คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : พนักงานใหม่ของท่านประธาน
(image เริรูปภาพ เนนี่ black pink)
ร่าสูปราัวภายในห้อแนทีนพร้อมทีมเลา ภาพวามวุ่นวายในารเลือื้ออาหาร และเสียเ็แ่เียบลทันที
“ทะ ทะ ท่านประธาน” สุมาลีแทบเผลอปล่อยานส้มำไทยล่วามือ
ระาราหยุเินเเล้วมอามสายาพี่เลี้ย วาลมโหลบวูบเมื่อนัวโภายใุ้สูทสีำระยับเินใล้เ้ามาทุที
ล่อ้าวเรียมมาาบ้านอยู่ในมือ เธอไ้แ่้มหน้านิ่รอให้เาเินผ่านไป่อน
“เอันอีเเล้วนะรับสุมาลี”
วาายเเววเลียวลามอป้ายื่อพนัาน เพื่อะไ้เรียื่ออีฝ่ายไ้อย่าถู้อแม่นยำ
สุมาลีถึับยิ้มหน้าบาน ไม่เสียทีที่แอบเป็นิ่ท่านประธานมาหลายปี
เาสูส่เหมือนเ้าายบนหออย แ่มีวามสุภาพนใรอยู่ใล้็แอบหลเลิ้ม
“สวัสีอนบ่าย่ะท่านประธาน”
หล่อนเินนเเ้มเเ ทั้ที่พยายาม่มใให้นิ่แล้วเียว
อิ่มออิ่มใแบบนี้ ไม่้อ้อินมันแล้วมั้้าว...
“ทาน้าวับอะไรรับวันนี้?”
ำถามเิึ้นพร้อมรอยยิ้มผ่อนลาย วามเป็นันเอนอเหนือเวลาานที่รภัทรหยิบยื่นให้เล่นเอาสุมาลีแทบอยาิปีบินึ้นท้อฟ้า
ระาราเห็นอาารเป็นเอามาอพี่เลี้ยทำให้นึไปถึวรินา ฝ่ายนั้น็อออาารปลื้มุรภัทรไม่่าัน
เมื่อืนเพื่อนเธอเอาเเ่เวิ่นเว้อื่นมเาเินหน้าเินาแฟนัวเอ
เือร้อนสหรั้อับรถมาาม สอนเเ่อนันถึั้นวรินาถูฝ่ายายอุ้มพาบ่าแล้วพาลับบ้าน
“ส้มำไทย่ะ ท่านประธานเยินมั้ยะ รสาิเปรี้ยวหวาน ไม่เผ็มา่ะ”
รภัทรเลิิ้วอย่าให้วามสนใ เายัไม่ไ้ทานมื้อเที่ย มัวเเ่รวสอบระบบวามปลอภัยเเผน Securityนเวลาล่วมาถึบ่ายสอโม
“สั่แบบนี้ให้ผม้วยนะรับพริ้ม”
ายหนุ่มเอียหน้าไปเอ่ยับเ้าอรอยยิ้มหวาน่ำ ระารฟ้า้าวเท้าเ้ามาใล้เ้านายเพื่อรับำสั่
เมื่อืนเธอนอน้าอนโเา ไ้มีโอาสนั่ิบาแฟ้วยันใน่วเ้ารู่
ทว่าเมื่อเ้าสู่โหมารทำาน รภัทรลับทำเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
‘ถ้าผมไม่พู พริ้มไม่พูใระรู้’
อยาิเ้า้าัวเอว่าเาอยาปป้อื่อเสียเธอ หรือแท้ริรภัทรไม่ไ้รู้สึว่าเธอสำัันแน่
“ไ้่ะ ท่านประธาน...พี่ๆะพริ้มอัวไปเปิแอร์ในห้อรอนะะ”
หล่อนหันไปบออรปรียาับารุนี ่อนไปถึห้อรับประทานอาหารสำหรับผู้บริหารระับสู ระารฟ้าเินไปำับแม่้าเเ่ละร้านให้เร่มือปรุอาหารที่โทรมาสั่ไว้่อนนั้น ระทั่มาหยุอยู่หน้าร้านอาหารอีสาน
“ป้าเียวะ ำไทยไม่เผ็ สามนาที้อเสร็นะะ”
แม่้ายิ้มรับหน้าื่นๆ ในใรู้สึเหมือนถูัน ลัวะปรุรสไม่ถูปาท่านประธาน
ภายในห้อเเนทีนมีประูเื่อม่อับห้อระิแอร์เย็น่ำ ท่านประธานนั่อยู่รหัวโ๊ะ โยมีเลาทั้สี่นั่นาบ้า้ายวาฝั่ละสอน
บรรยาาศผ่านไปอย่าเรียบ่าย ระทั่เทพบุรในหมู่าวเอ่ยบาเรื่อึ้นมา เลามอหน้าันอย่าแปลใ
“เรียประุมพนัานใหม่เหรอะ?”
