิเศษ
“ริ้วย นั่นอีฟนี่นา ันอฝามิสฟอไว้ที่เธอสัรู่นะทอม” ศาสราารย์เินไปเอเวอรีน้วยท่าทาสนิทสนม สสัยเธอะอยอยู่สโมสรเาริๆ
“เ้นรำันมั้ยะทอม?” ฟอแอนเอยื่นมือมาแะบ่าเา
“ไ้สิรับ” ทอมับมือเธอ พลาูเธอไปเ้นรำ เอาล่ะไ้เวลาแ้แ้นแล้ว “ุุสวยมาเลย” ทอมเอ่ยปามุนนทีู่เว่ออเธอ ะแพน่าู
“แน่นอน่ะ ฮ่าๆ” เธอัปาพลามอเาอย่าลุ่มหล เป็นสายาที่เาไ้รับาผู้หิมามาย ยเว้นเอเวอรีน ทอมมอไปที่เ้าัว เธอเห็นเาเ้นรำับสาวอื่น แ่เธอลับยิ้มให้เาอย่าร่าเริ นทอมหุหิ
ไม่สะทสะท้านบ้าเลยรึไ
“นั่นแฟนุหรอะ?” ฟอหันไปมอเธอบ้า
“ป่าวรับ ไม่ใ่” ทอมปิเสธ ฟอแอบหลุบยิ้มนินึ
“ู่าระยะสั้นหรอะ?” เธอหมุนัว ่อนันัวมาใล้เามาึ้น น้ำหอมเธอลิ่นหอมนุน เานึถึเอเวอรีนที่มัใ้แ่ลิ่นอ่อนๆเท่านั้น
“ะอย่านั้น” เาพู้วยสีหน้าเลื่อนลอย นี่ใล้ันนานี้ เธอไม่ิะหึเาหน่อยหรอ ่าเป็นารแ้แ้นที่ไม่สนุเอาะเลย เาึฟอมาหอมที่ผมเบาๆ ่อนเินไปที่เอเวอรีน
“ไม่หึเลยั้นสิ” ทอมรู้สึหุหิ เธอูสนใทาร์มาว่าเาะอี หรือมันน่าินว่าเา
“นายูมีวามสุีออ” เธอว่าพลาินทาร์แบบไม่สนใ และำลัะัอะไรสัอย่าที่อยู่บนสุอยอเ้สามั้น แ่ัไม่ถึ
“ัให้หน่อยสิ” เธอยื่นานให้เา เารับมาันมให้เธอ
“อ้าปาสิเี๋ยวป้อน หลับา้วย” เอเวอรีนหลลเาอีแล้ว เธออ้าปาหวอรอนม แ่ทอมไม่ัใส่ปาเธอะที เธอึอ้าปาอยู่อย่านั้น นนหันมามอเธอ
“ทอม!!!” พอเธอลืมามานมทั้หม็ถูทอมแย่ไปินอย่ายียวน แถมผู้นยัับ้อมาที่เธออี
“สำหรับที่ล้าเมินัน” ทอมยิ้มเยาะ แ่หน้าเอเวอรีนไม่เล่นับเาเลย
" อ๋อ นายิว่าันให้อภัยนายแล้วสินะ" เอเวอรีนส่เสียิ๊๊ะ
"เธอยัไม่หายโรธอีหรอ?" ทอมแอบถอนหายใเบาๆ เธอูโรธที่เาพูแบบนั้น
"นายิว่าแ่นายทำัวีๆใส่ัน แล้วันะทำเหมือนไม่มีอะไรเิึ้นั้นสิ? อโทษเถอะ ันะำมันไปนวันาย" เธอึายระโปรให้เินถนั่อนเินหนีเาไป สำหรับทอมแล้วสิ่ที่เิึ้นในวันนั้น เป็นเรื่อเล็น้อยมา เมื่อเทียบับสิ่่าๆที่เาเยทำ และเธอเลียเามาแน่ๆถ้ารู้
ทอมเินามเธอไป เอเวอรีนเป็นผู้หิที่อารม์ึ้นๆลๆ เี๋ยวีเี๋ยวร้าย แม้แ่นอย่าเายัไม่เ้าใเธอเลย
"ันอโทษ"
