ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ผู้มาเยือน
บทที่1ผู้มาเยือน
ในคืนเดือนมืดอันหนาวเหน็บ ตึกรูปทรงทันสมัยอันสูงตระหง่านกลางเมืองใหญ่ตัวหนังสือสีทองเด่นสะท้อนแสงยามคำคืนบนป้ายหน้าตัวตึก “ธนาคารข้อมูลควีนร็อคสาขาโตเกียว”
ตีดๆๆๆ
เสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้นพร้อมกับหน้าจอพลาสมาขนาดใหญ่ภายในห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ ที่ตั้งของเครื่องเซิร์ฟเวอร์ อันทันสมัยที่สุดเท่าที่ธนาคารนี้จะมีได้
“เฮ่ย เคียวมันอะไรกันละเนี่ย”
“มีคนแฮกเขามาในเครื่องของเราครับ แถมโปรแกรมตรวจสอบผู้บุกรุกของเรายังบอกอีกว่ามันเข้ามาได้ถึงฐานข้อมูลหลักของเราแล้วครับ”
1 หัวหน้า 1 ลูกน้อง ส่งเสียงโต้ตอบกันดังลั่นห้อง
อย่างแรกที่ ยามางิ มาอิ ผู้เป็นหัวหน้าผู้ดูแลระบบนี้คิดคือ เป็นไปได้อย่างไรที่จะมีผู้สามารถบุกรุกเข้ามาในเครื่องคอมพิวเตอร์ที่ตนดูแลได้ อย่าว่าแต่เข้ามาเลยแค่มีใครพยายามฝ่าโปรแกรมบาเรียที่เป็นเหมือนกำแพงโปรแกรมอันแข็งแกร่ง ที่หล่อนเขียนขึ้นมาเองกับมือนี้ระก็โปรแกรมจะแจ้งเตือนทันทีที่ คนผู้นั้นแตะต้องบาเรีย แต่นี้มีสัญญาณเตือนเมื่อผู้บุกรุกเข้ามาถึงฐานข้อมูลส่วนในแล้ว
“บ้าชะมัดเลย”
มาอิ ร้องครวญก่อนที่จะรีบวิ่งไปที่เก้าอี้นวมอันใหญ่กลางห้องจากนั้นก็ยิบเครื่องสวมหัวสีเงินที่แขวนอยู่ด้านข้างเก้าอี้ขึ้นมาสวมอย่างรวดเร็ว
ภายในเวลาไม่ถึง 1 นาที หล่อนก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง หากแต่บัดนี้หล่อนหาได้อยู่ในห้อง ปฏิบัติการเดิมไม่ สิ่งรอบข้างเปลี่ยนไปเป็นห้องที่เต็มไปด้วยตู้ลิ้นชักสีเงินสว่าง ใช่แล้วตู้เลิ้นชักที่หล่อนต้องปกป้องด้วยชีวิต
ระบบฐานข้อมูลนั้นเอง !