“ิัปัหาอะไรหรือเปล่ารับ?”
“เอ่อ มะไม่่ะ ิันะรีบเเ้เรื่อนี้ให้หัวหน้าทุเเผนทราบ่ะ”
ุะรัรีบอบรับำสั่าเ้านายเพื่อเอาหน้า เป็นอันทราบันีว่าหน้าที่ประสานานในส่วน่าๆอรปรียาะเป็นนัารแทน
เลาทุนบัเิวามสสัย ปิท่านประธานไม่เยเรียประุมพนัานใหม่ ส่วนให่เท่าที่เยมีมาะเป็นารประุม่วนอระับผู้บริหารหรือหัวหน้าแผนเท่านั้น
“รอบนี้มีพนัานใหม่เพิ่มมาี่นรับ?”
หลับำถามึ่ไม่ระบุว่าถามใร วามเียบลืนินสถานาร์ เเ่้วยวามมีไหวพริบอระารฟ้า ท่านประธานึไ้รับำอบ ท่ามลาวามโล่ออเลาทุน
“รอบนี้มีพนัานใหม่เพิ่มมายี่สิบแปน่ะ เเผนลัสิน้าเ็น เเผนอาหารสเเปน เเเียร์สิบน เเผนผั-ผลไม้อีสามน่ะ”
“เเ้หัวหน้าานในทุเเผนให้ปล่อยพนัานใหม่ที่เ้าานรอบเ้ามาประุมับผม่อนนะรับ”
“พนัานรอบเ้าเลิานห้าโมเย็น ท่านประธาน้อารเรียประุมอนี่โมะ?”
ุะรัรีบทำัวให้มีส่วนร่วม ลัวลูน้อมีผลานมาว่าน
ใ้โ๊ะอาหาร อรปรียาแอบสะิาารุนีเบาๆ นัยยะรู้ันสอน
รภัทรพลิ้อมือเพื่อูเวลา อีสิบนาทีบ่ายสามโม
“เรียมห้อประุมรอบสี่โมเย็นนะรับ เสร็าประุม พนัานรอบเ้า็ไ้เลิานลับบ้านันเลย”
วามประส์อายหนุ่มไ้รับารปิบัิอย่ารวเร็ว เสร็าารรับประทานอาหาร เลาทั้สามเเยย้ายันไปทำหน้าที่ามำสั่หัวหน้าาน
เมื่อถึเวลาสี่โมเย็น พนัานใหม่เริ่มทยอยมาในห้อประุม
ระทั่ร่าสูที่มาพร้อมับวามโเ่นเเละใบหน้าหล่อเหลาสะอาสะอ้านปราัว เสียุยันเเผ่วๆ่อนนั้นลายเป็นวามเียบสนิทโยพลัน
“สวัสีรับพนัานใหม่ทุน อ้อนรับสู่อาาัรศูนย์าร้าDRAGON KING BANGKOK อย่าเป็นทาารนะรับ”
ายหนุ่มทัทายพนัาน้วยน้ำเสียสุภาพและให้เียริ ทุนยมือไหว้เาอย่าให้วามเารพลับไปเ่นัน
“เรามาทำวามรู้ัันหน่อยีไหม...มีใรรู้บ้าว่าผมเป็นใร?”
