คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : อ้อมกอดท่านประธาน
เหมือนนรพลิผัน สวรร์ลั่นแล้ ระาราเล็บหยิาัวเอแล้วสูปา เ็บ! เธอไม่ไ้ฝันลาวันริๆ้วย แถมยัไ้มานั่ปั้นิ้มปั้นเ๋ออยู่ในภัาารที่มีเมนูอาหารีนึ้นื่อเรื่อวามอร่อยระับมิลิน
ยิ่ไปว่านั้นนอาสาเป็นเ้ามือ่าย่าอาหารมื้อนี้ือ ท่านประธานร่ายัษ์อมวาอำนา
ระารายิ้มไม่ออเมื่อ่วหนึ่อบทสนทนารภัทรเล่าใหุ้านนท์ฟัถึสาเหุที่เามีื่อไทยแท้ว่า ‘มัร’ เ็สาวเม้มปาหลบสายา้อเม็ู่นั้น พลาิ…แล้วไเธอ้อเปลี่ยนื่อแมวเพื่อเารึไ?
“ออนุาเสริฟอาหารนะะ” เสียพนัานมาพร้อมลิ่นอาหารยั่วลำไส้ เ็สาวเยหน้ายิ้มออมาอย่าลืมัว
หมี่หยราอสโรยหน้า้วยระเทียมเียวสีเหลือรอบ เ้าันีนัเียวับเป็ปัิ่ส่ลิ่นหอมหวน ระาราามันวาว แอบเลียปาแล้วลืนน้ำลาย หิวนเริ่มาลาย
“เิามสบายเลยนะรับุานนท์ ทานให้อร่อยรับุมิ้น์”
“แหม เป็นเียริริๆ่ะที่ไ้ร่วมรับประทานอาหารับุมัร”
นิยามีท่าทีเอะเินปนเรใ ท่านประธานห้า Dragon King สุภาพและใส่ใเธอมา เมนูอาหารบนโ๊ะล้วนเป็นสิ่ที่นิยาทานไ้ไม่ระทบ่อารั้รรภ์
“อย่าพูอย่านั้นเลยรับ เรามิรสหายทาาร้า้วยันทั้นั้น”
ระาราแอบรอาไปับารมอนเยะเพิพวเธอออาห้า
ผู้ายนนี้น่าลัว อยู่ับเธอเาือาานใร้าย ่อหน้านอื่นทำัวเป็นเทพบุร
เ็สาว้มหน้า้มาัารอาหารบนโ๊ะอยู่เียบๆ หยุปาหยุมือบ้าเพื่อไม่ให้แลูะละนเินไป เมื่อรู่มาราโทรมาถาม้วยวามเป็นห่ว
ระาราเริ่มระสับระส่าย เธอถูสอนมาให้รู้ัระวััว ไปไหนมาไหน้อถ่ายรูปส่ให้นาารั
เ็สาวเริ่มมีสีหน้าลำบาใ นั่อยู่ับผู้ให่ะให้ยมือถือึ้นมาถ่ายรูปส่ให้แม่ ูะไร้มารยาทเินไป
‘อยู่ับใร ที่ไหนยัยพิ้์…ส่รูปมาเี๋ยวนี้’
้อวามล่าสุ ามมาพร้อมรูปไม้เรียวที่มาราเรียมไว้หว้นเธอ ระาราพยายามหาัหวะแ่ลับไม่มีโอาส เวลาผ่านไประทั่อาหารมื้อนั้นสิ้นสุล เ็สาวยืนเมื่อผู้ให่ล่ำลาัน สรุปใวามไ้ว่าุานนท์เลื่อนนัหมอและะพาพี่นิยาแวะื้อนมบำรุรรภ์ในห้าสรรพสิน้า
ปัหาวนัว็ือนทั้สอพัอยู่รัสิ ส่วนเธออยู่แถวบาพลี สมุทรปราาร
“หนูึ้นบีทีเอสแล้ว่อรถลับเอไ้่ะ”
“ึื่นป่านนี้ะลับนเียวไ้ยัไ...ไปๆึ้นรถะไปส่” นิยาุนนอายุน้อยหน้าเื่อน
“ไม่เป็นไร่ะพี่มิ้น์ พิ้์เรใ...พิ้์นั่เเท็ี่ไปลอโศเเล้ว่อบีทีเอสสะวที่สุเเล้ว่ะ”
“เอาเป็นว่าเราไปส่หนูพิ้์ที่สถานีอโศ่อนแล้วัน นั่เเท็ี่ลา่ำลาืนอันราย” วามห่วใยาุานนท์ยิ่ทำให้ระารารู้สึเหมือนนเป็นภาระ
เ็สาวเินัวลีบามผู้ให่เหมือนเ็หัวอ่อน ใเ้นระหน่ำไปับสายามปลาบาผู้ายัวโ บ่อยรั้เาวัหาามอเธอ
ท่านประธานผู้เียบรึม ับเลาแสนเรียบร้อย ในภวั์มีแ่ภาพผู้ายนนั้นโอบประอพี่สาวเธอเินอยู่ในานวิวาห์ วามเหมาะสมู่วรแ่มัในมโน