“Go to ไฟร์ AD113”
มาอิ พูดพร้อมกับกดที่นาฟิกาที่สวมอยู่บนแขนซ้าย
ทันใดนั้นเองแสงสีขาวก็โอบล้อมตัวเขา จากนั้นร่างของ มาอิก็ ลอยขึ้นจากพื้นแล้วพุ่งไปตามทางเดินอย่างรวดเร็ว เพียงเวลาไม่นาน หล่อนก็มาหยุดอยู่หน้าตู้ลิ้นชักขนาดใหญ่บานหนึ่งในห้องสีแดงเข้ม ใช่! ห้องข้อมูลที่ถือว่าลับสุดยอด
ร่างสูงสง่า ร่างหนึ่งยืนอยู่หน้าตู้เอกสารนั้น หันหลังให้กับหล่อน เสื้อคลุมสีน้ำเงินตัวยาวที่ปิดบังรูปร่างที่แท้จริงของฝ่ายตรงข้ามตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าชวนให้รู้สึกน่าพิศวงนัก
ทั้นใดนั้นเองสายตาของมาอิก็แลเห็นวัดถุทรงกลมเล็กๆในมือคนตรงหน้า
“ข้อมูลของเรา” หล่อนตะโกนก้องพร้อมกับที่มือกดลงนาฟิกาที่ข้อมือทันที
“ไอเทมโปรแกรม 1 ดาบแสงจันทร์”
ดาบแสงสีนวลดุดแสงจันทร์ ปรากฏในมือ มาอิทันใด จากนั้นแสงจันทร์สีนวลก็สว่างวาบสู่ร่างผู้บุกรุกตรงหน้า
แวบ.....บึ้ม
ตู้เอกสารแห่งโลกไซเบอร์แตกกระจายทันที ชิ้นส่วนปริวว่อนออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยก่อนที่จะกลายสภาพเป็นตัวเลขและรหัสสีต่างๆมากมายแล้วค่อยๆสลายตัวเป็นระเออแสงหายไปในฉับพลัน
พลาดเป้า!
ผู้บุกรุกกระโดดพลิกตัวกลางอากาศหลบการโจมตีได้อย่างว่องไวแม้ไม่ได้แม้แต่หันมาชำเลืองมองการโจมตีจากผู้ดูแลระบบสาวแสนสวยวัย 21 ปี
“ออฟชั่นเมจิค 2 แก้วระอองหิมะ”
ผู้บุกรุกโต้กลับทันทีที่เท้าแตะถึงพื้น
วาบๆๆ
แก้วผลึกสีขาวโตเท่าลูกฟุตบอล 3 ลูกพุ่งเข้าใส่ผู้ดูแลสาวอย่างรวดเร็ว พร้อมๆกับที่มาอิสะบัดดาบในมือเข้ารับ
เปรี้ยง!
แก้วผลึกลูกแรกกระทบคลื่นแสงสีนวลส่งเสียงดันลั่น แล้วแตกออกเป็นระอองสีขาว ระอองที่แตกออกเข้ากระทบสิ่งรอบข้าง ผลคือ ตู้เอกสารที่ต้องระอองสีขาวหายไปทันทีเหลือเพียงรหัสข้อมูลของสิ่งที่สร้างรวมกันเป็นตู้เอกสารนี้ปรากฏออกมาแล้วถูกแช่งแข็งในผลึกที่หนาวเหน็บ ใช่แล้วนี้คือโปรแกรมเมจิคที่สามารถแช่งแข็งโปรแกรมและข้อมูลต่างๆให้หยุดนิ่งได้และสิ่งใดที่กระทบมัน
ผลคือ จะถูกหยุดการทำงานทันที!
มาอิ เม้มปากกัดฟันแน้น แก้วระอองหิมะลูกแรกถูกทำลายได้หวุดวิดแต่ลูกที่ 2 และ 3 กำลังตามมา
เปรี้ยงๆ
แก้วผลึก2ลูกหลังที่ตามมาระเบิดติดต่อกันเสียงดังลั่น