"ห้ะ! ันพึ่ไ้ยินำอโทษาปาทอม ริเิ้ลหรอเนี่ย? เป็นรั้แรเลยนะ" เธอพูแบบประประัน ทอมส่สายารู้สึผิไปให้เธอ "มันริใแ่ไหนันล่ะ?" เธอถาม
"ันไม่รู้สิ" ทอมรู้ัวีว่าเาไม่เยรู้สึอยาอโทษใรเลย รั้นี้็้วย แ่เาเลือที่ะไม่โหเธอ
"่ามันเถอะ มันผ่านมาแล้วนี่นะ" เธอ็รู้ีว่าำอโทษาปาเามันไม่ริใเอาะเลย ำพูทุำาปาเามันูปั้นแ่เสแสร้ไปทั้หม แ่เธอ็ีใที่บารั้เหมือนเา็พูออมาาใเป็นเหมือนันโยเพาะับเธอ
ทัู้่มาหยุที่สวนหย่อมหน้าาน น้ำพุรูปนาเืออ้าปามันูเหมือนะโน่าทอมอยู่ยัไยัั้น
"พ่อเยเล่าให้ฟัว่าแม่ไม่อบนาเือ"อยู่ๆเอเวอรีน็พูึ้นท่ามลาเสียน้ำพุ ทอมเาวามิเธอไม่ออเลย บารั้เธอ็่าอ่อนโยนและหลอ่าย บารั้เธอ็ูมีอะไรบาอย่าอยู่ในใลอเวลา
"แล้วเธอล่ะ อบมั้ย?.."เาเินมายืน้าๆเธอ "นาเือน่ะ.." เามอเธอา้าน้า ใบหน้าที่อนแรูมีวามสุ ู่ๆ็ลายเป็นโรธ และอนนี้็ูเศร้า...
"ันอบทุอย่าที่แม่ไม่อบ" เธอหันมาอบเา วานั้นทอประายแห่วามเลียั
"ไปเ้นรำันเถอะ" เายื่นมือไปให้เธอ เอเวอรีนวามือัวเอในมือเา มือเาูอุ่นไปเลย เมื่อเทียบับมือเย็นือเธอ
"ทอม เผื่อนายะไม่รู้นะ" เอเวอรีนระิบับเาเมื่อเินมาในลานเ้นรำ "ันไม่อบนเยอะๆ โยเพาะนนั้น" เธอพยัเพยิไปทาฟอ แอนเอ
"หึเป็นแล้วรึไ?"เานึำในใ
"ไม่ไ้หึ แ่เธอูโริ"เอเวอรีนทำท่านลุ อันที่ริแล้วฟอ แอนเอ็เหมือนลูุหนูไว้ทรผมแ่แทั่วๆไป แ่นแบบเอเวอรีนไม่เ้าใ
"่าเธอเถอะ" ทอมูมือเธอไปรที่นน้อยมาที่สุ ่อนที่เพลใหม่เริ่มบรรเล
ันไ้ยินเสียเธอเรียในอนเ้า ันว่ามันเพราะเหมือนนฟินิ์
ทอมวามือที่เอวเธอ เธอเป็นผู้หิที่ัวเล็ริๆเลย แถมพอเ้นรำันแบบนี้ เธอสูแ่อเาเท่านั้นเอ
"บอันทีว่านั่นือเธอใส่ส้นสูแล้ว" ทอมเอ่ยปาแวอนัหวะที่เธอหมุนัว ายระโปรเธอเปิให้เห็นรอเท้าส้นสูสีรีม
"นายนี่ปาเสียริๆเลย แ่ัน็อบนายแบบนี้มาว่าอยู่ี" เธอบ่นอุบอิบ หาาเธอมอไปที่ฟอ แอนเอที่ับ้อพวเาอยู่ เธอใบอเา มันไม่ำยำหรือแ็แร่ แ่เธอรู้สึปลอภัยและอบอุ่น ราวับว่าะไม่มีใรมาทำร้ายเธอไ้
ผู้หินนั้นมีเินมามาย พอที่ะื้อมัรัวนึไวู้เล่นในสวน แ่ โอ้ ที่รั ันเลือุ
ผู้หินนั้นใส่สั้นสูเสริมเพรเ็ะรั แ่ โอ้ ที่รั ันรับู้หนัโทรมๆอุ