“ฝาเ็ิรถไปับผมไ้นะรับ”
ระาราหันวับอย่าไม่เื่อหู เเววาาานใีไม่น่าไว้วาใเลย เ็สาวยับปาะพู้าน เเู่เหมือนไม่มีใรเปิโอาสให้เธอเเทรัหวะสนทนา
“ะีเหรอะ พวเราเรว่าะเป็นารรบวนุมัร่ะ”
“ไม่เป็นารรบวนเลยรับ ผมมีอนโอยู่แถวทอหล่อยัไ็้อนั่รถผ่านแยอโศ...อีั่วโมเียวห้าะปิ เี๋ยวะื้ออไม่ทันนะรับ”
น้ำเสียทุ้มละมุนเหมือนะทำให้นิยาายใ ระาราเห็นท่าไม่ีรีบส่ายหน้าั้าน ไม่เอานะเธอไม่อยานั่รถไปับแฟนพี่สาว
เ็สาวหน้า้ำ เมื่อสุท้ายเธอถูทิ้ไว้ในอุ้มือาาน
ไฟท้ายรถุานนท์เเล่นห่าออไป พร้อมับวามอึอัปลุมบรรยาาศ
เธอับเา่าเป็นเมีที่ัเเย้ันสุๆ
ระาราแอบมอร่าสูเินอ้อมไปเปิประูรถเเล้วเ้าไปนั่เบาะหลั ัหวะที่เาเผลอเธอรีบถ่ายรูปทะเบียนรถส่ให้มาราาม้วยใบหน้าบึ้รึมอนื่อมัรที่หันมาพ่นไฟใส่เธอนแ้วหูา
“ทำอะไรอเธอ!”
รภัทรัสีหน้าุใส่ เ็บ้า! ล้าียัไมาถ่ายรูปเา
“หนูลัวถูุ่มืน” เสียหวานสั่นพร่า หวาหวั่นับใ ลัวเาิร้ายพาเธอออนอเส้นทา
“ันไม่ไ้ออยาถึนา้อ่มืนเ็อย่าเธอหรอนะ”
“แม่สอนหนูมาแบบนี้” ร่าเล็ๆเบียแผ่นหลัเ้าหาประูรถ ไม่พบไออุ่นนอาวามหนาวเหน็บ รอยยิ้มเหมือนราาปีศานั่นอีบีบั้นและันนเธอหายใิั
“ระแวไม่เ้าเรื่อ”
“ถ้ามีลูสาวน่ารัเหมือนหนู ุ็้อห่วเหมือนัน”
“อย่าเธอนี่นะน่ารั แม่ไม่สอนเหรอว่าไม่วรหลัวเอ”
นเสียุล่าวพลาสำรวใบหน้าิ้มลิ้ม ประอบไป้วยวาลมโเปล่ประายแวววาวท่ามลาวล้อมนาอนยาว ริมฝีปาระุ๋มระิ๋มอวบอิ่มน่าสัมผัส มูโ่รั้นพอาม แ้มาวนุ่มบวม่ำแบบนั้นผู้หิส่วนให่มัมอว่าเป็นอุปสรร่อวามาม
ู่วอเาใบหน้าเรียวามทุน รภัทรมีรสนิยมอบผู้หิหน้าสวย ไม่ใ่หน้าอาหมวยเหมือนนนั่เียบัวุหน้าเ้าหามุมเบาะรถ
ิ้วหนาเ้มมวมุ่น ายหนุ่มรู้สึแปลใเมื่อเห็นระาราเียบไป…อย่าบอนะว่าแอบร้อไห้น้อยใ
วามสสัยผลัันให้รภัทรยับเ้าใล้นัวเล็ ายหนุ่มนิ่ัน ระทั่ไ้ยินเสียรนเบาๆลอยเ้าหู
“ยัยเ็แสบ”
รภัทรเ้นเสียุ วายร้ายหน้าใสถูับนั่หลัพิเบาะ รู่เียวศีรษะปลุม้วยเส้นผมหลุรุ่ยามวยรวบึลพาไหล่ามแรโน้มถ่ว ร่านุ่มนิ่มอ่อนยวบเหมือนนหมแร
‘ลัวถู่มืน แ่หลับเป็นาย’
รามแร่ถูบแน่น ร่าสูนั่เร็ลั้นใอยู่ับแ้มอวบนิ่มเบียแนบแผอ
เาหุหิและิอยาผลัเ็นี่ลารถ ทว่า้วยวามมีมนุษยธรรมในหัวใอยู่บ้า ายหนุ่มึยอมสละอ้อมแนแทนผ้าห่มอุ่นให้เ็สาวี้เาอย่าฝืนใ
รถแล่นผ่านสถานีอโศมาไลพอวร รอยยิ้มเหยียหยันเลื่อนาบใบหน้าไร้วามรู้สึ
ท่ามลาวามเียบและำแพแห่วามเย็นา วาายแววหมาเมินหรุบมอนุัวอยู่ในอ้อมอ วามิล่อลอยถึใรอีน
ระารฟ้า!
เธอทำานใล้ิเามานาน แ่ไม่เยทำัวไวไฟเหมือนน้อสาว
*ฝาิาม้วยนะะ*
ความคิดเห็น