มาอิกระโดดหลบไปทางด้านหลังได้หวุดหวิด แล้วหยุดยืนตั้งท่าเตรียมต่อสู้อยู่ห่างจากผู้บุกรุกไม่เกิน 20 ก้าว
“เก่งกาจนัก”
มาอิ นึกชมผู้บุกรุกในใจ แต่หากความรู้สึกแล้ว แท้จริงเริ่มหวั่นขึ้นมาในใจ
“หัวหน้าเป็นไงบ้าง”
เสียงลูกน้องคู่ใจดังมาผ่านหูฟังที่สวมอยู่
“ท่าจะแย่ เจ้านี้เก่งมากทางนั้นเป็นไง”
มาอิกระซิบตอบ
“หาไม่พบช่องโหว่ที่มันเจาะผ่านบาเรียระบบฐานข้อมูลของเราเข้ามาเลย บางทีเป็นไปได้ว่ามันจะแฮกเข้ามาทางประตูที่เชื่อมกับระบบสกายเน็ตโดยตรงเลย”
“ใช่สิไม่งั้น โปรแกรมป้องกันคงเตือนเรามาแล้ว”
ผู้ดูแลสาวคิดในใจแต่แล้วก็หวนนึกถึงว่าการเข้ามาทางประตูเชี่อมกับระบบสกายเน็ตนั้นยากยิ่งกว่าการเจาะเข้ามาทางบาเรียฐานข้อมูลนัก ด้วยระบบรักษาความปลอดภัยของระบบฐานข้อมูลของบริษัทตนที่ได้สรรหาระบบรักษาความปลอดภัยที่ปลอดภัยที่สุดและทันสมัยที่สุดของประเทศญี่ปุ่นและร่วมกับโปรแกรมเสริมที่ตนเขียนเพิ่มเข้าไปแล้ว ไม่น่าจะมีทางเลยที่จะถูกผู้บุกรุกแฮกเข้ามาได้ แถมพวกตนยังเพิ่งรู้ตัวเมื่อผู้บุกรุกเข้าถึงข้อมูลหลักของตนแล้ว
“แล้วถ้าหากมันตั้งใจให้เราตรวจพบละ”
ความคิดหนึ่งวาบมาในห่วงความคิดพาความหนาวเหน็บมาสู้หัวใจของผู้ดูแลสาว
“ใช่แน่โปรแกรมที่ประตูทางเชื่อมกับสกายเน็ตน๊อกไปทั้งระบบ สั่งงานอะไรไม่ได้เลย”
เสียงของลูกน้องช่วยตอบคำถามแรกมา หลังจากที่เสียเวลาตรวจไปไม่กี่วินาที
“ไม่น่าเชื่อมันทำได้”
มาอิ หลุดปากออกมาอย่างตื่นตะลึง
“หึ”
เสียงหัวเราะดังมาจากคนตรงหน้า พาให้ มาอิหลุดจากความคิด หลังจากที่ยืนคุมเชิงกันอยู่นานสองนาน
“ปรึกษากันเสร็จหรือยัง ฉันยืนรออยู่นานแล้วนะ”
เสียงที่เปร่งออกมาบ่งบอกบุรุษเพศ น้ำเสียงมีทั้งความหยิ่งผยองและอำนาจแฝงอยู่ ชวนให้ทาโร่เพ่งมองไปที่ใบหน้าผู้เอยปาก
ภายใต้เสื้อคลุมตัวใหญ่ที่มีฮูดปกคลุมศรีษะทำให้ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าชัดเจนได้ มีแววตาที่เด็ดเดี่ยวและทรงไว้ซึ่งอำนาจพอๆกับน้ำเสียงจ้องมองมา เค้าโครงหน้าจัดว่าน่าจะหล่อเหลาเอาการ เสื้อผ้าที่ถูกเสื้อคลุมสวมทับอยู่ด้านในเป็นชุดสูททัคสิโด้สีเงินยวงตัดกับสีน้ำเงินเข้มอย่างกลมกลืนทั้งที่น่าจะดูแปลกพิลึก
เสื้อคลุมสีน้ำเงินเข้มตั้งแต่หัวจรดเท้ากับชุดทัคสิโด้สีเงินยวง!