โอ้ ที่รั ยัไผม็เลือุ 'ผมไม่เยรัใรมา่อนเลย นอาุ'
เอเวอรีนหลับาึมับบทเพล เธอูเหมือนะหลับาอเาอย่านั้นแหละ
"ยัยนั่นไปแล้ว" ทอม้มลมาระิบเบาๆ แ้มนุ่มๆอเธอิับแผอเามันทำให้รู้สึโหวๆรท้อน้อย
"ันบ่อไม่ไ้หรอ?"เธอพูทั้ๆที่หลับาอยู่ ทอมะันิหน่อย
"ามใเธอสิ" อะไรอเธอันนะ? ทอมิว่าเธอยัโรธเาอยู่ะอี แ่วามิเา็ไปไหนไ้ไม่ไล เา้มลมอเธอ ูเหมือนเธอำลัพั หลัาเหนื่อยล้ามานานาอะไรัอย่า
เิอะไรึ้นระหว่าเธอับแม่ันแน่
ทอมสสัย แ่็ยัไม่ล้าถามรๆ
"ทอมะ" เสียแปร๋นๆอผู้หินนึััหวะพวเา
"มีอะไรหรอ?" เอเวอรีนลืมาโพลึ้นมาเมื่อไ้ยินเสียทอมอบลับ
"ศาสราารย์ลัฮอร์นอยาให้พวเราไปุยันรโน้นน่ะ่ะ" เธอพูับทอม แ่า้อมาที่เอเวอรีนเม็
"ไ้สิ" ทอมปล่อยมือาเอวเอเวอรีน ่อนเินามเธอไป เาูมือเอเวอรีนไป้วย
"เพาะ'นในสโมสร'นะะ" ฟอ มอมาที่เอเวอรีนแบบเหยียๆ มีีแ่หน้าาเท่านั้นเอ
"ีเลยสิ ันไม่ไ้เ้าสโมสรมานานแล้ว เนอะ!โวลเอร์มอร์?" เอเวอรีนอแนทอม ่อนหันไปใ้ศัพท์เพาะับเา
"นั่นสินะ" ทอมรู้สึสนุับสรามนาย่อมอผู้หิที่มีเาเป็น้นเหุ ทั้สามนเินไปในโนนึที่ส่วนัวเป็นพิเศษ ศาสราารย์รอพวเาอยู่
"อีฟ มานั่นี่สิ ันิถึเธอมาๆเลยแม่เ็อัริยะอัน"ศาสราารย์ลัฮอร์นเื้อเิ
เอเวอรีนไปนั่้าเา ับอัลบัส ัมเบิลอร์ ทอมใเมื่อเห็นเา
"อบุ่ะศาสราารย์ ศาสราารย์ัมเบิลอร์ะ? ุมาานนี้้วยหรอเนี่ย หนูไม่รู้เลย ไม่ั้นะเรียมนมอุย่ามาฝา" เอเวอรีนุยับัมเบิลอร์แบบสนิทสนม
"เธอมีน้ำใมาริๆเลยเอเวอรีน แ่ไม่้อลำบาแบอะไรมาให้ันหรอนะ..แ่ถ้าะเอามาริๆอเป็นเอร์เบมะนาวีว่า"ัมเบิลอร์พูพลามอไปที่ทอม้วยสายาที่อ่านไม่ออ
"ฮ่าๆ ศาสราารย์ยัลเหมือนเิมเลยนะะ" เอเวอรีนหัวเราะ เธออบศาสราารย์นนี้มา นแทบะโเรียนวิาอื่น เพื่อมาให้เาสอนพิเศษวิาแปลายให้ แน่นอนว่าัมเบิลอร์ไม่ยอม
"ท่าทาุะสนิทสนมับศาสราารย์ในโรเรียนน่าูนะะ ันเอ็สนิทับอาารย์ให่ที่โรเรียนเหมือนัน" ฟอแอนเอพูึ้น เธอนั่้าๆทอม
"็ไม่ถึนานั้นหรอ"
"อย่าพูแบบนั้นสิอีฟ เธอเป็นลูศิษย์นโปรอัมเบิลอร์ไม่ใ่หรอ?"ศาสราารย์ลัฮอร์นเอ่ยึ้น