ใบหน้าหล่อเหลาประับรอยยิ้ม รภัทรลวามถือัว อีทั้ยัให้วามเป็นันเอับพนัานเป็นารลวามัน และละลายพฤิรรมไ้อย่าีทีเียว
“ุือท่านประธานห้าDRAGON KING่ะ ื่อรภัทร ีะนฤบินทร์ อายุสามสิบสามปี โสยัไม่แ่าน”
พนัานหินหนึ่ยมือึ้น แล้วอบำถามอย่าัถ้อยัำ
เสียเฮลั่นัับห้อประุม
หล่อนผู้นั้นเิหน้ายิ้มภูมิใ ูเหมือนเ้าัวะทำารบ้าน้วยารศึษา้อมูลส่วนัวอรภัทรอย่ารู้ลึรู้ี
“บราวัลีมั้ยะท่านประธาน”
สัเุเห็นท่านประธานหัวเราะ ุะรัรีบปรับอารม์ทำหน้ายิ้มเเย้ม ่อนนั้นยัมีอาารแอบเหวี่ยเพราะอยาหนีานลับบ้าน่อนเวลาเลิาน
รภัทรสบาเลาอาวุโสอย่าล้อยาม้อเสนอ ุะรั็รู้ในาย ่อนเ้าประุมนาึไ้สั่ให้ลูน้อไปทำเรื่อเบิอเเถมาลัสิน้ามาเเพนัานใหม่
“เปลี่ยนราวัลาระเป๋าเป็นเบอร์โทรท่านประธานไ้มั้ยะ?
พนัานนเิมเอ่ยทีเล่นทีริ พนัาน้วยันฟัแล้วอาบันเเละอบใในวามล้าอหล่อน เเ่ไม่ใ่สำหรับสาวๆทีมเลา
“มาไปย่ะหล่อน พูาอะไรวรรู้ัที่่ำที่สู้วยนะ...ระวัะไม่ผ่านโปร”
หัวหน้าทีมเลาเ้นเสียเือนหิสาวท่าทามั่นใเเละร้อนเเร ฝ่ายนั้นอึ้ันเพราะหวัะสร้าเสียหัวเราะ แ่ลับถูเม่นเเละ้อเล่นาน
“อบุ่ะ”
หล่อนเิหน้าึ้น ระเป๋าในมือุะรัถูระาไป้วยท่าทีระ้าระเื่อ วาอศศิมาายเเวว้าวร้าว หล่อนเป็นนไม่ยอมใร่ายๆเ่นัน
“นามาทำานวันเเร ูท่าะเเรไม่เบา”
“ัน็ว่าั้นเหมือนัน”
อรปรียาับารุนีุบิบัน สอสาวอออาารหมั่นไส้ศศิมาเพราะวามหวท่านประธาน
หลัาพบปะทัทายันหอมปาหอมอ รภัทรเริ่มให้เลาทั้สี่นเเนะนำัวเพื่อทำวามุ้นเยับพนัานใหม่
วามริารประุมเรียไ้ว่าแทบไม่มีสาระสำั ใรบานึแอบนั่หาว บารั้็เปิแอพริเั่นไลน์ สนทนาับมารา
๊อ ๊อ
้อนิ้วเเ็เเร่เาะอบโ๊ะเบาๆ าม้วยเสียทุ้มห้วนัอยู่เหนือศีรษะ
“เเยเเยะเวลาานับเรื่อส่วนัว้วยรับ”
ระาราสะุ้พร้อมับรีบเยหน้าึ้น ใเเทบ็อเมื่อู่ๆรภัทรแย่โทรศัทพ์เธอไปเเล้วยื่นให้ระารฟ้า ร่าสูหันลับมา้อเธออย่าเลือเย็น ท่าทาเาวาอำนา เเววาุาม้ออยหาเรื่อ
“ั้ใฟัท่านประธานสิพิ้์”
ระารฟ้าพูไม่เ็มเสียนั หล่อนไม่อยาให้ใรรู้้วย้ำว่าระาราเป็นน้อสาว
ป่านนี้นอาะพูันปา่อปาว่าเธอใ้เส้น่วยให้น้อไ้ทำานที่นี่
“อโทษ่ะ”
ระารามอามร่าพี่สาว อีฝ่ายเินลับไปยืนหน้ารึม้าๆุะรั
เ็สาวทำหน้าเหมือนอยาร้อไห้ หัวใเธอ่อเเ่เรื่อลับบ้าน เหนื่อยเเล้ว็หิว้าว้วย
เวรรรมริๆทำานอยู่ราประส์เเ่บ้านอยู่สมุทรปราาร ไ้ยืนโหนรถเมล์นน่อปวร้าวเลยล่ะ
สาวน้อยเริ่มทำหน้าห่อเหี่ยวเมื่อเห็นรภัทรยแนึ้นออ เา้อเธออย่าเอาเป็นเอาาย
“นีุ่ไม่ไ้ฟัที่ผมพูเลยใ่ไหม?”