แปลกแต่น่าดู
“ผู้ดูแลของควีนร๊อคอืดอาดอย่างนี้ทุกคนหรือไงนะ นี้ถ้าไม่บอกก็คงไม่รู้สิว่ามีคนเข้ามาป่วนคอมตัวเองจนยุ่งแล้ว”
คำพูดที่เอ่ยมาช่วยตอบคำถามที่สองในใจมาอิได้เป็นอย่างดี ชวนให้ใจของมาอิเริ่มหนาวเหน็บอีกครั้ง
โปรดติดตามตอนต่อไป
ในคืนเดือนมืดอันหนาวเหน็บ ตึกรูปทรงทันสมัยอันสูงตระหง่านกลางเมืองใหญ่ตัวหนังสือสีทองเด่นสะท้อนแสงยามคำคืนบนป้ายหน้าตัวตึก “ธนาคารข้อมูลควีนร็อคสาขาโตเกียว”
ตีดๆๆๆ
เสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้นพร้อมกับหน้าจอพลาสมาขนาดใหญ่ภายในห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ ที่ตั้งของเครื่องเซิร์ฟเวอร์ อันทันสมัยที่สุดเท่าที่ธนาคารนี้จะมีได้
“เฮ่ย เคียวมันอะไรกันละเนี่ย”
“มีคนแฮกเขามาในเครื่องของเราครับ แถมโปรแกรมตรวจสอบผู้บุกรุกของเรายังบอกอีกว่ามันเข้ามาได้ถึงฐานข้อมูลหลักของเราแล้วครับ”
1 หัวหน้า 1 ลูกน้อง ส่งเสียงโต้ตอบกันดังลั่นห้อง
อย่างแรกที่ ยามางิ มาอิ ผู้เป็นหัวหน้าผู้ดูแลระบบนี้คิดคือ เป็นไปได้อย่างไรที่จะมีผู้สามารถบุกรุกเข้ามาในเครื่องคอมพิวเตอร์ที่ตนดูแลได้ อย่าว่าแต่เข้ามาเลยแค่มีใครพยายามฝ่าโปรแกรมบาเรียที่เป็นเหมือนกำแพงโปรแกรมอันแข็งแกร่ง ที่หล่อนเขียนขึ้นมาเองกับมือนี้ระก็โปรแกรมจะแจ้งเตือนทันทีที่ คนผู้นั้นแตะต้องบาเรีย แต่นี้มีสัญญาณเตือนเมื่อผู้บุกรุกเข้ามาถึงฐานข้อมูลส่วนในแล้ว
“บ้าชะมัดเลย”
มาอิ ร้องครวญก่อนที่จะรีบวิ่งไปที่เก้าอี้นวมอันใหญ่กลางห้องจากนั้นก็ยิบเครื่องสวมหัวสีเงินที่แขวนอยู่ด้านข้างเก้าอี้ขึ้นมาสวมอย่างรวดเร็ว
ภายในเวลาไม่ถึง 1 นาที หล่อนก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง หากแต่บัดนี้หล่อนหาได้อยู่ในห้อง ปฏิบัติการเดิมไม่ สิ่งรอบข้างเปลี่ยนไปเป็นห้องที่เต็มไปด้วยตู้ลิ้นชักสีเงินสว่าง ใช่แล้วตู้เลิ้นชักที่หล่อนต้องปกป้องด้วยชีวิต
ระบบฐานข้อมูลนั้นเอง !