"ฮอเร ุ็รู้นี่นาว่าลูศิษย์นโปรอผมือนัเรียนฮอวอที่ีทุน" ัมเบิลอร์หันไปพูับลัฮอร์น
"หนูว่าหนูให้ศาสราารย์ุยันีว่า่ะ" เอเวอรีนพูอย่านอบน้อม ่อนที่นอื่นๆในสโมสระทยอยไปนั่โ๊ะเล็อีโ๊ะนึ
"ไม่เห็นรู้เลยว่าเามา้วย" ทอมเอ่ยึ้นแบบหุหิ เาไม่อบัมเบิลอร์มาแ่ไหนแ่ไร าแ่นนั้นเหมือนะรู้ทันเาไปทุเรื่อ แ่ไม่พูออมา
"ปิเาไม่่อยมาานแบบนี้นี่นา" เอเวอรีนึมำ
"ทอมะ? ุรู้ัวเอะ แอนทรี รึเปล่าะ?" ฟอพูแทรึ้น พลาับ้อไปที่ทอม
"ไม่รู้สิรับ ผมไม่่อยฟัเพลน่ะสิ"เายิ้มโปรยสเน่ห์
"หรอะ วนี้ัมาในประเทศันน่ะ่ะ แอบบอไว้่อนนะะว่าันเป็นนัร้อนำ" ฟอหัวเราะ เสียแหลม่อนหันมาทาเอเวอรีน"ุร้อเพลไ้มั้ยะ?"
"็แล้วแ่น่ะ"
"แล้วแ่?"ฟอเลิิ้วสู ทำท่าสนใแบบเสแสร้ เอเวอรีนัฟันแน่น
"แล้วแ่ว่าะร้อให้ใรฟั" เอเวอรีนมอนิ่ๆเ้าไปในลูาอฟอ ทอมลั้นำแทบายที่ผู้หิสอนนั้นีันเพราะเา
"แล้วุไม่มีวามสามารถอะไรเลยหรอะ?" ฟอหลบาเธอ ่อนหยิบแ้วไวน์มาิบ
"็ไม่มีนะ แ่พูไ้เือบร้อยภาษาเท่านั้นเอ"เอเวอรีนหยิบไวน์มาิบบ้า ทัู้่้อาันราวับเอู่อริที่โมยอรัอหวไป ทอมนั่เท้าาูทัู้่อย่าเพลิเพลิน
"ว่าแุ่ับทอมเป็น'ู่า'ันนานแ่ไหนแล้วล่ะ"ฟอยัหาทาิั่อไป
"อ้าว ทอม เราุยันเรื่อนี้แล้วนี่นา" เอเวอรีนทำท่าอใ ทอมมีแววสสัยในประายาเธอั้ใทำอะไรอเธอ?
"เรื่ออะไรเหรอะ?" ฟอหันมาถามทอม ิบไวน์ไปพลา
"็เรื่อหมั้นน่ะสิ ันบอนายไปแล้วนะว่าไม่้อปิ็ไ้"น้ำพุ่ออมาาปาอฟอแอนเอ ทอมใพอๆับำารแสอเอเวอรีน เธอทำหน้าโรธเาเหมือนมา
"พวุหมั้นัน?"ฟอเ็หน้าัวเอ ทอม่วยหยิบผ้าให้
"ใ่รับ อโทษ้วยนะ พอีผมหาื้อแหวนให้เธอไม่ไ้เลยไม่ล้าบอใร"ทอมเริ่มเล่นละรไปับเธอ้วย
"ัน...ัน.." ฟอทำหน้าาเลิ่ลั่ ่อนวิ่หนีไป ทัู้่มอหน้าัน่อนหลุหัวเราะออมา
"นายนี่แสละรเ่ริๆเลย ฮ่าๆ"
"เธอนั่นแหละ ิมุนั้นออมาไ้ยัไน่ะห้ะ" ทอมอมยิ้ม หมั้นั้นหรอ เาเอามือุมมับ่อนหัวเราะออมา "เธออยาหมั้นรึไ?"
"เปล่า ็แ่อยาหัหน้ายัยนั่นเท่านั้นแหละ" เอเวอรีนอยาหมั้นับเาแน่นอนแ่เธอ็ยัโรธเาอยู่ลึๆ ทัู้่นั่มอหน้าันอยู่อย่านั้นอยาให้เวลาหยุลแ่นั้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น