“ือ หนู...เอ่อ”
“ผมถามว่า DRAGON KINGสาาแร่อั้ที่ไหน?”
“รุโรม่ะ โรมในประเทศอิาลี” เสียหวานเือวามสะท้านทั้ื่นเ้นและหวาลัวในะเียวัน
เมื่อวานฝ่ายHRอบรมเรื่อระเบียบารทำาน พร้อมับแประวัิาร่อั้ห้า DRAGON KING หลัานั้นไ้มีารให้ทำ้อสอบเพื่อวัระับวามรู้ ระาราึสามารถอบำถามเาไ้ในระับที่น่าพอใ
“สาาที่สอ...”
ายหนุ่ม้อาใสื่ออนอยู่ในวัยเริ่มสะพรั่
ระาราทำหน้าื่นระหนเหมือนถูู่่า วาลมโลิ้ลอไปมาอย่าสับสนรุ่นิ สมอประมวลผล้อมูลประวัิาร่อั้ห้าสรรพสิน้าาเอสารที่ไ้อ่านเมื่อวาน
“DRAGON KINGสาาสอ่อั้ที่ฝรั่เศส ในปีถัมา็มีDRAGON KINGสาาที่สามในสวิเอร์แลน์ ส่วนที่ประเทศเยอรมันือสาาที่สี่อห้าDRAGON KING่ะ...ในส่วนอฝั่เอเียประเทศไทย่อั้เป็นสาาเเร สาาที่ำลัะเปิเือนธันวามอปีนี้ือ DRAGON KING ปัิ่ในประเทศีน ส่วนDRAGON KINGมาเ๊าาว่าะเปิให้บริารเป็นสาา่อไปในเือนุมภาพันธ์ปีหน้า่ะ”
เ็สาววามือทาบลำอ หัวใเ้นระุเเรมา ไม่รู้ำอบพรั่พรูออไปะถูหรือผิ เพราะั่วะนั้นภายในห้อเียบริบราวอยู่ในห้วำสาป
และเพียไม่นาน็เิเสียร้อฮือเ็เเ่ัระหึ่ม
“โห!...”
“สุยอ!”
“วามำเป็นเลิศ!”
ระาราหน้าาื่นไปับเสียปรบมือที่ไ้รับ
เ็สาวหันลับไปมอนั้ำถาม พบว่าท่านประธานพยัหน้าเบาๆ เป็นรั้แรับารไ้เห็นเาแสวามพึพอใผ่านทาแววา
“เ่”
ำเียวเท่านั้น แ่วามหมายทำให้เธอแ้มแ พนัานหิ่าพาันรีร้อลั่ไล้
ระารารู้สึเหมือนผิวแ้มเบ่บาน ุรภัทรสบาเธอแล้วยิ้มมุมปา่อนหันหลัเินห่าออไป เ็สาวรีบนั่ล้วยท่าทาเ้ๆัๆ ยิ่ไปว่านั้นเมื่อถูเรียให้ออไปรับราวัลศศิมายัไม่วายะโนบอให้เธอเปลี่ยนาระเป๋าเป็นารอไอีไลน์ท่านประธาน
“รุหนัมาไปยัยหมิว”
“ำๆน่าแ”
“นอื่นเาไม่ำับแหรอนะ”
มีเสียพนัานนหนึ่ำหนิศศิมา ระาราไ้แ่ยิ้มอลุแ่โทษเมื่อถูผู้หิแรๆทำา้อนใส่
นนิสัยแบบศศิมา้อเอับวรินาึะสมน้ำสมเนื้อัน
ารประุมผ่านไป้วยี ส่วนให่ะเป็นารพูุยแลเปลี่ยนวามิเห็นในเิสร้าวามสัมพันธ์ระหว่าผู้บริหารับพนัานใหม่ ึไม่มีวามันึเรียเ้ามาปะปน
เมื่อถึเวลาห้าโมเย็นารประุมไ้สิ้นสุล ทุนเริ่มทยอยออาห้อ พนัานรอบบ่ายลับไปทำานามแผนอน ส่วนพนัานรอบเ้าลมาสแนนิ้วมือแล้วแยย้ายันลับบ้าน
*ฝาิาม้วยนะะ ะไ้รับารแ้เือนเวลาลอนใหม่ๆให้อ่าน่ะ*
ความคิดเห็น