“Go to ไฟร์ AD113”
มาอิ พูดพร้อมกับกดที่นาฟิกาที่สวมอยู่บนแขนซ้าย
ทันใดนั้นเองแสงสีขาวก็โอบล้อมตัวเขา จากนั้นร่างของ มาอิก็ ลอยขึ้นจากพื้นแล้วพุ่งไปตามทางเดินอย่างรวดเร็ว เพียงเวลาไม่นาน หล่อนก็มาหยุดอยู่หน้าตู้ลิ้นชักขนาดใหญ่บานหนึ่งในห้องสีแดงเข้ม ใช่! ห้องข้อมูลที่ถือว่าลับสุดยอด
ร่างสูงสง่า ร่างหนึ่งยืนอยู่หน้าตู้เอกสารนั้น หันหลังให้กับหล่อน เสื้อคลุมสีน้ำเงินตัวยาวที่ปิดบังรูปร่างที่แท้จริงของฝ่ายตรงข้ามตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าชวนให้รู้สึกน่าพิศวงนัก
ทั้นใดนั้นเองสายตาของมาอิก็แลเห็นวัดถุทรงกลมเล็กๆในมือคนตรงหน้า
“ข้อมูลของเรา” หล่อนตะโกนก้องพร้อมกับที่มือกดลงนาฟิกาที่ข้อมือทันที
“ไอเทมโปรแกรม 1 ดาบแสงจันทร์”
ดาบแสงสีนวลดุดแสงจันทร์ ปรากฏในมือ มาอิทันใด จากนั้นแสงจันทร์สีนวลก็สว่างวาบสู่ร่างผู้บุกรุกตรงหน้า
แวบ.....บึ้ม
ตู้เอกสารแห่งโลกไซเบอร์แตกกระจายทันที ชิ้นส่วนปริวว่อนออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยก่อนที่จะกลายสภาพเป็นตัวเลขและรหัสสีต่างๆมากมายแล้วค่อยๆสลายตัวเป็นระเออแสงหายไปในฉับพลัน
พลาดเป้า!
ผู้บุกรุกกระโดดพลิกตัวกลางอากาศหลบการโจมตีได้อย่างว่องไวแม้ไม่ได้แม้แต่หันมาชำเลืองมองการโจมตีจากผู้ดูแลระบบสาวแสนสวยวัย 21 ปี
“ออฟชั่นเมจิค 2 แก้วระอองหิมะ”
ผู้บุกรุกโต้กลับทันทีที่เท้าแตะถึงพื้น
วาบๆๆ
แก้วผลึกสีขาวโตเท่าลูกฟุตบอล 3 ลูกพุ่งเข้าใส่ผู้ดูแลสาวอย่างรวดเร็ว พร้อมๆกับที่มาอิสะบัดดาบในมือเข้ารับ
เปรี้ยง!
แก้วผลึกลูกแรกกระทบคลื่นแสงสีนวลส่งเสียงดันลั่น แล้วแตกออกเป็นระอองสีขาว ระอองที่แตกออกเข้ากระทบสิ่งรอบข้าง ผลคือ ตู้เอกสารที่ต้องระอองสีขาวหายไปทันทีเหลือเพียงรหัสข้อมูลของสิ่งที่สร้างรวมกันเป็นตู้เอกสารนี้ปรากฏออกมาแล้วถูกแช่งแข็งในผลึกที่หนาวเหน็บ ใช่แล้วนี้คือโปรแกรมเมจิคที่สามารถแช่งแข็งโปรแกรมและข้อมูลต่างๆให้หยุดนิ่งได้และสิ่งใดที่กระทบมัน
ผลคือ จะถูกหยุดการทำงานทันที!
มาอิ เม้มปากกัดฟันแน้น แก้วระอองหิมะลูกแรกถูกทำลายได้หวุดวิดแต่ลูกที่ 2 และ 3 กำลังตามมา
เปรี้ยงๆ
แก้วผลึก2ลูกหลังที่ตามมาระเบิดติดต่อกันเสียงดังลั่น
มาอิกระโดดหลบไปทางด้านหลังได้หวุดหวิด แล้วหยุดยืนตั้งท่าเตรียมต่อสู้อยู่ห่างจากผู้บุกรุกไม่เกิน 20 ก้าว
“เก่งกาจนัก”
มาอิ นึกชมผู้บุกรุกในใจ แต่หากความรู้สึกแล้ว แท้จริงเริ่มหวั่นขึ้นมาในใจ
“หัวหน้าเป็นไงบ้าง”
เสียงลูกน้องคู่ใจดังมาผ่านหูฟังที่สวมอยู่
“ท่าจะแย่ เจ้านี้เก่งมากทางนั้นเป็นไง”
มาอิกระซิบตอบ
“หาไม่พบช่องโหว่ที่มันเจาะผ่านบาเรียระบบฐานข้อมูลของเราเข้ามาเลย บางทีเป็นไปได้ว่ามันจะแฮกเข้ามาทางประตูที่เชื่อมกับระบบสกายเน็ตโดยตรงเลย”
“ใช่สิไม่งั้น โปรแกรมป้องกันคงเตือนเรามาแล้ว”
ผู้ดูแลสาวคิดในใจแต่แล้วก็หวนนึกถึงว่าการเข้ามาทางประตูเชี่อมกับระบบสกายเน็ตนั้นยากยิ่งกว่าการเจาะเข้ามาทางบาเรียฐานข้อมูลนัก ด้วยระบบรักษาความปลอดภัยของระบบฐานข้อมูลของบริษัทตนที่ได้สรรหาระบบรักษาความปลอดภัยที่ปลอดภัยที่สุดและทันสมัยที่สุดของประเทศญี่ปุ่นและร่วมกับโปรแกรมเสริมที่ตนเขียนเพิ่มเข้าไปแล้ว ไม่น่าจะมีทางเลยที่จะถูกผู้บุกรุกแฮกเข้ามาได้ แถมพวกตนยังเพิ่งรู้ตัวเมื่อผู้บุกรุกเข้าถึงข้อมูลหลักของตนแล้ว
“แล้วถ้าหากมันตั้งใจให้เราตรวจพบละ”
ความคิดหนึ่งวาบมาในห่วงความคิดพาความหนาวเหน็บมาสู้หัวใจของผู้ดูแลสาว
“ใช่แน่โปรแกรมที่ประตูทางเชื่อมกับสกายเน็ตน๊อกไปทั้งระบบ สั่งงานอะไรไม่ได้เลย”
เสียงของลูกน้องช่วยตอบคำถามแรกมา หลังจากที่เสียเวลาตรวจไปไม่กี่วินาที
“ไม่น่าเชื่อมันทำได้”
มาอิ หลุดปากออกมาอย่างตื่นตะลึง
“หึ”
เสียงหัวเราะดังมาจากคนตรงหน้า พาให้ มาอิหลุดจากความคิด หลังจากที่ยืนคุมเชิงกันอยู่นานสองนาน
“ปรึกษากันเสร็จหรือยัง ฉันยืนรออยู่นานแล้วนะ”
เสียงที่เปร่งออกมาบ่งบอกบุรุษเพศ น้ำเสียงมีทั้งความหยิ่งผยองและอำนาจแฝงอยู่ ชวนให้ทาโร่เพ่งมองไปที่ใบหน้าผู้เอยปาก
ภายใต้เสื้อคลุมตัวใหญ่ที่มีฮูดปกคลุมศรีษะทำให้ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าชัดเจนได้ มีแววตาที่เด็ดเดี่ยวและทรงไว้ซึ่งอำนาจพอๆกับน้ำเสียงจ้องมองมา เค้าโครงหน้าจัดว่าน่าจะหล่อเหลาเอาการ เสื้อผ้าที่ถูกเสื้อคลุมสวมทับอยู่ด้านในเป็นชุดสูททัคสิโด้สีเงินยวงตัดกับสีน้ำเงินเข้มอย่างกลมกลืนทั้งที่น่าจะดูแปลกพิลึก
เสื้อคลุมสีน้ำเงินเข้มตั้งแต่หัวจรดเท้ากับชุดทัคสิโด้สีเงินยวง!
แปลกแต่น่าดู
“ผู้ดูแลของควีนร๊อคอืดอาดอย่างนี้ทุกคนหรือไงนะ นี้ถ้าไม่บอกก็คงไม่รู้สิว่ามีคนเข้ามาป่วนคอมตัวเองจนยุ่งแล้ว”
คำพูดที่เอ่ยมาช่วยตอบคำถามที่สองในใจมาอิได้เป็นอย่างดี ชวนให้ใจของมาอิเริ่มหนาวเหน็บอีกครั้ง
โปรดติดตามตอนต่อไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น